Abbas met Amna Muna |
Onder de gevangenen was Amna Muna die in 2001 een 16-jarige Israelische jongen via internet onder de belofte van seks naar de Westoever lokte, waar hij werd vermoord. Zij had levenslang. Muna heeft later verklaard dat het nooit haar bedoeling was geweest dat de jongen (door leden van een Palestijnse militie) zou worden gedood.
Ook anderen onder de 11 waren wegens moord of betrokkenheid bij moord tot zeer zware straffen veroordeeld, zoals Jihad Ya'amur, die betrokken was bij de de ontvoering van de soldaat Nachshon Wachsman in 1994, die werd gedood bij een mislukte poging hem te bevrijden.
De Israelische pemier Netanyahu gaf een verklaring uit waarin hij zei dat het 'schokkend was om te zien dat de man die tegenover de hele wereld volhoudt dat hij vrede wil met Israel, helemaal naar Turkije gaat om een verachtelijke moordenaar te ontmoeten'. De Palestijn Jibril Rajoub, een lid van het bestuur van Al-Fatah.die Abbas in Turkije begeleidde, zei in een reactie: 'Waarom kan hij niet met haar praten? Er zijn Israelische parlementariërs en generaals die erger zijn dan zij.'
Als schrijver van dit blog wil ik daar graag aan toevoegen dat deze gebeurtenis en de commentaren van de twee kanten haarfijn aangeven hoe er met twee maten wordt gemeten. Wat de Palestijnse kant betreft gaat het om daden waarover men verschillend kan denken. Ik zou, als voorstander van geweldloos verzet, de meeste zeker niet goedkeuren, maar niemand kan er omheen dat ze gepleegd werden in het kader van een strijd met de Israelische bezetter die nog lang niet achter de rug is. Aan Israelische kant is alleen een uiterst kleine groep die daar begrip voor heeft. De overgrote meerderheid ziet Palestijnse strijders als bloeddorstige, antisemitische moordenaars. Vandaar ook dat er krankzinnig hoge straffen worden uitgedeeld.(Amna Muna zou als alleen medeplichtige aan moord in een ander land dan Israel zeker minder hebben gekregen dan de tien jaar die ze nu al heeft uitgezeten). Tegelijkertijd zijn er in Israel generaals en politici die veel doden op hun geweten hebben dan de nu 35-jarige Muna. We hoeven daarbij alleen te denken aan de cv van iemand als Ariel Sharon die verantwoordelijk was voor een onnodige oorlog in 1982 in Libanon (10.000-20.000 doden) en de moordpartij in de kampen Sabra en Chatila. En Sharon is zeker niet de enige. Jibril Rajoub had gewoon gelijk met zijn opmerking. Gewelddadig optreden is zeker niet iets waar de Palestijnen een monopolie op hebben, Israel verslaat ze in dat opzicht met straatlengten. Maar het kan helaas nog wel decennia duren voor dat in Israel doordringt tot het grote publiek.
1 opmerking:
Eerst zal het moeten doordringen bij de zogenoemde wereldleiders die beslissingen nemen. Deze zullen eerst een stuk rechtvaardiger moeten zijn ten opzichte van heel het wereldgebeuren. Gisteren las ik in HAARETZ een artikel van een school die om educatieve redenen een mannelijke en een vrouwelijke ingang op school maakte. Het herinnert mij aan de film wave. De meeste mensen deden gewoon wat er op het bord stond. Enkele verzetten zich ertegen.
Men is gewend dat te doen en te geloven wat men voorgekauwd krijgt. Het vergt moed zijn eigen geweten en ervaring te laten spreken dat meestal tegen de bestaande normen en waarde ingaan die men opgelegd krijgt.
Het zijn logenoten van Abbas en ik persoonlijk vind het geen schande.
Een reactie posten