Het CIDI presenteert: Einat Wilf met de jongste (schandelijke) Israelische struisvogelvariant

Het CIDI heeft deze woensdagavond een gast: mevrouw Einat Wilf (42), lid van het Israelische parlement voor het Atzmaout (Onafhankelijkheids-) partijtje, waarin zij zich met minister Ehud Barak van Defensie heeft afgescheiden van de Arbeidspartij.  Wilf komt pleiten voor wat ze noemt een ´hervorming´ van de United Nations Relief and Works Agency UNRWA, de organisatie die zorg draagt voor de Palestijnse vluchtelingen. Op bovenstaande video is te zien wat ze zal gaan zeggen. Daarop is namelijk te zien hoe ze hetzelfde verhaal in januari hield voor een aantal diplomaten op een bijeenkomst op de Bar Ilan Universiteit in Tel Aviv.
 Haar verhaal komt er kort gezegd op neer dat er teveel Palestijnse vluchtelingen zijn. Zij wil het aantal beperken. Van de huidige vijf miljoen wil ze het terugbrengen tot zo´n 30.000. Volgens haar zijn de Palestijnen in Gaza en op de Westoever geen vluchtelingen, omdat ze al wonen waar ze horen. Ze zouden nog wel humanitaire hulp mogen ontvangen van Wilf, maar dus niet meer als vluchteling. En van de Palestijnen elders, in Syrië, Jordanië en Libanon, zouden alleen de overlevenden van de vlucht in 1947-49 mogen meetellen en niet hun kinderen en kleinkinderen. Op die manier, betoogt Wilf, wordt de ´twee-statenoplossing makkelijker´.
Ja nogal logisch. Op die manier zou inderdaad één van de moeilijkste punten uit de onderhandelingen tussen Israel en de Palestijnen - een oplossing van het Palestijnse vluchtelingenprobleem en compensatie voor het verloren bezit  - in één klap zijn  geëlimineerd. Heel slim:  je zegt gewoon dat de vluchtelingen geen vluchtelingen zijn. Hokus pokus, weg probleem. 
Israel is altijd al goed geweest in dit soort struisvogeltaktieken. Is de vlucht van de Palestijnen een probleem? Dan ontken je dat ze zijn gevlucht (in de Israelische schoolboeken staat nog steeds dat ze vrijwillig even weggingen). Is het bestaan van een Palestijns volk lastig? Dan zeg je dat het nooit een volk is geweest (zoals Golda Meir nog in de jaren zeventig deed). En nu is er dus de Wilf-variant, volgens dewelke kinderen en kleinkinderen van vluchtelingen geen vluchtelingen meer zijn en ook geen rechten kunnen doen gelden. Vreemde uitspraak voor een zionist, trouwens. Betoogde het zionisme nou niet juist dat nazaten van mensen die tweeduizend jaar geleden Palestina verlieten alsnog recht kunnen doen gelden op het land? En zou voor nazaten van verjaagde Palestijnen niet kunnen gelden wat voor Joodse nazaten van de holocaust gold? Dat ook die nazaten rechten konden doen gelden op de Duitse Wiedergutmachung of andere compensatie, zoals bijvoorbeeld de Nederlandse Maror-gelden? 
Wilf´s verhaal gaat in tegen alle VN-resoluties over de rechten van de Palestijnse vluchtelingen, vanaf  resolutie 194 van de Algemene Vergadering van de VN die de vluchtelingen het recht gaf op terugkeer of compensatie,  tot resolutie 242 van de Veiligheidsraad die aandrong op een ´rechtvaardige regeling van het vluchtelingenprobleem´. Zelfs is haar verhaal in strijd met internationale rechtsregels, zoals de Verklaring van de Rechten van de Mens. Het is dan ook niets anders dan een wel erg doorzichtige poging om de Palestijnse eis van een regeling van het vluchtelingenprobleem onder de tafel te werken, en wel ongeveer op net zo´n manier als Netanyahu probeert Jeruzalem buiten de onderhandelingen te houden, of niet wil praten  op basis van de grenzen van 1967.  Onderhandelen op z´n Israelisch is dat: je veegt bij voorbaat de belangrijkste  Palestijnse eisen van tafel en verklaart dan dat het aan de Palestijnen ligt dat ze niet willen praten zonder voorwaarden vooraf.  Desalniettmin zal Wilf´s bla-bla-verhaal straks wel doorklinken in de bekende hasbara-kringen of uit de mond van Tweede Kamerleden à la Joël Voordewind van de ChristenenvoorIsraelUnie. Men zij dus gewaarschuwd.

Bassem Tamimi krijgt 13 maanden ondanks vrijspraak op twee punten van de aanklacht

 Een Israelische militaire rechtbank heeft dinsdag Bassem Tamimi,  één van de leiders van de protesten tegen de Muur  in het plaatsje Nabi Saleh op de Westoever, tot een gevangenisstraf van 13 maanden veroordeeld. Dat is precies de  tijd die hij al in voorarrest had doorgebracht. 

Daarnaast kreeg Tamimi een voorwaardelijke straf van 17 maanden, die ingaat als hij zich binnen de komende vijf jaar schuldig zou maken aan opruiing, uitlokking om met stenen te gooien, of daden die de ingaan tegen de openbare orde. Als hij binnen twee jaar wordt veroordeeld wegens het deelnemen aan een protestmars waarvoor geen toestemming is verleend, worden daar twee maanden aan toegevoegd.

Tamimi werd gearresteerd in maart 2011. In april 2012 werd hij op borgtocht vrijgelaten.    

Bassem Tamimi

 De rechter, majoor Eti Adar, had Tamimi vrijgesproken van twee ten laste gelegde feite, namelijk opruiing en van het hinderen van de rechtsgang. Hij werd echter schuldig bevonden aan het organiseren van en deelnemen aan illegale protestmarsen en het oproepen tot het gooien van stenen. 

Tamimi gaf als commentaar op het vonnis dat 'de militaire rechter, als instrument van de bezetting een duidelijke boodschap afgaf, namelijk dat het beter is dingen te bekennen die je niet hebt gedaan dan ontkennen en de zaak laten voorkomen. Ik werd vrijgesproken van het meeste dat me ten laste was gelegd, maar zat langer vast dan mijn vriend die ervoor koos om in alle zaken schuld te bekennen. Hij kreeg 12 maanden in een plea bargain. Als ik de dingen had bekend waarvoor ik nu niet ben veroordeeld, was ik eerder terug geweest bij mijn familie.'

De aanklachten tegen Tamimi waren gebaseerd op getuigenissen van drie jongens, één van 14, één van 15 en een van 19, die ´s nachts van hun bed waren gelicht en - tegen alle ook door Israel erkende regels - buiten de aanwezigheid van ouders of advocaten waren verhoord. Rechter Eti Adar verwierp na het zien van de videotape van het verhoor, de getuigenis van de 14-jarige Islam Dar Ayoub, op basis waarvan Tamimi opruiing ten laste was gelegd, het belangrijkste feit uit de aanklacht. Ook de manier waarop de 19-jarige was verhoord werd als onbruikbaar verworpen omdat hem steeds woorden in de mond werden gelegd. Uiteindelijk bleef alleen de getuigenis van de 15-jarige getuige over, ondanks het feit dat de video van zijn verhoor aantoont dat ook hij op een onoorbare manier werd verhoord. 

Het voorlezen van het vonnis tegen Tamimi vond plaats voor een rechtszaal waarin ook veel diplomaten (onder wie een Nederlandse) en journalisten zaten, met name omdat het gebruik van minderjarige getuigen die op een onwettige manier waren verhoord veel aandacht heeft gekregen.  EU-minister van buitenlandse zaken Catherine Ashton had de veroordeling van Tamimi veroordeeld. Amnesty International noemde hem een politieke gevangene.

Israelisch openbaar ministerie gaat alsnog Haaretz-journalist Uri Blau vervolgen

Yehuda Weinstein, de baas van het Israelische openbare ministerie, heeft woensdag bekendgemaakt dat hij alsnog journalist Uri Blau van Haartez zal gaan vervolgen voor het in bezit hebben van geheime documenten van de Israelische strijdkrachten. Volgens een persbericht van Weinstein´s bureau was Blau in het bezit van duizenden top-secret documenten, die gestolen waren door Anat Kamm, een Israelische journaliste die als secretaresse werkte  van generaal-majoor Yair Naveh, de toenmalige commandant van Israels Centrale Sector (waaronder ook de bezette gebieden vallen). 

Uri Blau

Uit de documenten die Kamm in handen kreeg en stal, was af te leiden dat generaal Naveh een uitspraak van Israels hooggerechtshof aan zijn laars lapte, waarin werd gesteld dat zogenoemde 'targeted killings' (buitengerechtelijke terechtstellingen) van gevaarlijk geachte Palestijnen alleen zouden mogen als arrestatie niet mogelijk was en als er geen omstanders gevaar zouden lopen. Uit de documenten bleek dat Naveh in Jenin leden van de Islamitische Jihad had laten doodschieten zonder dat was geprobeerd hen te arresteren. Kamm meende dat er een publiek belang gediend was met het openbaar  maken van het optreden van generaal Naveh en andere generaals en speelde de documenten door aan Blau, die erover publiceerde in Haaretz.

Het Israëlische establishment dacht echter anders over het algemeen belang dan Kamm, Blau en Haaretz. Klokkenluidster Kamm werd in november 2011, na een huisarrest van twee jaar, veroordeeld tot 4,5 jaar cel en een voorwaardelijke straf van 1,5 jaar wegens het verduisteren van geheime papieren. Een aanklacht van spionage ontliep ze door een plea bargain aan te gaan. 

Na Kamm loopt nu ook Blau het risico in de gevangenis te verdwijnen. Haaretz en de Israelische vereniging van journalisten hebben geprotesteerd tegen de beslissing die volgens hen de persvrijheid ernstig aantast omdat het in bezit hebben van informatie uit niet-officiële bron per definitie deel uitmaakt van het werk van onderzoeksjournalisten. Eerder had de organisatie Reporters without Borders al een protest laten horen. 

Palestijnse voetbal-international Mahmoud Sarsak nu al 73 dagen in hongerstaking

Palestijnse voetballers vragen aandacht voor hun collega Mahmoud al-Sarsak. 

Mahmoud al-Sarsak (25) is voetballer en lid van het Palestijnse nationale team. Hij werd in juni 2009 gearresteerd toen hij vanuit Gaza naar de Westoever wilde om zich bij de andere spelers te voegen.  Hij wordt vastgehouden onder een  Israelische wet, de ´onwettige strijders wet´, waaronder Palestijnen zonder enige vorm van proces kunnen worden vastgezet. Mahmoud al-Sarsak is voor zover bekend de enige die onder deze wet gevangen wordt gehouden. Hij heeft geen idee wat daarvoor de reden zou kunnen zijn.
Intussen heeft Sarsak nu 72 dagen hongerstaking achter zich als protest tegen deze onwettige detentie. Israel heeft voorgesteld hem los te laten en te verbannen naar Noorwegen, maar dat voorstel heeft hij afgewezen. Een eerder voorstel om hem op 1 juli los te laten, heeft Israel ingetrokken. Advocaat Fadi Ubeidat die Sarsak in de Ramleh-gevangenis in Israel bezocht, zegt dat hij nauwelijks kan staan en regelmatig het bewustzijn verliest. De vader van Al-Sarsak deed een paar dagen geleden een beroep op sporters om tussenbeide te komen. De mensenrechtenorganisatie Addameer wijst steeds op het gevaar dat mensen die zo lang niet eten lopen: de kans op een plotseling hartfalen is groot, nog los van andere gezondheidsrisico´s.
En intussen meldt Ma´an News dat Israel de onlangs gemaakte afspraken bij het beëindigen van de massa-hongerstaking van ruim 2000 gevangenen niet nakomt. Na bemiddeling van Egypte beloofde Israel toen familiebezoek mogelijk te maken, het verbod op studie voor gevangenen aan universiteiten in te trekken en een einde te maken aan de praktijk van administratieve detentie. Mourad Jadallah, een woordvoerder van Addameer, meldt echter dat er l sinds die tijd alweer 25 nieuwe gevallen van administratieve detentie zijn, hetzij door nieuwe arrestaties, hetzij doordat van mensen de administratieve detentie werd verlengd. 

Flame, een nieuwe Israelische computerworm, die spioneert en data steelt

 Screenshot van Kaspersky.

Israel heeft een nieuwe bijdrage geleverd aan de beschaving. Niet alleen schijnen we te kunnen emailen en sms-sen dankzij Israelische vindingen, ook in het ontwikkelen van chips en firewalls waren de Israeli´s goed. Maar waar we de laatste tijd meer van horen is de Israelische vindingen op het gebied van virussen en malware. En ook daarin schijnt Israel uit te blinken. 
 Na Stuxnet (dat ingewikkeld industriële software sloopte zodat fabrieken kwamen stil te liggen), en Duqu (dat data stal) is er nu een derde loot aan de stam: Flame. Ook Flame schijnt data te laten verdwijnen. Het programma treedt op als een worm, die van computer tot computer wordt doorgegeven. Daar rooft het gegevens die worden doorgespeeld naar een onbekende bestemming, schrijft het Israelische Ynet. Ik denk dat we die bestemming wel kunnen raden. Vanzelfsprekend is Flame vooral actief in Iran. De Israelische geheime diensten zijn er immers steeds op uit de Iraanse nucleaire programma´s te saboteren.  Daarnaast is Flame kennelijk ook actief in Israel zelf en de bezette gebieden. Onderzoekers van Kaspersky, een bekend anti-virus lab schatten dat

....around 5,000 personal computers around the world have been infected by the virus, Iran being hit the hardest, with 189 infected computers, followed by Israel and the Palestinian territories (98 computers), Sudan (32), Syria (30),Lebanon (18), Saudi Arabia (10) and Egypt (5). 

Flame heeft een aantal tot nu toe onbekende nieuwe foefjes. Het kan afluisteren via de microfoon in de computer, het geluid op slaan en doorsturen, en ook kan het ´screenshots´ maken (en die doorsturen) als bijvoorbeeld ´interessante´ programma´s draaien op de pc. Kaspersky:
   

Although we are still analyzing the different modules, Flame appears to be able to record audio via the microphone, if one is present. It stores recorded audio in compressed format, which it does through the use of a public-source library.

Recorded data is sent to the C&C through a covert SSL channel, on a regular schedule. We are still analyzing this; more information will be available on our website soon.

The malware has the ability to regularly take screenshots; what’s more, it takes screenshots when certain “interesting” applications are run, for instance, IM’s. Screenshots are stored in compressed format and are regularly sent to the C&C server - just like the audio recordings.

We are still analyzing this component and will post more information when it becomes available.

Waar sturen de geïnfecteerde computers hun gecomprimeerde en gestolen data naar toe? Kaspersky is er nog niet helemaal achter. Er is sprake van een tiental domeinen (adressen) verspreid over diverse servers, op verschillende plaatsen in de wereld. Er kunnen nog meer adressen bestaan. Kaspersky denkt dat het in totaal wel 80 kunnen zijn:

 Several C&C servers exist, scattered around the world. We have counted about a dozen different C&C domains, run on several different servers. There could also be other related domains, which could possibly bring the total to around 80 different domains being used by the malware to contact the C&C. Because of this, it is really difficult to track usage of deployment of C&C servers.

Kolonisten uit Yitzhar steken boomgaard aan en schieten Palestijnse dorpeling neer

De 22-jarige Palestijn Najah al-Safadi, uit het dorpje Orif bij Nablus op de Westoever, wordt weggedragen (foto AFP). Safadi raakte ernstig gewond door een schot in de buik tijdens een botsing van dorpelingen met ongeveer 30 kolonisten van de nederzetting Yitzhar. De botsing begon toen de kolonisten een olijfboomgaard in brand staken en de dorpelingen probeerden dat te verhinderen door hen  met stenen te bekogelen. Safadi werd beschoten door een lid van de 'beveiliging' van Yitzhar. De man zei dat hij dacht te zien dat Safadi een mes bij zich had en dat daarom zijn leven in gevaar was. 
Het leger kwam tussenbeide en verspreidde de Palestijnen door hen met traangas te beschieten. Het leger zei dat de Palestijnen hen daarop met stenen bekogelde. Een legerwoordvoerder zei dat het incident wordt onderzocht en als serieus wordt beschouwd. De man die Safadi beschoot is niet aangehouden. (Israeli's hebben net als agent 007 een license to kill als ze denken dat Palestijnen hen bedreigen). 
Incidenten als dit komen wekelijk voor - zoniet vaker. Vorige week maakte de mensenrechtenorganisatie B'tselem een video openbaar waarin te zien was hoe kolonisten landbouwgrond van het dorp Asira al-Qibliya in brand steken en hoe een kolonist een van de dorpelingen door het hoofd schiet die probeert dit te voorkomen.   

Egypte koos en de uitkomst was om te huilen

Links Shafiq, rechts Morsi

UPDATED: Op mijn andere blog had ik er al over geschreven, maar hier in de Nederlands dan toch ook maar een paar opmerkingen over de rampzalige uitkomst van de eerste ronde van de Egyptische presidentsverkiezingen. Die zal er namelijk toe leiden dat straks een representant van het oude regime van Mubarak, Ahmed Shafiq,  het in de tweede ronde gaat opnemen tegen de kandidaat van de Moslim Broederschap, Mohammed Morsi.
Het is de slechts mogelijke uitkomst van verkiezingen die toch al niet veel goeds beloofden (zie mijn vorige stuk). Niet de gematigde islamist Abouel Foutouh en de door de wol geverfde oud-minister Amr Moussa staan straks tegenover elkaar, maar de twee mannen die het duidelijkst van iedereen de machten uit het verleden vertegenwoordigen. Aan de ene kant Ahmed Shafiq,  ex-commandant van de luchtmacht en ex-premier van Mubarak, die de steun heeft en had van wat er over is van Mubaraks partij-apparaat (en dat is  nog steeds heel wat), en aan de andere Mohammed Morsi van de Broederschap, de aloude islamistische tegenstander van Mubarak. Beiden beschikten over grote logistieke steun en ruime financiële middelen. Maar misschien gaf niet eens dat de doorslag, maar meer nog het feit dat uiteindelijk de meeste Egyptenaren - die in overgrote meerderheid apolitiek  zijn - op zekerheid gingen en dus stemden voor wat ze kenden en blijkbaar vertrouwden. En dat waren dus ofwel Shafiq, die een einde aan de revolutionaire onrust beloofde, ofwel Morsi met zijn Broederschap die de mensen kennen als een organisatie waar je traditioneel kon aankloppen voor hulp en steun en die aansluit bij de traditionalistische islamitische tendensen die nu eenmaal diep ingeworteld zitten in de Egyptische maatschappij.
Alles wat progressief is was ontzet. 'A worst case scenario'  en 'Egypt between a rock and a hard place,' twitterden verschillende van mijn Egyptische vrienden en bekenden. 

Hamdeen Sabbahi

De einduitslag is Morsi 24.78%, Shafiq, 23.66 % en Nasserist Hamdeen Sabbahi derde met 20.72%. Abdel Moneim Aboul Foutouh kreeg 17.47% en Amr Moussa 11,13%. De opkomst was 46.42 %.

De grote verrassing is natuurlijk de opkomst van Hamdeen Sabbahi, de man van links en de revolutionairen van Tahrir. De grote winst voor Sabbahi was het belangrijkste lichtpunt van deze verkiezingen en een duidelijke blijk dat het elan van 25 januari toch niet helemaal verdwenen is. Duidelijk lijkt dat Sabbahi in sommige plaatsen voor veel mensen intussen een alternatief  bleek voor de Moslim Broedershap. Zo won hij bijvoorbeeld in de Caireense wijk Imbaba, traditioneel een MB-bastion. Ik hoop later uitgebreider op deze ontwikkeling terug te komen. Hopelijk krijgt Sabbahi's opkomst tijdens deze verkiezingen een follow up en wordt hij het middelpunt van een sterke hervormingsgezinde beweging.

En intussen wordt het de vraag hoe dat nu verder moet. Veel progressieve Egyptenaren overwegen nu om maar niet meer mee te doen aan de tweede ronde. Maar wellicht worden er achter de schermen al wat 'trade offs' en koehandels gesloten om te zorgen dat één van de twee kandidaten wint en dat anderen in ruil daarvoor gunsten krijgen, wellicht zelfs in de vorm van een vice-presidentschap. Wat mij betreft, ik ben natuurlijk geen Egyptenaar, maar als ik zou kunnen kiezen zou het toch maar Morsi worden. Want als het Shafiq wordt, wordt het twee-handen-op-een-buik tussen hem met zijn achterban van representanten van het oude regime aan de ene kant en het leger, dat zichzelf buiten en boven de wet wil houden en vasthoudt aan zijn positie van ongecontroleerde, zelf benoemde hoeder van Egyptes veiligheid aan de andere. Dat lijkt wel heel erg op zoals het was onder Mubarak. En echt, werkelijk alles is beter dan terug naar de situatie zoals die is geweest.   

Bij blogger Angry Arab (Assa'd Abu Khalil) zag ik deze foto van een krant met uitspraken die Ahmed Shafiq eerder deze maand deed. De vertaling van de kop luidt: Shafiq voor de Amerikaanse Kamer (van Koophandel): Ik heb er geen spijt van dat ik gezegd heb dat Mubarak mijn voorbeeld is en het is mogelijk dat ik mijn vertrouwen stel in Omar Suleiman.'  (Waarmee Shafiq bedoelde dat hij mogelijk Suleiman als vice-president zou kiezen als hij de verkiezingen wint). *)


 Nog een aardige voetnoot bij dit alles is dat Shafiq, die niet alleen Mubaraks laatste premier was  maar ook onder hem minister van luchtvaart is geweest, ervan verdacht wordt behoorlijk veel geld met corruptie te hebben verdiend. Onder meer zou dat geld zijn binnengestroomd bij de aanleg van Cairo's nieuwe luchthaventerminal die onder zijn ministerschap werd gebouwd. De schrijver Alaa al-Aswani zette zaterdag meteen de aanval in op Shafiq en zei over documenten te beschikken waarin zijn betrokkenheid bij corruptie in 35 gevallen wordt aangetoond. Hij daagde Shafiq uit voor een debat daarover. Een dag eerder had Al-Aswani al opgeroepen tot de formatie van een team dat Morsi moet steunen in de tweede ronde om Shafiq de weg te  versperren. Of , zoals Aswani het noemde, 'te verhinderen dat Mubarak terugkeert'.
Ik voel wel wat voor die aanpak.

*) Correctie: Ik had aanvankelijk begrepen dat Shafiiq deze uitspraken destijds als premier had gedaan. Maar uit de New York Times van vandaag 28/5 begrijp ik dat hij het eerder dezer maand heeft gezegd.  Hij was te gast bij de Amerikaanse KvK op 14 mei 2012.  

Concessie openbaar vervoer in Den Haag en omstreken gaat gelukkig niet naar Veolia

 

Goed nieuws uit Den Haag en omstreken:

HTMbuzz gaat vanaf 9 december 2012 het stadsbusvervoer in Den Haag en in de gemeenten Rijswijk en Leidschendam-Voorburg verzorgen. Dat heeft het dagelijks bestuur van het Stadsgewest Haaglanden besloten. De looptijd van de nieuwe concessie is zeven jaar en eindigt op 7 december 2019. HTMbuzz is een gezamenlijke onderneming van HTM en Qbuzz.

Voordat de concessie definitief aan HTMbuzz wordt verleend, gaat eerst de wettelijke bezwaartermijn van zes weken in. De bezwaartermijn loopt van 24 mei tot en met 5 juli 2012. Veolia was de andere partij die zich op de aanbesteding had ingeschreven. Aldus een citaat uit OV Pro.nl, vakblad voor stads- en streekvervoer, van 24 mei 2012. 
 
Het goede nieuws is in dit geval dat Veolia de concessie dus niet heeft gekregen. Veolia is exploitant van de light rail in Jeruzalem en overtreedt ook nog op twee andere manieren het internationale recht op de bezette Westoever. United Civilians for Peace en Een Ander Joods Geluid hadden om die reden bezwaar aangetekend bij Haaglanden tegen de deelname van Veolia aan de aanbestedingsprocedure. In Den Haag ging het dus goed. In Nijmegen ging het eerder verkeerd. Daarover is het laatste woord nog niet gezegd.

Filmvertoning in solidariteit met de vluchtelingen van Ter Apel

De overheid 'toont haar menselijke gezicht' in Ter Apel (ANP)

Maandag 28 mei (Tweede Pinksterdag) om  organiseert het Platform Stop Racisme en Uitsluiting een openluchtvertoning van de film ‘Illégal’ uit solidariteit met de vluchtelingen die in Ter Apel op straat zijn gezet.

De vertoning van de film begint om 22.00 uur.  Voorafgaand daaraan houden om 21.30 Maartje Terpstra (vluchtelingenadvocaat) en Solmaz Mahmoedi (Vrouwen tegen Uitzetting - zij was erbij in Ter Apel) een introductie over de actie in Ter Apel en de redenen waarom mensen illegaal in Nederland zijn.

Over de film Illégal (van de Belgische regisseur Olivier Masset-Depasse):
De beginscène grijpt je meteen naar de keel. Tania, een alleenstaande moeder, komt thuis met een ‘bevel om het grondgebied te verlaten’. Ze gaat even kijken bij haar zoon die al in bed ligt, gooit het papier in de vuilnisbak en verbrandt haar vingers aan een strijkijzer. Zo kan men haar bij een controle geen vingerafdrukken afnemen. Het toont de wanhoop van een alleenstaande moeder die haar zoon kost wat kost een toekomst wil geven.
Dan maakt de film een sprong in de tijd en zien we Tania aan het werk. Via de Russische maffia heeft ze valse papieren gekregen. Het is een zwaard van Damocles dat haar voortdurend boven het hoofd hangt. Uiteindelijk wordt Tania toch opgepakt en moet haar zoon vluchten en onderduiken. Zijzelf belandt in een gesloten asielcentrum. 
 (Lees hier meer over de film)
Maandag 28 mei, 21.30 uur, Beursplein, Amsterdam.

Drie Nobelprijswinnaars zien WEL een dringende noodzaak van herfinanciering Europese schulden

Hollande en Merkel

Eerder deze week werd het weer niks op de Eurotop. De nieuwe Franse president Hollande wilde eurobonds om een belangrijk deel van de schulden van landen als Spanje en Italië, en wellicht zelfs Griekenland, ter herfinancieren en de diepte van een gemeenschappelijke obligatiemarkte te geven, teneinde die landen een manier te bieden de rente op hun schulden omlaag te brengen.
Hollande kreg echter nul op het request van Angela Merkel, de Duitse bondskanselier. Ook een ander voorstel van Hollande om de ruimte te vegroten voor leningen direct van de Europese Centrale Bankl (ECB) werd door Merkel afgeschoten. Niet helemaal verwonderlijk, want Duitsland zou in beide gevallen de grootste lasten hebben moeten dragen. Ook onze eigen Mark Rutte was overigens tegen, terwijl de Belgsiache libertaal Verhofstadt juist heel; erbg vóór was. Verhofstadt roept dat al sinds eind 2011.
Geen overeenstermming op de top derhalve, en dat terwijl het toch al vijf over twaalf is.


Intussen is er niet alelen een groeiend aantal EU-leiders dat aan de kant staat van de Franse president, ook niet minder dan drie Nobelprijswinnars in de economie laten als sinds maanden vergelijkbare geluiden horen. Christopher Sims en Joseph Stiglitz stellen zich zonder meer achter het plan om 60% van de Europese schulden onder te brengen in Eurobonds. Paul Krugman heeft wat meer reserves ten opzichte van de Eurobonds naar het lijkt (het zou inde hand kunnen werken dat de begrotingsdiscipline van de schuldenlanden verzwakt wordt), maar pleit er wel krachtig voor dat de ECB de mogelijkheid van kredieten verruimt. Alle drie laten weten de toesatdn zeee ernstig te vinden. Krugman zegt zelfs dat de euro anders gedoemd is ten onder te gaan, en wel ook nog eesn heel gauw.  
 
Christopher Sims, in the Globe & Mail, 23 april 2011:

But there is another way. Princeton University’s Christopher Sims, a Nobel laureate in economics, said on a panel on the sidelines of the International Monetary Fund meetings in Washington on the weekend that there is more to the higher bond yields in Europe than a lack of confidence in governments.

Also in the price is recognition that governments such as Spain and Italy can’t print their own money. The United States and Japan also have horrendous budget problems, but investors recognize that Washington and Tokyo can print dollars and yen, respectively, if they want to. Excessive money creation is problematic, of course, but in the short term it significantly reduces the risk that any country with a printing press will default on its obligations.

Sims

There is “no short-term risk to bond holders” if a country can “print what it promises to pay,” Prof. Sims said.

This is an argument for Germany and other countries to drop their resistance to euro bonds. Rising borrowing costs across Europe are hurting governments’ ability to generate growth and maintain social programs. They also put credit out of reach of some households and businesses.

Euro bonds would be considered a safe asset, and investors would accept lower yields to own them. This would benefit the entire euro zone.

The only way to return to normalcy in European debt markets is to deliver on euro bonds, Prof. Sims said – and not over the long term, but “soon.” 

Joseph Stiglitz, ex-Worldbank, professor aan de Columbia University in New York, zei het al in BBC's Newsnight  in augustus 2011:

"Unless some framework like European bonds are promoted, it's going to be very difficult for the troubled eurozone countries to be able to meet their financial requirements."

Stiglitz

Stiglitz, who won a Nobel Prize in economics in 2001, said eurobonds could be created with a limit and conditions attached to stop, what he described as, the failure of the present lending system.

"Right now Governments are borrowing from their individual banks and these bonds are being discounted by the European Central Bank (ECB)."

"In a way, eurobonds are already happening but in a very non-transparent way and with a lot of uncertainty about how the present system is going to continue.

Stiglitz' collega Paul Krugman (Princeton en London School of Economics) houdt een krachtig pleidooi in Der Spiegel 0-23 mei 2012 om de ECB - snel - meer ruimte voor het verlenen van kredieten te geven:

Krugman: What happens if Greece leaves? Then you have again a bank run in other peripheral countries because they've set the precedent. But, again, that could be contained with lending from the ECB (European Central Bank). What has to happen is that the ECB has to be willing to replace all euros withdrawn as is necessary. And I think the case we're making for that lending becomes a lot easier because the Greeks were actually irresponsible. The Greeks actually did behave badly, and so the political case for unlimited exposure to Greece is very hard to make. A much easier case to make is for Spain and then Portugal and Italy, all of which did nothing wrong on the official side. So you could argue that the bad actor has been ejected, but we need to save the good actors.

SPIEGEL: But is the ECB ready to act in the way you propose?

Krugman

Krugman: That's the mystery, right? We will see a big flood of money out of Spanish and Italian banks, and then the ECB has the choice to accept a big increase in its exposure to those countries. The ECB lending that much money with ultimately the Bundesbank on the hook for a lot of it -- that seems impossible. But if you say, well, the ECB won't be willing to do that, then the euro blows apart. And allowing the euro to fail -- that's impossible. But one of those two impossible things is going to happen.

en

Krugman: I'm not saying that I don't ever care about debt, but not now. If you slash spending, you just depress the economy further. And, given the low interest rates and what we now know about long-run effects of high unemployment, you almost certainly actually even make your fiscal position worse. Give me a strong-enough economic recovery that the Fed is starting to want to raise interest rates to head off inflation -- then I become a deficit hawk.

SPIEGEL: So, for now, we should just ignore the huge debt burdens?

Krugman: That's right. It's quite amazing that we're giving priority to the imagined threat that the bond markets might lose faith even though they give every indication of not being worried at all, given the reality that millions of people have been unemployed for more than a year and the almost certain long-term damage that that's inflicting.

SPIEGEL: But we can't just kick the debt can down the road and let future generations deal with it. The debt has not been shrinking even in good economic times.

Krugman: That's not true. We went into huge deficits when the economy plunged, and this is the time for huge deficits, not later. And it's not a date; it's a condition. When the economy has recovered sufficiently so that we're no longer in the liquidity trap is when you start to worry about debts again. John Maynard Keynes said: "It's the boom, not the slump, that is the time for austerity." And we're definitely not in the boom yet.

Waarom luisteren de Euroepe leiders niet naar deze experts?

Inhabitants of Tel Aviv go on rampage against black asylum seekers

Some 1,000 protesters rallied in Tel Aviv's Hatikva neighborhood on Wednesday and called for the ousting of African asylum seekers from Israel.

Demonstrators attacked African passersby while others lit garbage cans on fire and smashed car windows. Another group of demonstrators stopped a shuttle taxi and searched for migrant workers among the passengers, while banging on the windows.

The crowd cried "The people want the Sudanese deported" and "Infiltrators get out of our home."

 Some people carried signs in support of Interior Minister Eli Yishai, who called for the detention and expulsion of all asylum seekers earlier this week.

Several protesters smashed the windows of a grocery store that served the migrant workers community, broke the windows of a barber shop and looted it. Police arrested 17 people during the protest, with some of them detained an hour after they beat Sudanese migrants.

The crowd broke the window and the headlights

A number of Knesset members from the ruling Likud party were also on hand. MK Danny Danon (Likud), chairman of the “Deportation Now” movement, called for the immediate expulsion of African migrants from Israel. Danon said: “The infiltrators are a national plague and we must deport them immediately before it’s too late – the Sudanese can go back to Sudan and the rest should be deported to other countries in Africa and Eastern Europe.”


MK Miri Regev referred to the infiltrators as a "cancer" and attacked the human rights groups that are aiding the foreign migrant

NK Ben Ari gave a speech

MK Michael Ben Ari (National Union) was also present, together with the settler Baruch Marzel. He promised the inhabitants of the south Tel Aviv neigbourhoods that they will soon be able to take courses in krav maga, tae kwan do, and tai chi, by way of self-defense.
In the meantime the government is preparing a mass deportation of refugees to South Sudan. Attorney General Yehuda Weinstein next week will argue before the Jerusalem District Court that there is no legal obstacle to the expulsions. 

Egyptische verkiezingen: keuze tussen meerdere kandidaten is allesbehalve een garantie voor succes

Verkiezingsposters in Cairo.

Egypte gaat dus vandaag en morgen naar de stembus om een president te kiezen. Grappig hoe op de Nederlandse radio en sommige andere plaatsen steeds aan de orde wordt gesteld dat deze verkiezingen  eerlijk zullen zijn en niet  - zoals vroeger altijd het geval was - vervalst zullen worden. Ook opvallend hoe steeds wordt onderstreept dat er nu een keuze is, in tegenstelling tot de jaren van Nasser, Sadat en Mubarak toen altijd van tevoren vaststond wie de winnaar zou zijn.. Alsof het blote feit van het hebben van eerlijke verkiezingen met een echte keuzemogelijkheid een doel op zich is . Verkiezingen als panacee, als middel tegen kwalen. Tja als dat eens waar was.
Toegegeven, het is winst dat uit 13 kandidaten kan worden gekozen. Maar helaas is daar ook het meeste mee gezegd. Als we kijken naar wie volgens de peilingen de potentiële winnaars zijn, stemt dat niet tot vrolijkheid: Dat zijn er vier. Twee ervan zijn overblijfsels van het oude regime en twee zijn islamisten. Om te beginnen met de oude-Mubarak-getrouwen: dat zijn Amr Moussa en Ahed Shafiq. Moussa was minister van buitenlandse zaken tot hij tien jaar geleden,  omdat hij te populair werd, door Mubarak naar de post van secretaris-generaal van de Arabische Liga werd verbannen. Dat is iets waar de oude opportunist (hij is 75) nu van profiteert, omdat hij kan verklaren dat zijn associatie met het Mubarak bewind al van zo lang geleden was. Zijn collega uit de Mubarak-stal is Ahmed Shafiq, een lucht-maarschalk die in januari 2011, kort voor Mubaraks aftreden nog even premier werd. Hij kan nu zeggen  dat zijn rol in Mubaraks bewind zo kort heeft geduurd dat hij eigenlijk te verwaarlozen was (ook al was hij eerder minister van luchtvaart geweest). Moussa noch Shafiq zullen Egypte op weg helpen naar een nieuwe tijd. Moussa is een overgangsfiguur die het moet hebben van zijn contacten en charisma, maar niet met nieuwe ideeën zal komen. En Shafiq (71) is, hoe je het ook wendt of keert, de ideale kandidaat voor de huidige militaire machthebbers, de SCAF. Hij is simpelweg één van hen.
Van de twee anderen, de islamisten, is Mohammed Morsi, de kandidaat van de Moslim Broederschap.Wat genoeg over hem zegt. De Moslim Broeders hebben tijdens dit ene jaar na-Mubarak geleidelijk laten zien dat zij niets kunnen waarmaken van hun in de loop der jaren opgebouwde nieuwe, progressievere gezicht, zoals dat opklonk uit verklaringen en besluiten die een beetje de richting uitgingen van de Turkse AK-partij. Integendeel de partij is rigider en centralistischer dan ooit gebleken, en heeft haar kortstondige verbintenis met de 'revolutionairen' van Tahrir als snel aan de wilgen gehangen ten bate van een eigen  opportunistische weg. En van Abouel Foutouh, de 'progressieve' islamistische kandidaat,  moet nog maar blijken dat hij minder rigide is. Hij heeft gebroken met de Moslim Broederschap waaruit hij afkomstig is, en heeft zich op de een of andere manier het air aangemeten dat hij tot het kamp van de revolutionairen behoort. Maar tegelijkertijd is hij ook de favoriete kandidaat van een deel van de Salafisten. En zijn dubbelzinnige uitlatingen over de positie van de sharia en de gelijkheid van alle Egyptische burgers geven weinig reden tot optimisme.

Een campagnebus van de Abdel-Moneim Abou el-Foutouh. 

Deze vier vormen een nogal schril contrast met drie kandidaten die we de kampioenen van de rechtsstaat en een civic maatschappij kunnen noemen. (civic - madani in het Arabisch - is het woord dat in Egypte wordt gebruikt om een staat voor al zijn burgers aan te duiden. Het woord seculier wordt te zeer geassocieerd met ongeloof en communisme en daarom liever niet gebruikt). Deze drie zijn Khaled Aly, (40) een advocaat die mede het Hisham Mubarak Law Centre hielp oprichten dat een belangrijke rol speelde bij het handhaven van de mensenrechten, Hisham Bastawisi, een rechter die wegens zijn ijveren ten behoeve van de rechtsstaat een tijdje naar het buitenland moest vluchten, en Hamdeen Sabahy, de (ex) leider van de door hem opgerichte Nasseristische Karame-partij, en een voorvechter van meer rechten voor arbeiders. Deze drie kandidaten zijn te beschouwen als mensen die het streven van de 25 Januari-demonstranten op Tahrir en in andere steden willen voortzetten. Maar die demonstranten vormden toen al een kleine, gemotiveerde  minderheid. Het gros van de Egyptenaren heeft waarschijnlijk het vertrek van Mubarak wel toegejuicht, maar is conservatief, a-politiek en vaak ongeletterd. Zij geloven het wel en stemmen op kandidaten die ze kennen en die stabiliteit beloven.

Ik heb me  steeds verzet tegen de pessimistische constatering dat de Egyptische revolutie halverwege zou blijven steken en eigenlijk is mislukt. Maar langzamerhand moet ik toegeven dat de stand van zaken geen reden tot optimisme biedt. De militaire processen die doorgaan ondanks alle protesten, de telkens terugkerende botsingen tussen demonstranten en de militaire politie, zoals in maart tussen kopten en het leger bij Maspero, of zoals laatst in de wijk Abassiya van Cairo tussen het leger en demonstranten voor de geweigerde Salafistische presidentskandidaat Hazem Abu Ismail. En niet te vergeten de botsingen tussen het parlement en de SCAF over de vraag wie eigenlijk het laatst woord heeft, en over de vraag of het leger echt zoals beloofd straks de macht gaat overdragen. En natuurlijk  niet in de laatste plaats de constitutionele leegte nu het niet gelukt is een werkbare constituerende vergadering bijeen te roepen.
Als gevolg daarvan komt de nieuwe president straks in een soort wettelijk vacuüm aan de macht. De meest alarmerende berichten die wat dat betreft de ronde doen, zijn dat de SCAF overweegt met een  aanvullende constitutionele verklaring te komen, als een soort extra bij de amendementen op de constitutie van 1971 zoals die in 2011 per referendum werden goedgekeurd. Volgens de berichten heeft de SCAF over de wijzigingen met een paar politieke partijen overlegd. De wijzigingen komen er op neer dat het parlement de regering mag aanwijzen (was de president), behalve de strategische ministers van defensie, buitenlandse zaken, financiën en binnenlandse zaken. Die portefeuilles worden ingevuld door de SCAF. Het leger zou namelijk  de taak voor zich willen reserveren om Egyptes stabiliteit en veiligheid te garanderen. In dat kader zou het ook zijn budget geheim willen houden en het laatste woord willen houden over welke wetgeving betreffende de strijdkrachten dan ook. De president zou in de voorstellen het recht krijgen het parlement te ontbinden, de benoemingen in het openbaar ministerie te regelen en de sheikh Al-Azhar en de mufti te benoemen. Ook zou hij niet zonder toestemming van de SCAF en het parlement de oorlog kunnen verklaren.
De voorstellen zijn nog niet gedaan. Maar alleen al het feit dat ze de ronde doen is alarmerend en van veel groter belang dan wie de presidentsverkiezingen wint. Ze getuigen er namelijk van dat de SCAF hoe dan ook van plan is onder alle omstandigheden (een deel van) de uiteindelijke macht in handen te houden. Ten koste van een verdergaande democratisering en modernisering van de Egyptische maatschappij. Die, ik geef het toe, niet zonder risico's is, maar nog altijd vele vele malen beter dan de huidige staat van stagnatie en stilstand die de omwenteling intussen heeft bereikt..

History repeated: car blast in Port Sudan blamed on Israel

Blood in the street near a burned out car. (Reuters)


One person was killed when a car exploded in the eastern Sudanese city of Port Sudan on Tuesday in what the government said resembled a blast last year that it blamed on an Israeli missile strike.
An Israeli government spokesman declined to comment on the explosion in Sudan's east, which analysts say is used as an arms smuggling route to the Hamas-controlled Gaza Strip via neighboring Egypt.
Yigal Palmor, spokesman for Israel's Foreign Ministry, told Reuters: "I'm not going to respond to generic allegations."
A local journalist in the Red Sea port said he saw two small but deep holes near a gutted car and another hole beneath it. Photographs from the scene showed blood splashed on the road. Sudan's Foreign Minister Ali Ahmed Karti, the highest level official yet to comment on the blast, stopped short of directly blaming Israel, but said the explosion looked similar to an April 2011 attack Khartoum blamed on an Israeli missile strike.
Israel, which Sudan considers an enemy state, declined to comment on the 2011 blast that killed two people, and neither admitted nor denied a similar attack in eastern Sudan in 2009.
A local security source in Port Sudan said the car's driver was a prominent member of the Ababda tribe known for smuggling weapons and goods. Port Sudan is the country's main port.
Sudan denies allowing illegal weapon shipments across its territory, but analysts say smugglers bring in weapons through the country's east, then route them through Egypt's Sinai desert and into the Gaza Strip.

