Satellietfoto van de tweede nucleair site, 30 km buiten Qom.Het was even schrikken, die bekendmaking van een tweede site nabij de stad Qom, waar waar Iran een tot nog toe geheim gehouden (maar in Amerikaanse inlichtingenkringen al langer bekende) verrijkingsfabriek aan het bouwen was. Wat nu?
In het kort een paar opmerkingen: In de Guardian betoogt Scott Ritter, ex- wapeninspecteur in Irak, dat Iran weliswaar onhandig opereerde en de schijn tegen heeft niet goeder trouw te zijn, maar strikt genomen niet buiten zijn boekje ging. En belangrijker nog: de tweede site betekent absoluut niet dat Iran nu wèl zou werken aan een bom. Dat zou niet kunnen, omdat dat onmiddellijk zou blijken uit de boekhouding van Irans nucleaire materiaal, die wordt bijgehouden en gecontroleerd. Ritter pleit tegen een harde aanpak via sancties. De geschiedenis leert namelijk dat dat contraproductief is.
Het probleem is dat Obama zich, na de bekendmaking van de tweede site in Qom, al haast heeft vastgelegd op sancties voordat de gesprekken van Iran met de 5 + 1 (de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad plus Duitsland) morgen beginnen. De New York Times brengt dit opiniestuk over de manier waarop Obama in moeilijkheden kwam: hij had wel een diplomatieke opening gemaakt naar Iran, maar verzuimd erop te letten dat zijn veiligheidsstaf ook op die lijn zat, zodat er werk van gemaakt werd. Maar het kan nog, volgens de auteurs, het echtpaar Leverett. Obama zou Iran economische samenwerking moeten aanbieden, in het kader waarvan het gecontroleerd kan werken aan een nucleair programma voor civiel gebruik. Kortom: twee pleidooien om het hoofd koel te houden.
En temidden van de discussie is het misschien goed ook even te kijken op de blog van professor Juan Cole . Daar kunnen we zien hoe het ook al weer zat met de nucleaire capaciteit van het enige land in het Midden-Oosten dat tot nu toe de bom bezit, en hoe gerust de buren erop zijn dat het die bom niet ook een keer kan gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten