Ik heb - dat heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken - een redelijk hoge dunk van Ronny Naftaniel van het CIDI. Ook al ben ik het ongeveer nooit met hem eens, en ook al vind ik dat hij zijn ogen sluit voor de ware ontwikkelingen in Israel en de zaken bewust steeds veel mooier voorstelt dan ze zijn, toch is hij geen abjecte leugenaar, betweter of iemand die met modder smijt, zoals veel van zijn collega's die ook hun leven in dienst stellen van hasbara, oftewel het oppoetsen van Israels imago. En hoewel hij wel eens hem wat minder welgevallige details weglaat en de waarheid licht kneedt (om het aardig te zeggen), meestal is hij ook erg goed geïnformeerd. Maar dit stukje opinie - geplukt van de CIDI-site en blijkbaar van Naftaniels hand - waarin de Palestijnen de schuld krijgen van de slechte staat van hun economie, is er toch wel flink naast. Was het chutzpa of onwetendheid? Ik geef (cursief en tussen de regels) mijn kritiek. De lezer mag zelf oordelen:
Bank of Palestine, Ramallah.
''Palestina mag dan als waarnemer tot de VN zijn toegelaten, economisch verkeert het gebied in een diepe crisis. De ‘nieuwe staat’ heeft geen eigen munt, is voor zijn belastinginkomsten afhankelijk van Israel en leeft grotendeels op de zak van anderen.''
In het Protocol van Parijs (een uitvloeisel van de Akkoorden van Oslo uit 1994) had Israel bedongen dat de Palestijnse gebieden de Israelische shekel als munt moesten hanteren. Tevens was bepaald dat niet de Palestijnse Autoriteit de belastingen en accijnzen voor 'Palestina' kon heffen, maar dat alleen Israel dat mocht doen.
''Hoe kwetsbaar de Palestijnse economie is, bleek daags na de stemming in de VN, toen Israel besloot de Palestijnse belastingopbrengsten eerst te verrekenen met een schuld bij de Israel Electric Company. Die bedroeg $200 miljoen.''
Voor Israel de Westoever, Gaza en Jeruzalem bezetten, hadden de Palestijnen hun eigen centrales en netwerk. Israel heeft dat geleidelijk overgenomen. De schuld waar N. op doelt betrof overigens voor een groot deel leveranties aan Gaza, dat zelf geen inkomsten heeft omdat Israel er een totaal exportverbod hanteert. En weliswaar wordt Gaza bestuurd door Hamas, maar de leveringen aan Gaza kwamen steeds voor rekening van de PA.
''Ruim 150.000 Palestijnse ambtenaren dreigden hierdoor geen salaris te krijgen. Op het nippertje lukte het Premier Fayyad om in Doha geld los te peuteren van enkele Arabische staten, maar of die steun beklijft is de vraag. De Arabische staten hebben een traditie de Palestijnen van alles te beloven, maar als het erop aankomt niet te leveren. Het probleem voor de 2,5 miljoen inwoners van de Westelijke Jordaanoever (Gaza blijft verder buiten beschouwing) is dat er geen enkele economische infrastructuur tot stand is gekomen. Dat is deels te wijten aan de controles van Israel over de in- en uitvoer van het gebied, de wegversperringen en het Veiligheidshek, die overigens weer een gevolg zijn van de voortdurende terreurdreiging door radicale Palestijnse groeperingen.''
In alle economische rapporten (Wereldbank en andere) staat dat 'Veiligheidshek', checkpoints, concurrentie van goedkope Israelische producten, belemmeringen bij de uitvoer van producten van de Westoever en gebrek aan politieke stabiliteit (wat investeerders afschrikt) de redenen zijn van de slechte economische performance. Ook de neergang van de twee belangrijkste economische centra - Jeruzalem doordat het van de Westoever is gescheiden en Hebron door de daar gevestigde nederzettingen, spelen een rol. Plus het feit dat Israel al in 1967, het jaar waarin de bezetting begon, de infrastructuur overnam, ontwikkelingen tegenhield en investeringen ontmoedigde. Allemaal zaken die gerelateerd zijn aan de bezetting.
Bank of Palestine, Ramallah.
''Palestina mag dan als waarnemer tot de VN zijn toegelaten, economisch verkeert het gebied in een diepe crisis. De ‘nieuwe staat’ heeft geen eigen munt, is voor zijn belastinginkomsten afhankelijk van Israel en leeft grotendeels op de zak van anderen.''
In het Protocol van Parijs (een uitvloeisel van de Akkoorden van Oslo uit 1994) had Israel bedongen dat de Palestijnse gebieden de Israelische shekel als munt moesten hanteren. Tevens was bepaald dat niet de Palestijnse Autoriteit de belastingen en accijnzen voor 'Palestina' kon heffen, maar dat alleen Israel dat mocht doen.
''Hoe kwetsbaar de Palestijnse economie is, bleek daags na de stemming in de VN, toen Israel besloot de Palestijnse belastingopbrengsten eerst te verrekenen met een schuld bij de Israel Electric Company. Die bedroeg $200 miljoen.''
Voor Israel de Westoever, Gaza en Jeruzalem bezetten, hadden de Palestijnen hun eigen centrales en netwerk. Israel heeft dat geleidelijk overgenomen. De schuld waar N. op doelt betrof overigens voor een groot deel leveranties aan Gaza, dat zelf geen inkomsten heeft omdat Israel er een totaal exportverbod hanteert. En weliswaar wordt Gaza bestuurd door Hamas, maar de leveringen aan Gaza kwamen steeds voor rekening van de PA.
''Ruim 150.000 Palestijnse ambtenaren dreigden hierdoor geen salaris te krijgen. Op het nippertje lukte het Premier Fayyad om in Doha geld los te peuteren van enkele Arabische staten, maar of die steun beklijft is de vraag. De Arabische staten hebben een traditie de Palestijnen van alles te beloven, maar als het erop aankomt niet te leveren. Het probleem voor de 2,5 miljoen inwoners van de Westelijke Jordaanoever (Gaza blijft verder buiten beschouwing) is dat er geen enkele economische infrastructuur tot stand is gekomen. Dat is deels te wijten aan de controles van Israel over de in- en uitvoer van het gebied, de wegversperringen en het Veiligheidshek, die overigens weer een gevolg zijn van de voortdurende terreurdreiging door radicale Palestijnse groeperingen.''
In alle economische rapporten (Wereldbank en andere) staat dat 'Veiligheidshek', checkpoints, concurrentie van goedkope Israelische producten, belemmeringen bij de uitvoer van producten van de Westoever en gebrek aan politieke stabiliteit (wat investeerders afschrikt) de redenen zijn van de slechte economische performance. Ook de neergang van de twee belangrijkste economische centra - Jeruzalem doordat het van de Westoever is gescheiden en Hebron door de daar gevestigde nederzettingen, spelen een rol. Plus het feit dat Israel al in 1967, het jaar waarin de bezetting begon, de infrastructuur overnam, ontwikkelingen tegenhield en investeringen ontmoedigde. Allemaal zaken die gerelateerd zijn aan de bezetting.
''De grootste boosdoener is evenwel de onvoorwaardelijke steun die het Westen aan president Abbas en zijn politieke vrienden al die jaren heeft verleend. Uit een brief van Minister Timmermans aan de Tweede Kamer blijkt dat de EU vorig jaar minimaal €548 miljoen heeft gedoneerd voor “lopende kosten van de Palestijnse Autoriteit en de opbouw van duurzame Palestijnse instituties”. De Nederlandse bijdrage zou over 2012 €71 miljoen hebben bedragen. Volgens een rapport van de Wereldbank uit juli 2012 hebben de buitenlandse giften bijgedragen aan de grote economische groei van de Westoever over de periode 2007-2011.“Toch” zo waarschuwde de bank “ kan economische stabiliteit niet gebaseerd zijn op buitenlandse hulp, maar op meer handel en de groei van de private sector”.''
Inderdaad. Het geld wordt niet gebruikt voor productieve doeleinden. Maar dan moeten de voorwaarden voor groei er wèl zijn - zie hierboven.
''Die waardevolle les heeft het Westen in de wind geslagen en precies gedaan wat het niet moest doen: blindelings geld geven, dat vervolgens gestoken werd in zaken als de bouw van eigen huizen en salarissen van Palestijnse ambtenaren. Europa en Nederland hadden het private bedrijfsleven moeten stimuleren en niet een regime in stand moeten houden dat het geld vooral gebruikt om zichzelf te beschermen. De infrastructuur van een staat had opgebouwd kunnen worden, maar nu is de Westoever verworden tot een gebied van bedelaars.''
Op dit punt ben ik het dus wèl met Naftaniel eens, al zal de reden daarvoor hem niet bevallen. Inderdaad, de PA is corrupt, maar de Westerse steun aan de PA houdt intussen wel een apparaat in stand, compleet met door de Amerikanen getrainde politiemacht, dat Israel helpt de bezetting met minimale inspanningen te continueren. Intrekking van de Westerse steun betekent een ineenstorting van dit systeem en mogelijk zelfs het uitbreken van een volksopstand (naar het voorbeeld van Tunesië of Egypte?) , omdat dan ook geen salarissen meer zouden worden uitbetaald.
Kennelijk zonder zich rekenschap te geven van de voordelen die het bestaan van de PA Israel biedt, pleit Naftaniel indirect voor zo'n soort ontwikkeling. En ik val hem daar vanzelfsprekend graag in bij. Stop de bijdragen aan Abbas en de PA en laat dat verkeerde, collaborerende regime maar in elkaar donderen. Het is hoog tijd om het roer om te gooien en af te rekenen met alles wat sinds 1993 alleen maar de bezetting heeft bestendigd: Oslo, het Protocol van Parijs en en niet in de laatste plaats de incompetente, naar Israels pijpen dansende Abbas en zijn PA. Hopelijk is het drie keer scheepsrecht en creëert zo'n derde intifada wel de voorwaarden voor een oplossing.
Commentaar Ronny Naftaniel
Israel Nieuwsbrief, jaargang 28, nr.1
1 opmerking:
....Stop de bijdragen aan Abbas en de PA.....
Volkomen mee eens. Er moet een eind komen aan dit proces, dat slechts de verkeerde prikkels geeft.
En laat Israel maar opdraaien voor de gevolgen van de bezetting.
Een reactie posten