Een woonwijk van Beit Hanun (Foto Wikipedia/B'tselem)
Een donorconferentie voor de herbouw van het door de Israelische aanval van juli en augustus verwoeste Gaza is eind vorige week van start gegaan in de Egyptische hoofdstad Cairo. Zo'n 30 landen nemen eraan deel en de verwachtingen zijn eigenlijk niet heel hoog gespannen. De bedragen die worden gevraagd zijn gigantisch en het is de vraag waar het geld vandaan moet komen in een tijd waarin de crisis in de wereldeconomie nog lang niet over is.
VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon, vraagt om een een bedrag van 1.6 miljard dollar (1.3 miljard euro). De VN-organisatie voor de Palestijnen, UNRWA heeft becijferd dat bedrag nodig te hebben. De Palestijnse regering gaat nog veel verder en heeft een document van 76 pagina's voorbereid waarin om een bedrag van $4 miljard wordt gevraagd, waarvan het grootste deel zal moeten gaan naar de nieuwe huizen voor de ongeveer 100.000 mensen die door de inval dakloos zijn geworden.
In een verklaring zei de PA dat het bedrag in drie delen is opgedeeld: 414 miljoen is nodig voor onmiddellijke hulp (waaronder psychische bijstand), 1.8 miljard voor een herstelplan, en 2.4 miljard voor de herstructurerings- en rehabilitatieprojecten in de jaren 2015, 2016, en 2017. Enorme bedragen. En los van de vraag wie dat in tijden van economische crisis gaat betalen, is het ook nog zo dat de prioriteiten van het Westen op dit moment elders liggen, in de Oekraïne, of de situatie in Syrië en Irak, waar IS bezig is aan een opmars.
Een vraag van een andere orde is wat eigenlijk de prioriteiten zijn bij de herbouw. Huisvesting is natuurlijk een van de grootste knelpunten. Maar hoe zit het met de elektriciteitsvoorziening (de enige centrale van Gaza is vernield), drinkwatervoorziening (de aquifer onder Gaza is zwaar vervuild), de waterzuivering (het hele stelsel is ernstig beschadigd door de Israelische aanval), nog los van het herstel van wegen en de verwerking van de tonnen en tonnen puin die de aanval heeft opgeleverd.
Nog weer een ander verhaal is de vraag of Gaza nog wel kan opkrabbelen als ongeveer alle middelen van bestaan zijn verdwenen. De Britse krant The Guardian gaf op 22 augustus een redelijk overzicht van wat er op economisch gebied is vernield. Meer dan 360 fabrieken en fabriekjes zijn met de grond gelijk gemaakt. Israel voerde achteraf wel aan dat dit gebeurd omdat er vanuit die fabrieken vijandige activiteit zou zijn ontwikkeld. Maar daarvoor zijn geen bewijzen geleverd. Wel zijn er bewijzen van het tegendeel, zoals het geval als de cementfabriek van de familie Hassouna (230 werknemers, werkte alleen voor door de VN goedgekeurde projecten) dat werd gemeld door de Washington Post. Nadat de strijd was afgelopen bleek de fabriek met behulp van bulldozers vakkundig te zijn gesloopt.
De verwoeste koekjesfabriek Al-Awda.(Foto: Reuters)
Meerdere kranten geven het voorbeeld van Al-Awda, een fabriek van koekjes, ijs en sap (450 werknemers) die na beschietingen veranderde is in een geblakerde puinhoop. Het verdwijnen van de fabriek, die niet meer kan worden opgebouwd omdat de eigenaars daar geen geld meer voor hebben), bedreigt ook de toeleveranciers van melk, meel en plastic wen kartonnen verpakkingen. Maar, schrijft de New York Times, ook een aantal van die toeleveranciers bestaat niet meer. Zo zijn Hamada, een grote meelfabriek, en Khuzendar, de enige fabriek van karton in Gaza, ook verdwenen. De krant citeert Ali Hayek, het hoofd van de ondernemersvereniging van Gaza, die vertelt dat hetzelfde geldt voor 21 fabrieken in de voedsel-industrie, 10 confectiebedrijven, en voor de gehele industriële zone in de noordelijke en vrijwel geheel verwoeste plaats Beit Hanoun. De gevolgen voor de werkloosheid in Gaza, die voor de Israelische aanval al een stuk boven de 40% lag, zijn vooralsnog nog niet echt te berekenen. Want het verdwijnen van al deze bedrijven heeft een soort kettingreactie tot gevolg. Vervoerders hebben geen vrachten meer, toeleveranciers geen afnemers, zoals in het geval van de enige fabriek van tomatenpasta in Gaza, Sabha, die nu ter ziele is. De fabriek had contracten met 5.000 tomatenkwekers.
Maar ook de landbouw zelf is zeer zwaar getroffen. De Landbouw en voedsel organisatie van de VN, de FAO, geeft aan dat ongeveer 17.000 hectare landbouwgrond zwaar is beschadigd, waar bij het gaat om schade aan gewassen, maar ook aan kassen, irrigatiepijpen en dergelijke. Ook is zeker de helft van de hoeveelheid pluimvee verdwenen.
Dode koe in het straatbeeld in Gaza. (Foto The Guardian)
Voor de rest van het bestand aan vee geldt hetzelfde. De Guardian gaf het voorbeeld van de boerderij van de familie Nadi in Beit Hanoun. Van de ongeveer 370 koeien was de helft gedood bij beschietingen door tanks of door luchtaanvallen. In Beit Lahiya, keerde Zaid Hamad Ermelat, een kamelenfokker terug naar zijn land om te ontdekken dat zijn 20 dieren - waarde $2,800 per stuk – allemaal waren doodgeschoten. Naast de karkassen die in ontbinding verkeerden lagen de hulzen van de kogels van M16 geweren."Dit was het enige inkomen van de 17 leden van mijn familie, '' zei Ermelat, een Bedoeïen van 71. Op de vraag wat hij nu zou gaan doen, zei hij dat hij wel werk zou gaan zoeken als boerenknecht.
De dode kamelen van Ziad Hamad Ermelat (Foto: The Guardian)
"De indicaties zijn dat de economische schade ditmaal drie keer zwaarder is dan dan bij het conflict in 2008-2009," zo citeert The Guardian de econoom Omar Shaban uit Gaza. "Het is gigantisch."
"Alles is anders dit keer," zegt Sara Roy, docent aan de Harvard universiteit en een van de beste kenners van Gaza, waar zij indertijd zelf een aantal jaren heeft gewoond. Dit keer, zegt ze, geciteerd op de Duitse site Qantar na een bezoek aan Berlijn, kan de Gaza-strook niet domweg weer worden opgebouwd. De wonden van deze aanval kunnen weleens te heftig blijken te zijn om te kunnen genezen. Volgens Roy heeft de grootscheepse vernieling van het bedrijfsleven tot gevolg dat in feite de middenklasse van Gaza is verdwenen, wat neerkomt op de genadeslag voor de economie. Er zijn nauwelijks nog rijke mensen over in Gaza, klassenverschillen bestaan eigenlijk niet meer, iedereen is nu arm en afhankelijk van buitenlandse hulp. Volgens een rapport van de Palestijnse Autoriteit dat in september uitkwam, is uiteindelijk voor herbouw van de Gaza-strook 7.8 miljard dollar nodig, maar volgens Sara Roy is dit cijfer nog veel te laag geschat. Ze betwijfelt zelfs of herbouw überhaupt nog wel kan.
"De vraag is: wat moet er worden herbouwd? Alleen de vernielingen van 2014, of ook de vernielingen van de militaire operaties in 2000, 2003, 2005, 2006, en verder?" Immers op dit moment is ook nog steeds goed zichtbaar wat in de operatie Cast Lead van 2008-9 werd vernield. Volgens haar heeft de laatste oorlog de mensen in Gaza economisch en fysiek uitgeput. Vandaar ook dat we nu golven zien van mensen die het land verlaten en desnoods als bootvluchtelingen proberen te ontkomen naar Europa. 1)
Volgens Roy is het hoog tijd dat de internationale gemeenschap een einde maakt aan de cyclus van steeds weerkerende militaire operaties van Israel die de infrastructuur vernietigen, waarna die dan door de internationale gemeenschap weer zo'n beetje wordt opgebouwd. "Duitsland en de EU moeten zichzelf de vraag stellen: willen we deel blijven uitmaken van het probleem en één van de redenen waarom de regio steeds verder afzakt? Of willen we deel gaan uitmaken van de oplossing? De internationale gemeenschap moet druk uitoefenen opdat er een politieke oplossing komt, waaronder het verdwijnen van de blokkade. Want alleen als mensen en goederen vrij in en uit Gaza kunnen we bewegen is er een kans dat Gaza er misschien weer bovenop komt.''
''De Palestijnen zijn een humanitair probleem geworden,'' luidt haar sombere visie. "De meerderheid is afhankelijk van voedselhulp, zo'n 450,000 mensen hebben niet de beschikking over schoon drinkwater en ten minste 370,000 kinderen zijn getraumatiseerd en hebben dringend psychische bijstand nodig. Dat zijn problemen die niet kunnen worden opgelost met donor conferenties, geld, of hulp bij de wederopbouw. "De mensen in Gaza hebben geen behoefte aan humanitaire hulp, ze hebben behoefte aan vrijheid."
Sara Roy
Op de site Jadaliyya gaat Lamya Hussain, een PhD kandidaat van de London School for Oriental and African Studies (SOAS), nog een stapje verder. De landen die hulp verschaffen moeten, meent zij, zich de vraag stellen of zij met hun hulp alleen de huidige nood willen lenigen, of dat ze die willen verbinden aan een strategie voor ontwikkeling op de lange termijn die de levensomstandigheden in Gaza werkelijk zullen verbeteren. En dat houdt in dat ze Israelische eisen om rekening te houden met militaire eisen of een voortzetting van de politiek van blokkade aan de kant moeten schuiven, omdat dat automatisch inhoudt dat er geen sprake van zijn van lange termijn-verbetering van de situatie.
Ze geeft onder meer het voorbeeld van duizenden boeren die in de winter van 2009, na de Operatie Cast Lead, probeerden hun getroffen landerijen opnieuw te beplanten. Volgens de directeur van het ''Palestinian Agriculture and Reliefs Committee'' (PARC), werd slechts 25% van de beschadigde landbouwgebieden weer gerehabiliteerd. En de reden was dat gehoor werd gegeven aan Israelische wensen en ingrepen.
Volgens Hussein heeft de internationale gemeenschap de neiging om het probleem van Gaza te behandelen als een humanitair probleem, terwijl het in werkelijkheid een politiek probleem is. Zij vindt dat de internationale gemeenschap niet alleen haar strategie zou moeten afstemmen op de werkelijke noden van Gaza, maar ook de verantwoordelijkheid van Gaza zou moeten afwentelen op Israel, de bezettende macht, en Israel aansprakelijk stellen voor de geleden schade. Daarbij hoort dat ook onpartijdig onderzoek wordt gedaan naar eventuele oorlogsmisdaden gepleegd door Israel en een eind gemaakt wordt aan de straffeloosheid die op dit gebied nu nog steeds de gebruikelijke gang van zaken is.
Ze schrijft: Here, it would be most judicious for donors to work towards combined strategies in filing claims for compensation against Israel for damages across public and civil-society structures as a result of indiscriminate bombings. Consider the efforts of the Research Center for Torture (RCT)—a Danish organization that partners with local Gaza institution in areas of mental health and well-being. RCT has been aiding in struggles for compensation after Israeli bombings of 2009 that destroyed their clinics. RCT lobbied the Danish government to request compensation following an impartial investigation into Israeli actions in Gaza. To this end, a European Union-led boycott that includes arms trade with Israel and joint efforts to demand compensation and accountability will help place the necessary pressure on Israel to reconsider its current practices across the Palestinian territories and in specific—Gaza.
Ik sluit me van harte bij dit pleidooi aan. Het wordt tijd dat een halt wordt toegeroepen aan deze cyclus van steeds opnieuw terugkerende wederopbouw, die voor een groot deel door de EU en de VS wordt gefinancierd, waarna Israel dan weer straffeloos de boel plat kan gooien. Dat is een even zinloze als immorele situatie. Alleen door Israel als bezettingsmacht verantwoordelijk te houden, kan daar een einde aan komen.
1) Anja Meulenbelt bezocht Gaza in september en komt tot dezelfde conclusie: dat het moreel in Gaza ditmaal gebroken lijkt.
VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon, vraagt om een een bedrag van 1.6 miljard dollar (1.3 miljard euro). De VN-organisatie voor de Palestijnen, UNRWA heeft becijferd dat bedrag nodig te hebben. De Palestijnse regering gaat nog veel verder en heeft een document van 76 pagina's voorbereid waarin om een bedrag van $4 miljard wordt gevraagd, waarvan het grootste deel zal moeten gaan naar de nieuwe huizen voor de ongeveer 100.000 mensen die door de inval dakloos zijn geworden.
In een verklaring zei de PA dat het bedrag in drie delen is opgedeeld: 414 miljoen is nodig voor onmiddellijke hulp (waaronder psychische bijstand), 1.8 miljard voor een herstelplan, en 2.4 miljard voor de herstructurerings- en rehabilitatieprojecten in de jaren 2015, 2016, en 2017. Enorme bedragen. En los van de vraag wie dat in tijden van economische crisis gaat betalen, is het ook nog zo dat de prioriteiten van het Westen op dit moment elders liggen, in de Oekraïne, of de situatie in Syrië en Irak, waar IS bezig is aan een opmars.
Een vraag van een andere orde is wat eigenlijk de prioriteiten zijn bij de herbouw. Huisvesting is natuurlijk een van de grootste knelpunten. Maar hoe zit het met de elektriciteitsvoorziening (de enige centrale van Gaza is vernield), drinkwatervoorziening (de aquifer onder Gaza is zwaar vervuild), de waterzuivering (het hele stelsel is ernstig beschadigd door de Israelische aanval), nog los van het herstel van wegen en de verwerking van de tonnen en tonnen puin die de aanval heeft opgeleverd.
Nog weer een ander verhaal is de vraag of Gaza nog wel kan opkrabbelen als ongeveer alle middelen van bestaan zijn verdwenen. De Britse krant The Guardian gaf op 22 augustus een redelijk overzicht van wat er op economisch gebied is vernield. Meer dan 360 fabrieken en fabriekjes zijn met de grond gelijk gemaakt. Israel voerde achteraf wel aan dat dit gebeurd omdat er vanuit die fabrieken vijandige activiteit zou zijn ontwikkeld. Maar daarvoor zijn geen bewijzen geleverd. Wel zijn er bewijzen van het tegendeel, zoals het geval als de cementfabriek van de familie Hassouna (230 werknemers, werkte alleen voor door de VN goedgekeurde projecten) dat werd gemeld door de Washington Post. Nadat de strijd was afgelopen bleek de fabriek met behulp van bulldozers vakkundig te zijn gesloopt.
De verwoeste koekjesfabriek Al-Awda.(Foto: Reuters)
Meerdere kranten geven het voorbeeld van Al-Awda, een fabriek van koekjes, ijs en sap (450 werknemers) die na beschietingen veranderde is in een geblakerde puinhoop. Het verdwijnen van de fabriek, die niet meer kan worden opgebouwd omdat de eigenaars daar geen geld meer voor hebben), bedreigt ook de toeleveranciers van melk, meel en plastic wen kartonnen verpakkingen. Maar, schrijft de New York Times, ook een aantal van die toeleveranciers bestaat niet meer. Zo zijn Hamada, een grote meelfabriek, en Khuzendar, de enige fabriek van karton in Gaza, ook verdwenen. De krant citeert Ali Hayek, het hoofd van de ondernemersvereniging van Gaza, die vertelt dat hetzelfde geldt voor 21 fabrieken in de voedsel-industrie, 10 confectiebedrijven, en voor de gehele industriële zone in de noordelijke en vrijwel geheel verwoeste plaats Beit Hanoun. De gevolgen voor de werkloosheid in Gaza, die voor de Israelische aanval al een stuk boven de 40% lag, zijn vooralsnog nog niet echt te berekenen. Want het verdwijnen van al deze bedrijven heeft een soort kettingreactie tot gevolg. Vervoerders hebben geen vrachten meer, toeleveranciers geen afnemers, zoals in het geval van de enige fabriek van tomatenpasta in Gaza, Sabha, die nu ter ziele is. De fabriek had contracten met 5.000 tomatenkwekers.
Maar ook de landbouw zelf is zeer zwaar getroffen. De Landbouw en voedsel organisatie van de VN, de FAO, geeft aan dat ongeveer 17.000 hectare landbouwgrond zwaar is beschadigd, waar bij het gaat om schade aan gewassen, maar ook aan kassen, irrigatiepijpen en dergelijke. Ook is zeker de helft van de hoeveelheid pluimvee verdwenen.
Dode koe in het straatbeeld in Gaza. (Foto The Guardian)
Voor de rest van het bestand aan vee geldt hetzelfde. De Guardian gaf het voorbeeld van de boerderij van de familie Nadi in Beit Hanoun. Van de ongeveer 370 koeien was de helft gedood bij beschietingen door tanks of door luchtaanvallen. In Beit Lahiya, keerde Zaid Hamad Ermelat, een kamelenfokker terug naar zijn land om te ontdekken dat zijn 20 dieren - waarde $2,800 per stuk – allemaal waren doodgeschoten. Naast de karkassen die in ontbinding verkeerden lagen de hulzen van de kogels van M16 geweren."Dit was het enige inkomen van de 17 leden van mijn familie, '' zei Ermelat, een Bedoeïen van 71. Op de vraag wat hij nu zou gaan doen, zei hij dat hij wel werk zou gaan zoeken als boerenknecht.
De dode kamelen van Ziad Hamad Ermelat (Foto: The Guardian)
"De indicaties zijn dat de economische schade ditmaal drie keer zwaarder is dan dan bij het conflict in 2008-2009," zo citeert The Guardian de econoom Omar Shaban uit Gaza. "Het is gigantisch."
"Alles is anders dit keer," zegt Sara Roy, docent aan de Harvard universiteit en een van de beste kenners van Gaza, waar zij indertijd zelf een aantal jaren heeft gewoond. Dit keer, zegt ze, geciteerd op de Duitse site Qantar na een bezoek aan Berlijn, kan de Gaza-strook niet domweg weer worden opgebouwd. De wonden van deze aanval kunnen weleens te heftig blijken te zijn om te kunnen genezen. Volgens Roy heeft de grootscheepse vernieling van het bedrijfsleven tot gevolg dat in feite de middenklasse van Gaza is verdwenen, wat neerkomt op de genadeslag voor de economie. Er zijn nauwelijks nog rijke mensen over in Gaza, klassenverschillen bestaan eigenlijk niet meer, iedereen is nu arm en afhankelijk van buitenlandse hulp. Volgens een rapport van de Palestijnse Autoriteit dat in september uitkwam, is uiteindelijk voor herbouw van de Gaza-strook 7.8 miljard dollar nodig, maar volgens Sara Roy is dit cijfer nog veel te laag geschat. Ze betwijfelt zelfs of herbouw überhaupt nog wel kan.
"De vraag is: wat moet er worden herbouwd? Alleen de vernielingen van 2014, of ook de vernielingen van de militaire operaties in 2000, 2003, 2005, 2006, en verder?" Immers op dit moment is ook nog steeds goed zichtbaar wat in de operatie Cast Lead van 2008-9 werd vernield. Volgens haar heeft de laatste oorlog de mensen in Gaza economisch en fysiek uitgeput. Vandaar ook dat we nu golven zien van mensen die het land verlaten en desnoods als bootvluchtelingen proberen te ontkomen naar Europa. 1)
Volgens Roy is het hoog tijd dat de internationale gemeenschap een einde maakt aan de cyclus van steeds weerkerende militaire operaties van Israel die de infrastructuur vernietigen, waarna die dan door de internationale gemeenschap weer zo'n beetje wordt opgebouwd. "Duitsland en de EU moeten zichzelf de vraag stellen: willen we deel blijven uitmaken van het probleem en één van de redenen waarom de regio steeds verder afzakt? Of willen we deel gaan uitmaken van de oplossing? De internationale gemeenschap moet druk uitoefenen opdat er een politieke oplossing komt, waaronder het verdwijnen van de blokkade. Want alleen als mensen en goederen vrij in en uit Gaza kunnen we bewegen is er een kans dat Gaza er misschien weer bovenop komt.''
''De Palestijnen zijn een humanitair probleem geworden,'' luidt haar sombere visie. "De meerderheid is afhankelijk van voedselhulp, zo'n 450,000 mensen hebben niet de beschikking over schoon drinkwater en ten minste 370,000 kinderen zijn getraumatiseerd en hebben dringend psychische bijstand nodig. Dat zijn problemen die niet kunnen worden opgelost met donor conferenties, geld, of hulp bij de wederopbouw. "De mensen in Gaza hebben geen behoefte aan humanitaire hulp, ze hebben behoefte aan vrijheid."
Sara Roy
Op de site Jadaliyya gaat Lamya Hussain, een PhD kandidaat van de London School for Oriental and African Studies (SOAS), nog een stapje verder. De landen die hulp verschaffen moeten, meent zij, zich de vraag stellen of zij met hun hulp alleen de huidige nood willen lenigen, of dat ze die willen verbinden aan een strategie voor ontwikkeling op de lange termijn die de levensomstandigheden in Gaza werkelijk zullen verbeteren. En dat houdt in dat ze Israelische eisen om rekening te houden met militaire eisen of een voortzetting van de politiek van blokkade aan de kant moeten schuiven, omdat dat automatisch inhoudt dat er geen sprake van zijn van lange termijn-verbetering van de situatie.
Ze geeft onder meer het voorbeeld van duizenden boeren die in de winter van 2009, na de Operatie Cast Lead, probeerden hun getroffen landerijen opnieuw te beplanten. Volgens de directeur van het ''Palestinian Agriculture and Reliefs Committee'' (PARC), werd slechts 25% van de beschadigde landbouwgebieden weer gerehabiliteerd. En de reden was dat gehoor werd gegeven aan Israelische wensen en ingrepen.
Volgens Hussein heeft de internationale gemeenschap de neiging om het probleem van Gaza te behandelen als een humanitair probleem, terwijl het in werkelijkheid een politiek probleem is. Zij vindt dat de internationale gemeenschap niet alleen haar strategie zou moeten afstemmen op de werkelijke noden van Gaza, maar ook de verantwoordelijkheid van Gaza zou moeten afwentelen op Israel, de bezettende macht, en Israel aansprakelijk stellen voor de geleden schade. Daarbij hoort dat ook onpartijdig onderzoek wordt gedaan naar eventuele oorlogsmisdaden gepleegd door Israel en een eind gemaakt wordt aan de straffeloosheid die op dit gebied nu nog steeds de gebruikelijke gang van zaken is.
Ze schrijft: Here, it would be most judicious for donors to work towards combined strategies in filing claims for compensation against Israel for damages across public and civil-society structures as a result of indiscriminate bombings. Consider the efforts of the Research Center for Torture (RCT)—a Danish organization that partners with local Gaza institution in areas of mental health and well-being. RCT has been aiding in struggles for compensation after Israeli bombings of 2009 that destroyed their clinics. RCT lobbied the Danish government to request compensation following an impartial investigation into Israeli actions in Gaza. To this end, a European Union-led boycott that includes arms trade with Israel and joint efforts to demand compensation and accountability will help place the necessary pressure on Israel to reconsider its current practices across the Palestinian territories and in specific—Gaza.
Ik sluit me van harte bij dit pleidooi aan. Het wordt tijd dat een halt wordt toegeroepen aan deze cyclus van steeds opnieuw terugkerende wederopbouw, die voor een groot deel door de EU en de VS wordt gefinancierd, waarna Israel dan weer straffeloos de boel plat kan gooien. Dat is een even zinloze als immorele situatie. Alleen door Israel als bezettingsmacht verantwoordelijk te houden, kan daar een einde aan komen.
28 opmerkingen:
Beste heer Hijmans,
Het is niet goed dat bewoners van Gaza zonder stroom zitten, niet van drinkwater zijn voorzien, in kapotgeschoten huizen moeten leven, een slechte economische situatie kennen en met een hoge werkloosheid te kampen hebben. Zover kan ik meegaan in hetgeen u schrijft: hoe ontmoedigend moet het ook zijn voor een oprechte fabrikant om met zijn zaak aan de grond te zitten, of voor een boer om zijn vee gedood te zien door tanks of luchtaanvallen.U stelt dat het voor de palestijnen gewenst is dat de cyclus van steeds wederkerende militaire opraties van Israel ophouden. Ook daarin ga ik met u mee, in die zin dat ik niemand een oorlog toewens, met alle gevolgen van dien.Ik vind het echter niet fair van u Israel aansprakelijk te willen stellen voor een operatie die de uitschakeling van Hamas had moeten betekenen. Wellicht had Israel juist een stap verder moet gaan door Hamas volledig te elimeren. Nu zult u mogelijk vinden dat mijn argumentering niet eenduidig is: enerzijds niemand oorlog toewensen en anderzijds vinden dat Israel Hamas wellicht geheel had moeten uitschakelen. Maar dat is juist ook het dilemma waar Israel mee te maken had. De internationale politiek heeft helaas geen oog gehad voor het dilemma waar Israel mee te dealen had. Resultaat is dan ook dat er tijdens en na de oorlog ten onrechte veel te weinig begrip en steun is geweest voor Israel.U citeert Hussein (mij niet duidelijk wie dat is) dat de wereld het probleem in Gaza als een humanitair probleem ziet terwijl het een politiek probleem is. Ik zou nog een stap verder willen gaan: naar mijn mening gaat het hier om een religieus probleem, namelijk de haat van (de god van) de Islam/Hamas tegen de God van Israel.Mede daarom zou ik uw stelling "Zonder Israel aansprakelijk te stellen zal de situatie in de Gaza nooit verbeteren" willen beantwoorden met "Zonder Hamas uit te schakelen of te elimeeren zal de situatie in Gaza nooit verbeteren". De cyclus waar u een einde aan wilt zal met de Hamas blijven bestaan.
Met vriendelijk groet,André MeijerinkNogmaals: zo heet ik echt :-)
André Meijerink,
of hoe u ook heet,
Ik weet niet waar u de haat van de God van Hamas voor Israel vandaan haalt, maar een feit is dat Hamas al een aantal jaren bereid is (indirect) aan onderhandelingen met Israel deel te nemen op basis van de grenzen van 1967. Ik geef één link van mijn eigen blog, maar ik had er meerdere kunnen geven: http://abu-pessoptimist.blogspot.nl/2009/08/hamas-een-bruikbare-onderhandelingspart.html
Tegenover deze bereidheid van Hamas steekt de weigering van Israel om die onderhandelingsbereidheid van Hams zelfs maar te testen nogal schril af.
Het dilemma, zoals u het noemt, waar Israel mee te maken heeft, is m.i. niet zozeer het bestaan van Hamas, als wel het bestaan van een Palestijns volk waar het geen compromis mee wil sluiten omdat het niet bereid is de bezette gebieden af te staan. U denkt wellicht dat Israel van dit dilemma af kan komen door Hamas uit te schakelen (wat zou neerkomen op een nog veel grotere moordpartij dan we tot nu toe al hebben gezien), maar ik vermoed dat alleen het elimineren van het Palestijnse volk dit ''dilemma''zou kunnen oplossen.
Ik kwam pas nog een artikel tegen van Ran HaCohen,Israeli met een Nederlandse achtergrond. Hij schrijft over Hamas:"Waarom ik het niet over terrorisme heb? Omdat het Palestijnse terrorisme niet het tweelingbroertje is van de bezetting, maar eerder zijn moorddadig kind. Terrorisme is verschrikkelijk, maar dat is bezetting ook. En het eerste is het gevolg van het laatste. De zelfmoordaanslagen zijn begonnen nadat Baruch Goldstein 29 biddende Arabieren in koelen bloede vermoordde". Uri Avneri van Gush Shalom zegt:"Je hoeft niet zo intelligent te zijn om het verschil te zien tussen het geweld wat Israel gebruikt en van
Hamas."
Corrie
Corrie,
Ik ga nog iets verder: ik erger me aan het woord ''terrorisme'' waar iedereen te pas en te onpas gebruik van maakt. De ''terroristen van Hamas'', van Hezbollah, de terroristen van ISIS, etc. Terreur (doelbewust burgsr vermoorden om vrees aan te jagen) is best erg, maar is het wel allemaal terreur wat Hamas, Hezbollah ect doen en waarom gebruiken we dat woord toch steeds? Om bepaalde groepen weg te zetten als groepen waar we de mensenrechten niet op hoeven toe te passen? Zodat we hun met bommen op hun woonhuizen hun families kunnen uitroeien? Hun woonwijken kunnen bombarderen met (heel onprecieze)155 mm granaten? En ze vanuit de lucht met drones kunnen elimineren, inclusief vrouwen, kinderen en toevallige voorbijgangers? En dat heet dan geen terreur?
Hallo meneer Meijerink.
Ik vind het prettig dat U zo meeleeft met de palestijnse slachtoffers in Gaza, en ik meen dit niet cynisch, maar echt heel eerlijk. Toch denk ik dat U fout zit. Toen ik vanavond hoorde dat er zoveel geld was opgehaald op die donor conferentie en daarna Kerry hoorde speechen , werd ik boos, zo boos. Alsof er een soort van natuurramp was geweest en alsof Hamas de reden is van al deze ellende, en Israel echt alleen maar zichzelf moest verdedigen. Ik denk dat U toch te veel naar het Nos journaal luistert, ik hoor in Uw woorden haast letterlijk mevrouw van Hoogstraten. Ik wil niet te veel ingaan op wat Hamas wel of niet is en gezegd heeft, maar lang voordat Hamas van zich liet horen, bestond er al een brute bezetting door Israel. Het lijkt potverdorie wel alsof alle ellende hier begon met Hamas ( Ik woon zelf in de regio)maar die is toch echt al tientallen jaren eerder begonnen. Als Israel de mensen in gaza een gewoon leven had gegund, dan was hamas nooit zo populair geworden. Ik zou graag willen dat U eens keek naar de eisen va hamas. Opheffen van de afgrendeling van gaza, gazanen moeten naar Jerusalem kunnen reizen, betere economische situatie etc. Wat is daar "terroristisch" aan. En U wilt me toch niet vertellen dat, om Hamas te elimineren, je anderhalf miljoen mensen moet gaan bombarderen, ze het recht ontzegt om te mogen vluchten voor dit oorlogsgeweld, alles, maar dan ook alles compleet vernietigd, etc. Denk nou eens goed na. Het waren toch echt Israelische ( Amerikaanse) bommen die daar vielen,Israelische soldaten die burgers neerknalden. Tijdes de anval op gaza tot nu zijn er ik geloof meer dan 40 mensen vermoord op de West bank, meer dan 600 mensen gearesteerd, waarvan zo'n 150 kinderen onder de 15 jaar. Is dat allemaal om hamas? Haal die kleppen weg voor uw ogen. Dank Abu, je heb helemaal gelijk.
Er is zo veel vreselijke info voorhanden die door Israeli's zelf wordt vrijgegeven, waarop die vervolgens als verraders worden uitgekotst door hun landgenoten, waaruit moge blijken dat de huidige Israelische regering bij elke gelegenheid zo veel mogelijk schade toebrengt, zoveel mogelijk mensen en kinderen ombrengt, en alles zal doen om werkelijk serieuze onderhandelingen te saboteren - want dan zal er land moeten worden ingeleverd. Zolang deze issues niet openlijk kunnen worden besproken zal er ook niets ten goede kunnen veranderen - als dat al mogelijk is.
Dank Clara,
Ik heb de link verbeterd.
Ach Hijmans,
Het blijft dom zelfgenoegzaam gezwets.
Beste heer Hijmans,
Ik ben u zeer erkentelijk dat u mijn mening in uw blog bleek te plaatsen, ook al wijkt mijn mening/visie wezenlijk af van de uwe.
Ik heb uw blog “Hamas een bruikbare onderhandelingspartner” (2009), waar u naar verwijst met interesse gelezen. Als ik het juist samenvat schrijft u op hoofdlijnen hier:
*Barghouti: de PLO is zijn legitimiteit kwijtgeraakt door Israel te erkennen. Hamas loopt hetzelfde gevaar als zij Israel erkent.
*Meshal: Hamas wil aan het vredesproces deelnemen, echter zonder vooraf gestelde eisen dat Hamas Israel erkent en afziet van geweld en het recht op terugkeer.
*Sinds PLO Israel in '93 erkende is de onderdrukking toegenomen en ontstonden er nieuwe eisen, waaronder ontwapening.
*USIP-rapport: handvest van Hamas gaat uit van het principe dat Palestina geldt als Islamitisch erfgoed
*Politiek program (2006): Hamas spreekt zich uit als onafhankelijke staat met Jeruzalem als hoofdstad en voor terugtrekking van de troepen van Israel die in 1967 waren bezet.
Mijn reactie daarop is als volgt. Ik ben mij er van bewust dat als je huis stuk geschoten is heb je geen boodschap aan wat er verder om je heen gebeurt - onderhandelingen of niet: je zit met een huis wat stuk is en dat is van primaire zorg. Laat staan als je een dode te betreuren hebt.
Dat beseffend wil ik toch graag op een afstand kijken naar wat er naar mijn mening werkelijk aan de hand is.
Het Joodse volk heeft nooit een thuis gehad, behalve het land Israel. Zij zijn altijd het uitschot geweest in de landen waar ze naar toe waren verstrooid. Dat gold niet alleen in de tijd van Hitler, maar ook in de eeuwen daarvoor.
Door de Belfourt-declaratie hadden de Joden eindelijk zicht op een stukje land voor zichzelf. Een land waar ze in vrede zouden kunnen leven. Een land ook dat niet uit de lucht kwam vallen, maar waar ze al eeuwen lang een geschiedenis hebben. …. (Ik heb mijn reactie in 2 stukken geknipt en apart verzonden, omdat ik anders boven de limiet van het aantal toegestane tekens zou komen).
(Tweede deel:) Nadat Israel in 1948 de onafhankelijkheid uitriep, hebben de omringende landen de Arabieren in Israel gewaarschuwd uit Israel te vertrekken omdat ze een oorlog gingen beginnen tegen Israel. Daarmee zijn de Arabieren (Palestijnen) niet gevlucht voor Israel, maar voor het geweld van de omringende Arabische landen. Het vluchtelingenprobleem van de Palestijnen zijn daarom ten diepste een probleem van de Arabieren. Het is daarom maar de vraag of het 'recht op terugkeer' wel zo logisch is.
In uw blog schrijft u onder andere dat sinds de erkenning van Israel door de PLO de onderdrukking door Israel is toegenomen. Ik kan dat niet beoordelen. Wat ik wel heb gezien is dat de terugtrekking uit de Gaza een negatief effect heeft gehad: Israel heeft daarna enorm veel raketten vanuit Gaza te verduren gekregen. Daarmee maakt Hamas juist duidelijk dat zij niet wil onderhandelen, maar liever oorlog wil.
Dat Palestina een 'Islamitisch erfgoed' is (ik neem aan dat daar heel Israel en misschien zelfs ook trans-Jordanië mee wordt bedoeld), bestrijd ik: de Joodse wortels gaan veel verder terug dan die van de Islam. De Islam is pas vele eeuwen na Christus ontstaan. Als het al Islamitisch erfgoed zou zijn, dan zeker ook Joods erfgoed. Bij mijn weten wordt Jeruzalem niet eens in de Koran genoemd. In de Bijbel/Thora daarentegen is de liefde voor de stad overduidelijk.
Ook het feit dat Israel land zou bezetten is niet juist. Israel heeft na de Belourtverklaring op legale wijze land toegewezen gekregen, zelfs meer dan het nu bezit. De oorlog van 1967 heeft niet geleid tot een 'bezetting' door Israel, maar tot een herovering van de West-oever en Oost-Jeruzalem op Jordanië. Jordanië had daar niets te zoeken. Het is daarom ook niet terecht om dat vervolgens als Palestijns gebied te zien, laat staan met Jeruzalem als hoofdstad.
Dat Hamas juist geen betrouwbare onderhandelingspartner is, blijkt wel uit het feit dat zij in hun handvest hebben staan dat de Joden uitgeroeid moeten worden. Als dat het doel is, dan is onderhandelen per definitie onmogelijk. Ze hebben geen respect voor het leven van een ander, ook niet voor Palestijnen. Denk alleen maar aan de willekeurige executies die zij op straat verrichtten tijdens de laatste oorlog onder eigen volk. Ook dit is weinig hoopgevend. Israel kan simpelweg niet vertrouwen op de Hamas. Dat zou de ondergang van Israel betekenen.
Met vriendelijke groet,
André Meijerink
André Meijerink,
In het eerste deel zegt u dat de PLO volgens Barghouti haar legitimiteit zou hebben verloren na de erkenning van Israel. Dat is niet helemaal juist. Veel mensen constateren dat de PLO een ''legitimiteitsprobleem'' heeft. Dat gaat dus minder ver. (Reden: de PLO heeft wel Israel erkend, maar Israel heeft nooit een Palestijnse staat erkend, zodat die twee niet meer tegen elkaar kunnen worden uitgewisseld. Hamas kan dat nog wel als eis naar voren brengen).
Ik beantwoord de rest van uw reactie - wegens tijd- en plaatsgebrek - puntsgewijs:
1) Het verhaal dat de Arabische landen de Palestijnen in 1948 opriepen even weg te gaan tot de oorlog voorbij was, is een verhaal dat de zionistische propaganda destijds in het leven heeft geroepen. Het is nergens op gebaseerd, maar leidt desondanks een hardnekkig leven.
2)De onderdrukking is na "Oslo" zeker toegenomen, onder meer via de bouw van de Muur, de voortgang van de nederzettingenbouw, de checkpoints, arrestaties en andere bewegingsbeperkende maatregelen - plus de toegenomen druk van de 'veiligheidstroepen' van de PA die samenwerken met Israel. Wat Gaza betreft: de terugtrekking van 2005 heeft de bezetting nooit opgeheven. Er kwam een blokkade voor in de plaats die vooral na 2007 (de overwinning van Hamas) wurgend was. De raketten zijn daar een reactie op, niet omgekeerd.
3) Bij mijn weten speelt de vraag of Palestina 'islamitisch' erfgoed is of niet hoogstens bij een klein deel van de Hamas-aanhang een doorslaggevende rol - zoals ook de religieuze dimensie van Israel/Palestina als joods erfgoed alleen bij een joodse minderheid (maar wel een groeiende) een rol speelt. Het conflict is in essentie echter een territoriaal conflict. Ook voor Hamas, zoals blijkt uit het politieke program. (Wel is het van belang rekening te houden met de status van de heilige plaatsen in Jeruzalem (dat wel degelijk wordt genoemd in de Quran).
4) Niet alleen Hamas had een joods-onvriendelijk Handvest. Destijds had ook de PLO een Handvest waarin werd opgeroepen tot het verdrijven van de Joden van na 1948 uit Palestina. Dat was geen belemmering voor Israel om met de PLO te gaan praten. Het PLO-Handvest is naderhand aangepast.
4) Nog een opmerking over de Balfour-verklaring: De verklaring spreekt van een Joodse thuisland (Jewish Homeland)en stelt dat met de rechten van de plaatselijke bevolking rekeni8ng moet worden gehouden. Dat alles isa niet hetzelfde als heel Palestina toewijzen aan de zionistische beweging. Balfour is later ook juridisch ''overruled'' door het delingsplan van 1947, en een reeks resoluties van de Veiligsheidsraad, waaronder resolutie 242.
Punt 1 is wel ergens op gebaseerd, echter biedt onvoldoende verklaring.
Punt 2. Als protagonist van de wetenschapsfilosofie haalt u hier oorzaak en gevolg volstrekt door elkaar.
Punt 3. U vertelt er niet bij dat de Islam door Mohammed in het ;even is geroepen, en dat hij op zijn sterfbed al zijn genocidale onzin wilde intrekken (Bron, Mohammed, Maxime Rodinson;verplichte stof op IMNO)
De Quran wijst Jeruzalem niet als heilige plaats aan. U schijnt het moeilijk te blijven vinden dat er een historische band is tussen het Joodse volk en Jeruzalem.
Punt 4. PLO Handvest is nooit gewijzigd, de procedure daartoe is immers nooit gehanteerd.
Punt 5. Abu weet heel goed dat je moet kijken in de het verdrag van San Remo uit 1920, geïmplementeerd door de Volkerenbond. Het Delingsplan is juridisch niet bindend. delingsplan
Veiligheidsraad resolutie 242 spreekt over terugtrekken van gebieden - niet de gebieden - in ruil voor een vredesverdrag waarbij Palestina een non-entiteit is.
Abu zal wel weer in zijn compulsieve dwangneurose reageren, de feiten verdraait hij op wezenlijke punten; of hij laat Elisabeth ...? of een Jose anonymus dan wel ene Titus voor hem inspringen.
Johan van der Leest/André Meijerink,
1) Lees o.m Benny Morris, The Birth of the Palestinian Refugee Problem 1947-1949,
2)U denkt dat de annexatie van Jeruzalem en de bouw van nederzettingen plaatsvonden/vinden omdat er sprake zou zijn (geweest) van Palestijnse agressie of zoiets? Interessante visie.
3)Rodinson kan zoveel vertellen en het IMNO bestaat niet meer. De naam Aqsa moskee (verre moskee) komt van soera 17 (Al-Isra') vers 1, die de reis van Mohammed op de rug van het vligende paard Burak beschrijft.
4) U zegt van niet, ik van wel, dat is dan welles-nietes. Beroemd is overigens ook de uitspraak van Arafat dat het Handvest na de Palestijnse Nationale Raadsvergadering van 1988 in Algiers (erkenning resolutie 181, de delingsresolutie op basis waarvan de staat Israel werd uitgeroepen) ''caduque'' was).
5) San Remo is natuurlijk ook ''caduque'' door latere ontwikkelingen. Waaronder 181, maar ook 242 SCUN, dat stelde dat het ontoelaatbaar was dat landen ''gebied verwerven door middel van oorlog'' (dat hield dus in dat Gaza + Westoever behoudens eventuele grenscorrecties dienden te worden ontruimd).
Beste Heer Hijmans,
Ten eerste heet ik Johan van der Leest en de naamsverwarring met André Meijerink is louter ontsproten uit uw eigen brein. Ik heb dat al u in eerder stadium medegedeeld.
Inhoudelijk.
1. Benny Morris, The Birth of the Palestinian Refugee Problem 1947-1949,een van de lijfboeken van objectief links, is afdoende weerlegd wegens gebrek aan verifieerbaar bronnenonderzoek.
2.Hier poneert u logische onzin.
3.Het is juist dat IMNO niet meer bestaat. Ik zie niet zo goed waarom u derhalve Maxime Rodinson's studie over de oorsprong van de Islam kunt afserveren gewoonweg omdat het u niet goed uitkomt.
Indien we uw redenering even mogen volgen, dan is het helaas voor u dat het Jodendom een veel intensievere band met Jeruzalem koestert, denkt u maar eens bijvoorbeeld aan de dagelijkse zegenspreuken, ook na het nuttigen van voedsel, die wordt uitgesproken ten behoeve daarvan.
Bovendien weet u net als een ander geletterd mens dat er door de eeuwen heen altijd Joden daar hebben geleefd.
4. Hier wordt het echt leuk.
U vertrouwt politici niet, terecht !, waarom komt u dan met een van de grootste aartsviezeriken van de moderne tijd aan als betrouwbare bron.
Of het PLO Handvest al dan niet is gewijzigd is geen welles-nietes spelletje, echter is een uitvloeisel van het Handvest zelf waar de procedure tot wijziging uitdrukkelijk staat beschreven, en daaraan is simpelweg niet aan voldaan.
5. San Remo is niet cadque, VN Resolutie 181 is een onderdeel daarvan.
Bovendien is er een wezenlijk verschil tussen een Veiligheidsraad resolutie en een VN resolutie.
U geeft opzettelijk Veiligheidsraad resolutie 242 onjuist weer.
Ik heb wel een idee waarom u zich zo geobsedeerd voelt door VN resolutie 181, dat is namelijk het politieke platform van waaruit de Arbeiderspartij epigonen vrede zoeken maar nooit zullen vinden.
Johan van der Leest/André Meijerink,
1) Er is niest mis met de bronnen van Benny Morris, tenzij u ervan uitgaat dat de officiële Israelische archieven niet deugen. Wie heeft Morris weerlegd? Een serieuze wetenschapper? Of iemand van het kaliber Efraim Karsh?
2)U bepaalt kennelijk de volgorde van oorzaak en gevolg in deze. Dat mag, hoor, maar dan is discussie verder onmogelijk.
3)Ik serveer niets af, maar het feit dat Rodinson iets zegt, vertelt me niets over het recht van moslims om Jeruzalem als heiligdom te zien. En het feit dat Joden - onder wie ikzelf - in gebeden (bijv. bij het benschen na de maaltijd) Jeruzalem noemen zegt veel over hun verlangen naar, maar niets over hun recht op Jeruzalem. En inderdaad, er wonen al eeuwenlang Joden in Jeruzalem. Maar er wonen ook al eeuwenlang moslims en christenen.
4)Wie zegt dat ik politici (alle politici?)wantrouw? Ik ben zo vrij uw mening over Arafat niet te delen. Ik heb hem persoonlijk gekend. Ik mocht hem niet, maar weet toevallig wel wat zijn betekenis in de Palestijnse arena was. U blijkbaar niet, zoals ook uit uw verdere uitleg blijkt. De Palestijnse Nationale Raad van 1996 heeft alle artikelen van het PLO-Handvest die gingen over gewapende strijd of in strijd waren met een twee-statenoplossing geschrapt. Ik weet dat er in hasbara-kringen teksten de ronde doen die iets heel anders beweren, maar die zijn - zoals meestal met hasbara-verhalen - onjuist.
5) Ook uw opvatting over San Remo is gebaseerd op onjuiste hasbara-interpretaties. De Volkenbond legde in San Remo het mandaat vast van Groot-Brittannië over Palestina op basis van de Balfour Declaration (weet u nog: Balfour hield in dat GB zou meehelpen aan de opbouw van een joods nationaal tehuis, zonder afbreuk te doen aan de rechten van de niet-joodse gemeenschappen in Palestina. - Kortom: toch iets anders dan heel Palestina beloven aan de zionisten). Groot-Brittannië gaf dit San Remo-mandaat in 1947 terug, en vervolgens stemde de Algemene Vergadering van de VN (opvolger van de Volkenbond)voor een deling van Palestina (resolutie 181). Deze was inderdaad niet bindend zosl een V-Raadsresolutie, maar toch werd op basis daarvan de staat Israel uitgeroepen. Zou u de rechtsgeldigheid van deze resolutie 181 willen betwisten en daarmee de legitimiteit van Israel ter discussie stellen?
En tot slot: Ik geef resolutie 242 wel degelijk juist weer. Ik citeer de preambule, die de ontoelaatbaarheid van het verweven van gebied dmv van geweld aanstipt. Daarop volgt 1) een punt waarin wordt gezegd dat ''gebieden die in het recente conflict zijn veroverd'' dienen te worden teruggegeven, en wordt 2) iets gezegd over het recht op veilige grenzen. Zoek het maar op, zou ik zeggen.
1. Ik heb in het verleden brononderzoek verricht. Een van de eerste zaken die men leert bij historiografie is terughoudend te zijn bronnen als objectief empirische basis. Dat in het algemeen.
Van Benny Morris vond ik het volgende citaat uit Ha'aretz magazine d.d. 08.01.2004“Under some circumstances expulsion is not a war crime. I don’t think that the expulsions of 1948 were war crimes. You can’t make an omelet without breaking eggs. You have to dirty your hands.” Moreover,
if he was already engaged in expulsion, maybe he should have done a complete job. I know that this stuns the Arabs and the liberals and the politically correct types. But my feeling is that this place would be quieter and know less suffering if the matter had been resolved once and for all. If Ben-Gurion had carried out a large expulsion and cleaned the whole country - the whole Land of Israel, as far as the Jordan River. It may yet turn out that this was his fatal mistake. If he had carried out a full expulsion - rather than a partial one - he would have stabilized the State of Israel for generations."
U vast welbekend.
2. We laten dit maar voor wat het is omdat u zelf de discussie bepaalt en daarom dat uitsluit.
3.U leest mijn punt 3 om 16:52 niet juist. In uw redenering blijft in tact dat in dergelijk geval meer aanspraak kan worden ontleend aan het Joodse volk op Jeruzalem. Bovendien heeft het Joodse volk nooit haar rechten op Jeruzalem opgegeven ondanks het feit dat ze door geweld dit had dienen te doen. Of makkelijker, u begrijpt de inhoud niet van de opgeslagen traditie.
4.Het enige dat in werkelijk op 24.04.1996 is geschied is dat er een commissie is aangesteld die zich zou buigen op het te wijzigen Handvest. De contentieuze bepalingen zijn ook niet geamendeerd.”Er is besloten het Nationale Handvest te amenderen door de artikelen te annuleren die strijdig zijn met de brieven die op 9 en 10 september 1993 werden uitgewisseld tussen de PLO en de regering van Israël. Daarnaast is er besloten tot het instellen van een juridische commissie met de taak het Nationale Handvest te herschrijven. Het Handvest zal worden voorgelegd op de eerste zitting van de Nationale Raad.” De resolutie werd aangenomen met 504 stemmen voor, 54 tegen en 14 onthoudingen.
Dit heeft niets met hasbara te maken. Het is een vals argument uwer.
5. Ook hier herhaal is wat ten laatste onder punt 4 heb gezegd. San Remo, of beter het Mandaat, is aanmerkelijk gecompliceerder dan u stelt.Zelfs de door u zo bewierookte Wall uitspraak in 2004 heeft dit verkeerd weergegeven.
De aantasting van de legitimiteit van Israël laat ik aan u en c.s over.
Wat betreft V-Raad resolutie 242, hierbij zal ik voor uw lezers de volledige tekst weergeven.
Daarbij verdient aantekening dat de V-raad heeft erkend dat Israël geen aanvalsoorlog in juni 1967 heeft uitgevoerd. De tweede aantekening in deze is dat Palestijnse rechten, zelfs niet met de beste wil, erin gelezen kan worden. Zie ook punt 4, de basis immers van de Oslo Akkoorden.
VN Veiligheidsraad Resolutie 242
(originele tekst, overgenomen van www.un.org)
(22 November 1967)
The Security Council,
Expressing its continuing concern with the grave situation in the Middle East,
Emphasizing the inadmissibility of the acquisition of territory by war and the need to work for a just and lasting peace in which every State in the area can live in security,
Emphasizing further that all Member States in their acceptance of the Charter of the United Nations have undertaken a commitment to act in accordance with Article 2 of the Charter,
Affirms that the fulfilment of Charter principles requires the establishment of a just and lasting peace in the Middle East which should include the application of both the following principles:
(i) Withdrawal of Israeli armed forces from territories occupied in the recent conflict;
(ii) Termination of all claims or states of belligerency and respect for and acknowledgement of the sovereignty, territorial integrity and political independence of every State in the area and their right to live in peace within secure and recognized boundaries free from threats or acts of force;
Affirms further the necessity
(a) For guaranteeing freedom of navigation through international waterways in the area;
(b) For achieving a just settlement of the refugee problem;
(c) For guaranteeing the territorial inviolability and political independence of every State in the area, through measures including the establishment of demilitarized zones;
Requests the Secretary General to designate a Special Representativ
Johan van der Leest/André Meijerink,
1) U had het erover dat Morris 'onderzoek was ontkracht. Nu citeert u hem zelf om aan te geven dat de Palestijnen op last van ben Gurion werden verdreven, zij het niet allemaal. (Het oorspronkelijke argument was dat ze zouden zijn weggegaan omdat ze daartoe door Arabische zenders waren opgeroepen).
2) Niet ik, maar u bepaalt in deze de volgorde der dingen.
3)U blijft een argument herhalen dat Joden recht zouden hebben op Jeruzalem omdat ze de stad dagelijks in hun gebeden bedenken. Een volkenrechtelijk nogal zwak argument. Ik haal maar eens de diepgelovige Joodse filosoof en chemicus Yehoshua Leibowitz aan, die meende dat de spirituele boodschap veel en veel belangrijker was dan de aanbidding van een hoop stenen. Dat was zijn begrip van de opgeslagen traditie. En het mijne.
4)Als we het spoor terugvolgen naar het begin van de discussie merk ik dat waar het hier om gaat, is dat 2) de betreffende punten uit het PLO-Handvest zijn herroepen en 1) dat dit gebeurde NADAT Israel met de PLO in gesprek was geraakt. (Iets wat Israel weigert te doen met Hamas). (En in de marge wil ik nog wel even toevoegen dat ik veel Palestijnen heb gesproken in mijn leven, maar sinds pakweg 1977, nog nooit iemand die veel waarde hechtte aan een Handvest, hetzij van de PLO of van Hamas. Het zijn vooral Israeli's en de gestaalde hasbara-kaders die gepreoccupeerd zijn met Handvesten).
5)Het kan best zijn dat het mandaat ingewikkelder was dan veel mensen denken of dat ik weet, maar dat neemt niet weg dat het in 1947 werd vervangen door een nieuwe realiteit en daarmee zijn geldigheid verloor.
Dank voor het citeren van resolutie 242, die, ik. zoals iedereen nu hierboven kan nalezen, juist weergaf. Inderdaad staat er niets in over een Palestijnse staat of iets dergelijks, maar daar ging het niet over. Het oorspronkelijk argument van André Meijerink (en dat bent u dus niet) was dat de Westoever geen bezet gebied was. Letterlijk schreef hij: ''Ook het feit dat Israel land zou bezetten is niet juist''. U kwam daarna met San Remo en de Balfour Declaration aanzetten om dat kracht bij te zetten. Maar 242 geeft dus zeer duidelijk aan dat de Westoever en Gaza bezet gebied zijn.
Beste Hijmans,
Het is te waarderen dat u de vrijheid van uiting serieus betracht.
1. Hierop heb ik gereageerd. Hij heeft een deel van het privé archief van Ben Gurion mogen bewerken. Voor zover ik weet is wel degelijk kritiek gekomen door historici vanwege het feit dat hij bronmateriaal onvoldoende heeft afgewogen.
Bovendien, en dat ben ik met Morris eens, wat maakt het uit.Er was een burgeroorlog gaande en dan gebeuren over en weer altijd minder frisse dingen, waarbij nog komt dat het Arabisch legioen zich er actief mee heeft bemoeid, waarnaast ook nog de druk om van de displaced people uit de kampen af te komen.
Een punt wil ik alvast ivm punt 5 duidelijk vaststellen, de grenzen van 1949 waren louter wapenstilstandsgrenzen en hadden nooit de bedoeling op zich een permanent karakter aan te nemen.
2. Hierbij krijgt u van mij de kowed.
3.Zo heb ik ook niet bedoeld of ik moet wel heel dom schrijven. Volgens Leibowitz en u zijn de aanspraken op Jeruzalem van de Islam weshalve minder dan minimaal.
4. Hier heb ik gelijk. Ik heb het citaat van de gebeurtenis rondom 24.04.1996 inzake de vermeende wijziging van het handvest weergegeven. Dat zou dan geschieden op een daarop volgende vergadering, en die is er nooit geweest. Bovendien, die gereleveerde vergadering van de Palestijns Nationale Raad is na immense druk van Amerika tot stand gekomen, en had dus totaal niets en dan ook maar niets van doen met het inlossen van een verplichting van de PLO wegens de Oslo Akkoorden.
Het feit dat dit allemaal juridisch zo belangrijk is heeft ook niets met hasbara te maken, veeleer met de grondslag van V-Raad resolutie 242 op welke de Oslo akkoord mythe is gebaseerd.
5. Behandeld.Er is wel degelijk een juridische band tussen VN resolutie 181 en het VN Mandaat, voormalig dat van de Volkerenbond.
V-Raad 242 schept in zoverre een verplichting voor Israël voor zover de peace within secure and recognized boundaries free from threats or acts of force is gewaarborgd.
Johan van der Leest,
Morris heeft vooral archieven van de Hagana en later IDF geraadpleegd. Daaruit destilleerde hij het bestaan van een plan (Plan Dalet) dat eruit bestond dat grote delen van Palestina van Palestijnen moesten worden ontdaan. Natuurlijk is er veel kritiek op Morris. Van veel kanten. Mijn grootste kritiek betreft het feit dat hij alleen Israelisch bronmateriaal heeft gebruikt en bovendien alle (Palestijnse en Israelische) mondelinge overlevering als irrelevant heeft afgedaan.
3) Ik bedoelde dat bestaande situaties en volkenrechtelijke overwegingen aanzienlijk meer gewicht in de schaal (behoren te) leggen dan religieuze en emotionele banden.
4) U geeft de gang van zaken juist weer, maar dat bewijst nog niet uw gelijk. De betreffende artikelen zijn geschrapt. U doet net of dat niet zo is. Dat ze niet zijn herschreven heeft ermee te maken met de omstandigheden die PLO-bijeenkomsten verhinderden en (waarschijnlijk) met het feit dat een Handvest nauwelijks door iemand belangrijk wordt gevonden (behalve door rechtse Israeli's).
5) U zegt dat er een band is tussen resolutie 181 en het mandaat van de Volkenbond. Ik zou zeggen: nogal wiedes: het één kwam uit het ander voort. Legt u het maar eens uit als het anders is, zou ik zeggen. Wat betreft 242 zit u fout in de ogen van een grote meerderheid van de volkenrechtsgeleerden (waaronder ook het ICJ). De kern van de resolutie was de oproep aan Israel zich terug te treken uit bezet gebied.
Punt 1.
Benny Morris hypothiseert plan Dalet.
Punt 3. U begrijpt dan niet de toedracht van het Joodse volk als entiteit.
Punt 4. Er is helemaal niets geschrapt uit het PLO Handvest, dat is een verzinsel. Procedureel heeft het Handvest niets aan geldigheid ontrokken.
Punt 5.
Als in 1946 de Volkenbond wordt opgeheven neemt de Verenigde Naties de mandaats-verplichtingen over (artikel 80 lid 1 van het VN-Handvest). Het trustschap-stelsel wordt daartoe in het leven geroepen. Voor Palestina wordt nooit een trustschap-overeenkomst gesloten. Dat betekent dat alle rechten die aan het Mandaat konden worden ontleend nog altijd gelden.
De Arabieren wijzen 181 af. Er is geen overeenkomst tot stand gekomen. Resolutie 181 heeft daarmee iedere internationaal-rechtelijke betekenis verloren.
Bovendien de VN maakt geen staten.
Uw lezing van de kern van V-Raad resolutie 242 is volstrekte apekool.
