Die Avigdor Lieberman, wat zou hij nou zo'n hele dag doen?, vraag ik me wel eens af. In naam is hij minister van buitenlandse zaken van Israel, maar buitenlandse politiek bedrijven doet hij nauwelijks. Danny Ayalon, zijn staatssecretaris, reist nog wel eens naar China of zoiets. Maar Lieberman zit daar maar op zijn ministerie, terwijl al het belangrijke werk gedaan wordt door premier Netanyahu. Onlangs nog had Netanyahu gesprekken van niet minder dan acht uur met Liebermans Amerikaanse collega Hillary Clinton. Lieberman kwam er niet aan te pas. Het gesprek ging over Amerika's poging om Israel nog een bouwstop van drie maanden te laten uitvoeren in ruil voor 20 Stealth straaljagers ter waarde van in totaal 3 miljard, een garantie dat hierna nooit meer bouwstoppen gevraagd zouden worden en een garantie dat de VS in de Veiligheidraad een eventueel eenzijdig uitroepen van een Palestijnse staat zullen blokkeren. Het omkoopaanbod van de Amerikanen is overigens nog steeds niet door Israel geaccepteerd. Maar desalniettemin, onderhandelingen van acht uur! En Lieberman was zelfs niet in de buurt!
Toch heeft Lieberman nu iets bedacht waardoor hij nuttig gevonden zou kunnen worden. Israelische ambassades in 10 landen hebben de opdracht gekregen elk 1000 man/vrouw te rekruteren die als actieve bondgenoten kunnen optreden om Israel te promoten. Een aanvullend hasbara-offensief zullen we maar zeggen. Ze zouden gevonden moeten worden onder Joden en christelijke vrienden van Israel, bijvoorbeeld journalisten, studenten of academici. Ze krijgen dan regelmatig briefings van de ambassades over wat ze moeten zeggen en doen en dan kunnen ze tijdens bijeenkomsten hun mond open doen om Israel te prijzen, of ze kunnen brieven schrijven naar kranten en zo.
Een goed initiatief natuurlijk, want zoiets hadden we nog niet. Nou ja, een beetje misschien. Het CIDI was er al. En Likud Nederland. En Christenen voor Israel. En een handvol trouwe hasbara-bloggers. En de CIDI-jongeren. En het CIDI gaf cursussen bij joodse gemeenten en dergelijke over hoe je brieven aar kranten moet sturen. En CIDI-jongeren konden soms ook op cursus naar Israel om technieken te leren waarmee je discussies over serieuze onderwerpen kunt verstoren door over allerlei bijzaken te gaan zeuren, zodat de hoofdzaken niet meer aan bod komen en je de zaak naar je hand kan zetten. Maar Lieberman heeft gelijk, het helpt allemaal niet echt, dus er kan best nog wel een schepje bovenop. (Wat ik intussen wel interessant zou vinden om te horen, is of deze huurlingen, de bestaande en de nieuwe, ook betaald zullen worden voor hun werk}.
De Guardian meldt dat vijf ambassades - die in Londen, Parijs, Berlijn, Madrid en Rome - behalve deze huurlingen ook de hulp van professionele lobbyisten en PR -firma's mogen inroepen. Die krijgen dan als taak bepaalde politieke onderwerpen als de 'vredesbesprekingen met de Palestijnen' op voor Israel gunstige wijze onder de aandacht te brengen. Ze zouden ook het 'merk Israel' aan de man moeten brengen op het gebied van toerisme en technologie en er ondertussen op moeten wijzen dat de mensenrechtensituatie in Iran en sommige Arabische landen pas echt belabberd is. Ook zouden die ambassades regelmatig - bijvoorbeeld maandelijks - evenementen moeten organiseren waarin Israel en zijn politiek op een gunstige manier wordt belicht, en zouden prominenten moeten worden uitgenodigd voor reizen naar Israel.
Ik moet zeggen, het klinkt allemaal als zaken die al lang bestaan en door diverse AIPAC- en CIDI-achtige organisaties, of Israelische vriendschapsassociaties, al lang worden gedaan. Maar die Lieberman moet zich natuuurlijk wel waarmaken, al komt hij nu op het terrein van minister Yuli Edelstein van Diaspora en Hasbara (maar misschien is dat niet zo erg, want wat Edelstein doet is nog schimmiger dan wat Lieberman uitvoert).
En natuurlijk kan je je afvragen in welk opzicht de Israelische politiek volgens Lieberman in een goed daglicht moet worden gesteld .Tenslotte was hij het zelf die - tijdens een van zijn schaarse publieke optredens - in een rede voor de VN verklaarde dat Israels Arabieren moeten worden overgedragen aan Palestijns gebied in een 'land swap' en dat echte vrede nu en in de naaste toekomst niet bereikt kan worden, omdat er teveel punten zijn waarover overeenstemming onmogelijk is. Als dat de boodschap is die hij de ambassades wil laten uitdragen, dan wens ik hem veel succes. Al denk ik dat hij er verstandig aan zou doen te kijken naar de voorbeelden van andere regimes, die juist voordat ze ten onder gingen, veel investeerden in propaganda. Het Zuid-Afrika van de apartheid was er zo een.
Ook leuk voor hem om over na te denken: In de jaren zestig was er een communicatie guru, de Canadees Marshall McLuhan, die furore maakte met de slogan 'The medium is the message'. McLuhan is nu terecht vrijwel geheel vergeten. Ik zou niet zo gauw iemand weten te vinden die nu nog gelooft dat hij gelijk had. .
1 opmerking:
Het volgende truukje. Lieberman doet niets en laat het werk over aan Bibi. Als het over rechts niet lukt, dan maar over links, zullen we maar denken.
Een reactie posten