Zaterdag was de dag van de demonstratie bij de Dokwerker van Platform tegen Vreemdelingenhaat. Een waardige betoging tegen de opkomst van Wilders en vóór artikel 1 van de Grondwet dat stelt dat iedereen gelijk is ongeacht ras, sekse, kleur of geloof.
Er waren zo'n 1000 mensen op de been (een fraaie tegenstelling met de EDL, die Wilders een hart ondre de riem wilde steken en slechts enkele tientallen in het veld bracht). Het was mooi weer, er was muziek, en er waren sprekers. Mohammed Rabbae was de eerste. Hij hield een politiek getint verhaal: de strijd tegen het fascisme is begonnen was zijn motto.
Twee andere sprekers wil ik eruit halen: schrijfster Lydia Rood en Jaap Hamburger, de voorzitter van Een Ander Joods Geluid (EAJG). Beiden omdat ze vrienden van me zijn, maar vooral ook omdat ik wat ze vertelden indrukwekkend was. Lydia vertelde over de lotgevallen van gekleurde kinderen die zij had leren kennen als voorleester op scholen. Armeense Eliza die eerste illegaal was, maar nu al beter Nederlands spreekt dan heel wat andere kinderen van haar leeftijd. De zwarte school die uit zijn voegen barstte toen Nederland scoorde tijdens het WK-voetbal, omdat 'wij' hadden gewonnen. En het Turkse meisje dat vroeg of het waar was dat in de Tweede Wereldoorlog 'mensen die eruit zien zoals ik naar kampen werden gestuurd en werden vergast'.
Maar een speciale plaats voor het indrukwekkende verhaal van Jaap Hamburger. Hieronder weergegeven in iets ingekorte versie: (Wie hem integraal wil lezen moet naar de site van EAJG, hier).
''Een Ander Joods Geluid is een joodse organisatie. Ik sta hier daarom als vertegenwoordiger van mensen die weten wat het betekent om voor tweederangs te worden gehouden. Die weten wat het inhoudt om door anderen over een kam geschoren te worden, vanwege afkomst, uiterlijk of geloof. Wij weten waartoe zo’n houding uiteindelijk leiden kan. Mijn organisatie ontleent aan de vaak pijnlijke joodse geschiedenis de onwrikbare overtuiging dat mensen voor de wet gelijk zijn, dat er geen alternatief is voor de eerbiediging van mensenrechten. Dat menselijke waardigheid een attribuut is waarop mensen aanspraak mogen maken, maar dat zij op hun beurt anderen ook hun waardigheid moeten laten. Wilders schiet daarin tekort. Wilders verschilt niet van de Marokkaanse jongen van zestien die van iedereen respect eist, R.E.S.P.E.C.T in hoofdletters, maar die niet bereid is respect te geven.
Dames en heren, wij bevinden ons hier op een historisch bijzondere plaats. Om ons heen staan, niet alle als zodanig herkenbaar trouwens, 5 synagogen, waaronder aan mijn rechterhand de Portugees Israëlitische synagoge, ooit de grootste van Europa. Als Wilders in de 17e eeuw had geleefd, had hij in woord en gebaar de oprichting van deze gebedshuizen gehekeld en tegengewerkt. Het was de tijd dat nieuwe immigranten Nederland kwamen verrijken, joodse immigranten uit allerlei landen van Europa. Zoals altijd en overal en ook vandaag de dag, zochten zij als immigranten houvast in het geloof van hun vaderen. Aan die tsunami van immigranten van toen danken wij deze huizen van gebed. En mede aan wat in de synagogen van deze immigranten werd geleerd, dankt Wilders zijn gemaksformule van de ‘joods-christelijke cultuur’, een cultuur die veel problematischer is dan Wilders in zijn simplisme voorgeeft, een cultuur die zich immers niet heeft ontzien om een Ie Wereldoorlog te ontketenen, en een IIe, en om joden te vervolgen, en niet alleen joden, en die nog veel meer op zijn kerfstok heeft. Maar Wilders, die acht die cultuur superieur aan de Islam.
Dames en heren, wij staan hier op historisch beladen grond. Onder onze voeten ligt het plaveisel van het Jonas Daniel Meijerplein. Jonas Daniel Meijer, immigrantenzoon, de eerste joodse advocaat van Nederland. Het is tevens één van die plekken waar nog geen zeventig jaar geleden de bezetter joden bijeendreef, alvorens hen af te voeren naar een bitter lot. Zelfs de dokwerkers van Amsterdam konden in de Februaristaking van 1941 dat lot niet keren. Om hun protest te gedenken staat hier dat stoere beeld van Mari Andriessen, De Dokwerker. (....)
U bent hier bijeen omdat u begrepen hebt wat nieuwkomers aan cultuur kunnen bijdragen, U bent hier samen omdat u geleerd hebt uit wat hier 70 jaar geleden is voorgevallen.
Maar wat heeft Wilders, die aan iedereen lesjes uitdeelt, wat heeft Wilders zelf eigenlijk geleerd? Heel veel, samen te vatten als ‘hoe breng ik effectief mijn populistische opvattingen aan de man’. Tegelijk helemaal niets, want de methode Wilders komt ons al te bekend voor. Allemaal eerder vertoond.
Maatschappelijke problemen simplificeren en toeschrijven aan één bevolkingsgroep. Inspelen op vileine ressentimenten, die legitimeren en aanwakkeren. Telkens het scherp van de snede opzoeken. De geest uit de fles laten, maar geen verantwoordelijkheid nemen voor gevolgen. Wel altijd voor alles wat niet deugt, anderen verantwoordelijk stellen maar hen nooit krediet geven voor wat goed gaat. De discussie vermijden, verongelijktheid etaleren, en bovenal: generaliseren. Dè Moslims, de Islam, de Koran. Individuen bestaan niet meer, verschillen tussen mensen en tussen opvattingen en interpretaties bestaan niet meer.
In Duitsland werd dat idee ooit geperfectioneerd: niet die Juden, maar der Jude, als karaktertype. Zo ver gaat Wilders bij lange na niet, al scheert hij er soms langs, met ‘de Moslim’. Wilders discrimineert op basis van geloof. Nuances hoont hij weg. Debatten over interpretaties van de Koran en varianten van de Islam zijn aan de kortaangebonden en anti-intellectuele Wilders niet besteed. ‘De gematigde Islam bestaat niet’ en daarom ‘moeten tientallen miljoenen Moslims uit Europa verdwijnen’, zei hij voor de Deense televisie. Nadien bevraagd of het hier ging om een verspreking of vergissing, ontkende hij dat. ‘Nee, het was geen vergissing’, zei hij.
(...)
Ik zei u, ik sta hier namens een joodse organisatie. Ik mag beslist niet pretenderen te spreken namens allen, maar als joden een ding delen dan is het wel het collectieve geheugen voor zulk soort politiek. Als Wilders zijn ideeën zou uitventen, niet ten koste van Moslims, hun imams, het islamitisch onderwijs, moskeeën en de Koran, maar ten koste van joden, hun rabbijnen, hun scholen en synagogen en de Torah, dan wist heel Nederland hoe laat het was. Als Bosma, Wilders rechterhand, zou beweren dat joden door hun geloof gerechtigd zijn te liegen om hun ware bedoelingen te verbergen, en vooral, dat zij heimelijk samenzweren om de macht over te nemen, dan was Nederland te klein, en terecht. Maar over Moslims mag Bosma dergelijke paranoïde fantasmen de vrije loop laten, en amper iemand protesteert.
Dames en heren, mijn organisatie Een Ander Joods Geluid is bijna tien jaar geleden opgericht, in 2001, niet om tegen Wilders op te komen, wie had ooit van die man gehoord, maar om een kritische joodse stem te laten klinken over het Israëlische beleid in het Midden Oosten.
Het tweetal Wilders/Bosma, zij bewonderen Israël mateloos, maar uitgerekend daar hebben de nieuwkomers de zittende bevolking van Palestijnen in een paar generaties teruggedreven naar nog maar een/vijfde van hun oorspronkelijk gebied. Zij maken hen nog zelfs in dat restgebied het leven zuur met een bezettingsleger en met kolonisten. Hoe kan het tweetal Wilders/Bosma in één adem de reële judaïsering en voortgaande bezetting en annexatie van Palestina toejuichen, en de gefingeerde Islamisering van Europa verketteren? (....)
Ik zei: dit is niet het zoveelste requisitoir tegen Israël, dit is een waarschuwing tegen Wilders. In een Commissie-bijeenkomst tijdens de Gazaoorlog in 2009, toen er al 400 Palestijnen waren vermoord door de Israëlische strijdkrachten, heb ik Wilders horen zeggen dat hij geen behoefte had aan een debat hierover met de minister, want, zei hij: “Israël is net lekker bezig’ . ‘Net lekker bezig’ om de burgers van Gaza de stuipen op het lijf te jagen, en niet te rusten voor er uiteindelijk 1300 doden waren gevallen. Over de anderhalf miljoen Palestijnse burgers in Gaza zei hij eerder ‘dat het hele zootje de Sinaïwoestijn moest worden ingekieperd’. Toen ik dat hoorde, wist ik dat de waterstofperoxide ook schade onder zijn schedeldak had aangericht.
Wilders is een zendeling die zijn eigen kerk heeft geschapen: de PVV; een politicus die denkt dat hij gelijk heeft, omdat er kiezers op hem stemmen; één die geweld helemaal niet schuwt, zoals hij beweert, maar juicht, als Israël geweld loslaat op de Palestijnen, of tegen een land als Libanon. Wilders is een simplist, die cultuur, geschiedenis en de wereld heeft teruggebracht tot steeds dezelfde paar magere woorden en schamele slogans.
Als wij nu niet een streep trekken, zal er straks een nieuwe Dokwerker nodig zijn. Gelukkig bent U hier gekomen om precies dat te doen, een streep tegen Wilders op dit plaveisel, een stem tegen uitsluiting en afkeer van nieuwkomers, een stem die gehoord wordt in het zwerk boven deze gebouwen.''
(NB De bovenste overzichtsfoto komt van de site Socialisme Nu. Op de andere foto's van boven naar beneden: Mohamed Rabbae, Lydia Rood en Jaap Hamburger)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten