De Palestijnse Israa Jaabis (32) is donderdag in hoger beroep gehoord over haar veroordeling tot 11 jaar gevangenisstraf en een boete van 20.000 shekel (plm 4.000 euro). Haar advocaten voerden aan dat ze ten onrechte is veroordeeld en dat ze zwaar lijdt onder haar brandwonden, waarvoor ze geen enkele medische behandeling krijgt.
Jaabis werd in november 2016 veroordeeld wegens het pogen een bom tot ontploffing te brengen tegen Israelische soldaten. Ze is moeder van een zoontje van negen met wie ze samen woonde bij haar broer op de Westoever. In 2015 kreeg ze te verstaan dat ze haar inwonerschap van Jeruzalem zou verliezen als ze niet weer in de stad ging wonen. Ze huurde een kamer in Jabal al Mukabber en verhuisde haar spullen, waaronder een gascylinder voor haar kachel. Maar op 500 meter van een Israelisch scheckpoint ging het mis: een airbag kwam naar buiten en de gascylinder op de achterbank vatte vlam.
Israa verbrandde 60 procent van haar lichaam, onder meer liep ze ernstige brandwonden op aan handen voeten, gezicht en rug. Acht vingers werden geamputeerd. Maar voor ze verder behandeld was, werd ze overgebracht naar de Hasharon gevangenis in Israel. Bij haar veroordeling werd onder meer verwezen naar haar Facebookpagina's waarin ze zich lovend had uitgelaten over het Palestijnse verzet. De militaire rechters, die in 99,97 procent van de gevallen veroordelen, volgden de militaire aanklager en gaven een zware straf.
Er is geen uitspraak in het hoger beroep, evenmin is er een datum bepaald voor de uitspraak. Maar intussen heeft Israa's zaak opnieuw aandacht gekregen. Onder meer Nur Tamimi (de nicht van Ahed die met haar moeder nog zit opgesloten) meldde na op borgtocht te zijn vrijgelaten dat ze in de Hasjaron gevangenis erg geschrokken was van het lijden van Israa, die vrijwel geen nacht behoorlijk kan slapen van de pijn. Op de sociale media doet een en hashtag ''red Israa'' de ronde. Onder meer de volgende brief van haar aan haar zuster Mona wordt eciteerd:
To my sister Mona, to whom it may concern, and to all media institutions. Regarding my health condition: ''I suffer from spasms in my hands and feet. They hinder me from going about my daily life. I always need the other prisoners with me to do simple things. This hurts me and makes me feel that I’m incomplete and humiliated, and that I’m ashamed of myself that I always need the others.
''I’m in serious need of having a surgery that would remedy those spasms to help me do simple personal things, while the administration here keeps stalling. Since I’ve been arrested, they have been making appointments then nothing happens. My condition is getting worse by time.
''Every day I look at the mirror and I silently feel the pain. I’m being destroyed every day. I need psychotherapy that helps me face my painful situation. I feel scared when I look at myself in the mirror, so how about the others? What will my son say when he sees me? Will he be scared of me? Thousands of questions roam in my head every day, and I have no answers. It only makes me more scared, humiliated, and worried.
''I try to help myself, but to no avail. I need treatment and I need surgeries that would enable me of getting through this difficult situation. If my condition was fatal, I would have been surrendered to God’s will and to death. But what I’m suffering from is something I can live with if only I have surgeries and if they treat me as a human.
“I have bleeding in my eye and I feel great pain whenever it is exposed to the air or I wash my eyes with water. I urgently need eye treatment and again there is no answer. My nose was burned from the inside and so I must breathe from my mouth or a very small hole in my nose. My nose bleeds and I receive no treatment although my condition worsens every day.”
“My teeth are very weak, they have broken and I asked for outside treatment. After a long hassle, the management agreed to allow an outside dentist to enter, but he came only once and no longer. I cannot raise my arms up, I have limited movement in my arms because the skin is fused to the armpit, and the management and doctors here are not trying to help me. My feet itch painfully, my right ear is almost non-existent and I often have severe infections. I urgently need an ear operation and everyone ignores the situation.”
“I am very tired of all of this inside, and my permanent need for everything causes me pain. I feel insulted, embarrassed and my situation worsens day after day. May times I shout and scream and erupt about my situation and I need psychological help as well. My psychological state has taken away my desire to eat. I almost do not eat and I do not want to eat. I have so much pressure in my head, and I do not understand what others talk about in front of me, and I lose focus.”
“The administration told me they would prevent me from visits from my son. I am told I have to receive blood tests, but they never happen. I hope everyone reads my message. I’m not a normal prisoner, who only suffers from prison. I suffer from much more than the injustice of the jailer, my condition is very difficult for those who are in their homes, let alone being in prison.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten