Israel sluit de grenzen voor iedereen die de nederzettingen of Israel zelf wil boycotten

Israel heeft maandag definitief een wet goedgekeurd die vreemdelingen buiten de deur houdt die voor economische, culturele of academische boycots van Israel zijn. Zij krijgen geen visa, worden niet toegelaten aan de grens en krijgen geen verblijfsvergunningen. Alleen de minister van Binnenlandse Zaken mag uitzonderingen maken op de regel als hij daar gronden voor aanwezig acht. 
De wet werd, in derde en definitieve lezing, aangenomen met 46 tegen 28 stemmen.  Hij geldt voor iedereen die ''willens en wetens in het openbaar een oproep tot boycot van Israel heeft gedaan die een redelijke mogelijkheid heeft te leiden tot het opleggen van een boycot, terwijl degene die de oproep deed zich bewust was van deze mogelijkheid''. Het is een formulering die is overgenomen van de wet uit 2011 die in Israel het aanhangig maken van zaken tegen BDS activisten mogelijk maakte. De wet geldt overigens niet alleen voor boycots van het hele land Israel, maar ook voor diegenen die oproepen tot het boycotten van ''gebieden of instituties onder controle van Israel'',  waarmee de nederzettingen en instanties in de bezette gebieden worden bedoeld.
Het ministerie van Justitie had een verzoek aan de Commissie voor Binnenlandse Zaken van de Knesset gedaan om een uitzondering te maken voor Palestijnen met een tijdelijke verblijfsvergunning in Israel (bijvoorbeeld onder familieherenigingsprogramma's), omdat dit het waarschijnlijker zou maken dat de wet ongeschonden uit de strijd zou komen als hij zou juridisch zou worden aangevochten, maar dit werd geweigerd. ''Waarom zou ik iemand in mijn huis toelaten die de staat demoniseert en ondermijnt?"vroeg commissievoorzitter David Amsalem (Likud) zich af. ''We zijn niet bang voor kritiek, maar we hebben wel een gevoel van nationale trots.''
Bezalel Smotrich (HaBayit HaYehudi die een huis in een nederzetting bewoont dat is gebouwd op gestolen privé grond van Palestijnen, zoals Haaretz onlangs onthulde, maar dat terzijde) was het daarmee eens. ''Het is volledig proportioneel,'' zei hij. ''Iedereen die zich er niet voor schaamt een gunst of privilege van ons te aanvaarden, maar tijdens zijn proefperiode in ons gezicht spuugt, is de eerste die zijn verblijfsvergunning dient te verliezen.''   
Ayman Odeh, leider van de (Arabische) Gezamenlijke Lijst, was één van degenen die de wet scherp aanviel. Hij vertelde de Knesset dat hij tijdens zijn  recente trip naar de VS waar hij sprak op een congres van de (heel erg) gematigd progressieve organisatie J Street, ook contact had gehad met mensen van de radicalere organisatie ''Jewish Voice for Peace. ''Ik zag daar duizenden Joden die een boycot van de nederzettingen steunen. Dit zijn mensen die niet tegen de staat ageren, maar tegen de bezetting. Ik ben tegen de bezetting en voor een boycot van de nederzettingen die een oorlogsmisdaad zijn en diefstal van land van privé personen. De bezetting zal uiteindelijk van Israel overal een lepralijder maken.'' 
Ik kan Odeh alleen maar bijvallen. De wet delegitimeert niet alleen al die mensen die als geweldloos verzet tegen de bezetting BDS, een boycot van Israel, propageren, maar ook al diegenen die voor een boycot zijn van de nederzettingen en de instanties die ermee zijn verbonden. Israel maakt zich daarmee volstrekt belachelijk, want het maakt verzet tegen de nederzettingen die volgens het internationale recht illegaal zijn, in Israel zelf ook weer illegaal. Dat is dus de omgekeerde wereld.
Ondertussen is het knap lastig, deze boycot van de boycot. Heel wat mensen zullen nu vrienden en familie in Israel niet meer kunnen bezoeken, of  er geen interviews meer kunnen houden of onderzoek doen voor het schrijven van studies of boeken. Ikzelf wordt op beide manieren getroffen. Dat is een reden temeer om met nog meer kracht dan voorheen op te roepen tot Boycot, Desinvestment en Sancties. Waarschijnlijk is dat de enige manier waarop dit verknipte land nog ooit tot de orde kan worden geroepen.