Hillary Clinton, de kandidaat in de huidige Amerikaanse verkiezingsstrijd die het meeste kans maakt de Democratische nominatie te winnen, heeft zich weer een keer uitgesproken tegen BDS, de aan kracht winnende geweldloze verzetsbeweging die een boycot van Israel bepleit. Het was niet de eerste keer. In maart deed zij het ook tijdens de conferentie van AIPAC, de Israel-lobby in Amerika, waar zij één van de spreeksters was. Ook daarvoor keerde zij zich touwens al tegen '' het antisemitische BDS''. Dat zij tegen BDS is, is daarom ook geen nieuws en haar laatste uitspraken ertegen zijn trouwens ook al weer een week oud. Maar ik meld ze toch alsnog, omdat de keuze van haar woorden en de manier waarop ze er hard tegenaan ging meer dan ooit onthulden hoe zij zich in dit conflict opstelt.
Clinton vatte haar standpunt samen in een brief die zij op 9 mei schreef aan twee zionistische kopstukken, ter gelegenheid van het feit dat de Methodistische Kerk (haar eigen kerk) een dag later zou vergaderen over het terugtrekken van investeringen uit concerns zoals Motorola en Hewlet Packard die een rol spelen in de onderdrukkingsmechanismen van de Palestijnen. In de brief noemde ze Israel ''een wonder van de moderne tijd - een levendige bloem midden in een woestijn - iets dat we moeten voeden en beschermen''. Een uiterst opmerkelijke woordkeus, die rechtstreeks lijkt te zijn overgenomen van zionistische uitspraken over ''het tot bloei brengen van de woestijn'' - onjuiste, tendentieuze uitspraken overigens, want Palestina kende een bloeiende landbouw en exporteerde al naar Europa lang voordat de zionisten er neerstreken.
In de brief geeft Clinton aan dat ze als minister van Buitenlandse Zaken ''tientallen anti-Israel resoluties tegenhield bij de VN'', het ''eenzijdige'' Goldstone -rapport (over de Israelische inval van 2008-20099 in Gaza) attaqueerde en ''pogingen tegenhield om de staat Palestina erkend te krijgen''. Verder schrijft ze dat BDS naar haar mening een manier is ''om Israel te straffen'' en ''voor te schrijven hoe Israel en de Palestijnen de belangrijkste componenten van hun conflict moeten oplossen''. En dat is volgens haar ''niet de weg naar de vrede.'' Als ze tot president zou worden gekozen, moet dat volgens haar weer worden geprobeerd via rechtstreekse onderhandelingen tussen Israeli's en Palestijnen. Waarbij ze even vergeet dat daar dan bezetters aan tafel zitten met de mensen die zij bezet houden, in een quasi-gelijkwaardige positie, en dat die ''rechtstreekse onderhandelingen'' in meer dan 20 jaar alleen maar meer ellende hebben voortgebracht.
Het is allemaal, ik zei het eerder, niets nieuws. Het is meer een duidelijke nieuwe illustratie van Clinton's vrijwel volledige toewijding aan de rechtse, zionistische Israelische politiek. Zij is daarin veruit het meest uitgesproken van de overgebleven kandidaten. Trump is duidelijk minder pro-Jeruzalem en over de mild-kritische wijze waarop Sanders zich - onder meer over de laatste aanval op Gaza - opstelt hoeven we het niet te hebben. Clinton is de kandidaat waar in Nederland een meerderheid op zou stemmen. Zij zou de eerste vrouwelijke president worden en ze wordt ''ervaren'' genoemd. Maar wat tot veel mensen blijkbaar niet is doorgedrongen, is dat ze verre van progressief is. Niet ten onrechte valt Sanders haar steeds aan op haar contacten met de financiële wereld in Wall Street. En haar staat van dienst in het kader van de buitenlandse politiek - we hoeven dan maar te denken aan Zuid-Amerika en Afghanistan, Irak, Syrië en niet te vergeten Libië - is zo rechts en nationalistisch-Amerikaans als het maar kan. In feite kan Clinton zelfs gerangschikt worden bij de neo-cons in de VS. Ze zal daarom straks wel winnen. Ze is niet alleen de gedoodverfde Democratische kandidaat, maar om die reden ook voor veel Republikeinen die niet gecharmeerd zijn van de onberekenbare Trump, een aanvaardbare, aantrekkelijke kandidaat.
Hieronder Clinton's volledige brief aan David Sherman, voorzitter van het 'Israel Action Network', en Susan K. Stern, vice-voorzitter van de Federatie van De Joodse Federaties van Noord-Amerika:
Dear David and Susie:
Thank you for your letter, and for your organizations’ continued leadership in confronting so many of the important issues and challenges our world faces.
More than three decades ago, my husband, Bill, and I took our first trip to Israel, walked the ancient streets of Jerusalem’s Old City, and fell in love with the country and its people. Israel became a special place for us, and I am lucky to have had many opportunities to return and to make many dear friends there over the years.
As Senator and Secretary of State, I saw how crucial it is for America to defend Israel at every turn. I have opposed dozens of anti-Israel resolutions at the UN, the Human Rights Council, and other international organizations. I condemned the biased Goldstone Report, making it clear that Israel must be allowed to defend itself like any other country. And I made sure the United States blocked Palestinian attempts at the UN to unilaterally declare statehood. Time after time, no matter the venue, I have made it clear that America will always stand up for Israel. If I am fortunate enough to be elected president, the United States will reaffirm we have a strong and enduring national interest in Israel’s security.
It is because of my longstanding commitment to the Israeli people and to the security of Israel that I am writing to express my opposition to the Boycott, Divestment, and Sanction movement, or “BDS,” the global effort to isolate the State of Israel by ending commercial and academic exchanges.. I know you agree that we need to make countering BDS a priority, and that we need to work together—across party lines and with a diverse array of voices—to reverse this trend with information and advocacy, and fight back against further attempts to isolate and delegitimize Israel. It would be a serious mistake for the United States to abandon our responsibilities, or cede the mantle of leadership for global peace and security to anyone else. The Jewish state is a modern day miracle—a vibrant bloom in the middle of a desert—and we must nurture and protect it.
I believe that BDS seeks to punish Israel and dictate how the Israelis and Palestinians should resolve the core issues of their conflict. This is not the path to peace. I remain convinced that Israel’s long-term security and future as a Jewish state depends on having two states for two peoples. But that can only be achieved through direct negotiations between Israelis and Palestinians; it cannot be imposed from the outside or by unilateral actions.As Secretary of State, I convened the last round of direct talks between Israeli and Palestinian leaders; I know how hard this will be, but it is an effort to which I would be committed as president.
Israel is a vibrant democracy in a region dominated by autocracy, and it faces existential threats to its survival. Fighting for Israel isn’t just about policy; it is a personal commitment to the friendship between our peoples and our vision for peace and security. Particularly at a time when anti-Semitism is on the rise across the world, we need to repudiate forceful efforts to malign and undermine Israel and the Jewish people. Anti-Semitism has no place in any civilized society—not in America, not in Europe, not anywhere. We must never tire in defending Israel’s legitimacy, expanding security and economic ties, and taking our alliance to the next level.
Please know that I am grateful for your work, and that I stand ready to be your partner as we engage all people of good faith—regardless of their political persuasion or their views on policy specifics—in explaining why the BDS campaign is counterproductive to the pursuit of peace and harmful to Israelis and Palestinians alike.
With best wishes, I am
Sincerely yours,
Hillary Rodham Clinton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten