Net had ik via een link op de site vernomen dat het Centraal Joods Overleg (CJO) onlangs alsnog een klacht wegens antisemitisme tegen ''BDS Rotterdam'' heeft ingediend, of ik zie dat ook Elma Drayer in de Volkskrant op hetzelfde thema tamboereert. Eerder diende overigens ook het CIDI een klacht in. Ach ja, mensen voor antisemiet uitmaken, het is populair, het versterkt het gevoel van eigenwaarde en het is risicoloos. Volgens justitie is het namelijk niet strafbaar, zelfs al raakt het kant noch wal.
Wat was ditmaal de klacht? ''Khaybar, Khaybar ya yahud, jaish Muhamad saya'ud,'' werd er in juli in Rotterdam geroepen. Dat gebeurde tijdens een demonstratie naar aanleiding van de Israelische plannen om elektronische poortjes te plaatsen bij de ingangen van het terrein van de Aqsa moskee, wat werd opgevat als een Israelische poging greep op het (door de islamitische waqf beheerde) terrein te krijgen. De betekenis ervan ''Khaybar, Khaybar, oh Joden, het leger van Muhammad zal terugkeren'' refereert aan de slag bij Khaybar, een oase op enkele tientallen kilometers ten noorden van Medina (in het huidige Saudi Arabië).
De legers van de profeet Mohammed versloegen daar in het jaar 628 een Joodse stam, die het had gewaagd samen te spannen met Mohammeds tegenstanders in Mekka.Volgens sommige bronnen werden er 93 Joden en 18 moslims bij gedood.
De voorzitter van het CJO, Ron van der Wieken, noemde het gebruiken van juist deze leuze in zijn klacht een uiting van ''virulent antisemitisme''. ''Khaybar'' was volgens hem een slag waar het leger van Mohammed een Joodse stam uitmoordde. De leus, schrijft hij verder, wordt vandaag de dag gezien als dreigement tegen Joden, aansporing tot ontvreemding van Joods bezit en een oproep tot geweld tegen Israël en tot de vernietiging van het Jodendom.
Van der Wieken verwijst voor deze wijze woorden (de link is van hem) naar een hoogst obscuur boek over antisemitisme van een zekere Michael Curtis. Dat blijkt een 90 jarige Amerikaanse ex hoogleraar politicologie te zijn, die meent dat het de bedoeling van de slag bij Khaybar was om alle Joden in die oase te doden en hun bezittingen af te pakken. Hij laat de slag ook in 629, dus een jaar te laat, plaatsvinden. Van der Wieken had er beter aan gedaan iets anders, bijvoorbeeld Wikipedia, aan te halen. Daar had hij kunnen lezen dat niet alles werd afgepakt en ook niet iedereen werd vermoord. Mohammed' gaf de Joden van Khaybar, nadat zij zich over hadden gegeven, toestemming om in de oase te blijven wonen, al moesten ze voortaan de helft van hun winsten afdragen. Niet bepaald een ''antisemitisch'' optreden van Mohammed, volgens mij. Maar dit is van der Wieken ten voeten uit: de verkeerde bronnen citeren of zelf iets verzinnen en daarna meteen de zwaarste diagnose stellen: "virulent antisemitisme''.
Elma Drayer gaat in haar stukje over antisemitisme niet in op wat Khaybar was. Misschien omdat ze het niet weet. Of omdat ze, net als ik, het een beetje belachelijk vindt om beschuldigingen te baseren op een verwijzing naar iets dat 1389 jaar geleden is gebeurd. Wie zal het zeggen? Nee, Drayer richt zich op het feit dat in de slogan van ''yahud'', Joden, wordt gesproken en niet van Israeli's. ''Kijk,'' schrijft ze, ''ik wil best geloven dat de demonstranten met die leuze eigenlijk Israëliërs op het oog hadden - althans, dat is de exegese die je dikwijls hoort als moslims lelijk doen over Joden. Maar bedoel je Israëliërs, noem ze dan ook zo, zou ik zeggen.Wie daarentegen onomwonden anti-Joodse taal uitslaat bezondigt zich aan antisemitisme - punt uit.''
