Waarom ik zondag niet met het Iran Comité ga demonstreren

De foto links is van de Iraanse Shahla Javad. U zult haar nooit meer ontmoeten, want Shahla is op op 1 december in de Evin-gevangenis in Teheran opgehangen. Zij was veroordeeld wegens moord op een rivale, de vrouw van een Iraanse voetbalinternational. Familie van deze vrouw mocht de stoel onder haar wegtrekken, nadat de strop om haar nek was gelegd. 
Waarom ik dit meld? Omdat het Iran Comité, dat zondag 12 december op de Dam tegen Iran en voor de mensenrechten demonstreert, niets over Shahla heeft gemeld. Netzomin als het Comité de executie heeft gemeld van Hossein M. op 27 november in Isfahan (veroordeeld wegens een verkrachting), of het ophangen van Mahmood N. op 24 november in Kashan wegens het bezit van crack, de executie van Farid Boghlani in Ahwaz op 13 november wegens meervoudige moord, of het ophangen van vijf mannen in Gonbad-e-Kavous, in het noordwesten van Iran, die tot een drugsbende zouden hebben behoord.
Wat het Iran Comité wel meldde is dat Sakineh Ashtiani (foto) nog steeds gevaar loop opgehangen te worden (nadat in Iran is verzekerd dat zij niet zal worden gestenigd), maar Sakineh's zaak is dan ook wijd en zijd tot de media doorgedrongen. Het Iran Comité kon er gewoon niet omheen. Er staat tegenover dat het Iran Comité weer niets van zich heeft laten horen in de zaak van de  Nederlands-Iraanse Zahra Bahrami, die zoals Thomas Erdbrink van de NRC kortgeleden meldde, ter dood veroordeeld dreigt te worden.
Dat het Iran Comité niets over al deze zaken heeft gemeld is niet zo vreemd. Het Comité zegt wel voor de mensenrechten in Iran op te willen komen, en het heeft wel de mond vol van de eis dat er meer democratie moet komen en dat de  presidentsverkiezingen van 2009 zijn vervalst, maar in feite staat  het Comité helemaal niet achter de hervormers van 2009. Die wilden namelijk het regime van binnenuit democratiseren en hervormen. Het Comité wil eigenlijk niet anders dan dat het huidige regime verdwijnt. Het is eigenlijk helemaal geen Iran Comité, maar een Anti-Iran Comité. Het gaat het Comité ook helemaal niet primair om de mensenrechten, maar om heel ander dingen. Lees wat het over zichzelf op de eigen website schrijft:

Sinds de Islamitische geestelijken (Moellahs) in Iran aan de macht zijn, vormen zij een bedreiging voor zowel de eigen burgers als voor de veiligheid in de regio en ver daar buiten. Het aantal executies van het Iraanse regime is verdrievoudigd sinds president Ahmadinejad aan de macht is. Vrouwen worden gestenigd op verdenking van overspel, politieke tegenstanders worden opgepakt, en homosexuelen worden zonder pardon opgehangen. Controversiële vonnissen zijn gebaseerd op valse aantijgingen.
Tevens heeft de Iraanse president gedreigd Israël van de kaart te vegen en steunt het regime tal van terroristische organisaties die het gemunt hebben op Israëlische burgers en Joodse doelen over de hele wereld. Op dit moment is het Iraanse regime hard op weg om een atoombom te maken, waarmee ze dit dreigement kan waarmaken. Volgens het internationaal atoomagentschap (IAEA) heeft Iran 5,000 centrifuges in werking, waarmee verrijkt uranium geproduceerd wordt dat nodig is voor een nucleaire bom. Tegelijkertijd ontwikkelt Iran lange afstand raketten, die uitermate geschikt zijn voor het dragen van kernkoppen en die tot de randen van Europa kunnen reiken.
Het comité vreest voor de gevolgen als atoomwapens in handen komen van dit misdadige regime. De schendingen van het non-proliferatie verdrag door Iran kunnen leiden tot een nucleaire wapenwedloop in het Midden-Oosten en zijn een extreem gevaarlijke dreiging voor de gehele wereld en met name voor Israel.

Noteer, al lezend dat het Comité spreekt over terroristische organisaties die door Iran worden gesteund die het op Israelische burgers en Joodse doelen gemunt hebben. Zie dat daarna opnieuw gesproken wordt van een dreiging voor Israel. En merk op dat er in dit korte stukje sprake is van twee keiharde leugens (of op zijn minst ongefundeerde aantijgingen) namelijk dat Iran op dit moment bezig is een atoombom te vervaardigen en dat Iran het Non Proliferatie Verdrag overtreedt. Geen van beide is ook maar in de verste verte bewezen. Zelfs de VS gaan niet verder dan het uitspreken van de vrees dat Iran het Non Proliferatie Verdrag zou kunnen gaan overtreden.  (Nog een kanttekening: Het enige land in het Midden-Oosten dat zich volstrekt niet aan het Non Proliferatie Verdrag stoort, het zelfs niet heeft ondertekend, is Israel).

Het Iran Comité, het zal na het bovenstaande duidelijk zijn, is dan ook niet alleen geen Comité dat pleit voor hervormingen in Iran of opkomt voor de mensenrechten, maar gewoon niets anders dan een verlengde arm van de Israelische regering die actie voert voor sancties tegen Iran of liever nog een militair optreden. (Het vraagt ook daadwerkelijk van de Nederlandse regering sancties te steunen). Het Comité is dan ook uit de grond gestampt door het Centrum Informatie en Documentatie Israel, beter bekend als CIDI. En de directeur van het CIDI, Ronny Naftaniel, zit in het bestuur, waarin verder - dat zij terzijde opgemerkt - opmerkelijk weinig mensen zijn te bespeuren met banden met of kennis van Iran.

Dat is de reden waarom ik op 1 december niet ga demonstreren. Er is veel reden om te protesteren tegen de verkrachting van de mensenrechten en van de democratie of de persvrijheid in Iran. Maar ik vind wel dat het moet gebeuren met zuivere motieven. En ook dat het niet moet worden gedaan in dienst van een Israelische regering die Iran gebruikt om de aandacht af te leiden van haar eigen misdragingen in de bezette gebieden en haar onwil om vredesakkoorden te sluiten met de Palestijnen. Dit is een anti-Iran Comité. En ik ben in het geheel niet tegen Iran. Ik ben tegen de schendingen van de mensenrechten. En ik steun de pogingen van de Groene demonstranten van vorig jaar zomer, en leiders als Moussavi, om het regime van binnenuit te democratiseren. En dat laatste is iets waar je het Iran Comité helemaal niet over hoort.

Misschien als uitsmijter nog een laatste citaat  van de website van het  Iran Comité:

Arabische leiders dringen er al jaren op aan dat de Verenigde Staten zullen ingrijpen om het Iraanse nucleaire programma stil te leggen. Dat meldt de website Wikileaks, dat maandag honderden geheime documenten van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken onthulde. Ook lekte informatie over Irans rakettenprogramma en regionale invloed. Daarnaast bleek dat de vorige Nederlandse Minister van Buitenlandse Zaken, Maxime Verhagen, al in 2003 Iran een groter gevaar beschouwde dan Irak...

  Wie was ook alweer de enige regeringsleider die zich  verheugd toonde over de lekken van Wikileaks? Dat was premier Netayanhu van Israel. En waarom? Precies wegens deze passages die zijn wereldbeeld ondersteunden, dat niet Israel maar Iran als de grootste bedreiging voor het Midden-Oosten wordt gezien, en dat Israel dus best met een aantal Arabische landen een coalitie zou kunnen smeden tegen Teheran.
Had immers de Saoedische koning  de Amerikanen niet verteld dat de 'kop van de (Iraanse) slang moest worden afgehakt' voor het te laat was? En had de leider die Verenigde Arabische Emiraten niet gezegd dat ingrijpen minder riskant was dan niet ingrijpen? Jawel, dat was inderdaad wat Wkileaks ons leerde. Maar wat daarbij door Netanyahu (en het Iran Comité en nog wel een paar anderen) werd vergeten, was dat het Amerikaanse Brookings Institute jaarlijks een enquête houdt onder een kleine 4000 inwoners van diverse Arabische landen. En daaruit bleek in 2010 dat van de ondervraagden 88 % Israel de grootste bedreiging vond, 77% de VS en slechts 9% Iran. Ook bleek dat een meerderheid van 77% vond dat Iran het recht had kernenergie te gaan gebruiken.
De vraag is vervolgens: wat is de mening van die autocratische, middeleeuws regerende heersers waard? Zij hebben in het verleden al vaker laten zien dat ze desgewenst de VS naar de  mond praten, maar uiteindelijk toch vaak terugschrikken voor de communis opinio in hun landen als die maar sterk genoeg is. Neem de Palestijnnse zaak. Vaak lieten zij binnenskamers blijken dat de Palestijnen wat hen betreft naar de maan konden lopen, maar in de praktijk schikten ze zich toch meestal naar het feit dat hun bevolkingen er totaal anders over dachten. Zou het er in dit geval heel anders zijn?
 De volledige enquête is hier te vinden.