Het CIDI presenteert: Einat Wilf met de jongste (schandelijke) Israelische struisvogelvariant

Het CIDI heeft deze woensdagavond een gast: mevrouw Einat Wilf (42), lid van het Israelische parlement voor het Atzmaout (Onafhankelijkheids-) partijtje, waarin zij zich met minister Ehud Barak van Defensie heeft afgescheiden van de Arbeidspartij.  Wilf komt pleiten voor wat ze noemt een ´hervorming´ van de United Nations Relief and Works Agency UNRWA, de organisatie die zorg draagt voor de Palestijnse vluchtelingen. Op bovenstaande video is te zien wat ze zal gaan zeggen. Daarop is namelijk te zien hoe ze hetzelfde verhaal in januari hield voor een aantal diplomaten op een bijeenkomst op de Bar Ilan Universiteit in Tel Aviv.
 Haar verhaal komt er kort gezegd op neer dat er teveel Palestijnse vluchtelingen zijn. Zij wil het aantal beperken. Van de huidige vijf miljoen wil ze het terugbrengen tot zo´n 30.000. Volgens haar zijn de Palestijnen in Gaza en op de Westoever geen vluchtelingen, omdat ze al wonen waar ze horen. Ze zouden nog wel humanitaire hulp mogen ontvangen van Wilf, maar dus niet meer als vluchteling. En van de Palestijnen elders, in Syrië, Jordanië en Libanon, zouden alleen de overlevenden van de vlucht in 1947-49 mogen meetellen en niet hun kinderen en kleinkinderen. Op die manier, betoogt Wilf, wordt de ´twee-statenoplossing makkelijker´.
Ja nogal logisch. Op die manier zou inderdaad één van de moeilijkste punten uit de onderhandelingen tussen Israel en de Palestijnen - een oplossing van het Palestijnse vluchtelingenprobleem en compensatie voor het verloren bezit  - in één klap zijn  geëlimineerd. Heel slim:  je zegt gewoon dat de vluchtelingen geen vluchtelingen zijn. Hokus pokus, weg probleem. 
Israel is altijd al goed geweest in dit soort struisvogeltaktieken. Is de vlucht van de Palestijnen een probleem? Dan ontken je dat ze zijn gevlucht (in de Israelische schoolboeken staat nog steeds dat ze vrijwillig even weggingen). Is het bestaan van een Palestijns volk lastig? Dan zeg je dat het nooit een volk is geweest (zoals Golda Meir nog in de jaren zeventig deed). En nu is er dus de Wilf-variant, volgens dewelke kinderen en kleinkinderen van vluchtelingen geen vluchtelingen meer zijn en ook geen rechten kunnen doen gelden. Vreemde uitspraak voor een zionist, trouwens. Betoogde het zionisme nou niet juist dat nazaten van mensen die tweeduizend jaar geleden Palestina verlieten alsnog recht kunnen doen gelden op het land? En zou voor nazaten van verjaagde Palestijnen niet kunnen gelden wat voor Joodse nazaten van de holocaust gold? Dat ook die nazaten rechten konden doen gelden op de Duitse Wiedergutmachung of andere compensatie, zoals bijvoorbeeld de Nederlandse Maror-gelden? 
Wilf´s verhaal gaat in tegen alle VN-resoluties over de rechten van de Palestijnse vluchtelingen, vanaf  resolutie 194 van de Algemene Vergadering van de VN die de vluchtelingen het recht gaf op terugkeer of compensatie,  tot resolutie 242 van de Veiligheidsraad die aandrong op een ´rechtvaardige regeling van het vluchtelingenprobleem´. Zelfs is haar verhaal in strijd met internationale rechtsregels, zoals de Verklaring van de Rechten van de Mens. Het is dan ook niets anders dan een wel erg doorzichtige poging om de Palestijnse eis van een regeling van het vluchtelingenprobleem onder de tafel te werken, en wel ongeveer op net zo´n manier als Netanyahu probeert Jeruzalem buiten de onderhandelingen te houden, of niet wil praten  op basis van de grenzen van 1967.  Onderhandelen op z´n Israelisch is dat: je veegt bij voorbaat de belangrijkste  Palestijnse eisen van tafel en verklaart dan dat het aan de Palestijnen ligt dat ze niet willen praten zonder voorwaarden vooraf.  Desalniettmin zal Wilf´s bla-bla-verhaal straks wel doorklinken in de bekende hasbara-kringen of uit de mond van Tweede Kamerleden à la Joël Voordewind van de ChristenenvoorIsraelUnie. Men zij dus gewaarschuwd.