 |
| Arafat in 1972 |
Russische forensische experts die onderzoek hebben verricht naar de doodsoorzaak van de Palestijnse leider Yasser Arafat hebben donderdag verklaard dat hij is overleden aan natuurlijke oorzaken en niet aan vergiftiging met radioactieve materialen. Vladimir Uiba, het hoofd van Federale Russische Agentschap voor Medische Biologie (FMBA), zei op een persconferentie in Moskou dat het instituut alle proeven heeft genomen en tot de conclusie is gekomen dat "de persoon gestorven door een natuurlijke oorzaken en niet door straling."
De Russische bekendmaking komt overeen met wat de Franse onderzoekers concludseerden, Het het ziet er echter niet naar uit dat het het einde van het verhaal is. De Palestijnse ambassadeur in Moskou, Faed Mustafa, zei tegen het Russische staatspersbureau RIA Novosti dat er al een beslissing is om door te gaan met het onderzoek. Die beslissing werd afgelopen zaterdag genomen tijdens een bijeenkomst van de Arabische Liga in Cairo.
Mustafa zei dat daar besloten was om de Verenigde Naties te vragen een internationale commissie van onderzoek te vormen.De Russische uitspraken riepen intussen ook scherpe kritiek op van één van de auteurs van het Zwitserse onderzoeksrapport over de dood van Arafat, waarin wel degelijk was geconcludeerd dat de mogelijkheid bestaat dat Arafat is overleden aan een overdosis straling door het radioactieve polonium, 210. François Bochud, directeur van het Instituut voor Stralingsfysica van de universiteit van Lausanne, maakte zich boos dat ''de Russen beweringen doen zonder ook maar enige gegevens naar buiten te brengen of met wetenschappelijke argumenten te komen''. ''Voor mij houdt dat niets in,'' zei hij. ''dat is een politieke verklaring.''
Arafat stierf op 11 november 2004 in Frankrijk. De doosoorzaak was een hersenbloeding, maar de artsen waren niet in staat vast te stellen waardoor die bloeding werd veroorzaakt. Er werd, op verzoek van Suha Arafat, de weduwe, indertijd geen sectie verricht. Pas in november 2012 werd Arafats lichaam opgegraven nadat een Zwitsers onderzoek van kleding die aan hem had toebehoord sporen van het sterk radiocatieve polonium had aangetoond,w at het aannemelijk maakte dat hij kon zijn vergiftigd.
Zo'n 60 monsters werden verdeeld onder Zwitserse, Franse en Russische onderzoekers. Van de drie onderzoeken kwam alleen het Zwitserse onderzoeksteam tot de conclusie dat er aanwijzingen waren dat Arafat kan zijn vergiftigd. Het Franse onderzoek toonde gelijke waarden radioactiviteit aan in de genomen monsters, maar de Franse onderzoekers weten de verhoogde radioactiviteit aan omgevingsfactoren. De Russen hebben (nog) geen data bekendgemaakt.
2 opmerkingen:
Abu,
Ik lees de blogs van Uri Avnery met eenzelfde regelmaat als jouw blogs.
Een verschil in stijl,inhoud en intentie en daarom complementair en informatief voor mij als lezer.
Over Mandela schreef hij vandaag:
Mandela himself was a passionate supporter of the Palestinian cause. He saw in Yasser Arafat his soul mate. There is indeed a similarity: like Mandela, Arafat started a violent revolutionary struggle of liberation (terrorism), and like Mandela he decided to make peace with his enemy (Oslo). If Arafat had been tall and handsome like Mandela, perhaps the world would have treated him differently.
Ben,
Ik heb groot respect voor Uri Avnery. Hij schrijft mooi, heeft een geheugen als een ijzeren pot en gaat de Israelische politiek vaak te lijf met een buitengewoon doeltreffend analytisch inzicht en een verfrissende dosis sarcasme. Maar hij heeft ook een zwakke kant en dat is dat hij sommige zaken graag ziet door een iets te roze bril. Eén van die zaken is Arafat. Hij heeft Arafat een aantal keren ontmoet en ziet in hem een groot man. Ik heb jarenlang contact gehad met diverse mensen uit Arafats directe omgeving, Arafat jarenlang nauwlettend gevolgd en hem meermalen op verschillende plaatsen in actie gezien (veel vaker dan Avnery) en hem hem eenmaal geïnterviewd. En ik kan je vertellen: Arafat op één lijn stellen met Mandela slaat nergens op. De vergelijking valt erg ten nadele van Arafat uit. Mandela dwong bij vriend en vijand respect af met zijn uiterst consequente vastgehouden aan principes, waaronder alle ''basic human rights''. Arafat was veel meer en kleine dictator die tegenstanders de mond snoerde en wegwerkte (desnoods fysiek), die eventueel steun kocht met geld en opportunistisch te werk ging, een totaal andere aanpak dan die van Mandela. En last but not least: Mandela bleef tot het laatst met De Klerk onderhandelen vanuit een positie van kracht - Arafat heeft de Palestijnse bevrijdingsbeweging in 1993 (Oslo) met huid en haar uitgeleverd aan Israel.
Het is juist dat Arafat de PLO zover heeft gekregen dat de organisatie een compromis-oplossing als de twee-statenoplossing heeft aanvaard. Dat was een gigantische prestatie, maar dan moeten we wel bedenken dat de hele PLO-top er net zo hard aan heeft gewerkt als hijzelf. Dat de wereld hem anders tegemoet zou zijn getreden als hij net als Mandela lang en knap was geweest valt ernstig te betwijfelen. Hij was gewoon niet van hetzelfde kaliber. (Los daarvan: de Palestijnen hebben nooit de statuur weten te verwerven die het ANC achteraf heeft gekregen. Palestijnen worden door een groot deel van de westerse mensheid toch nog steeds vooral met terrorisme geassocieerd. Dat is een soort blijvende handicap. Denk aan de vuile manier waarop indertijd voor de verkiezing van Obama naar buiten werd gebracht dat hij een vriend/kennis was van de Palestijnse hoogleraar Rachid Khalidi).
Een reactie posten