Het 'onpartijdige' CIDI weer flink in de fout

 Ik heb het vaker gehad over het CIDI, dat het krachtens zijn naam '' Centrum Documentatie en Informatie Israel'' als taak ziet informatie te geven over Israel. Er zijn mensen die die informatie geloven. Dat is dom. Het CIDI is niet onpartijdig. Nieuws dat Israel in een minder gunstig daglicht laat zien, wordt weggelaten. En wat wel wordt gemeld is vaak gewoon onjuist. Hoe onjuist kunnen we bijvoorbeeld hieronder zien: twee voorbeelden van verdraaiingen, beide van de hand van een nieuwe CIDI ster, ene Elkan van der Raaf..   

Voorbeeld 1: 
''Afgelopen nacht hebben Palestijnen brandbommen naar de nederzetting Beit El gegooid. De terroristen kozen het hazenpad toen Israelische soldaten het vuur openden.
Volgens een woordvoerder van het Israelische leger waren de Palestijnen met een auto naar de nederzetting gekomen. Drie mannen stapten bij het veiligheidshek uit en begonnen met het gooien van molotovcocktails. Zodra Israelische soldaten deze aanval met geweervuur beantwoordden, vluchtten de daders met de auto. Volgens de Palestijnse Autoriteit is hierbij één Palestijn omgekomen en zijn vier anderen gewond geraakt.  Aan Israelische zijde is niemand gewond geraakt.''

Vergelijk dit met hetzelfde nieuws van de zender van de kolonisten, Arutz 7:
 ''A gang of five Arab terrorists attacked the Jewish town of Beit El in Samaria Thursday night, hurling firebombs at the entrance to the community.
The terrorists drove up to the entrance of Beit El in a car, exited the vehicle, and began throwing the firebombs towards the town. IDF soldiers stationed in Beit El quickly opened fire on the terrorists, who attempted to flee the scene.
An army spokeswoman confirmed the attack and the IDF response, but declined to elaborate.
"The suspects hurled firebombs towards the community," she said, adding that the soldiers returned fire. "Hits were confirmed."
Sources in the Palestinian Authority claimed one terrorist was eliminated, while the other four were wounded. Of the surviving terrorists, one, the driver was lightly injured, while the other three are in serious-to-critical condition. No casualties were reported in Beit El or among the soldiers stationed in the area.''

Wat concluderen we hieruit: a) het CIDI nieuws is identiek aan het nieuws van de site van de (ultra rechtse/fascistische) kolonistenzender. Dat geldt ook voor het het aantal betrokken Palestijnen. Alle andere media hebben het, als ze (de Israelische) het nieuws al melden, over in totaal VIER Palestijnen. Arutz 7 (en het CIDI) hebben het over vijf mensen.  Ergo het CIDI volgt de berichtgeving van de (diep bruin) gekleurde Arutz 7.
b)  Palestijnse media melden allemaal dat de vier Palestijnen werden beschoten terwijl ze IN de auto zaten en niet al erbuiten. Dat het dus om een liquidatie ging. Als bewijs publiceerden de Palestijnse media foto's van kogelgaten in de auto, kapotgeschoten ruiten en bloed op de bekleding dat erop wees dat mensen zittend in hun stoel werden getroffen. (Zie onder meer wat ik er eerder over schreef. Het CIDI volgt echter de versie van het leger en Arutz 7 die niet anders dan onwaar kan zijn. Trek hieruit je conclusies voor wat betreft de betrouwbaarheid en het ''informatieve gehalte'' van het CIDI).

 Bloedspoor in de auto van de ''terroristen'' die Beit El zouden hebben bekogeld.


Voorbeeld 2:
Dat gaat over het feit dat het Palestijnse Israelische parlementslid Basil Ghattas onlangs in een plea bargain twee jaar gevangenisstraf overeen is gekomen met het openbaar ministerie in Israel en ontslag heeft genomen als parlementslid. Dat gebeurde nadat veiligheidscamera's hadden geregistreerd dat een pakketje dat hij in een gevangenis aan een (Palestijnse) gevangene had overhandigd geen boeken, maar telefoons bevatten.
 Dit schrijft het CIDI:
''Ghattas smokkelde in opdracht van Asad Daka, die nog veroordeeld moet worden. Asad Daka gaf smokkelwaar aan Ghattas omdat hij door zijn Knesset-lidmaatschap immuniteit had en dus niet gefouilleerd mocht worden. Vorig jaar december nam Ghattas documenten, telefoons en SIM-kaarten mee naar de Ketziot gevangenis. Daar gaf hij de spullen aan Asad’s broer Walid en een andere gevangene. Walid Daka is veroordeeld voor de ontvoering van en moord op een 19-jarige soldaat in 1984. Bij routine doorzoekingen door veiligheidspersoneel van de gevangenis werd de verboden waar bij de gevangenen gevonden.
Aanvankelijk ontkende Ghattas de beschuldigingen. De overhandigingen van de smokkelwaar is echter door videocamera’s vastgelegd en na het zelf zien van deze beelden heeft het Arabische Knesset-lid alsnog zijn misdaden toegegeven. 

De CIDI berichtgeving is hier wel héél erg gekleurd. Alsof Ghattas wist wat hij deed en ''in opdracht'' van Asad Daka een aantal telefoons heeft gesmokkeld. Alle Israelische, Palestijns Israelische en Palestijnse bronnen die ik heb gezien (in het Engels en het Arabisch) schreven dat Ghattas dacht dat hij boeken afleverde en erin is geluisd. Mijn berichtgeving is daar ook op gebaseerd. Men kan hem van onachtzaamheid beschuldigen. maar in Israel levert zoiets voor een Palestijn de beschuldigingen van ''misbruik van vertrouwen, en smokkel van communicatieapparatuur met terroristische oogmerken'' op. Zonder plea bargain  had Ghattas tien jaar kunnen krijgen. Door schuld te bekennen wist hij dat (als de rechter erin meegaat tenminste) tot twee jaar te beperken. Dat heeft niets te maken met ''alsnog zijn  misdaden toegeven'' maar alles met het bizarre Israelische recht, waarbij Israelische rechters in dit soort zaken waarin ''veiligheid'' in het geding is, automatisch meegaan met de door het apparaat van veiligheidsdiensten en openbare aanklagers gehanteerde beschuldigingen.Vergelijk dit bijvoorbeeld met de veroordeling van Ameer Makhoul die in 2011 negen jaar gevangenisstraf kreeg voor ''spionage'', omdat hij bijzonderheden die ook op internet of Google maps te vinden zijn aan mensen zou hebben doorgegeven die, volgens de Israeliche veiligheidsdienst Shin Bet, mogelijk iets met Hezbollah te maken zouden kunnen hebben.
Of vergelijk het met de zaak van Azmi Bishara, de oprichter van de Mujamma (Balad) partij, die enkele jaren eerder de wijk nam naar het buitenland, omdat de Shin Bet ook hem wilde beschuldigen van spionage en hij geen zin had in een rechtszaak die hij niet kon winnen. Hij is daar nu een gevierd intellectueel met veel spreekbeurten en optredens op tv.
Ghattas is het zoveelste slachtoffer van een oneerlijk en daarom ondeugdelijk juridisch systeem. Hij had misschien straf verdiend, maar nooit twee jaar. De Nederlandse advocaat Stijn Franken die per ongeluk een brief bij zijn (toenmalige) cliënt Holleeder bezorgde, kwam er vanaf met een gesprekje met de deken van de orde van de advocaten. De schrijver van het CIDI, Elkan van der Raaf, heeft kennelijk iets te goed geluisterd naar de gebruikelijke, racistische Likud propaganda. Mogelijk is hij nog niet te oud om het beter te leren. Maar onder leiding van het CIDI zal dat vast niet gaan gebeuren.