Punt uit, o jawel. Jammer alleen dat Drayer niet weet of wil weten dat in het Arabisch spraakgebruik ''yahud'' ook steevast wordt gebruikt om Israeli's aan te duiden, gewoonlijk zonder bijbedoelingen. Maar goed, volgens haar hadden de demonstranten dus iets anders moeten roepen. Misschien ''Khaybar, Khaybar, ya Isra'illiyun, jaish Mohammed saya'ud''? Klinkt wat onwennig, als je het mij vraagt. En het rijmt ook niet.
Maar misschien is volgens haar demonstreren tegen Israel wel hoe dan ook uit den boze. Ze begint haar stukje namelijk met een aanval op de mensen ''die Israël als de Verschrikkelijkste Staat op deze Hele Aarde [beschouwen]'', mensen die proberen iedereen die contacten onderhoudt met Israel in diskrediet proberen te brengen door ''naming and shaming, door fabrikanten en supermarktbezoekers te intimideren, door optredens te verstoren, door nachtelijke telefoontjes en e-mailbombardementen''. Het is gewoon weer Drayers zoveelste tirade tegen BDS. Waarbij ze, zoals ze ook meestal in haar columns doet, er wat uit de duim gezogen elementen aan toevoegt om het smeuiiger te maken, zoals ''nachtelijke telefoontjes en emailbombardementen''.
De echte aanleiding voor haar stuk is echter dat de gemeente Frankfurt am Main BDS onlangs in de ban deed en dat München wellicht weldra zal volgen. Israel boycotten is zoiets als het ''Kauft nicht bei Juden'' uit de nazitijd, citeert ze met instemming. Drayer, die vaker de Joodse mensheid te hulp is geschoten door allerlei mensen, of evenementen ten onrechte van antisemitisme te betichten, is het daarmee eens. BDS, de boycotbeweging van Israel, die in 2005 met steun van meer dan 100 Palestijnse organisaties ontstond als vreedzaam alternatief voor gewapend verzet, is volgens haar hartstikke antisemitisch. Of, in haar woorden: de mensen die BDS steunen ''hebben wat tegen Israel maar heus niks tegen Joden''. In Nederland valt BDS onder ''vrijheid van meningsuiting'', vergelijkbaar met de boycot destijds van Zuid Afrika. Maar Drayer, sommige Amerikanen en Duitsers, en natuurlijk Israel, vinden verzet tegen Israel hoe dan ook fout. Er zijn immers veel landen die ''erger zijn''. En bovendien is Israel een Joods land, zodat wie zich daartegen verzet, zich verzet tegen Joden. Die moet dus wel antisemitisch zijn.
In één opzicht hebben mensen als Drayer gelijk: er zijn inderdaad landen die erger zijn dan Israel. Alleen hebben die wél vaak te maken met oppositie of strafmaatregelen in de vorm van internationale boycots. Israel is daarvoor immuun. Het treedt het internationale recht met voeten en heeft ruim 70 VN resoluties naast zich neergelegd zonder dat er ooit wat is gebeurd. Het is ook het enige land ter wereld waar de oorspronkelijke bewoners en hun supporters elk recht op verzet, met geweld of geweldloos, tegen een bezetting die al 50 jaar duurt, wordt ontzegd. Omdat het antisemitisch zou zijn.
En dat is nog niet alles. Het toenemende nationalisme van de leidende rechtse partijen en politici in Israel, maakt het huidige Israelische zionisme tot een voorbeeld voor rechtse en blanke supremacisten overal ter wereld. Wilders, Baudet, de Winter, Le Pen, Orban, Amerikaanse tv-evangelisten, Breitbart, altright, noem ze allemaal maar op, ze zijn het hierover allemaal eens. Mensen als Drayer steunen met hun aanvallen op de opposanten van dit Israel zowel het voortgaande onrecht jegens de Palestijnen als het oprukkende gevaar van rechts. Maar ik ben bang dat Drayer de subtiliteit mist om dat in te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten