Weg met het zionisme

Levy

Het was afgelopen donderdag Israels Onafhankelijkheidsdag. Voor Gideon Levy, de altijd dwarse journalist van Haaretz, was dat  reden om over het zionisme te schrijven. Het zionisme zou na 115 jaar met pensioen moeten, schreef hij, want het heeft zijn doel bereikt. Dat doel was een Joodse staat. Die is gesticht en daarmee is de taak van het zionisme in feite volbracht. Het feit dat er nu nog steeds over zionisme wordt gesproken sticht alleen maar verwarring, want niemand weet wat het inhoudt. Eigenlijk hoort zionisme thuis in de geschiedenisboeken, maar ..

.. the Jewish people lives, as they say, and therefore Israel has tried to invent a new Zionism for itself, far more totalitarian than its predecessor. 

en

We have given world Jewry grades in Zionism. Anyone who donates to settlements - Zionist; anyone who donates to human rights organizations - anti. Anyone who belongs to the nationalist, rapacious, right-wing Jewish establishment - Zionist. Anyone who seeks a fairer, more enlightened alternative - post. Anyone who blindly supports all of Israel's misdeeds - Zionist; anyone who dares to criticize it - anti-Semites, even if they are Jewish. A former Israeli who lives in Vegas and gambles on his former country's future, urging it to blow up, bomb, crush and destroy - Zionist. Anyone worried about its justice - post-Zionist.

'Ben ik een zionist?' vraagt Levy zich af. En hij geeft het antwoord: 'Als zionisme het koloniseren van de Westoever is dan ben ik een anti-zionist. Als het de voortzetting van de bezetting is, ben ik geen zionist. En als zionisme het recht van het Joodse volk op een staat is, net zoals het recht van het Palestijnse volk op een staat, inclusief het goedmaken van tenminste een deel van het onrecht dat ze in 1948 is aangedaan, dan ben ik een zionist. En als zionisme het streven is naar democratische staat, dan ben ik in dat geval ook een zionist, zoon van een zionist.'

Het is geen nieuw thema dat Levy aanroert. Zionisme staat op meer plaatsen ter discussie. Ooit was ik zelf zionist. Het is meer dan 35 jaar geleden. Zionisme noemde ik toen, in  navolging van anderen, 'de bevrijdingsbeweging van het joodse volk'. En in zekere zin sta ik nog steeds achter die uitspraak, maar daarna kwamen de jaren '90 waarin 'New Historians'  als Benny Morris, Avi Shlaim en Ilan Pappé met Simcha Flapan als voorloper, ons een andere kijk gaven op de ontstaansgeschiedenis van Israel en dingen bevestigden die we langzamerhand steeds meer begonnen te vermoeden en ons een ongemakkelijk gevoel hadden bezorgd. Het beeld van de bevrijdingsbeweging werd toen wat genuanceerd. Nog steeds sta ik, net als Levy, achter het idee dat de situatie van de Joden ten tijde van het ontstaan van het zionisme rechtvaardigde dat zij aanspraak gingen maken op een eigen land. Immers in die tijd was - met name in Oost-Europa - zeker sprake was van een eigen nationaliteit, met een eigen taal (Jiddisch) en vaak een eigen autonoom Joods bestuur, maar zonder bijbehorende burgerrechten. Joden waren in veel landen een aparte, veelal rechteloze vervolgde minderheid. Maar net als veel anderen (onder wie Levy, denk ik) heb ik zo mijn twijfels of de manier waarop Israel uiteindelijk tot stand is gekomen wel zo gelukkig was. Ik denk dat het anders had gekund - en ook had gemoeten, en dat een historisch compromis met de Palestijnen wel het minste is waar Israel op aan zou moeten sturen.
Dat is iets wat de staat Israel op zich zou moeten nemen. Het zionisme is daarbij geenszins nodig. Het zionisme in zijn hedendaagse ideologische vorm is daar alleen maar een hinderlijke factor bij, zoals ook Levy aangeeft. Immers zionisten zijn tegenwoordig mensen die geld geven aan nederzettingen, die de bezetting in stand houden en die iedereen die mensenrechtenorganisaties steunt of het het waagt kritiek te hebben op hoe Israel zich opstelt, verdacht maken als anti-zionist, wat in de ogen van de huidige zionisten zo'n beetje gelijk staat aan antisemitisme.
We kunnen het ook anders zeggen: het zionisme was ooit een beweging die naar de emancipatie van de Joden streefde. Dat heeft de beweging bereikt, maar intussen is zij doorgegroeid tot een gevaarlijke, chauvinistische ideologie, die de rechten van Palestijnen ontkent, hen onderdrukt, het recht opeist hun  land in bezit te nemen en de bezetting te laten voortduren. Dat is iets anders dan aanvankelijk de bedoeling is geweest. Dus: weg met deze beweging die zichzelf heeft overleefd en uit is gegroeid tot een gevaarlijke, nationalistische karikatuur van een bevrijdingsbeweging. Anti-zionisme is de noodzakelijk oplossing. Het is de keuze voor een andere koers dan Israel op dit moment volgt. Zet het zionisme bij het groot vuil, of in een museum, waar andere nationalistische bewegingen al eerder terecht zijn gekomen.

Maar dat is dus niet zo eenvoudig. Want zionisme is niet alleen in Israel een soort keurmerk geworden voor wat in de ogen van rechtse Israeli's deugt of  niet deugt, het heeft ook een functie buiten Israel. Daar is het een netwerk van geldinzamelingsmachines en Joodse organisaties. Het is er bovendien een predicaat dat de gemiddelde Jood buiten Israel zichzelf vrij gedachteloos verleent, zonder dat het overigens hoeft in te houden dat hij/zij ook daadwerkelijk lid is van de een of andere zionistische organisatie. In de ogen van de gemiddelde, niet al te geëngageerde Jood buiten Israel is zionisme zoiets als 'achter Israel staan', en dat doen velen van hen nu eenmaal vrij automatisch.

Beinart

Een bewijs hiervoor is - paradoxaal - een recent boek van de Amerikaan Peter Beinart, 'The Crisis of Zionism'.  Beinart, die redacteur van de New Republic is geweest, tegenwoordig voor de Daily Beast schrijft en lector is in politicologie en journalistiek aan de Universiteit van New York, beschrijft daarin de afkalvende steun voor Israel onder de jongere generatie Joodse Amerikanen. Beinart wijt dat onder meer aan de onvoorwaardelijke steun van organisaties als de Joodse lobby AIPAC en verwante organen voor een Israelische politiek die botst met de doorgaans liberale en tolerante opvattingen van Amerika's Joodse bevolking. De jongeren kunnen volgens hem die steun veel minder goed  met hun eigen levenswijze in overeenstemming brengen dan de oudere generatie. Beinart breekt daarom een lans voor een liberaler soort zionisme, een ander en beter zionisme zoals het volgens sommigen ooit was, of was bedoeld, en hij neemt afstand van de nederzettingen en is kritisch over de bezetting. Een controversieel element uit zijn  boek is dat hij pleit voor een boycot van producten uit de nederzettingen, een soort partiële BDS (Boycot, Divestment and Sanctions), wat hem onder meer in de Bay Area (San Francisco en omgeving) op afzeggingen van spreekbeurten kwam te staan. (voor meer bijzonderheden over zijn  boek, klik hier, of hier)
Maar het paradoxale van Beinarts boek, dat overigens zoals ook eerdere publicaties van hem, veel aandacht krijgt, is natuurlijk dat hij het zoekt in een ander soort zionisme, terwijl het misschien meer voor de hand had gelegen intussen afstand te nemen van deze totaal door de ultra-nationalisten geannexeerde ideologie. Het gebruik van het woord zionisme zet immers al meteen de deur open voor discussies over wie de ware zionisten zijn en wat een echt en goed zionisme eigenlijk inhoudt. Beinart's keuze voor de term heeft wellicht het voordeel dat  het teruggrijpt op een term die voor velen de verbondenheid met Israel symboliseert en daarom appelleert aan een groot publiek, maar het staat tegelijkertijd voor de diepgewortelde - en door de diehard zionisten aangemoedigde -  begripsverwarring dat kritiek op Israel antizionistisch en dus anti-Israel is. Een afrekening met het zionisme-na-de-geboorte van de staat en een pleidooi voor een ander soort benadering, dat is wat nodig is en dat is wat de duidelijkheid van de dingen die Beinart betoogt zou verhogen. Het zionisme is zijn uiterste houdbaarheidsdatum al decennia geleden gepasseerd. Gideon Levy heeft, zoals bijna altijd, volkomen gelijk.
    

Britse supermarktketen Co-op stopt met verkoop producten uit Israelische nederzettingen

De Britse supermarktketen Co-operative Group heeft besloten te stoppen met de verkoop van producten uit de Israelische nederzettingen. Het heeft daarom de banden verbroken met 

de firma's Agrexco, Arava Export Growers, Adafresh en Mehadrin,  die dergelijke producten verhandelen. De totale omzet van de Co-op met deze firma's bedroeg ongeveer 430.000 euro  op jaarbasis.

De Co-operative Group is de eerste grote Europese supermarkt die de banden verbreekt met firma's die producten uit de Israelische nederzettingen verhandelen. De groep is eigendom van meer dan zes miljoen consumenten en heeft zich via een Ethisch plan verplicht sociaal aanvaardbaar en milieubewust te handelen. In een verklaring zegt de organisatie dat het niet gaat om een boycot van Israelische ondernemingen en dat de groep banden aanhoudt met ongeveer 20 Israelische firma's die geen producten uit de nederzettingen leveren.   

Palestijnse minister van Communicatie vertrekt na kritiek op censureren internetsites

Het Palestijnse persbureau Ma'an News meldt  dat de minister van Communicatie Mashour Abu Daka van de regering van de Palestijnse Autoriteit opstapt. Waarschijnlijk vertrekt de minister per 1 mei. Ma'an zegt de ontslagbrief van de minister te hebben gelezen. 

Mashour Abu Daka (Ma'an)

Het nieuws van het vertrek van de minister komt een dag nadat hij kritiek had geleverd op de Palestijnse procureur-generaal Ahmad al-Mughnieh, omdat deze de Palestijnse internet-provider PalTel opdracht had gegeven een aantal websites van het Palestijnse netwerk te weren. Minister Abu Daka had zich hiertegen tevergeefs verzet. Hij had Al-Mughnieh erop gewezen dat er geen wet bestaat op grond waarvan censuur van het internet in de Palestijnse gebieden is toegestaan, zodat zijn optreden waarschijnlijk illegaal was. Het is niet duidelijk of minister Abu Daka vrijwillig opstapt, of dat hij ertoe is gedwongen.
Het vertrek van de minister wijst er - opnieuw - op dat vanuit  de hoogste regionen  van de Palestijnse Autoriteit, waarschijnlijk vanuit het bureau van president Abbas zelf, hard gewerkt wordt aan het onderdrukken van iedere vorm van kritiek. Eerder deze week werd Yasser Abed Rabbo ontheven van zijn functie als hoofd van de Palestijnse omroep, naar het zich laat aanzien omdat Abed Rabbo in het verleden kritiek had geuit op de pogingen van president Abbas om een volledig lidmaatschap van de Verenigde Naties na te streven.
Ook bij de geblokkeerde sites gaat het om sites die onder meer kritisch staan ten opzichte van het leiderschap van Abbas.De betreffende websites zijn, zo meldt Ma'an, Amad, Fatah Voice, Firas Press, In Light Press, Karama Press, Kofia Press, Milad News en Palestine Beituna. Ze hebben, aldus Ma'an, geen erg groot lezerspubliek, maar worden door hun grote aandacht voor het reilen en zeilen binnen de Palestijnse beweging Fatah toch kennelijk als lastig ervaren. Daarnaast brengen ze allemaal dagelijks nieuws.
Een aantal van de sites schijnt trouw te zijn aan Mohammed Dahlan, een voormalige kopstuk van Fatah (en van de Palestijnse geheime politie in Gaza) die vorig jaar in ongenade viel, nadat hij kritiek had geleverd op Abbas en die naar Jordanië heeft  moeten vluchten.
Ma'an citeerde een ongenoemde hoge Palestijn die verklaarde dat procureur Al-Mughnieh bij zijn order aan PalTel om de sites te blokkeren handelde op last van hogerhand in de Palestijnse Autoriteit.

Aanval met molotov-cocktails op huizen Afrikaanse asielzoekers in Tel Aviv

Onbekenden hebben in de nacht van donderdag op vrijdag aanvallen met molotov-cocktails uitgevoerd op een wijk in het zuiden van Tel Aviv, waar asielzoekers uit Eritrea en Sudan wonen. Vier huizen werden  door brandbommen getroffen; een vijfde brandbom werd gegooid naar een crèche (zie foto).
De motivatie is waarschijnlijk racisme. Er zijn eerder in de buurt protestdemonstraties geweest tegen de aanwezigheid van zwarte buitenlanders. In januari 2011 werd een brandbom gegooid naar een appartement van Sudanezen in Ashdod. In dezelfde maand werden drie zwarte tiener meisjes mishandeld door een groep Joodse tieners.

Politie in Tel Aviv verhindert Nakba-herdenking van Israelische activisten

Lid van Zochrot wordt opgepakt terwijl hij de namen van verdwenen Palestijnse dorpen opleest.

Een nieuw teken aan de wand dat aangeeft hoe het klimaat in Israel snel verslechtert. Een herdenking van de organisatie Zochrot op Yom Haatsmaut (Onafhankelijkheidsdag) in Israel, werd woensdag door de politie verstoord. Zochrot (de naam betekent herinneringen, herdenkingen) is een beetje een buitenbeentje in Israel. De organisatie probeert de herinnering levend te houden aan de ongeveer 530 dorpen die rond 1948 in wat Israel de Onafhankelijkheidsoorlog noemt, met de grond gelijk zijn gemaakt. Volgens Zochrot is begrip voor wat de Nakba voor de Palestijnen heeft betekend noodzakelijk om tot vrede en verzoening te komen.
De organisatie houdt onder meer excursies naar plaatsen die nu vaak door bossen, parken of  kibbutsim aan het oog worden onttrokken .
Wat Zochrot ook doet is jaarlijks op Onafhankelijkheidsdag, de verjaardag van Israel, een kleine ceremonie houden waarbij onder meer de namen van verdwenen Palestijnse dorpen worden voorgelezen. Zochrot doet dat al zeven jaar. Maar dit jaar werd de organisatie - voor het eerst - verrast, doordat er een politiekordon bleek te zijn gelegd bij het kantoor van de vereniging in de Ibn Gabirol-staat in Tel Aviv, waar de leden van Zochrot  zich hadden verzameld, om hen te verhinderen naar het Rabin-plein te gaan voor de herdenking. Dat gebeurde onder het motto dat zij dreigden 'de orde te verstoren'. Zochrot hield de ceremonie toen maar buiten voor het kantoor, terwijl tientallen activisten die per telefoon en Twitter waren gealarmeerd toestroomden. Er volgde een confrontatie en verscheidene activisten werden opgepakt. 

Belegerd achter de dranghekken.

Aantal Palestijnse hongerstakers bedraagt nu zo'n 2000 en groeit nog

 De hongerstakers. Het zijn er inmiddels 2000. (Foto APA/Mahfouz Abu Turk)

De massale hongerstaking van Palestijnse gevangenen breidt zich uit. De staking begon op 17 april met 1200 gevangenen en de organisatie voor ondersteuning van gevangenen en voor de mensenrechten Addameer schat dat hun aantal intussen rond de 2000 ligt. Onder hen zijn de 19 gevangenen die Israel wegens ''veiligheidsredenen'' in eenzame opsluiting houdt. Eén van hen is Ahmad Sa'adat, de leider van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) die in 2006 door Israel werd ontvoerd en die al drie jaar in de isoleercel zit. Hij had op 23 april zes kilo aan gewicht verloren.

De Israelische gevangenisdienst heeft, zoals in het verleden, een stroom van strafmaatregelen op de stakers losgelaten, zoals overplaatsing, plaatsing in isoleercellen, inname van persoonlijke bezittingen, boetes, en ontzegging van bezoek van familie of advocaten. Addameer's advocaten worden bij geen van de hongerstakers meer toegelaten. Veertig gevangenen in de Ofer-gevangenis die zich woensdag aansloten bij de staking, kregen te horen dat ze worden overgeplaatst naar een andere gevangenis en dat ze alleen kleren mogen meenemen. In de gevangenis van Ashkelon hebben 150 hongerstakers te maken met dagelijkse invallen in hun cellen van speciale eenheden. Behalve persoonlijke bezittingen hebben gevangenisautoriteiten ook de enige voeding van de hongerstakers in beslag genomen: zout om zoutoplossingen te drinken. Dat overkwam ook de 400 stakers in de Nafha-gevangenis. Zij kregen overigens ook boetes opgelegd en in hun cellen werd de elektriciteit afgesloten. Zes gevangenen in de Naqab-gevangenis die op 23 april in staking gingen, werden direct in de isoleercel gezet. Dat overkwam ook de vrouwelijke gevangene Lina Jarbouni die haar staking op 19 april begon.  

Acht gevangenen, onder wie vijf zogenaamde 'administratieve' gevangenen, waren al vóór 17 april in hongerstaking, zeven van hen verblijven in medisch centrum van de Ramleh-gevangenis. Thaer Halahleh and Bilal Diab zijn in de 58ste dag van hun hongerstaking. Een militaire rechter verwierp desondanks hun beroep tegen hun administratieve detentie. Het Israelische hooggerechtshof verwierp op 24 april een verzoekschrift van Hassan Safadi tegen zijn administratieve detentie. Hij is 53 dagen in hongerstaking.

Ondanks de strafmaatregelen groeit het aantal stakers nog steeds. De zes vrouwelijke gevangenen in de Hasharon-gevangenis die nog  niet deelnamen, zullen zich op 1 mei bij aansluiten. Honderdtwintig gevangenen in de Ofer-gevangenis zullen op 29 april beginnen.

Abbas ontslaat Abed Rabbo als hoofd van de Palestijnse omroep

 Yasser Abed Rabbo, de tweede man na Mahmoud Abbas in de leiding van de PLO, is van zijn post ontheven als hoofd van de officiële omroeporganisatie van de Palestijnse Autoriteit. Volgens een commissie voor de betrekkingen van Fatah wordt hij nu 'politiek adviseur' van de radio en tv-stations. Abed Rabbo, die de leider is van de Palestijnse organisatie FIDA, zei dat hem niets is meegedeeld over deze beslissing.

Yasser Abed Rabbo (Press tv)

Voor de beslissing is geen reden genoemd. Maar de Jordaanse krant Al-Ghad, zo meldt Ma'an News, berichtte in december dat er ruzie was tussen president Abbas en Abed Rabbo. Abbas beschuldigde Abed Rabbo volgens de krant ervan dat hij mensen had opgezet tegen zijn presidentschap en tegen zijn poging om als volledig lid van de Verenigde Naties te worden geaccepteerd. Al-Ghad melde toen ook dat Abbas had besloten Abed Rabbo zijn officiële functies te ontnemen.
Abed Rabbo reageerde indertijd boos op  het nieuws door te zeggen dat niet alleen de Syriërs maar ook de Palestijnen hun shabiha hadden (gangs die voor de regering allerlei misdaden plegen). 'Ongelukkigerwijs hebben de Palestijnen Shabiha die niet verschillen van die in Homs op dit moment aan het moorden zijn, maar ongelukkig voor hen hebben ze niet echt de capaciteiten en is het enige waarover ze beschikken dit soort leugens,' zo werd Abed Rabbo geciteerd.
Meer recent was er wrijving omdat Abed Rabbo samen met premier  Fayyad en onderhandelaar Saeb Erakat een brief aan de Israelische premier Netanyahu zou overhandigen over de voorwaarden waaronder de PA eventueel bereid was weer met Israel de vredesonderhandelingen voort te zetten. Fayyad trok zich terug uit deze missie, omdat deze samenviel met de 'Dag van de gevangenen'. Dat is de dag  waarop de Palestijnen de politieke gevangenen in Israelische gevangenschap eren. Fayyd wilde niet uitgerekend op die dag een Israelische leider ontmoeten. Dat leidde tot irritatie van Abbas jegens Fayyad. En kennelijk ook jegens Abed Rabbo, die zich eveneens terugtrok. Netanyahu kreeg de brief uiteindelijk alleen uit handen van Saeb Erakat.

Acht maanden voor politieman die geboeide Palestijnse arrestant vermoordde

 Een Israelische rechtbank heeft een een politieman die in september 2010 een 23-jarige Palestijnse arrestant doodschoot terwijl deze met handboeien aan op de grond  lag, veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf. De agent had aangevoerd dat zijn pistool per ongeluk was afgegaan. Het vonnis werd geveld op grond van een zogenaamde plea bargain, een regeling waarbij de agent schuld bekende in ruil voor strafvermindering. De agent werd door de officier van justitie aangeklaagd wegens 'onzorgvuldigheid'. 

Hazem Abu Al-Dab'aat

 De  betreffende Palestijn, Hazem Abu Al-Dab'aat uit Ath-Thuri in Jeruzalem, was op 14 september 2010, een islamitische feestdag, met twee vrienden naar het strand in Tel Aviv gereden. Onderweg werden zij door een aantal agenten aangehouden. Een van de politiemannen schold hen uit, volgens een lezing van het  Jerusalem Center for Social and Economic Right (JCSER). Hazem maakte bezwaar, waarop de politieman hem dwong uit te stappen, hem zei op de grond te gaan liggen met zijn gezicht naar beneden, hem handboeien aandeed en hem doodschoot. Daarna deed de politieman de handboeien weer af. 
De politie zei naderhand dat de drie mannen werden aangehouden wegens de verdenking dat zij een auto hadden gestolen.
 De familie van Abu Al-Dab'aat wijst de Israelische lezing van wat er die dag gebeurd is van de hand. Zij houdt vol dat Hazem voor de ogen van zijn vrienden met opzet is doodgeschoten.

Ziad Julani met vrouw en jongste dochter

De zaak van Hazem Abu al-Dab'aat vertoont gelijkenis met minimaal twee andere zaken waarbij Palestijnen werden doodgeschoten, waarin de Israelische justitie evenmin erg haar best heeft gedaan om recht te spreken. De eerste is die van de 39-jarige Ziad al-Julani die op 11 juni 2010 werd gedood. Julani was met zijn pick-up in een opstootje terecht gekomen. Getuigenissen wijzen erop dat zijn vooruit werd getroffen door een steen, waarop zijn  auto een zwenking maakte en leden van de grenspolitie aanreed. Die openden daarop onmiddellijk het vuur op hem en zetten de achtervolging in. Julani probeerde te vluchten, zakte op straat in elkaar en werd toen hij op de grond lag met twee schoten in zijn gezicht afgemaakt.
Amira Hass van Haaretz haalde destijds dit verhaal boven water door met getuigen te spreken, iets wat de politie kennelijk altijd heeft nagelaten, want justitie heeft de zaak inmiddels geseponeerd wegen gebrek aan bewijs. Hass heeft, zo lees ik bij blogger Richard Silverstein, nu gemeld dat Ziad's Amerikaanse vrouw Moira en de rest van zijn familie, wegens het niet vervolgen van Ziads moordenaar, de Staat Israel hebben gedagvaard. Ook is intussen de naam van deze politieman bekend. Hij heet Maxim Vinogradow, en heeft  zich, schrijft Silverstein, via zijn Facebook pagina doen kennen als een onvervalste racist. 

Een tweede geval dat gelijkenis vertoont met de zaak van Abu Al-Dab'aat is die van Samir Mahmoud Sarhan, die op 22 september 2010 's nachts werd doodgeschoten door een gewapende Israelische wachter die de kolonisten beschermde in de wijk Silwan in Jeruzalem. 

Samir Sarhan. Rechts zijn vrouw en één van zijn vijf kinderen

De wachter vertelde de politie dat hij met zijn auto moest stoppen omdat de weg versperd was en dat hij had geschoten toen hij met stenen werd bekogeld en meende dat zijn leven in gevaar was. De wachter werd na één dag weer vrijgelaten door de politie en nooit vervolgd, hoewel een video van een bewakingscamera die op Kanaal 10 van de Israelische tv werd vertoond, liet zien dat hij had gelogen en dat er helemaal geen sprake was geweest van een versperring. Intussen werd wel de wijk, die tegen dit onrecht in opstand was gekomen, dagenlang geterroriseerd door de politie, en werden Sarhan's familieleden afgerost en vergast op traangas dat in hun huizen naar binnen werd geschoten. Recht op zijn Israelisch. 

Israel legaliseert drie 'voorposten' en zet ze om in 'legale' nederzettingen

Rechelin

Israel heeft drie zogenaamde 'illegale voorposten'  op de bezette Westoever omgezet in gelegaliseerde nederzettingen. Het bureau van premier Netanyahu heeft dat dinsdag in een verklaring bekendgemaakt, meldt AFP
De beslissing om de 'outposts' te legaliseren werd maandagavond laat genomen door een ministeriële commissie van vier man, die speciaal voor de gelegenheid was geformeerd.  Om het doel van de legalisering te bereiken werd formeel de beslissing genomen dat drie nieuwe nederzettingen werden gesticht.

Israel kent twee verschillende soorten nederzettingen: nederzettingen die het legaal acht en die door de staat zijn erkend, en zogenaamd 'illegale' nederzettingen of voorposten die het niet heeft erkend. Voor de internationale gemeenschap bestaat het onderscheid niet. Onder het internationale recht zijn namelijk alle nederzettingen en nieuwe wijken van Oost-Jeruzalem illegaal.

De drie voorposten die nu omgezet zijn in erkende nederzettingen zijn Bruchin, Rechelim and Sansana, die zijn gesticht in de jaren '90. Bruchin heeft ongeveer 350 inwoners. Het ligt net als Rechelim, dat ongeveer 240 inwoners heeft, in het noorden van de Westoever. Sansana, met 240 inwoners, ligt in de heuvels bij Hebron in het zuiden van de Westoever.

Sansana

AFP meldt dat een Israelische functionaris dinsdag zei dat de beslissing van de ministeriële commissie niets aan de bestaande situatie ter plekke verandert en ook niet inhoudt dat nieuwe nederzettingen worden gesticht dan wel bestaande nederzettingen worden uitgebreid.
De organisatie Vrede Nu heeft echter aangegeven dat deze voorstelling van zaken onjuist is. Vrede Nu betoogt dat nu wel degelijk voor het eerst sinds de '90 sprake is van het stichten van nieuwe nederzettingen. De drie nederzettingen gaan nu onderdeel uitmaken van bestemmingsplannen en zullen voortaan ook  officieel hun bouwplannen en subsidie-aanvragen ter goedkeuring kunnen overleggen Onder de akkoorden van Oslo en de Roadmap for Peace heeft Israel zich verplicht geen nieuwe nederzettingen meer te stichten. 

Het is de eerste keer dat de regering-Netanyahu een dergelijke maatregel neemt. Eerder heeft de regering versluierd 'voorposten' gelegaliseerd door ze administratief bij bestaande nederzettingen in te delen. Bij Sansana, Bruchin en Rechalim was dat onmogelijk, omdat ze te ver van ander nederzettingen af liggen. De drie nederzettingen liggen op wat Israel 'staatsland' noemt, grond die geen privé-bezit is van Palestijnen (wat overigens heel vaak betekent dat dergelijke grond wel collectief bij dorpsgemeenschappen in gebruik was voor landbouw of als weidegrond). 

De kwestie van de nu 'gelegaliseerde' nederzettingen heeft te maken met een probleem betreffende een vierde 'outpost', Ulpana bij Beit El. Deze outpost is gedeeltelijk gebouwd op privé grond, die volgens een uitspraak van het Hooggerechtshof via een frauduleuze overeenkomst is gekocht en aan zijn rechtmatige eigenaar moet worden teruggegeven. Als een consequentie hiervan moeten vijf huizen worden afgebroken. Netanyahu heeft te kennen gegeven dat hij dit wil voorkomen en procureur-generaal Weinstein opdracht gegeven naar een oplossing te zoeken.

Bij de beslissing Bruchin, Sansana en Rechalim te legaliseren speelt mee dat ontruiming van zelfs maar een deel van Ulpana de regeringscoalitie zou bedreigen. De legalisering van de drie outposts is een gebaar jegens diegenen voor wie dergelijke ontruimingen onverteerbaar zijn in Netanyahu's coalitie, waaronder ook veel van zijn eigen partijleden. Bij de beslissing speelde trouwens ook de recente ontruiming van een huis bij de Grot van Machpela in Hebron een rol. Ook die ontruiming zette de coalitie op scherp.  

Bruchin

Israelische marine houdt in volle zee schip aan om het te doorzoeken

De marine-eenheid Shayetet 13 in actie. (Haaretz)


 De elite-eenheid van de Israelische marine, Shayetet 13, heeft zondag een onder Liberiaanse vlag varend schip overvallen dat van Cyprus onderweg was naar Alexandrië. Het schip, de Beethoven,  werd 160 zeemijl  uit de kust van Israel aangehouden, dus ruimschoots in de internationale wateren (160 zeemijl is plm. 300 kilometer). Daarna volgde een inspectie, die volgens de woordvoerder van de Israelische strijdkrachten met instemming van de kapitein werd uitgevoerd. We kunnen ons wel een voorstelling maken van de manier waarop die instemming is verkregen, als we ons realiseren dat Eenheid Shayatet 13 dezelfde eenheid is die twee jaar geleden het schip de Mavi Marmara, dat deel uitmaakte van de Free Gaza Flotilla,  overviel en toen negen Turkse opvarenden doodde.
De inspectie van de 'Beethoven' vond plaats omdat het schip er door de Israelische geheime diensten van werd verdacht wapens te vervoeren voor Gaza. Ten onrechte, want er werd niets gevonden. Het schip mocht na de inspectie zijn weg vervolgen.

Israelische rechter gebiedt kolonisten huis in Hebron te ontruimen

Kolonisten lopen in de tuin van het huis in Hebron dat ze 'gekocht' zouden hebben. AFP/Hazem Bader

Een rechter van de Districts rechtbank van Jeruzalem heeft vastgesteld dat kolonisten in Hebron de koopovereenkomst van een Palestijns huis in Hebron in de wijk Tel al-Rumeida hebben vervalst en de koop ongeldig verklaard. De zes families van kolonisten die sinds 20005 in het huis wonen, moeten het op 15 mei hebben ontruimd.
Rechter Ram Winograd liet weinig heel van de claim van de kolonisten dat ze het huis  hadden gekocht via een tussenpersoon en de Israelische bouwmaatschappij van Moshe Zar, die al jaren optreedt als een soort makelaar van meestal dubieuze kolonistentransacties. In een zaak die was aangespannen door de wettige eigenaar vana het huis, Zakariah Bakri uit Hebron, werd aangetoond dat documenten die moesten bewijzen dat leden van Bakri's failie het eigenaarschap hadden overgedragen aan een derde man en die waren ondertekend door de burgemeester van Hebron, vervalsingen waren. Deze derde, een tussenpersoon met de naam Naji al-Batash, gaf voor de rechtbank toe dat hij in Hebron door de politie wordt gezocht en al sinds 1999 niet meer in de stad was geweest. Hij had de kolonisten ook nooit ontmoet, maar had er voor 5000 shekel in toegestemd dat zijn naam was gebruikt in de koopakte.
Rechter Winograd veroordeeld de kolonisten ook tot het betalen van proceskosten ter hoogte van 20.000 shekel (ruim 4000 euro).

VN Bureau in Palestijns gebied: Israel sloopt in 2012 in hoger tempo dan in 2011

 Sloop van en waterbron in de buurt van Hebron.  De bron wordt na de sloop volgestort met stenen om te verhinderen dat de eigenaar hem weer in gebruik neemt. De foto is van 2009.

Het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire zaken van de VN (Ocha) is een van de meest betrouwbare monitors van mensenrechtenschendingen door Israel in de bezette gebieden. Ocha geeft wekelijks rapporten uit. In het rapport over de week van 11-17 april signaleert Ocha dat die week 25 sloopactiviteiten plaatsvonden, een aantal dat hoger lag dan in de twee maanden daarvoor.

Ocha: 

In Kafr ad Dik village (Salfit), the Israeli authorities demolished four residential structures, 11 animal shelters, three agricultural rooms and four water cisterns, displacing 30 people, including 18 children, and affecting the livelihoods of eight families. Another three water cisterns, which are the primary source of irrigation for more than 100 dunums of agricultural land, were demolished in Al Majnona area in Hebron. This brings the total number of water cisterns demolished since the beginning of the year to 11, nine of which have been demolished in regions affected by high water scarcity in the Hebron governorate.

Also in Hebron, two stop-work orders were issued against a residential tent and an animal pen in Susiya village. Susiya faces a high risk of forced displacement due to the lack of adequate planning and its close proximity to an Israeli settlement. At least 70 percent of the existing structures in the community, including the school, have pending demolition orders.

Ocha zegt dat het aantal tot dusver in 2012 gesloopte objecten 209 bedraagt, 418 mensen raakten daardoor dit jaar ontheemd. Het gemiddelde van sloopactiviteiten ligt voor het jaar 2012 nu op 13 per week, aldus Ocha, over heel 2011 bedroeg dat 12 per week. Wekelijks raakten in 2012 tot nu toe gemiddeld 27 mensen dakloos. Over heel 2011 was het gemiddelde 21 mensen per week.

Het aantal ontheemde mensen over de week van 11-17 april is overigens hoger dan de hierboven genoemde 30 'displaced persons'. UNWRA meldt dat op 18 april ook de huizen van zeven families van
Palestijnse vluchtelingen in de gemeente Al Khalayla sloopt, waarbij zij voor de derde maal ontheemd raakten in zes maanden. De dag daarop haalden de Israeli's tenten omver die de families als noodhulp ter beschikking waren gesteld. De tenten werden in beslag genomen.

Het totaal aantal ontheemden in Jeruzalem kwam voor deze week uit op 67, door nog weer een ander geval: een gerechtelijke uitspraak die kolonisten in het bezit stelde van twee huizen in de Oost-Jeruzalemse wijk Beit Hanina. Afgelopen woensdag werden 11 personen als gevolg van deze uitspraak door de politie uit hun huis gezet. (Ik berichtte daar hier over) Twee andere families die tot dezelfde 'extended family' behoorden en op hetzelfde terrein woonden, waren eind februari al vertrokken. In totaal werden door deze zaak werden 22 mensen dakloos, onder wie 11 kinderen, aldus Ocha. De gang van zaken is in strijd met het internationaal recht. Ocha heeft er daarom protest tegen aangetekend. Ook de vertegenwoordigingen van de Europese Unie in de Palestijnse gebieden deden dat. De ontruimde huizen zullen plaats gaan maken voor een nieuw complex exclusief voor Joden in deze Arabische wijk. De gang van zaken lijkt precies op de die in de belendende wijk Sheikh Jarrah,  waar in 2009 negen Palestijnse families via Israelische gerechtelijke uitspraken uit hun huizen werden gezet, op een manier die een grove schending inhoudt van het internationale recht.

Sinds het begin van vorig jaar is het totaal aantal Palestijnen dat door sloop en uitzettingen hun huis heeft  verloren, gestegen tot boven de 1500, zo zei het hoofd van Ocha in de bezette gebieden,  Ramesh Rajasingham.  

Holocaust Dag met een persoonlijke tintje

(Foto's plaquette en monument H.W. Swarttouw)

Vandaag, 19 april, was het holocaust dag (Yom Hashoa), een dag die Israel heeft ingesteld voor de herdenking van de slachtoffers van de nazi-vernietiging. Meestal sla ik die dag over, omdat ik een bezoek aan de jaarlijks Auschwitz herdenking of een bezoek op 4 mei aan de Hollandsche Schouwburg wel genoeg vind. Ik ben vóór holocaust herdenkingen, dat wel,  maar toch ook erg tegen een overkill eraan, aanhanger als ik ben van de school van Norman Finkelstein, die het boek 'De Holocaust industrie' schreef als aanklacht tegen de manier waarop de herdenking van dit verleden tot een politiek wapen is gesmeed.
Maar vandaag was anders.
Een paar maanden geleden werd ik benaderd door Wolter Noordman, inwoner van Heerde (bij Zwolle), die in zijn vrije tijd een productief amateur-historicus is en meerdere boeken over  vergeten episodes uit de Tweede Wereldoorlog op zijn naam heeft. Hij was mij op het spoor gekomen via het Digitaal Monument, waar ik wel eens een email heen gestuurd had en vroeg of ik inlichtingen kon verschaffen over ene Eduard Maurice Hijmans, die in de gemeente Heerde in een een inrichting had gezeten. Noordman wilde dat weten in het kader van een onderzoek naar het lot van zes Joodse patiënten van deze inrichting die waarschijnlijk alle zes in nazi-kampen waren vermoord. 

Edu Hijmans

Ik was me van het bestaan van deze Eduard Hijmans nooit zo bewust geweest. Maar een blik op de familiepapieren in mijn bezit leerde wie hij was: een achter-achterneef van me via de kant van zijn vader die geneesheer directeur was geweest van het ziekenhuis Bronovo in Den Haag. Maar bovendien ook nog eens een achterneef via zijn grootmoeder, Johanna Kann, die van zichzelf ook een Hijmans was. Met mijn hulp wist Noordman naaste familie van hem op te sporen, het verhaal compleet te krijgen en zelfs foto's boven water te krijgen. (zie bijvoorbeeld hiernaast). Eduard Hijmans had van jongs af aan geleden aan epilepsie en was ook mentaal niet 100% procent geweest. Hij was inderdaad in 1943 naar Auschwitz gedeporteerd en daar onmiddellijk na aankomst vergast.
Om een lang verhaal kort te maken: een gevolg van het speuren van Wolter Noordman, en van een daaropvolgend initiatief van de 'Heerder Historische Vereniging' waar hij lid van is, was dat ik op deze Yom Hashoa 2012, met andere genodigden en leden van de joodse gemeente Zwolle, de gast was van de gemeente Heerde. En wel om een verzuim uit het verleden goed te maken. Heerde had namelijk al lang een gedenkplaat voor de 'gevallenen' van 1940-45, maar eerder had niemand ooit gedacht aan die zes Joodse patiënten van de inrichting De Dreef, die toch ook burger van de gemeente waren geweest. Zij kregen vandaag hun eigen plaquette.
Het was een simpele plechtigheid, burgemeester mevrouw Pijnenburg-Adriaenssen hield een speech waarin ze - tot mijn vreugde - aangaf dat herdenken onder meer dient als waarschuwing dat het weer kan gebeuren en dan ook anderen kan treffen. H.J. Swarttouw, kleinzoon van een broer van Edu Hijmans, sprak, en Ben Ketelaar hield een toespraak namens de joodse gemeente Zwolle.
Ik vond het een memorabele bijeenkomst. Om meer dan één reden. Omdat de gemeente Heerde de moeite had genomen voor deze herdenking en daarvoor, kennelijk in samenspraak met de joodse gemeente Zwolle, deze dag had uitgezocht. Omdat Wolter Noordman een nieuw klein stukje vergeten tragiek van de holocaust had opgediept, dat omdat het ineens zo dichtbij kwam als het ware een nieuw licht wierp op het menselijk lijden dat ermee gemoeid was. Door de confrontatie met deze voor mij onbekende familiegeschiedenis en door het zien van de foto met toch ook wel herkenbare familietrekken kreeg het lot van deze zes kwetsbare mensen die ten onder zijn gegaan in de nazi-vernietigingsmachine ineens een soort extra emotionele dimensie.
De confrontatie met  deze onbekende familie-geschiedenis had trouwens ook een aangename kant.  Ineens heb ik er nu een achterneef bij van wie ik het bestaan nooit had geweten, en met wie ik hier dus kennismaakte: Henk Swarttouw, die over een paar maanden naar Helsinki vertrekt als ambassadeur. Aan hem dank ik de foto's bij dit stukje.

Uitzetting Palestijns gezin opstapje voor bouw Joods complex in O-Jeruzalemse wijk Beit Hanina

 Familie eruit, kolonisten erin onder toeziend oog van de politie.

De politie van Jeruzalem heeft woensdag een Palestijnse familie van 11 personen uit hun huis in de wijk Beit Hanina van Oost-Jeruzalem gezet, waarna 10 religieuze kolonisten het huis in bezit hebben genomen. Het was de eerste uitzetting van een Palestijnse familie in Beit Hanina, een wijk die grenst aan de wijk Sheikh Jarrah. Het is tevens het begin van een nieuwe Joodse kern in ook deze Oost-Jeruzalemse wijk.  
De woning behoorde aan Khaled Natshe, zijn vrouw en negen kinderen. Aan de uitzetting was een juridische strijd van acht jaar vooraf gegaan, die vergelijkbaar was met soortgelijke gevallen in Sheikh Jarrah. Ook hier was sprake van het feit dat het betreffende perceel vóór 1948 Joods bezit was geweest. Het was 35 jaar geleden opnieuw door Joden gekocht, aldus de Jerusalem Post. Natshe zei dat hij niet in staat was geweest zijn rechten als eigenaar aan te tonen, omdat transacties tussen Palestijnen vroeger vaak niet bij de gemeente werden geregistreerd.
Een buurman van Natshe was na het verliezen  van de rechtszaak al vertrokken. Natshe en zijn familie die nergens anders heen konden, hadden echter geweigerd te vertrekken. Hem hangt nu ook boven het hoofd dat hij proceskosten moet betalen ter hoogte van 250.000 shekel, aldus de Jerusalem Post.
Achter de inbezitname van het huis en het perceleel van 1,5 are zit het rechtse Israel Land Fund. Directeur Aryeh King van dat fonds zei dat de uitzetting de eerste stap is op weg naar de creatie van een complex van 50 appartementen op het terrein, exclusief voor Joodse bewoners. King zei al het groene licht voor het complex te hebben gekregen van de gemeente Jeruzalem en het ministerie van Binnenlandse Zaken. Het wachten is nog op de bouwvergunning, maar de aanbesteding kan binnen een jaar beginnen, aldus King. De naam van het nieuwe complex wordt 'Nof Shemuel' (Gezicht op Samuel), naar de tombe van de profeet Sanuel (Nabi Samuel) die vanaf deze plek zichtbaar is. 
De vraag van verschillende buurtbewoners, zo meldde de Jerusalem Post, is nu of de rustige wijk Beit Hanina nu dezelfde kant opgaat als Sheikh Jarrah, waar al twee jaar voortdurend botsingen zijn tussen buurtbewoners en Joodse kolonisten met hun gewapende bewakers, en waar de uitzettingen hebben geleid tot de oprichting van de 'Sheikh Jarrah Solidariteitsbeweging'. 

 De nieuwe daklozen.

Vier versies van een verhaal uit de rubriek 'gemengde berichten'

Israeli's en 'internationals' helpen de familie Ja'abary in Hebron bij het bewerken van hun land. Het land van de familie ligt tussen de nederzettingen Kiryat Araba en de nieuwe uitbreiding van Kiryat Araba, Givat Ha'avot. Als het niet bewerkt wordt - iets dat de kolonisten proberen te verhinderen - vervalt hun eigendomsrecht op het land. De tent op de foto (die staat op het land van de Ja'abary's) was bij de kolonisten in gebruik als synagoge. De foto van Yotam Ronen is uit 2009. 

Twee meisjes uit de nederzetting Kiryat Arba bij Hebron zijn dinsdagavond bekogeld met stenen. De kolonisten gingen vervolgens verhaal halen bij de 'Arabieren'. Wat hieronder volgt is - ter lering - vier versies van hetzelfde nieuws. Onderaan geef ik mijn commentaar.   

De versie van het persbureau:

 De 41-jarige Palestijn Marwan Burkan uit Hebron op de Westoever is dinsdagavond ernstig gewond geraakt nadat kolonisten uit de nederzetting Kiryat Arba zijn huis waren binnengedrongen en hem in elkaar hadden geslagen, bericht AFP. Het persbureau hoorde dit van de chauffeur van de ambulance die Burkan naar het ziekenhuis bracht. Burkan woont vlak naast Kiryat Arba. Palestijnen kwamen op het geweld af, maar werden toen zij met stenen begonnen te gooien door militairen verjaagd met traangas.  

Een woordvoerster van het leger  vertelde AFP dat het incident was veroorzaakt doordat twee Joodse meisjes met stenen waren bekogeld. De vader van één van hen was toen een huis van een Palestijn binnengedrongen  om verhaal te halen, zei ze. Maar volgens de legerwoordvoerster was niemand gewond en was de orde hersteld. 

 De versie van het Israelische Ynet (de site van Yediot Ahronot):

Twee joodse meisjes zijn dinsdagavond in Hebron door Palestijnen met stenen bekogeld toen zij naar de wijk Givat Ha'avot liepen (noot: Givat Ha'avot is niet een wijk in Hebron maar in feite een aparte nederzetting, gelieerd aan Kiyat Arba, A-P). Een van de meisjes raakte lichtgewond. Ze liep een fractuur in haar hand op.

Volgens Palestijnse bronnen ging een groep kolonisten daarop naar Palestijnse huizen, riepen de eigenaars naar buiten en riep hen ter verantwoording voor het incident. Een Palestijnse jongere zou lichtgewond geraakt zijn in de schermutseling die volgde. De Palestijnen beweren dat hij zwaargewond was. Hoe hij er precies aan toe was is onbekend. Eenheden van leger en politie werden opgeroepen om een eind te maken aan de gevechten. De Palestijnen beweren dat daarbij is geschoten met traangas- en drukgranaten en dat het leger vervolgens diverse Palestijnse huize is binnengevallen. 

De versie van Arutz 7 (site van de tv van de kolonisten):  

In weer een nieuwe aanval op Israelische burgers hebben Arabieren dinsdag avond stenen gegooid naar twee Joodse meisjes die naar hun huis wandelden in Hevron. Een van de meisjes werd licht gewond. Na de aanval braken gevechten uit tussen Joden ter plaatse en Arabieren. Eenheden van het leger die ter plekke gestationeerd waren braken de gevechten op.  
 Benzi Gofstein, een inwoner van Hevron wiens dochter degene was die bij de aanval werd gewond, vertelde  Arutz 7 dat hij geloof dat de aanval te maken had met de zwakheid die Israel getroond had door kritiek te leveren op luitenant kolonel Shalom Eisner, die door het leger is geschorst nadat hij een provocerende anarchist had geslagen. “Arabische terroristen hebben de boodschap van Bibi en Nitzan Alon (de commandant van de Westoever, A-P) begrepen,'' zei Gofstein. En hij voegde eraan toe: “Ik verwacht van Nitzan Alon dat hij stopt met kruiperig te doen tegen de anarchisten en dat hij de veiligheid van de Joden gaat waarborgen.”
Aanvallen met stenen en molotov-cocktails op Israeli's zijn een steeds gewoner fenomeen geworden in de afgelopen paar maanden. Voor de Pesach-vakantie wierpen Arabische mannen molotov-cocktails naar een bus bij de campus van de Hebreeuwse Universiteit op French Hill in Noord-Jeruzalem. De bus liep schade op, maar de zelfgeknutselde bommen gingen niet door de ruiten van de bus en de tientallen passagiers ontsnapten ongedeerd. Onlangs werd een bruidegom die op het punt stond te trouwen gewond in een aanval met stenen toen hij wilde gaan bidden bij het graf van zijn grootvader op de Olijfberg.
Politie en Shin Bet-leden arresteerden onlangs 19 Arabieren in Jeruzalem voor diverse soorten aanvallen op Joodse chauffeurs die door de stad reden. De arrestanten werden beschuldigd van het gooien van stenen, molotov-cocktails of voetzoekers naar auto's. Ook waren er aanklachten voor het in brand steken van auto's. 


 De versie van IMEMC  (International Middle East Media Centre - Palestijns):
Israelische militairen zijn dinsdagavond diverse huizen binnengevallen in de wijken Al-Ja’bary en Khallit Hadour in Hebron. Extremistische Israelische kolonisten vielen onderwijl een jongere aan die leidden tot verwondingen die ziekenhuisopname noodzakelijk maakten.
Plaatselijke bronnen meldden dat tientallen militairen de invasie uitvoerden, fakkels in de lucht schoten en traangasgranaten afvuurden op diverse huizen. Er waren verscheidene gewonden en ook was er schade.
Abdul-Alim Al-Ja’bary, het hoofd van de Palestijnse Worstelaars Federatie, zei dat soldaten zijn huis binnenvielen evenals diverse belendende huizen en zijn zoons afrosten, evenals de zoons van een andere inwoner, Zeidan Al-Ja’bary.
Verder vielen extremistische kolonisten een jongere aan in Hebron, Marwan Farhat Borqan, waarbij deze matig ernstig gewond raakte. Paramedici van de Rode Halve Maan verleenden eerste hulp voor zij hem naar het gouvernementshospitaal van Hebron brachten.
Extremistische kolonisten deden ook aanvallen op diverse huizen in de buurt van de nederzetting Kiryat Arba. Daarbij werden ruiten gebroken. Er brak daarna een vuistgevecht uit tussen de bewoners en de kolonisten.   
Ander nieuws is dat twee kolonistenvrouwen gewond raakten toen jongeren stenen gooiden naar hun voertuig.
Eerder dinsdag hakten extremistische kolonisten ongeveer 250 olijfbomen om die toebehoren aan de inwoners van het dorp Betello, ten noordwesten van Ramallah.

Commentaar:
Het is aan de hand van de vier versies niet al te moeilijk om te herleiden wat er naar alle waarschijnlijkheid echt gebeurde. Meisjes werden bekogeld, boze kolonisten gingen daarna Palestijnse ruiten ingooien en pakken de eerste de beste Palestijn die ze uit een huis sleuren dat toevallig naast Kiryat Arba gelegen is. Boze Palestijnse huiseigenaren gaan intussen met de kolonisten op de vuist. Leger komt 'tussenbeide' en doet wat het dan meestal doet: schiet met traangas op de Palestijnen om ze te verjagen. Volgens de Palestijnse bronnen doen ze het werk van de kolonisten daarna nog eens dunnetjes over door ook wat huizen binnen  te vallen en jongeren af te rossen. Hiervan zijn alleen Palestijnse getuigenissen. Toch is dit laatste niet onwaarschijnlijk, omdat het een niet helemaal ongebruikelijke methode van het Israelische leger is 'om. de orde te herstellen'.
Opvallend aan de vier versies is, is dat geen enkele versie alle juiste details bevat. Om een goed beeld te krijgen zijn meerdere versies nodig, en dan nog blijven er vragen open. Dat is iets wat iedereen die zich bezig houdt met dit conflict zich zou moeten realiseren: elke versie afzonderlijk geeft gewoonlijk een onvolledig en vertekend beeld. Dit is journalistiek in crisisgebied, waarbij de communicatie naar alle kanten ernstig is verstoord.
De kolonistenzender is natuurlijk zonder meer uitermate partijdig. Dit is de versie die we steeds op allerlei rechtse blog- en andere sites zullen terugvinden. Maar ook de zogenaamde Israelische 'kwaliteitskranten' schieten steeds volstrekt te kort, omdat ze er niet zelf op uitgaan, maar vooral leunen op wat legerwoordvoerders beweren. De Palestijnen zijn over het algemeen bij dit soort berichten beter geïnformeerd dan de Israeli's, maar ook zij laten soms belangrijke details weg. Bovendien hebben zij weer geen ingangen aan de Israelische kant en worden ze door Israelische woordvoerders vaak met een kluitje in het riet gestuurd. En de persbureaus, tenslotte, voldoen evenmin, omdat ze moeten uitkijken dat ze niet door de Israeli's op hun vingers worden getikt. Als de AFP-verslaggeefster er niet zelf bij was, zal ze niet gauw durven opschrijven dat het leger huizen binnendringt en mensen afrost, zelfs niet als ze daarvoor Palestijnse bronnen kan aanhalen.
Een detail dat geen enkele bron noemt is de situatie ter plekke, die er volgens mij in dit verhaal wel degelijk toe doet. Givat Ha'avot is namelijk feitelijk een soort dependance van Kiryat Arba, die een stukje van de oorspronkelijk nederzetting af ligt. De wijk ligt pal naast (en mogelijk op, ik kon dat niet zo snel opzoeken) het land van de extended family Ja'abary die in de versie van IMEMC ter sprake komt. (Zie ook de foto boven dit stukje) Wat ik wel kon vinden is dat de kolonisten dwars over het land van de familie Ja'abary een weg hebben aangelegd. Vermoedelijk liepen de twee meisjes hierover toen er stenen maar hen werden gegooid
Interessant is, tenslotte, de litanie van Arutz 7 over al die Palestijnse stenen, molotov-cocktails en voetzoekers. Ik houd me aanbevolen voor nadere informatie waaruit kan blijken of dit op waarheid berust of dat, zoals vaak het geval is bij deze kolonistensite, sprake is van kletskoek.

Massa-hongerstaking Palestijnse gevangenen en ander Palestijns nieuws

De Israelische gevangenisautoriteit heeft bevestigd dat honderden Palestijnse gevangenen in Israelische gevangenissen in hongerstaking zijn gegaan ter gelegenheid van de jaarlijkse 'Dag van de gevangenen'. Woordvoerster Sivan Weizman van de gevangenisautoriteit zei dat 3500 gevangenen dinsdag eten geweigerd hebben en dat 1200 van hen hebben aangegeven hun hongerstaking te zullen voortzetten. 
 

Suhaib al-Assa 

Een Israelische militaire rechter heeft maandag de 26-jarige journalist Suhaib al-Assa voor vier maanden naar de gevangenis gestuurd. Al-Assa, die werkt voor radio Bethlehem 2000, kreeg administratieve detentie opgelegd, zodat onbekend is wat de reden is voor zijn detentie. Hij kreeg tevens een boete van 3000 shekel (zo'n 750 euro). Al Assa werd op 5 februari opgepakt in het dorp al-Ubeidiya bij Bethlehem, waar officieel niet het Israelische leger maar de Palestijnse politie het voor het zeggen heeft. Bij de arrestatie werden zijn  computer en zijn telefoon in beslag genomen.

Israelische militairen hebben maandag irrigatiereservoirs, en terrasgewijs opgebouwde landbouwgrond in het gebied al Majnouna bij Al-Dura in Zuid-Hebron met de grond gelijkgemaakt. Daarbij werd een veld van 2000 vierkante meter beplant met tuinbonen, komkommer, tomaten en bloemkool weggebulldozerd. Behalve reservoirs en irrigatiewerken werd ook landbouwgereedschap vernield. De grond behoort aan de Talab Abdul-Majid Amr en zijn boers Abdul-Aziz, Hassan en Hussein. De officier die de sloopwerkzaamheden aanvoerde, zei dat de irrigatiewerken zonder Israelische vergunning waren aangelegd. Israel heeft sinds 1967 nog nooit vergunningen verleend voor het onderhouden van bestaande bronnen of het aanleggen van nieuwe bronnen op de Westoever.

De foto is van Bassam Tamimi, een activist en lid van het volksverzetscomité uit het plaatsje Nabi Saleh op de Westoever, waar al sinds 2009 wekelijks wordt gedemonstreerd tegen de Muur en het afnemen van land van het dorp. Tamimi werd op 24 maart 2011 gearresteerd, op basis van de getuigenis van Islam Dar Ayyoub, een 14-jarige jongen uit zijn dorp die 's nachts van zijn bed was gelicht en onder druk gezet om tegen hem te getuigen. Tamimi zit nu meer dan een jaar in voorarrest. Zijn proces is nog steeds niet voltooid. de foto werd genomen op 16 april, bij hem thuis, nadat hij tijdlijk korte tijd was vrijgelaten om zijn 0eder te kunnen bezoeken die na een beroerte in het ziekenhuis is opgenomen.Tamimi is in totaal 11 keer door Israel gearresteerd, en heeft bij elkaar drie jaar in administratieve detentie doorgebracht, zonder dat ooit een aanklacht tegen hem was ingebracht. Amnesty International beschouwt hem als een politieke gevangene die onmiddellijk dient te worden vrijgelaten.
 
Israel heeft zondagavond Ashraf Abu Rahma vrijgelaten  na 6,5 maanden gevangenisstraf (en een boete van 1000 shekel = ongeveer 250 euro) wegens het deelnemen aan en organiseren van vreedzame demonstraties tegen de Muur in het dorpje Bil'in waar hij vandaan komt. Ashraf Abu Rahma werd bekend doordat hij in 2008 na te zijn gearresteerd, en van een blinddoek en handboeien te zijn voorzien, van dichtbij op last van een officier met een rubber kogel in zijn voet werd geschoten. Omdat daarvan een video-opname was gemaakt, werd de officier gestraft en gedegradeerd. Abu Rahma's broer Bassem werd in 2009 tijdens een demonstratie doodgeschoten met een traangasgranaat. Zijn zuster Jawaher overleed in januari 2011 nadat zij tijdens een demonstratie een overdosis traangas had ingeademd.

Free Bahraini Hunger Striker Abdelhadi Khawaja

My father, prominent Bahraini human rights activist Abdulhadi al-Khawaja, is on a 9-week hunger strike protesting the life sentence he received for peaceful protest.
In prison, security forces broke his jaw in four places and subjected him to severe physical, psychological and sexual torture. Since his arrest last year, my mother was fired from her job, my sister was arrested five times, and my brothers-in-law were arrested and tortured.

Authorities decide when to let anyone from my family see him. The human rights of my family and of thousands of peaceful Bahrainis like us have been deeply violated by the government.

My father doesn't want to end his life. He wants to end injustice and violence against the Bahraini people.

Help me break through now, to save his life. Demand the immediate and unconditional release of Abdulhadi al-Khawaja and all prisoners of conscience in Bahrain.

Many governments have shamefully ignored the daily and widespread human rights violations in my country. As controversy swirls around Bahrain's plans to host the Grand Prix auto race this month, Bahraini authorities desperately try to assure the world that all is back to "business as usual." But the people of Bahrain continue to call for change, and my father may pay for that goal with his life. Pressure from people like you may force action.

As one activist to another, I ask for your help securing the release of my father and of all of the unjustly imprisoned activists in Bahrain. Delay could mean death.

Please take action for my father today. I am forever grateful for your support.

In solidarity,

Maryam al-Khawaja Head of Foreign Relations, Bahrain Center for Human Rights Daughter of Abdulhadi al-Khawaja

Lekker fietsen in de Jordaanvallei....

