Addameer waarschuwt: drie Palestijnse hongerstakers verkeren in acuut levensgevaar

Links Hassan Safadi, rechts Samer al-Barq

Update zondag 16 september:  Ook het Rode Kruis heeft nu een waarschuwing uitgegeven dat de drie in levensgevaar zijn, meldt Haaretz vandaag. Het Rode Kruis is één van de weinige instaties die regelmatig toegang  tot de gevangenen heeft. Het is erg ongebruikelijk dat het Rode Kruis een dergelijk geluid laat horen. Het is een indicatie voor de ernst van de situatie.

De mensenrechtenorganisatie Addameer maakt zich zeer ernstige zorgen voor de levens van drie gevangenen in Israelische gevangenissen die nog steeds in hongerstaking zijn. Alledrie verkeren in levensgevaar
De grootste zorg gaat uit naar  Samer al-Barq, die in administratieve detentie wordt gehouden en die intussen bezig is aan de 115e dag van zijn - hernieuwde - hongerstaking (nadat hij eerder een hongerstaking hield van 30 dagen). Ook Amnesty International waarschuwde al op 5 september voor de gevaren die Samer al-Barq loopt. De organisatie wees er bovendien op dat volstrekt onduidelijk is waarom hij überhaupt vastzit.

Ayman Sharawna

Behalve de situatie van Al-Barq is ook die van Hassan Safadi, nu 85 dagen in hongerstaking na een eerdere hongerstaking van 71 dagen, uiterst zorgwekkend. Verder is ook het leven van Ayman Sharawna (nu 75 dagen in hongerstaking) in gevaar.  
De advocaat van Addameer, Fares Ziad, bracht dinsdag een bezoek aan de medische kliniek van de gevangenis in Ramleh, maar kon opnieuw Samer al-Barq niet ontmoeten. Al-Barq was te zwak om uit zij bed te komen. Wel ontmoette hij Hassan Safadi en Ayman Sharawna. Zij vertelden hem dat Samer dermate is verzwakt dat hij niet meer kan lopen.
Ook Safadi's gezondheid gaat snel achteruit. Waterdrinken zorgt voor zwellingen in handen en voeten, afgelopen maandag was hij zelfs niet meer in staat water te drinken. Andere problemen waar hij aan lijdt zijn een sterk verminderde afweer tegen infecties, hartritmestoringen, lage pols, lage bloeddruk, chronische pijn in de nieren en nierstenen, chronische pijn in de ledematen. Op 9 september werd hij overgebracht naar het Harofeh ziekenhuis, onder meer ook omdat hij voortdurend duizelig was en een probleem had met zijn gezichtsvermogen. Tijdens  dat bezoek aan het ziekenhuis werd niettemin zijn administratieve hechtenis nog eens bevestigd, zij het voor een kortere periode van vier maanden (en daarom nu aflopend op 29 oktober) . 
Ayman Sharawna's situatie is eveneens kritiek. Hij heeft ongeveer 80% van zijn gezichtsvermogen verloren, evenals al het gevoel in zijn linker been. Bovendien heeft hij te horen gekregen dat zijn nieren niet naar behoren functioneren en heeft hij ernstige rugpijn die hem soms verhindert te staan. De gevangenisautoriteiten hebben hem te verstaan gegeven dat hij alleen medicijnen tegen de pijn krijgt als hij zijn hongerstaking opgeeft. Ayman heeft de laatste 11 dagen bloed gespuwd, evenals veel van het water dat hij drinkt. Hij kan niet meer aan dan een glas water per dag. Hij lijdt aan een lage hartslag, lage bloeddruk, lage suikerspiegel en een geringe afweer tegen infecties. Sharawna werd aanvankelijk vrijgelaten bij de gevangenenruil tegen Gilad Shalit. Hij werd echter in oktober opnieuw opgepakt.  
De drie hongerstakers mogen, ondanks hun slechte gezondheidstoestand, geen familie ontvangen, en hebben evenmin regelmatig toegang tot onafhankelijke medici of medische zorg buiten de gevangenis. Op 10 september was - voor het eerst sinds meer dan maand - een arts van Physicians for Human Rights in staat hen te zien. De arts stelde vast dat alle drie onmiddellijk naar een regulier ziekenhuis overgebracht zoude moeten worden en dat de voortschrijdende ernstige fysieke schade die zij hadden opgelopen wijst op ernstige tekortkomingen in de behandeling door de gevangenisartsen en mogelijk mishandeling.
Geen van de drie hongerstakers heeft terecht gestaan en tegen geen van hen zijn aanklachten ingebracht. Zo'n 250 mensen zitten op vergelijkbare wijze (administratieve detentie) in Israelische gevangenissen, een twintigtal van hen zijn gekozen parlementsleden.