Meer bewijzen voor moord op Yom an-Nakba, de verdedigers van Israel zetten zich schrap

De dood van Nadim Nuwara.

De aanwijzingen blijven binnenkomen dat de twee Palestijnse jongens  Nadim Siam Nuwara, 17, en Muhammad Mahmoud Odeh Abu al-Thahir, 16 of 15, op 15 mei - Yom al-Nakba - in Beitunia bij Ofer welbewust met scherpe munitie door Israelische  militairen zijn doodgeschoten, op een moment dat zij totaal geen bedreiging voor wie dan ook vormden, en  de confrontaties tussen demonstranten en Israelische legereenheden eigenlijk al waren afgelopen.  
De eerste concrete aanwijzing was afkomstig van bewakingscamera's van de Palestijnse eigenaar van het gebouw waarvoor de twee werden gedood. Defence for Children - Palestine kwam er het eerst mee naar buiten. Iets later kwam  de Israelische mensenrechtenorganisatie B'tselem met beelden van dezelfde bewakingscamera's, maar nu van twee zijden, namelijk van camera's op beide hoeken van hetzelfde gebouw. Op de beelden was te zien dat de jongens werden doodgeschoten op een rustig moment en kennelijk van een afstand, de schutters waren niet te zien.
Israelische woordvoerders waren er als de kippen bij geweest om alles te ontkennen.
Een woordvoerder van het leger verklaarde - voor het gemak citeer ik hier even van de site van het CIDI dat natuurlijk ook al een kant heeft gekozen - dat “De video op een tendentieuze manier [is] bewerkt en geen goede weergave [is] van de hoeveelheid geweld dat plaatsvond bij de ordeverstoringen.” Volgens de woordvoerder zei het beveiligingspersoneel dat erbij betrokken was dat er niet met scherp is geschoten, maar met rubberkogels.
De Israëlische Minister van Defensie Moshe Ya’alon schaarde zich dinsdag ook meteen achter de verklaring van het IDF en zei, - nog steeds citeer ik het CIDI -  dat hij vaker video’s heeft gezien die een valse weergave van de feiten geven. Hij zei dat de Israëlische soldaten juist hadden gehandeld, in een situatie waarin in hun leven in gevaar was.
De Times of Israel citeerde overigens Israelische militaire ''experts'' die het er nog wat dikker bovenop legden. Eén expert vertelde dat de video gefaked was omdat duidelijk was de eerste Palestijn die werd gedood zich op zijn armen liet vallen. En volgens deze expert doe je dat niet als je dood gaat. Een andere expert, wist te vertellen dat er helemaal geen bloed te zien was, zodat die dode Palestijnen waarschijnlijk nog gewoon leven.
Maar intussen is dus een andere video opgedoken, van CNN, waarop weliswaar niet het moment is te zien waarop de jongens worden geraakt, maar toevallig wél een beeld is geschoten van een Israelische militair die vuurt in de richting van waar de Palestijnen zich bevonden, terwijl een moment later Nadim, een van de Palestijnen, dood naar een ambulance wordt gedragen.
De krant Haaretz publiceerde deze video gisteren en voegde eraan toe dat fotografen die ter plekke waren allemaal de lezing van CNN en van andere getuigen bevestigen, evenals de authenticiteit van de opnamen, waarop sommigen van hen zelf te zien zijn . Ook is de vader van Nadim, één van de jongens, gefilmd, die de schooltas toont die zijn zoon bij zich droeg. Er zit een gat in en er komt een met bloed bevlekte blocnote uit te voorschijn, evenals een kogel (een scherpe, zeker geen ''rubberkogel'') die hij in de tas had aangetroffen. Dat komt overeen met de lezing van Palestijnse artsen van het ziekenhuis in Ramallah waar de dood van beide jongens werd geconstateerd als gevolg van scherpe munitie die in het ene geval via de rug was binnengedrongen en door de borst het lichaam had verlaten, terwijl dat in het andere geval in omgekeerde richting was gebeurd. Overigens ligt nog een derde jongen die eveneens door scherpe munitie in de rug werd geschoten in hetzelfde hospitaal. Hij had geluk, hij leeft nog. De Britse krant The Guardian interviewde hem (zie hier).

Dit alles verhindert natuurlijk niet dat de hasbara-machine op volle toeren draait. Israel heeft in de loop van de jaren tientallen, honderden, vaak jonge Palestijnen op vergelijkbare wijze naar de andere wereld geholpen. Dit blog beschrijft een groot aantal gevallen waarin dat straffeloos gebeurde , en Amnesty International kwam onlangs met een rapport waarin eveneens zo'n 22 gevallen werden beschreven. Tegelijkertijd slaagt Israel er ook al jaren in om de zaken te verbloemen en het voor te doen alsof  niet Israel de bully is, maar in tegendeel Israeli's slachtoffer zijn van Palestijns geweld. Aangezien de getuigen meestal Palestijnen zijn - die vrijwel nooit door Israel worden gehoord - en de militairen elkaar nagenoeg altijd dekken - komt Israel gewoonlijk weg met iets dat nauwelijks de naam onderzoek verdient, waarbij het wordt geholpen door een buitenwereld die maar al te graag de ogen sluit voor eventuele uitwassen die zijn  bedreven door de kleinkinderen van Holocaustslachtoffers.
Maar  in gevallen als dit, waarin beelden de hele wereld overgaan, is dat wat moeilijker. Nu moet alles van stal worden gehaald om aan te tonen dat er met de beelden  is geknoeid  Hasbara-types, dat zijn de verdedigers van Israel door dik en dun, overal ter wereld en ook het CIDI, verwijzen niet voor niets nu al meteen naar de affaire van het jongetje Muhammed al-Durra die in 2000 in het kruisvuur van Israeli's en Palestijnen in Netzarim in Gaza werd gedood. Zijn - uiterst dramatisch - dood werd gefilmd door de Franse zender Antenne2, en dertien jaar lang is er door de Israel-gelovigen keihard gewerkt om aan te tonen dat a) de Palestijnse cameraman van de Frans-Israëlische journalist van Antenne2, Charles Enderlin, de beelden had vervalst, b) dat Mohammed niet door Israelische kogels werd gedood, c) dat Mohammed in het ziekenhuis was verwisseld  met een ander kind, d) dat Mohammed nog leeft, e) dat Mohammeds vader had gelogen over de vele kogelwonden die hijzelf had opgelopen, en ... je kan het zo gek niet verzinnen of.het staat intussen allemaal in een officieel Israelisch regeringsrapport dat zowel onvolledig, onjuist als zum Kotzen is. 
Ik weet niet of dit ons u ook te wachten staat, maar lees ter waarschuwing nog maar even het proza dat het CIDI aan de zaak wijdt:

Palestijnen hebben in het verleden vaker bewerkte video’s gepresenteerd als ‘bewijs’ van Israelische misdaden, zoals met de 12-jarige Palestijnse jongen Mohammed Al-Dura. Hij zou volgens deze video bij de Tweede Intifada in 2000 door het Israëlische leger zijn neergeschoten. Uit latere onderzoeken door een Duitse onderzoeksjournalist bleek, dat de jongen door Palestijnse kogels om het leven was gekomen en mogelijk zelfs niet dood was.

Als we dus zouden hopen dat de video's van Beitunia 15 mei 2014 eindelijk iets op gang zouden brengen wat tot een minder rechteloze situatie voor de Palestijnen leidt, kunn en we onze borst vast nat maken.