(NB Update onderaan artikel). De plaatsvervangende commandant van de Israelische Westoever Brigade, luitenant-kolonel Shalom Eisner, is maandag hangende een onderzoek uit zijn functies geschorst. Dat is gebeurd nadat videobeelden naar buiten waren gekomen van het opbreken van een een fietstochtje van leden van de 'International Solidarity Movement'. De (pro-Palestijnse) 'internationals', zo'n 250 in aantal, hadden een tochtje van 25 kilometer in de Jordaanvallei willen maken, te beginnen in het dorp Al-Awda bij Jericho. Dit werd echter blijkbaar door Israel gezien als een ernstige bedreiging van de veiligheid, want de  'internationals' werden nog voor zij aan hun tochtje hadden kunnen beginne, zeer hardhandig door het leger tegengehouden. Daarbij vielen enkele gewonden.
Wat luitenant-kolonel Eisner noodlottig werd, was dat videobeelden van het legeroptreden naar buiten kwamen en op de Israelische tv werden getoond. Op die video is te zien (zie de video hierboven, direct in het begin)  hoe Eisner een Deense 'international' zonder enige waarschuwing keihard met zijn M-16 geweer in het gezicht slaat, waarbij de jongen tegen de grond gaat. Het slachtoffer, Andreas Ias, raakte licht gewond en kon na behandeling in het ziekenhuis naar huis. Hij vertelde Ma'an News dat hij en sommige anderen op het moment van Eisners aanval Palestijnse liederen zongen over de bevrijding van Palestina. Blijkbaar werd dat de militair teveel en hakte hij er vervolgens hard op in. Het was overigens niet Eisners enige aanval. Op de foto's hieronder (van +972) is te zien dat hij zijn geweer voor nog meer acties tegen de fietsers gebruikte.
Premier Netanyahu himself veroordeelde Eisners gedrag maandag."This behavior is not characteristic of IDF soldiers and commanders and it has no place in the IDF or in the state of Israel," aldus een verklaring van zijn bureau. (Ik kan niet nalaten te zeggen dat ik de premier help hopen dat hij gelijk heeft en dat dit gedrag inderdaad 'niet karateristiek voor soldaten en commandanten van het Israelische leger' is). De militaire woordvoerder, brigade-generaal Yoav Mordechai, melde dat Eisner is geschorst en dat de zaak wordt onderzocht. Hij noemde het incident 'ernstig', maar meldde erbij dat de video niet de gehele gebeurtenis liet zien. Ook 'Palestijnen en de anarchisten' zouden zich namelijk aan geweldpleging schuldig hebben gemaakt.
(Haaretz citeert Eisner die zegt dat hij eerder twee vingers had gebroken bij handtastelijkheden. In een latere editie citeert Haaretz echter ook de Deen Andreas Ias., die categorisch ontkent dat van de kant van de fietsers geweld is gebruikt. Hij noemt Eisners opmerkingen een 'totale leugen' en overlegt met advocaten of hij een klacht kan indienen wegens het nodeloos en onuitgelokt gebruiken van geweld door het leger. )
Een speciale vermelding verdient de reactie van Michael Ben Ari, parlementslid van de Nationale Unie,   aanhanger van de indertijd verboden racistische Kach-partij en een goede bekende van onze racist evn eigen bode., Geert Wilders . Ben Ari feliciteerde Eisner feliciteerde met een daad  'waar Bibi (Netayahu) en Aharonovitch (de minister van nationale veiligheid) de hersens en de moed voor ontbreekt'. Afgezien daarvan was er volgens deze volksvertegenwoordiger,  sprake van 'een waarneembare dreiging jegens het   leven van de militair en had hij geen andere keuze'.

N.B. Voordat iemand nu gaat denken dat de schorsing van Eisner een bewijs is van het 'zelfreinigend vermogen' van het Israelische leger, c.q. van de Israelische maatschappij, zetten we toch maar even de volgende zaken op een rijtje:
De NGO Yesh Din kwam in 2007 met een rapport waaruit bleek dat van de klachten over het optreden van Israelische militairen tegenover Palestijnen in 96,5% van de gevallen tot geen enkel resultaat leidden (meestal werd het dossier gesloten zonder dat er een onderzoek plaatsvond).
De mensenrechtenorganisatie B'tselem stelde in een rapport van september 2010 vast dat er een opmerkelijke daling had plaatsgevonden van het aantal onderzoeken naar de dood van Palestijnen door de hand van het leger. Vanaf het uitbreken van de eerste intifada in 1987 tot het uitbreken van de Tweede Intifada in 2000 werd, aldus B'tselem elk geval door de Onderzoekseenheid van de Militaire Politie onderzocht. Na 2000 werd de situatie door de militaire onderzoeksrechter aangemerkt als 'een gewapend conflict' en vervolgens werden alleen nog zaken onderzocht met een uitzonderlijk karakter, waarbij misdadige opzet werd vermoed. Dat leidde tot een enorme daling van het aantal onderzoeken. Ik citeer:
During the period covered by the report (2006-2009), B'Tselem made a demand for an MPIU investigation in 148 cases. The Judge Advocate General's Office ordered an MPIU investigation in only 22 cases. In 36.3 percent of the cases in which an MPIU investigation was opened, the investigation did not begin until a year or more after the incident occurred. Where an MPIU investigation was carried out, two ended with the Judge Advocate General's Office's decision to close the file without prosecution; the others await decision. 

Update: Lt-kolonel Eisner is woensdag door opperbevelhebber Benny Gantz van zijn functie ontheven en overgeplaatst naar een staffunctie. Hij mag de komende twee jaar geen bevelvoerende functie meer uitvoeren. Eisner, die binnenkort kolonel wordt en stamt uit de kringen van religieuze kolonisten in Hebron, zei tegenover Kanaal 10 van de Israelische tv dat het waarschijnlijk een fout was geweest dat hij de Deense activist een klap had verkocht voor de camera's. Hij voegde eraan toe dat de vraag hier was wat het belangrijkst was, de missie volbrengen of er goed uitzien op de beelden. ''Ik houd vol dat de missie belangrijk genoeg was,'' zei Eisner. "Wat zou er gebeuren als ze soldaten filmen die achteruit deinzen voor een boze menigte? Klinkt dat goed? Wat als ik ze wegen had laten blokkeren? Ze levens in gevaar had laten brengen?" 
We mogen aannemen dat deze plichtsgetrouwe militair en goede nationalistische vaderlander ervan uitging  dat hij een groot gevaar voor de staat Israel had afgewend door de fietstocht van zo'n 200 buitenlandse activisten met het nodige geweld te verhinderen en dat het jammer was dat hij de Deense activist niet buiten beeld een flinke oplawaai had verkocht, zodat het tenminste niet op de tv-schermen voor iedereen te zien was geweest. Inderdaad. Wakkere IDF-mannen, weest alert op de camera!  

Welcome to Palestine? Nee: Welcome to Israel, the land of Settlements

Welcome to Palestine in foto's. Op de luchthaven Zaventem bij Brussel hielden would be passagiers naar Israel een protestbetoging tegen het feit dat hun tickets waren geannuleerd. Vergelijkbare betogingen waren er in Parijs Charles de Gaulle en in Genève. (foto Reuters)

Op de luchthaven Ben Gurion stonden 650 man politie klaar om de 'Welcome to Palestine' mensen op te vangen. (Foto Ynet). Vanuit Bethlehem waar Mazin Qumsiyeh de deelnemers verwachtte werd intussen gemeld dat de telefoons van de organisatoren werden gestoord. Niet alleen Gaza zucht onder een blokkade, kennelijk geldt dat ook voor de Westoever. Leehee Rothschild, een van de organisatoren aan de Israelische kant, noemde de Israelische reactie in een gesprek met Ynet 'hysterisch'. Zij beschuldigde  luchtvaartmaatschappijen als Lufthansa, EasyJet en AirFrance van medeplichtigheid aan het schenden van de mensenrechten van de Palestijnen door mee te werken aan de oproep van Israel om passagiers te weigeren. Op Twitter meldde ze dat in een radio-uitzending gewijd aan de 'Flytilla' in de intro werd gezegd dat het tijd is om 'Israelisch links te delegitimeren'. (Ik dacht eerlijk gezegd dat daar al lang hard aan wordt gewerkt).   

Baruch Barzel, Michael Ben Ari en Co.  (Barzel zit links vooraan, rechts van hem zit Ben Ari)

De 650 man politie op het vliegveld Ben Gurion kregen zondagmorgen ook gezelschap van een aantal van de meest criminele kaders van de kolonisten, te weten de Kahane-aanhangers Baruch Marzel, Knessetlid Michael ben Ari van de Nationale Unie en Itamar Ben-Gvir, die er gewapend met Israelische vlaggen een soort eigen welkomstcomité vormden, omringd door een aantal van hun supporters die een vrolijke dans opvoerden (foto onder). Marzel en Ben Ari (op de foto hierboven) gaven zelfs een soort persconferentie. Tegelijkertijd werden negen Israeli's die de 'Welcome to Palestine' mensen kwamen afhalen en Palestijnse kindertekeningen omhoog hielden, opgepakt, evenals de Israelische linkse activist Yonatan Shapira.  Blijkbaar is de  politieke kleur van de kolonisten nu toch echt volledig de gezichtsbepalende kleur van Israel.  Vergeet  'Welcome to Palestine'  - in plaasts daarvan worden  de activisten vergast op 'Welcome to Israel, the land of Settlements  and Jewish supremacism'.

 De kolonisten dansen. Met vlaggen natuurlijk.
  

Activiste wordt aangehouden door undercover politievrouw.

Politie pakt Israelische activist Matan Cohen op. 

Enkele activisten, twee Françaises en een Italiaanse haalden ondanks alles Bethlehem. Daar hielden zije en persconferentie met de organisatoren. De activiteiten zullen ondansk alles doorgaan  met ronde d 20 activiste, van wie de meesten al in Bethlehem waren.  Op Ben Gurion werden 48 mensen tegengehouden, negen van hen zijn inmiddels teruggestuurd, drie wachten daarop, twee zitten ine aparte plaats en de rest zit in de Givon gevangenis bij Ramle.  Op de persconferentie werd gezegd dat tenminste 400 Franse en 100 Belgische activiste geweigerd waren door luchtvaartmaatschappijen, afgezien van nog vele anderen. Zo werden zondagmorgen ook nog eens 20 Fransen geweigerd door Turkish Airlines.     

 Persconferentie van 'Welcome to Palestine in Bethlehem'. (Ynet)