UNCTAD: ''zonder bezetting zou de Palestijnse economie minstens 2x beter presteren''

UNCTAD, de organisatie van de Verenigde Naties voor Handel en Ontwikkeling, heeft in een nieuw rapport over de economie van Palestina, de Israelische bezetting de schuld gegeven van de slechte prestaties ervan. In het dinsdag verschenen rapport stelt UNCTAD dat de Palestijnse economie als gevolg van de bezetting ''ver beneden de mogelijkheden'' opereert. Net als een jaar geleden zegt UNCTAD dat zonder de bezetting een twee keer betere performance minimaal mogelijk zou zijn, en dat de werkloosheid, die in de wereld op dit niveau nauwelijks meer voorkomt sinds de Grote Depressie, dan sterk zou verminderen.  UNCTAD brengt in herinnering dat dit jaar het vijftigste van bezetting is, die daarmee de langste ter wereld is. Deze vijftig jaar waren voor de Palestijnen vijftig jaar van negatieve ontwikkeling (de- development), het niet benutten van menselijk potentieel en het ontzeggen van het recht op het elementaire mensenrecht van het recht op ontwikkeling. En  dat zonder dat er een einde in zicht is, aldus het rapport. 
Het rapport signaleert een gestage vermindering van de output (het Gross Domestic Product GDP) in  de afgelopen 20 jaar, en een toenemende afhankelijkheid van de Palestijnse economie van Israel. Primaire redenen voor de economisch stagnatie zijn verlies van land en natuurlijke hulpbronnen aan de nederzettingen, plus de fragmentatie van de markten, de import beperkingen die Israel heeft opgelegd en de isolatie van Gaza.
Een andere reden is het Protocol van Parijs dat in 1994 werd getekend tussen Israel en de PLO, en dat ervoor heeft gezorgd dat de bezettingseconomie van Palestina tot op grote hoogte is geïntegreerd in de vrije economie van Israel. Het is één van de factoren die het moeilijk maken voor de Palestijnen hun eigen fabrieken te stichten om met Israelische producenten te kunnen concurreren. De Palestijnse landbouw van haar kant heeft het moeilijk door oneerlijke concurrentie van gesubsidieerde importproducten uit Israel en de nederzettingen (voor een bedrag van zo'n $500 miljoen per jaar), die worden geproduceerd op basis van een serie ondersteunende Israelische regeringsmaatregelen.
Door Israelische restricties op verplaatsingen en bereikbaarheid van producten in bezette gebieden wordt de groei in  de private sector in hoge mate beperkt, signaleert het rapport. Doordat Israel doorgaat met het bouwen van de ''scheidingsmuur'' en met het confisqueren van land voor de uitbreiding van nederzettingen, is het gebied uiteengevallen in kleine enclaves, omringd door checkpoints, die transport van goederen of grondstoffen bemoeilijken. De Palestijnse economie is daardoor veranderd in een verzameling kleine lokale markten die niet kunnen concurreren met Israelische monopolies, zoals bijvoorbeeld op het gebied van melk en melkproducten. Afgezien daarvan is Israel ook rechtstreeks betrokken geweest bij het vernielen van Palestijnse fabrieken.  
In Gaza, dat al ruim tien jaar door Israel van de buitenwereld is afgesloten, is de situatie nog aanzienlijk slechter. Israel controleert wat er in het gebied naar binnen gaat en wat eruit komt en houdt de grenzen voornamelijk gesloten.