Beproefd recept: een vertaalfout in de aanklacht maakt van Ahed Tamimi een 'terroriste'

Mohammed Tamimi (15), het neefje van Ahed Tamimi. Hij herstelt van een schedeloperatie waarbij een ''rubberkogel'', die in zijn gezicht was geschoten, werd verwijderd. (Haaretz).

Er is veel te doen om Ahed Tamimi, het meisje van 16 uit het dorpje Nabi Saleh, dat probeerde twee soldaten weg te jagen die op het erf van haar huis stonden, nadat op 15 december haar neefje Mohammed een ''rubberkogel'' (een stalen cylinder van plm. 2,5 bij 1,5 cm, die met rubber is overtrokken) vanaf ongeveer vijf meter in zijn gezicht geschoten kreeg. Mohammed, die over een muur wilde kijken om te zien of er soldaten aan de andere kant waren, viel hevig bloedend drie meter naar beneden. Op het moment dat Ahed de soldaten ''belaagde'', ongeveer een uur later, was hij nog met veel moeite onderweg naar een ziekenhuis, Iedereen dacht dat hij het niet zou halen.
De ''confrontatie'' tussen Ahed en de militairen was dus wel begrijpelijk. Ze had zich de gebeurtenis met het neefje dat op dezelfde school zat als zijzelf, alleen een klas lager, flink aangetrokken. Haar familie vertelt dat ze een forse huilbui kreeg toen ze het hoorde, meldt Gideon Levy van Haaretz. Haar moeder filmde hoe Ahed de soldaten probeerde weg te duwen.
Eén van hen gaf haar een harde klap in haar gezicht, waarna ze schreeuwde, een klap in zijn gezicht terug gaf en tegen zijn benen schopte. Het Israelische publiek kreeg 's avonds de video, die haar moeder, Narriman, op Facebook had gepost, te zien op de televisie via Kanaal 10. Iedereen was zeer onder de indruk van de ''geweldige beheersing'' van de soldaten (de klap die de militair gaf was vakkundig uit de video gefilterd en dus niet meer te zien). Zo'n beetje heel Israel vond dat dit veel en veel te ver ging. Een Palestijnse meisje dat klappen uitdeelt aan Israelische soldaten!! Stel je voor!! Nota bene!! Minister van Defensie Lieberman vond dat zij haar leven in de gevangenis moest eindigen. Minister van Onderwijs Bennett was het daarmee eens. Ahed werd dus in het holst van de nacht van haar bed gelicht en zit sindsdien in eenzame opsluiting. Ze is verschillende malen van gevangenis naar gevangenis getransporteerd,wordt 's nachts om een uur of twee gewekt als ze om vier uur 's middags met handboeien om moet voorkomen, en kan haar moeder, die eveneens is opgepakt, niet spreken.
Deze behandeling is natuurlijk een wraakoefening omdat de eer van het leger door Ahed is gekrenkt (en wie aan de eer van het leger komt, komt aan de Israeli's). Intussen is het ironie hiervan dat  de standaardbehandeling, die Palestijnse kinderen die worden opgepakt ten deel valt, nu ineens zichtbaar wordt voor een groot publiek. Jaarlijks zijn dat er honderden, sinds het jaar 2000 waren het er duizenden en alleen God weet hoeveel het er waren sinds de bezetting ruim 50 jaar geleden begon. Dat ze 's nachts van hun bed worden gelicht, en (in strijd met de eigen Israelische wet) worden verhoord zonder dat er volwassenen zoals ouders, laat staan een advocaat, bij zijn, hoort er allemaal bij. Dat ze waanzinnig lange straffen krijgen en vrijwel altijd worden veroordeeld (99,97 procent van de klachten is gegrond volgens de Israelische ''rechters'' in uniform) is normaal. Zo werkt het Israelische militaire bezettingsrecht. Iedereen had dat jaren geleden kunnen weten,maar niemand nam er aanstoot aan. Voor Joodse bezetters worden nu eenmaal andere maatstaven aangelegd dan voor gewone mensen en Palestijnen zijn daarom een verwaarloosbare categorie. Kranten (en niet alleen in Israel zelf) besteedden er nauwelijks aandacht aan. Men was eraan gewend.
Dat is wat de zaak van Ahed zo interessant maakt. Ineens wordt de wereld ermee geconfronteerd. En dat niet alleen, want ook wordt het een zaak onder het militaire bezettingsrecht die de zaak nog wat scherper stelt dan meestal. Om er zeker van te zijn dat Ahed een stevige straf krijgt (een jaar of tien wordt geschat) heeft de militaire aanklager zich de benen uit zijn lijf gelopen om alles wat maar enigszins belastend zou kunnen zijn onder elkaar te zetten. 'Mishandeling onder ernstige omstandigheden (wat daarmee ook kan worden bedoeld), het hinderen van soldaten bij het uitoefenen van hun plicht (onder meer een keer waarbij ze verhinderde dat er een kind werd gearresteerd, en ook het omgooien van een vuilcontainer die door het leger als barricade was bedoeld), stenen gooien, en ophitsing' (incitement in de Engelse vertaling).

Vooral dat laatste is interessant. Er worden opmerkingen in geciteerd die ze maakte op dezelfde dag van het ''handgemeen'' met de soldaten. Ik vertaalde in een vorige blog wat Haaretz schreef over haar uitlatingen:  “Ik hoop dat iedereen aan de protesten zal deelnemen, want het is de enige manier om resultaat te bereiken. Onze kracht ligt in onze stenen en ik hoop dat de hele wereld zich zal verenigen om Palestina te bevrijden want Trump maakte een beslissing bekend en zij moeten verantwoordelijkheid nemen voor alle reacties die er van ons komen, of het nu aanvallen met messen zijn, of zelfmoordbommen of het gooien van stenen, iedereen moet wat doen en zich verenigen om onze boodschap over te laten komen bij diegenen die Palestina willen bevrijden.''
Althans dat is de weergave in de aanklacht, schreef ik. De exacte bewoordingen kon ik niet terugvinden, volgens mij heeft Facebook ook de inhoud van de pagina's van deze ''terroriste'' op verzoek van Israel gewist. Iemand anders, Jonathan Ofir, kon dat echter blijkbaar wél (zie Mondoweiss). Met behulp van Arabischsprekende vrienden achterhaalde hij dat waar de militaire aanklager het had over ''suicide bombers'' er in het Arabisch '' 'amaliat shahadiyyat'' stond. De letterlijke vertaling daarvan is ''martelaarsoperaties''. En dat is dus niet hetzelfde als zelfmoordbommen. Het zijn in het Arabisch spraakgebruik operaties waarbij de deelnemers eraan worden gedood. Aanvallen met messen zijn in feite ook ''martelaarsoperaties'' omdat de aanvallers meestal door de Israeli's standrechtelijk worden geëxecuteerd. Alle Palestijnen die tijdens demonstraties worden doodgeschoten zijn eveneens shuhada' (meervoud van shahid, martelaar).
Wat Ahed precies gezegd heeft kan ik dus niet achterhalen. Het is mogelijk dat ze het had over aanvallen met messen met (''shahidoperaties'') er tussen haakjes achter. Misschien bedoelde ze dat Trumps Jeruzalem besluit allerlei dingen tot gevolg kan hebben waarbij doden vallen, maar ''suicide bombers'' bedoelde ze in ieder geval niet. Een suicide bomber is in het Arabisch een ''intihary''.

Dareen Tatour

Het is niet voor eerst dat een Israelische openbare of militaire aanklager zich van een dergelijk oriëntalistische vertaling (in de zin van Edward Said, dus de slechtste zin van het woord) bedient. Er loopt ook nog steeds een zaak tegen de dichteres Dareen Tatour uit de omgeving van Nazareth die in oktober 2015 een tijd vastzat zat en nu nog steeds, meer dan twee jaar later, huisarrest heeft wegens een gedicht dat opruiend zou zijn geweest. Ook daar vertaalde een politieman die een paar jaar Arabisch had gehad op de middelbare school, onder meer het woord shuhada' (martelaren) totaal verkeerd. Ook haar worden terroristische oogmerken in de mond gelegd. Half januari wordt de al twee jaar slepende zaak tegen haar weer voortgezet.
Israeli's zijn geobsedeerd door woorden als ''shahid'' of alles wat volgens hen met een ''Arabische doodscultuur'' te maken heeft. Zo denken ze bij het horen van ''Allahu akbar'' bijvoorbeeld ook onmiddellijk aan vreselijke dingen, terwijl de laatste uitroep bij voorbeeld ook kan worden gebruikt als, laten we zeggen, iemand in een voetbalwedstrijd een mooi doelpunt scoort. Het is onze uitroep ''Tjezus''. Het is dan ook de vraag of de vertaalfout tijdens het proces tegen Ahed zal worden rechtgezet, of dat het een drama wordt a la Tatour, waarbij Ahed wordt geframed. Ik vrees het laatste. Haar neerzetten als een gevaarlijke terroriste is immers duidelijk de bedoeling geweest van de vlijtige militaire aanklager. Ahed heeft de eer van het leger besmeurd, dus moet ze hangen ook al is ze pas 16. Het hele proces krijgt daarmee behalve een treurige ook een hilarische kant. Het zal onthullen hoe de Israeli's, die tussen de Arabieren wonen, langzamerhand minder van hen weten en begrijpen dan de gemiddelde Europeaan die ook een hekel heeft aan moslims. Hte Israelische leger zal, onbeholpen als het is, zichzelf er behoorlijk mee voor gek zetten. We zullen maar hopen dat het zal helpen sommige mensen eindelijk wakker te schudden.