Rutenfrans twittert, de chef van de opiniepagina van de Volkskrant is een echte Nakba-ontkenner

Chris Rutenfrans is redacteur van de opiniepagina van de Volkskrant, vroeger Forum geheten. Hij is van huis uit criminoloog en werkte achtereenvolgens als universitair docent (in Nijmegen), als ambtenaar en later als tekstschrijver van de ministers Hirsch Ballin en Sorgdrager. Vanaf 2000 bestierde hij de opiniepagina van Trouw, samen met Jaffe Vink. Bij de Volkskrant trad hij aan in 2006 en hij wist de opiniepagina's, die daarvoor onder leiding van Henk Müller al een flink stuk naar rechts waren opgeschoven, definitief een rechts aanzien te geven. In sommige opzichten zelfs een ultra-rechts (door sommigen ook wel genoemd: dom-rechts) aanzien.

Rutenfrans

Met name golden die koerswijziging de onderwerpen  ''Islam'' en "Israel", niet toevallig twee zaken die op de uiterste rechtervleugel van het politieke spectrum nauw met elkaar in verband worden gebracht. Denk aan Wilders en zijn PVV die niet alleen fel anti-moslims is, maar ook even fel de uiterste rechtervleugel van het Israelische spectrum steunt. Denk ook aan Christenen voor Israel en hun vertegenwoordigers in de Tweede Kamer van de ChristenUnie (Joël Voordewind bijvoorbeeld) die regelmatig moord en brand roepen over veronderstelde tendensen van moslims in het Midden-Oosten om christenen uit te roeien en die van harte de Israelische nederzettingen steunen. Of aan de gemeenschap van Islamofoben in de VS, zoals David Horowitz, Pamela Geller, Robert Spencer of Daniel Pipes die er net zo over denken als Geert Wilders. Denk aan de gemeenschap van
hasbaristen - of bla-bla-hasbaristen - van Alan Dershowits en de Israelische onderminister van Buitenlandse Zaken Danny Ayalon, tot de rechtse pro-Israel bloggers en enge clubs als CAMERA, MEMRI, Palestinian Media Watch of  the Israel Project.        
Rutenfrans had al eerder de verdenking op zich geladen dat hij met zijn denkbeelden in deze hoek gezocht moest worden. Hij haalde de columnisten Amanda Kluveld (ongenuanceerd anti -Islam) en Nausicaa Marbe (ongehinderd door kennis van zaken en altijd pro-Israel) naar de krant. Bovendien opende hij de opiniepagina's voor pro-Israelische vedergewichten van het kaliber van de blogster Ratna Pelle, ongefundeerde onzin-stukken van iemand als Afshin Ellian, of - ongekend in een zichzelf serieus achtende krant - de kolonist en bekeerde christen Yochanan Visser, die een door vrijwel niemand geëvenaarde hoeveelheid onzin en leugens in zijn stukjes stopte.

Wat Rutenfrans zelf dacht konden we alleen vermoeden. Rutenfrans schrijft eigenlijk nooit iets zelf, behalve zo nu en dan een soort interviews volgens een vaste formule die hij 'twistgesprek' noemt. In 2011 had hij zo'n twistgeprek met Hajo Meyer van Een Ander Joods geluid (EAJG). Daaruit destilleer ik de volgende door Rutenfrans gestelde vragen (of moeten we zeggen door hem opgeworpen twistappels?):
- De ellende van de Palestijnen is niet te wijten aan Israël, maar aan hun eigen leiders en de omringende Arabische landen.
- De Palestijnen hadden in 1948 ook een staat kunnen stichten. Maar dat wilden ze niet. Ze wilden de joden eruit gooien. Na de stichting van Israël is het meteen aangevallen door de omringende landen. Toen zijn inderdaad mensen verdreven. Dat heb je in oorlogen.
- Maar als er etnische zuivering heeft plaatsgehad hoe kunnen dan nu een miljoen Arabieren in Israël wonen, die het daar beter hebben dan de Arabieren in de Arabische landen. Waarom zijn die dan niet etnisch gezuiverd?

Uit deze opmerkingen van Rutenfrans zou je kunnen afleiden dat hij de literatuur van de afgelopen jaren (Benny Morris, Ilan Pappe, Rashid Khalidi om slechts een paar namen te noemen) niet helemaal heeft  bijgehouden en de geschiedenis van de verdrijving van de Palestijnen, de  verwoesting van hun dorpen, de onteigening van hun land, en het feit dat ze niet terug mochten, misschien niet goed kent. Maar ..eh het zou natuurlijk ook kunnen dat hij die vragen alleen stelde om Meyer uit zijn tent te lokken.
 
Nee dus. Inmiddels hebben we het bewijs dat Rutenfrans die dingen echt allemaal gelooft. Afgelopen dinsdag was het 15 mei, de herdenking van de 'Nakba' (catastrofe), de term waarmee de Palestijnen hun verdrijving in 1947-49 aanduiden. Die Nakba en de gebeurtenissen daaromheen zijn - ik schreef het al - de afgelopen jaren uitvoerig gedocumenteerd, met name door de Israelische zogenaamde 'New historians'. Ook is veel beeldmateriaal aanwezig. Kijk bijvoorbeeld op de sites Palestine remembered - of de Israelische site Zochrot - om foto's en feiten te zien over de ruim 500 dorpen die zijn verwoest, opdat de vluchtelingen die van Israel nooit mochten terugkeren, dat ook niet meer zouden kunnen doen.
Maar vastgelegd of niet, toch zijn er,  net zo als er hardnekkig types zijn die weigeren te geloven in  gaskamers en de holocaust, ook vasthoudende rechtse makkers die we nakba-ontkenners *) mogen noemen. Rutenfrans is er zo één, kunnen we nu vaststellen aan de hand van de volgende door hem op 15 mei verstuurde tweets:

chris rutenfrans ‏ @chrisrutenfrans
@JDSnel Voor veel Arabieren is de stichting van de joodse staat op zichzelf de catastrofe (naqba). @alextencate @benavra

 12h chris rutenfrans ‏ @chrisrutenfrans
@JDSnel De naqba voor Arabieren is dat ze dagelijks moeten aanzien hoe je in het M-O ook iets moois kunt doen. @alextencate @benavra

  
chris rutenfrans ‏ @chrisrutenfrans
12hJDSnel De Arabische landen en Palestijnse leiding hebben tav. Israel van meet af aan gefaald. Dat is de hoofdzaak. @alextencate @benavra

  
12h chris rutenfrans ‏ @chrisrutenfrans
@JDSnel En dat falen bestaat eruit dat ze maar 1 doel hebben: Israel vernietigen. Dat lukt ze niet. @alextencate @benavra

chris rutenfrans ‏ @chrisrutenfrans
12hJosStrengholt De naqba is geen historie. Het is eenvoudig de stichting van Israel. @willemvangent @JDSnel

En voor wie nog twijfels mocht hebben hier nog twee tweets van Rutenfrans met links naar artikelen waarin meer expliciet wordt uitgelegd dat de Nakba onzin is. De ene link verwijst naar citaten van Efraim Karsh, de favoriete historicus van de Israelische rechtervleugel. Karsh wordt, omdat hij een van de weinigen is die de vindingen van de 'new historians' blijft tegenspreken, vrijwel nergens in de academische wereld meer serieus  genomen. Hij is sinds kort in dienst getreden als directeur van de denktank 'Middle East Forum' van de gerenommeerde Amerikaanse islam-hater Daniel Pipes.   
De tweede tweet verwijst naar een stukje tendentieus (om niet te zeggen racistisch) proza van de blogger die zich Isser noemt (hij noemt nooit zijn echte naam, heel dapper) op het onvervalst rechtse blog Israned. Het stukje is grappig bedoeld en begint dus zo:
Vandaag herdenken de Palestijnen massaal roestige sleuteldag. Dat is de dag dat een miljardtriljard roestige sleutels van niet bestaande huizen in Israël aan de wereld worden getoond vergezeld met rellen tegen Israëlische veiligheidstroepen.

