Punt voor Palestina: Argentinië speelt niet in Jeruzalem

In de reeks van recent afgezegde optredens in Israel, die met het afzeggen van het optreden van Shakira in juli of de negen artiesten die weigerden op  te treden op het LGBT Festival in Tel Aviv in juni toch al imposant was, is de dinsdag afgezegde wedstrijd Argentinië Israel toch wel duidelijk het signaal dat het meetse indruk maakt.
Israel had zich van de ''vriendschappelijke'' oefenwedstrijd waarin Argentinië deze zaterdag nog even warm zou draaien voor het wereldbekertoernooi in Moskou van start ging, heel veel voorgesteld. Het had de match, in het kader van de 70ste verjaardag van Israel, verplaatst van Haifa naar Jeruzalem (en de oorspronkelijke organisatoren 760,000 dollar compensatie geboden). Het had aan Argentinië 3 miljoen dollar beloofd (en de helft als Messi niet zou meespelen). Er was een levendige handel in kaartjes ontstaan, waarbij allerlei (overheids)instellingen zich in de strijd hadden geworpen. De minister van Cultuur, Miri Regev, zou zelfs als voorwaarde hebben gesteld dat ze op de foto zou mogen gaan met het team. Dat alles om het beeld op te leuken van een 70 jarig Israel waar helemaal niets mee mis is. 
Maar dat gaat nu dus allemaal niet door. Fans en Palestijnse mensenrechtenactivisten hadden het Argentijnse team en Lionel Messi gevraagd de wedstrijd, die gespeeld zou worden in het stadion dat is gebouwd bovenop de etnisch schoongeveegde Palestijnse plaats al-Maliha, af te zeggen. Onder meer als reactie op de meedogenloze Israelische politiek om en masse demonstranten af te schieten in Gaza.
Een van hen die aan die oproepen meedeed was de Palestijnse voetballer Mohammad Khalil (zie de foto boven dit stukje). Khalils carriere eindigde op 30 maart in Gaza, toen hij door beide knieën werd geschoten. Hij is trouwens lang niet de enige Palestijnse voetballer die zijn loopbaan door toedoen van Israel kan vergeten. Duizenden anderen tekenden petities aan Messi en aan Argentinië. In Argentinië zelf werden de oproepen gesteund door de vakbonden en de ''Moeders van de Plaza del Mayo''. Vorige week was er een demonstratie bij het kantoor van de  Argentrijnse voetbalbond, en er waren protesten in Barcelone, waar het Argentijnse team in training was, waarbij onder meer megafoons werden ingezet om regelrecht tot de spelers te kunnen spreken.  
Uiteindelijk schijnt Messi, die ongelofelijk populair is. ook in Palestina, de doorslag te hebben gegeven. Hij zou gezegd hebben dat het onmogelijk is te spelen als de Palestijnen zoveel lijden. Dat althans is het verhaal dat wordt verspreid. Premier Netanyahu belde nog met zijn Argentijnse ambtgenoot om te kijken of er wat te reden viel,  maar die vertelde hem dat hij niet de macht heeft om de beslissing ongedaan te maken. 
De BDS beweging zegt dat de afzegging ook de campagne ''De Rode Kaart voor Israel,  waarin de FIFA wordt gevraagd Israel uit te sluiten zoals het ooit Zuid Afrika uitloot, een stap vooruit brengt. Misschien mogen we eraan toevoegen dat uiteindelijk de boycot van sportevenementen (en niet de economische boycot) Zuid Afrika op de knieën bracht. Daarmee is neit gezegd dat het in Isarel net zo zal uitpakken, maar het is hoe dan ook een enorme triomf voor BDS en het internationale recht.