Een nieuwe dag en een nieuwe smerige aanval op Corbyn, ditmaal ook van Netanyahu

Ach jeetje. Jeremy Corbyn, de leider van de Labour Party in Engeland is alweer in opspraak. Hanna Luden van het CIDI moest er van zuchten. Dat deed ze op Twitter. De officiële leiders van de Britse Joden, de "Board of Deputies'' en de mensen van ''Labour Friends of Israel'' , die al een flink aantal maanden uit alle macht proberen de Labourleider ten val te brengen, lieten het niet bij zuchten, maar hadden het over ''a very disturbing pattern of behaviour'' en dat Corbyn in het verleden ''te vaak op sympathieke wijze ontmoetingen met terroristische individuen en organisaties '' had gehad. Er werd - niet voor het eerst, ook door het CIDI- geroepen dat hij moest aftreden.

Wat heeft Corbyn nu weer gedaan dat de woede van (sommige) van zijn Joodse partijgenoten en het Joodse establishment opwekt?
Wel, de Jewish Chronicle, de Brits-joodse krant die hem al heel lang op de hielen zit, heeft na vermoedelijk het nodige spitwerk, onthuld dat hij ooit in een column in de linkse krant Morning Star schreef  dat hij in 2014 een ceremonie in Tunis bijwoonde. Hij schreef dat er een krans werd gelegd ''voor mensen die door de (Israelische geheime dienst) Mossad in 1991 in Parijs waren vermoord'' en dat het een ''opmerkelijke'' (poignant) dag was.

 In 1991 werd voor zover bekend niemand door de Mossad vermoord in Parijs. Maar een jaar later pleegde de Mossad daar wel, tot woede van de Fransen, een moord op de leider van de geheime  dienst van de PLO, Atef Bseiso. Bseiso zou zijn vermoord omdat hij betrokken was bij de kaping en het doden van 11 Israelische atleten tijdens de Olympische Spelen van München in 1972.
Een woordvoerder van Corbyn reageerde op het bericht en zei dat Corbyn de gebeurtenissen van München veroordeelt en dat hij een ceremonie bijwoonde ter herdenking van het bombarderen van het hoofdkwartier van Yasser Arafat in 1985. Daarbij kwamen Arafat zelf niet om, maar wel een flink aantal medewerkers en personeel van het kantoor.
Andere bronnen wisten te melden dat het graf van Bseiso vlak bij de graven van de slachtoffers van dit Israelische bombardement lag. 

Vervolgens stortte ook de Israelische premier Netanyahu, die zich tot nu toe stil had gehouden over Corbyn en de hetze van het  Joodse establishment, zich in de strijd. Hij twitterde "The laying of a wreath by Jeremy Corbyn on the graves of the terrorist who perpetrated the Munich massacre and his comparison of Israel to the Nazis deserves unequivocal condemnation from everyone – left, right and everything in between.''
En dat lokte voor het eerst een boze reactie uit van Corbyn: ''Israeli PM @Netanyahu's claims about my actions and words are false,'' twitterde hij. ''What deserves unequivocal condemnation is the killing of over 160 Palestinian protesters in Gaza by Israeli forces since March, including dozens of children.''  En even later: "The nation state law sponsored by @Netanyahu's government discriminates against Israel's Palestinian minority. I stand with the tens of thousands of Arab and Jewish citizens of Israel demonstrating for equal rights at the weekend in Tel Aviv.''
De affaire-Corbyn, waarbij de Labourleider wordt verweten dat hij niets doet tegen het antisemitisme in zijn partij en zelf ook niet zuiver op de graat is, is hiermee in een nieuwe fase terechtgekomen. Het was duidelijk dat Corbyn in 2014 zich niet alle details van de kranslegging waar hij bij was, goed heeft ingeprent. Of hij nu wel of niet (onder meer ook) een krans op het graf van Bseiso heeft helpen leggen, is daarom niet helemaal duidelijk. Maar als dat dan zo is, is dat dan een misdaad?? Dat nu is zeer onwaarschijnlijk. Het lijkt er meer op dat de ware misdaad de moord op Bseiso was, van wie geenszins vaststaat dat hij iets met ''München'' te maken heeft gehad. Ook de Mossad zelf is daar lang niet zeker van. Wie bijvoorbeeld het recente boek van Oren Bergman "Rise and kill first'' erop naslaat, leest dat het evengoed mogelijk was dat de eigenlijke reden om hem te vermoorden was dat hij een liaison was van de Franse inlichtingendienst was en van de CIA. Hij had een afspraak met zijn Amerikaanse CIA-contact de dag na de moord. En de Mossad was bepaald niet gecharmeerd van het feit dat de PLO-inlichtingendienst erin geslaagd was zulke goede banden met Westerse inlichtingendiensten te smeden. Dat dreigde het door Israel opgelegde isolement van de PLO te doorbreken.
 De moord paste daarnaast ook in een patroon van de reeks represailles ''na München'', waarbij vaak in het wilde weg mensen uit de weg zijn geruimd en vaak ook de verkeerde. Ook Aaron Klein die over de moorden na München het boek ''Striking back'' schreef, meldt dat de achtergronden van de mensen die werden gedood vaak, in de woorden van Mossad-mensen zelf, niet al te zorgvuldig tegen het licht werden gehouden. Wraakneming stond nu eenmaal voorop, en er werd bovendien gedacht dat er een afschrikwekkende effect vanuit ging.

Omkering
Het is hoe dan ook een bekende strategie van het huidige Israel om PLO functionarissen achteraf als terroristen en moordenaars aan te duiden, terwijl er destijds akkoorden mee werden gesloten. Het bekendste voorbeeld is Arafat, die in 1993 werd vereeuwigd tijdens zijn handdruk met Yitzhak Rabin, en van wie nu wordt gezegd dat hij een terrorist was.  Israel draait de zaken sowieso om. Rechtse regeringsleiders, soms zelf antisemiet of in een coalitie met antisemitische rechtse partijen zoals de Oostenrijker Kurz, de Hongaar Orban, of de zichzelf met Hitler vergelijkende Philippijn Duterte, worden warm in Israel onthaald, evenals ooit ook de Zuidafrikaanse nazi-sympathisant en uitvinder van de Apartheid, Verwoerd. De reden is dat zij geen moeite hebben met Israels bezettingspolitiek of de rücksichtloze reeksen executies van Palestijnen. Linkse, kritische politici daarentegen zijn er veel minder reçu en sommige doorgewinterde anti-racisten als Corbyn, die opkomt voor de rechten van iedereen en dus ook van de Palestijnen, worden zelfs op de meest grove wijze allerlei verwijten van ''antisemitisme'' naar het hoofd gegooid.
Het is te hopen dat Corbyn nu eindelijk doorheeft dat het onbegonnen werk is om de Labourpartij van antisemitisme te zuiveren en te zoeken naar een situatie waarin hij en de huidige partijleiding door de pro-Israelische joodse wereld worden geaccepteerd. Dat het woord antisemitisme uit de mond van mensen als Netanyahu, die in 2015 beweerde dat het niet Hitler was die de jodenvervolging had uitgevonden, maar dat hem dit was influisterd door mufti Haj Amin al-Husseini van Jeruzalem,  hol en leeg klinkt. En dat het erom gaat  dat een linkse leider die antiracistisch is en opkomt voor de rechten van de Palestijnen ten enen male onacceptabel is voor Israel en zijn schare van die hard supporters. Het is namelijk zo klaar als een klontje en hopelijk nu ook voor Corbyn zelf, dat deze super onsmakelijke hetze zal pas ophouden als Corbyn opstapt, en Labour alsnog onverkort de IHRA definitie van antisemitisme aanneemt met alle voorbeelden die fundamentele kritiek op Israels racistische politiek vrijwel totaal onmogelijk maken. Antisemitisme m'n zolen. Het gaat erom dat Israels politieke lijn en bijbehorende misdragingen ons door de strot worden gewurmd. Daarbij worden lastige critici met het antisemitisme-wapen ''kalt gestellt''.