  20h chris rutenfrans ‏ @chrisrutenfrans
@JDSnel @alextencate Interessante visie van Efraim Karsh op de 'Nakba'. http://www.meforum.org/3231/catastrophe-called-nakba

  13h chris rutenfrans ‏ @chrisrutenfrans
@JDSnel @alextencate @Benavra http://ow.ly/aVqNa
 
Rutenfrans de nakba-ontkenner. Het heeft, denk ik, niet veel zin met zo iemand in debat te gaan. Zoals het vroeger in joodse kringen gewoonte was om te zeggen dat je met antisemieten niet kon praten, omdat  antisemitisme een probleem van de antisemieten was, zo kunnen we zeggen dat holocaust- en nakba-ontkenning een probleem zijn van de holocaust- of de nakba-ontkenners. Zoiets is geen zaak van de rede, maar van het gevoel, meer in het bijzonder van het onderbuik-gevoel.
 Maar misschien toch een paar opmerkingen: voor wat betreft de geschiedenis van de verdrijving van de Palestijnen: lees de hierboven genoemde auteurs. Voor wat betreft de onwil van Israel om de 'vluchtelingen' terug te nemen: lees de diverse VN resoluties (Veiligheidsraadsresolutie 194, resolutie 3236 van de Algemene Vergadering van de VN en verdere, en Israels antwoord daarop. En voor wat betreft de vraag of het logisch was dat de Palestijnen in 1947 de delingsplannen zouden hebben aanvaard, lees Rashid Khalidi, The Iron Cage, waarin hij betoogt dat het terugkijkend ongetwijfeld een betere beslissing was geweest, maar dat het tegelijkertijd destijds volkomen onlogisch was van de Palestijnen te verwachten dat zij akkoord zouden gaan met een plan dat de Joodse  minderheid (van ongeveer een derde van de bevolking) in Palestina ruim de helft  van het land en ook nog eens een aantal van de belangrijkste steden toewees.   

Enfin, Rutenfrans' overtuiging dat de Palestijnen het allemaal aan zichzelf te wijten hebben, en dat de Nakba er eigenlijk gewoon uit bestaat dat de Arabieren het niet kunnen hebben dat Israel bestaat, staat niet op zich. Eerder onderscheidde de eindredacteur van de opiniepagina's van de Volkskrant zich ook al door uitspraken waaruit - laten we zeggen - een curieuze visie op de verhouding tussen de Westerse en andere culturen bleek. Uitspraken als deze:    
 'Mensen die zeggen dat alle culturen gelijk zijn hebben ongelijk. Onze cultuur is de beste, omdat onze cultuur de enige is die zichzelf relativeert." (In een interview in 2009 met Amanda Kluveld voor de tv van het Humanistisch Verbond).

Of: “Naar de letter genomen is de islam een hele vervelende, tamelijk agressieve godsdienst.” en
 “De multiculturele ideologie is fout. Niet alle culturen zijn gelijk. Onze cultuur is de beste. Onze cultuur is de meest humane en fantastische cultuur die ooit heeft bestaan.” (Geciteerd in juli 2009 HP/de Tijd)

Onware en onzinnige uitspraken. Want wat Rutenfrans even vergeet, is dat die ''humane en fantastische cultuur'' gedurende de eeuwen van slavenhandel tientallen miljoenen zwarte slaven het leven heeft gekost. Daarna heeft zij in tal van landen nog eens miljoenen levens geëist tijdens de periode van het kolonialisme.We hoeven maar de honderdduizenden Algerijnen te noemen die door de Fransen zijn vermoord, de honderdduizenden of waren het er meer?) die de Duitsers in onder meer in Namibië hebben afgeslacht, de geschatte 10 miljoen doden in de Congo die de Belgische koning Leopold op zijn geweten heeft, of de honderdduizenden die het humane Nederlandse bewind in Indonesië naar de andere wereld heeft gezonden. En dan hebben we het nog niet gehad over de talloze bloedige oorlogen in Europa met de twee Wereldoorlogen in de 20ste eeuw als dieptepunt. Of over moordpartijen van meer recente datum,  Korea, Vietnam, Irak en Afghanistan.   
Rutenfrans laat zich met zijn belachelijke opmerkingen over de superioriteit van de Westerse cultuur kennen als een chauvinist en iemand die zelf volstrekt de relativiteit der dingen niet kan zien - dit ondanks het feit dat de kunst van het relativeren volgens hem nou juist bij uitstek de karaktertrek zou zijn die de Westerse cultuur haar superieure karakter bezorgt. In feite stelt hij zich met deze uitspraken op dezelfde lijn als de eerste de beste islamofoob, zoniet Wilders-aanhanger. En dat wordt onderstreept door de keus van zijn auteurs en nu dus ook door zijn getwitterde 'wijsheden' over het niet-bestaan van de Nakba en de veronderstelde slechte inborst van 'de' Arabieren.
Dit is dus de man die de Volkskrant heeft ingehuurd om te zorgen voor een uitgewogen palet aan meningen op de opiniepagina's. En voor diegenen die na het voorgaande ook nog maar een spoortje twijfel aan Rutenfrans' ware gezicht zouden koesteren, heb ik nog een uitsmijter, gesignaleerd door mijn 'buurvrouw' blogster Sonja. Het is een ingezonden reactie op het voornoemde 'twistgesprek' tussen Rutenfrans en EAJG-er Hajo Meyer. Een eersteklas gore haat-reactie, die - let wel - de censuur van Rutenfrans die toezicht houdt op wat door de beugel kan en wat niet, is gepasseerd. Ik denk dat een onfrissere reactie gewoonweg niet mogelijk is. Oordeel zelf wat het  zegt over Rutenfrans, als hij dit  toelaatbaar acht tegenover een (toen) 85-jarige opponent:   

eva.m.kellerman schreef op 14-03-2011 15:50
Hayo Meijer, kun je ons vertellen hoe jij het ergste concentratie kamp in Polen hebt overleefd? Heb je soms ontelbare joden op je geweten, door bijvoorbeeld samenwerking en verraad met de SS als Capo in het kamp?
Hayo Meyer, wat doe je nog langer in Nederland? Het is niet jouw geboorteland dat is Duitsland.Met andere woorden je ben import te horen aan je Duits accent.Je hebt nog nooit de Nederlandse taal goed leren spreken!
Je kunt ook nog altijd terecht bij Hamas voor hun propaganda doeleinden. Echter dan wél ter plekke in Gaza. Het geld wat je uit Duitsland ontvangt, je weet wel, onder de noemer Wiedergutmachung mag je dan misschien met toestemming van Hamas behouden.
Hayo, je bent werkelijk gestoord en wordt misbruikt door mensen die jij hoog in het vaandel hebt. In welke bochten je ook wringt je bent en blijft de Jood voor jouw clubje en gelukkig de enige Duitse Joodse verrader anno 2011?
Of heb ik het helemaal verkeerd? Werk je ondertussen voor de Isr. Geheime Dienst en schreeuw je daarom zo hard tegen Israel om niet op te vallen?

  *) Noot: ik heb het nu even niet over de heersende opinie in Israel. De Israeli's zijn er grotendeels nog niet aan toe de manier waarop Israel tot stand kwam onder ogen te zien. Zij zijn bovendien slachtoffer van hun eigen onderwijs dat de waarheid toedekt en de new historians als nestbevuilers afdoet. 

Terreur van kolonisten (II), vastgelegd op video

Er is reden om terug te komen op  mijn bericht van zondag over 'terreur van kolonisten (en Palestijnse 'terroristen'). De mensenrechtenorganisatie B'tselem heeft drie video-opnamen vrijgegeven van de gebeurtenissen in Asira al-Qibliya van afgelopen zaterdag. De opnamen zijn gemaakt door dorpelingen met camera's van B'tselem. Op de drie video's is het volgende te zien: kolonisten naderen het dorp, twee van hen zijn gewapend met geweren, één van hen heeft een pistool. De kolonisten richten hun geweren op de dorpelingen  die hen met stenengooien proberen te verdrijven. De man met het pistool schiet een paar keer op  de dorpelingen en Nimr Fathi wordt weggedragen, hevig bloedend uit een wond in zijn nek. Soldaten die naast de kolonisten staan doen helemaal niets. Achter de kolonisten zijn rook en vlammen te zien van land dat zij in brand hebben gestoken.    

Zuid-Afrika en Denemarken gaan verbieden dat producten uit nederzettingen 'made in Israel' heten

De campagne voor BDS (Boycot Divestment and Sanctions) heeft een geweldige impuls gekregen nadat de Zuidafrikaanse regering bekend heeft gemaakt dat zij korte metten wil maken met de praktijk dat producten uit de Israelische nederzettingen ten onrechte gelabeld worden als 'Made in Israel'. De maatregel moet nog van kracht worden, maar intussen is een waarschuwing uitgegaan aan handelaren dat producten uit de bezette gebieden niet langer als producten van Israel mogen worden aangemerkt. Aan de stap, die bekend werd gemaakt door de Zuidafrikaanse minister van handel en Industrie Rob Davies (die - pikant detail - zelf Joods is), is anderhalf jaar lobbyen vooraf gegaan van de groepen Open Shuhada Street, Attorneys for Human Rights and BDS South Africa, samen met het Coördinatie Commissie van de Palestijnse Volksverzetscomités.
En nauwelijks was dat bekend geworden of ook Denemarken maakte bekend het Zuidafrikaanse voorbeeld te gaan volgen.

 Dit schreef de Zuidafrikaanse krant Mail & Guardian:  
The Palestinian campaign to boycott goods produced in Jewish settlements in the West Bank has received a boost from abroad with an unprecedented South African proposal to have the name of Israel dropped from labels on merchandise made in the settlements.
The South African government issued a notice saying it wants to require merchants “not to incorrectly label products that originate from the Occupied Palestinian Territory as products of Israel”.
The notice did not specify what the labels should say and the proposal has not yet taken effect, pending public objections that can be submitted through the end of June.
But Israel claims it is being singled out because special labels are not applied to products made in dozens of other places where territorial conflicts exist.
“All these things are characteristic of racism,” Foreign Ministry spokesperson Yigal Palmor said on Sunday. Deputy Foreign Minister Danny Ayalon said Israel would summon the South African ambassador to protest the proposal.
Palestinians and their supporters, inspired by the economic boycott of apartheid-era South Africa, have been trying for years to spark a punishing economic war on Israel to force it to end its occupation of lands Palestinians claim for a future state.

En dit schreef Haaretz naar aanleiding van de Deense stap:

Denmark is planning to ban labeling products from Israeli settlements in the West Bank as "Made in Israel," the foreign minister told Danish media on Saturday. The move follows reports of similar plans announced this month by South Africa's government.

“This is a step that clearly shows consumers that the products are produced under conditions that not only the Danish government, but also European governments, do not approve of,” Foreign Minister Villy Søvndal Søvndal told Politiken newspaper. “It will then be up to consumers whether they choose to buy the products or not. 

Sinds 2005 zijn in Europa - op papier - producten uit de nederzettingen, die immers allemaal onwettig zijn,  uitgezonderd van de preferentiële behandeling die producten uit Israel ten deel vallen onder de handels- en douaneovereenkomsten tussen Israel en de EU. Het is echter een papieren maatregel gebleven. De EU maakt er geen werk van en knijpt in de praktijk een oogje dicht. Tot nu toe maakt alleen Groot-Brittannië verschil. Daar is het namelijk sinds 2009 usance dat op de labels onderscheid wordt gemaakt tussen producten uit Israel, uit de nederzettingen of uit de Palestijnse gebieden.
De besluiten van Zuid-Afrika en Denemarken zijn belangrijke stappen voorwaarts voor de BDS-beweging. Nu zou de EU eindelijk ook eens haar papieren standpunt om moeten zetten in praktische maatregelen, om te laten blijken dat het haar ernst is met haar bezwaren tegen het nederzettingenprogramma.
En voor alle duidelijkheid: de opmerking van Yigal Palmor, de woordvoerder van het Israelische ministerie van buitenlandse zaken, dat deze maatregelen zouden zijn ingegeven door 'racisme' slaan natuurlijk echt helemaal nergens op. Alsof het racistisch zou zijn om op te komen voor het internationale recht.

Gemengd nieuws over terreur van kolonisten en van Palestijnse 'terroristen'

 Israelische troepen rijden het dorp Asira al-Qibliya binnen nadat kolonisten uit de nederzetting Yitzhar het dorp zijn binnengetrokken en er rellen zijn uitgebroken. Dat soort taferelen is niet ongebruikelijk in Asira al-Qibliya. De foto is uit 2009.

Twee dorpelingen in het dorp Asira al-Qibliya bij Nablus zijn zaterdag gewond geraakt, één van hen ernstig, nadat kolonisten van de belendende nederzetting Yitzhar het dorp waren binnengetrokken en met stenen naar huizen waren begonnen te gooien, zo meldt een correspondent van Ma'an. 
Het leger kwam tussenbeide en daarop werd Nimr Fathi, 24, in de nek geraakt door een kogel. Zijn  toestand is ernstig. Ahmad Jaber Jibrel, 30, raakte eveneens gewond. Hij werd door een steen getroffen in zijn gezicht. Een woordvoerster van het Israelische leger bevestigde dat er rellen waren geweest tussen kolonisten en dorpelingen maar had verder geen details. (In dit soort gevallen bestaat de bijdrage van het leger er meestal in dat zij de dorpelingen met geweld, desnoods door met scherp te schieten, in hun huizen jaagt en vervolgens de kolonisten vriendelijk vraagt of ze weg willen gaan, AbuP).

Ook in het dorp Iraq Burin, in dezelfde regio, waren zaterdag botsingen. Daar raakten twee mensen licht gewond tijdens rellen die uitbraken nadat het leger het dorp binnen was getrokken. De militairen voerden er 'routine activiteiten' uit volgens een legerwoordvoerster en werden vervolgens met stenen bekogeld. De twee gewonden vielen toen de soldaten daarop het vuur openden met traangas en scherpe munitie.

Het dorp Beit Umar, in de regio Hebron, kreeg zaterdag bezoek van kolonisten van de nederzetting Bat Ayin die voor een groot deel op land van Beit Umar is gesticht. Enkele tientallen van hen trokken door boomgaarden waar ze olijf- en  andere fruitbomen uitrukten, aldus Muhammad Ayyad Awad, de leider van het volksverzetscomité dat de protesten tegen de bouw van de Muur coördineert. Het land was eigendom van Hammad Abdul-Hamid Sleibi, aldus Awad.De kolonisten trokken daarna het dorp binnen en spoten er leuzen op huizen zoals 'Dood aan de Arabieren'' en 'Kahane had gelijk' (Kahane was de oprichter van de Joodse Defensie Liga in de VS later leider van het racistisch partijtje Kach dat in de jaren 80 verboden is in Israel).  
Bij het stadje Yatta, eveneens in de regio Hebron, werden zondag velden die oogstrijp waren in brand gestoken. Getuigen vertelden Ma'an News dat het ging om tarwe en havervelden en dat de daders kolonisten waren uit de nederzetting Susiya. De boeren in Yatta vrezen meer aanvallen van de kolonisten en durven hun oogst niet binnen te halen, zo voegde de correspondent eraan toe. een bijzonderheid van het de nederzetting Susiya is dat zij grotendeels bestaat uit christenen die zich tot het jodendom hebben bekeerd. Zo bestaat een deel van de kolonisten uit leden van de voormalige 'Messiasbelijdende gemeente Dordrecht' die er nu onder meer een yeshiva (religieus opleidingscentrum) en een centrum voor het opleiden tot de bekeringsprocedure tot het jodendom runnen. Een ander deel van de inwoners bestaat uit bekeerde 'Boers' uit Zuid-Afrika.  


 Bij de Gush Etzion-kruising van weg nr 60 zou zondag een Palestijn hebben geprobeerd een Israelische soldaat te steken met een mes. Dat mislukte en uiteindelijk was het de Palestijn die gewond raakte, zo meldt Ynet. De krant betitelde de Palestijn als 'terrorist', de gebruikelijke benaming voor Palestijnen in Israelische kranten in dit soort gevallen. Helaas is er geen onafhankelijke lezing van wat er gebeurde. Alleen Israelische media maken er melding van op basis van de berichtgeving van het leger. 
De soldaat maakte deel uit van een groep soldaten die een aantal fietsers begeleidde dat een pleziertochtje maakte om 'Jeruzalemdag' te vieren, de  verjaardag van de verovering van Oost-Jeruzalem door het Israelische leger in 1967. (Enkele weken geleden werd een fietstocht van Palestijnen en internationals over de Westoever verhinderd door het leger, waarbij een Deense en een Nederlandse deelnemer met een geweer in hun gezicht werden geslagen. Maar kolonisten mogen klaarblijkelijk wel fietsen op de Westoever, ABuP). 

Negen Palestijnse 'terroristen' zijn gearresteerd door de Israeli's omdat ze deel zouden uitmaken van een 'cel' die in maart een vrouw en haar baby uit de nederzetting Beit El hadden willen kidnappen om haar te ruilen voor Palestijnse gevangenen. Dat meldt de krant Ynet op gezag van de veiligheidsdienst Shin Bet , die het bericht zondag heeft vrijgegeven. De negen werden opgepakt in het Ramallah, een gebied dat valt binnen Area A, het deel van de de Westoever waar volgens de overeenkomst niet Israel maar de Palestijnse Autoriteit verantwoordelijk zou moeten zijn voor de veiligheidssituatie en openbare orde.