Vervolgens stelt de resolutie voor dat Israël zich terugtrekt uit een deel van de onder Israëlisch bestuur geraakte gebieden, voor zover dat veilige grenzen oplevert. Terugtrekking dus in ruil voor vrede en erkende, veilige grenzen. Resolutie 242 vraagt niet om terugtrekking uit alle onder Israëlisch bestuur geraakte gebieden. Waarom zou men dat ook vragen? Want dan zou men terugvallen op de bestandslijnen van ’49. En deze lijnen werden door niemand erkend als grenzen en worden breed gezien als onverdedigbaar. Het gaat uiteindelijk om het recht van ieder volk in vrede te leven. De wapenstilstandslijnen van 1949 bieden onvoldoende veiligheid. Israël heeft op basis van deze resolutie gepoogd te onderhandelen met de Arabieren. “Land voor vrede”, heette dat.
Johan van der Leest,
We komen nu, zoals te verwachten was, werkelijk ongeveer in het stadium van welles-nietes.
1)Morris gaat wel wat verder dan een hypothese. Hij toonde aan dat grote aantallen Palestijnen werden verdreven. Hij had nog wel meer bewijzen kunnen vinden als hij dat had gewild.
3) Ik begrijp niet wat u met ''toedracht van het Joodse volk als entiteit'' bedoelt. Maar ik ben het sowieso niet met u eens, want U ontleent territoriale rechten aan religieuze sentimenten.
4) De onderdelen die strijdig waren met ''Oslo'' zijn met name genoemd en ongeldig verklaard. U vindt dat niet genoeg. Dat is uw probleem.
5)Ik heb uitgebreid geschreven dat het Mandaat was gebaseerd op Balfour en dat dit NIET de belofte van een staat inhield. Dus als dat nog altijd geldig zou zijn (wat me onzin lijkt gezien de ontwikkelingen daarna), is dat hetzelfde gebleven.
De Arabische landen en de Palestijnen wezen 181 af. Als de resolutie daarmee aan geldigheid heeft verloren, moeten we gaan vrezen dat de staat Israel op basis van een ongeldige resolutie in het leven is geroepen. (Over apekool gesproken). De Palestijnen hebben naderhand in 1988 trouwens 181 alsnog aanvaard.
Mijn lezing van 242 mag apekool zijn, het is de lezing die in internationaal juridische kringen algemeen is aanvaard: een oproep tot terugtrekking met eventuele correcties van de grenzen (bestandslijnen) van 1949.
Uw opvattingen zijn die van een christen-fundamentalist (Christenen voor Israel) of van een hasbara-gelovige. Ik ken de redeneringen, maar ze zijn allemaal gebaseerd op een soort wishful thinking en dus onjuist. We zullen het nooit eens worden.
Het gaat niet om welles-nietes, maar wat waar is en niet. Ook ben ik geen Christen noch geloof ik in hasbara. Sterker, wat het laatste betreft, ik heb zeer veel moeilijkheden in mijn leven gekregen door daar niet in te geloven.
Ik hecht geen of weinig waarde aan wishful thinking. U wel blijkbaar.
Punt 1.
Hier ga ik dus niet mee met de fabel van radio oproepen. Goed lezen.
Morris bewijst zijn hypothese niet, een hypothese kun je ook niet bewijzen zoals u zeer ongetwijfeld weet. Hij maakte een en ander aannemelijker. Maar, en dat ben ik met hem eens, wat dan nog. Je dient die feiten in de toenmalige context te lezen, er was een burgeroorlog gaande. Ook van de andere kant zijn er zeer onfrisse dingen geschied indien je zo redeneert
3.Jodendom is geen religie.Het volksbegrip is niet eenduidig in dit geval.
4.Onjuist. Wishful thinking uwer.
Er is juridisch noppes gewijzigd.
5. "Brits" Mandaat is lastiger dan u weergeeft. Ook de Wall uitspraak heeft zich daarin verkeken.
Er zit wel degelijk de uitdrukkelijke juridisch afdwingbare toezegging in tot natievorming.
Israel is niet ontstaan op grond van VN Res. 181, dat zou toch zijn gebeurd, dus ook daarzonder.
V-Raad resolutie 242 laat zich impliciet ook uit over de bestandslijnen, dus niet grenzen!, immers er wordt gesproken over peace and security within secure borders.
Het is juist dat in 242 een oproep zit, overigens zonder sanctie bepaling ex art 39 Handvest, maar die oproep is te lezen als de uitoefening van te goeder trouw verplichting conditioneel aan het zojuist gestelde.
Kunt u me de internationaal juridische kringen opgeven die uw lezing aanvaardt ?
Dan tenslotte nog een korte uiteenzetting over Internationaal Recht op zich.
Hopelijk bent u het met mijn eens dat de Shoah een van de belangrijkste ijkpunten is van het na-oorlogs Internationaal rechtelijk denken. Ongetwijfeld bent u bekend met de ICJ uitspraak Arrest Warrant (2002), en wat blijkt, ius cogens is onderworpen aan internationaal gewoonterecht en dus niet als zodanig een zelfstandige bron. Of om het illustratief te maken, onder het huidig Internationaal Recht zullen er opnieuw 6 miljoen Joden vermoord kunnen worden.
Dit dus inzake uw wishful thinking.
Hijmans,
Wat laf van je dat je mijn laatste reactie niet wil publiceren om daarmee ook je lezerspubliek af te foppen.
Nogmaals, ik ben absoluut geen Christen voor Israël - de Christelijke ideologie is juist een van de echte hoofdoorzaken van deze ellende - en hecht geen waarde aan hasbara noch lijd ik, in tegenstelling tot jou, aan wishful thinking.
Johan van der Leest,
Het gebeurt wel eens dat ik een paar uur niet achter mijn computer zit. Dan wordt er dus niets gepubliceerd. U verwart dat (nogal snel) met lafheid.
Natuurlijk wordt het steeds meer welles-nietes, want het gaat steeds meer om interpretaties. 1) Iedereen leest Morris' boek als een gedocumenteerd verslag over hoe Israel Palestijnen verdreef (en ja, Morris zegt ook dat ze deels gewoon vluchtten uit angst voor de oorlog). Morris zelf vond dat verdrijven begrijpelijk en te billijken. U dus ook. Maar de intenties van Israel om de Palestijnen te verdrijven laten zich - en dat is mijn mening die ik hier voor de gelegenheid dan nog even toevoeg - het beste aflezen uit het feit dat Israel de vluchtelingen nooit heeft willen terugnemen en alle VN-resoluties dienaangaande altijd heeft genegeerd. (Er heeft alleen een heel klein aantal familieherenigingen plaats gevonden).
3) U hebt een andere mening over Jodendom dan ik. Maar zelfs al zijn Joden (ook) een volk, dan nog volgt daar niet uit dat ze meer recht op een land of een plaats als Jeruzalem zouden hebben dan anderen die er toevallig op dat moment al woonden.
4)Een Handvest waaruit delen zijn geschrapt is volgens mij gewijzigd. Ook in juridische zin.
5) En ja dat mandaat. Dit is echt een herhaling van zetten en heel duidelijk een geval van welles-nietes. U hebt trouwens in één opzicht wel een beetje gelijk, ik liet bij 242 weg dat die terugtrekking in samenhang met een vredesregeling diende te gaan. Het leek me evident en de discussie ging daar ook niet daarover, maar over de vraag of het gebied nu wel of niet was bezet. Dat is WEL het geval,volgens 242. Maar de verplchting tot terugtrekking werd niet losgekoppeld van een algehele regeling. (Jammer genoeg, want daardoor is een twee-statenoplossing ondertussen een achterhaald station, denk ik).
Tenslotte: ik ben geen expert op het gebied van internationaal recht, heb de ICJ-uitspraak gelezen en meen te zien dat die is gebaseerd op internationale verdragen. Die vormen namelijk voor zover ik weet een belangrijke basis van het internationale recht. Meer kan ik er niet over zeggen. Uw conclusie dat de Holocaust herhaald zou kunnen worden onder internationaal recht, deel ik geenszins. Hij was ook in 1939-45 al zo illegaal als maar mogelijk is.
Ik denk dat we maar eens moeten stoppen met deze discussie. Ik van mijn kant zet er in ieder geval een punt achter.
Voor wat betreft mijn ongeduld, excuses. Ik ben toch even bezig met redigeren van een reactie, en dat wil je graag gehonoreerd zien.
Punt 1. Ik laat de Morris discussie rusten om u tegemoet te komen.
Helaas voegt u dan al dan niet opzettelijk retorisch een welles-nietes schema toe. De vluchtelingen status van de Palestijnen is van meet af aan gepolitiseerd niet in het minst door de VN zelf.
Punt 3. Het Joodse volk, dat blijkbaar in uw ogen niet bestaat, is uniek door de samenvoeging van een gemeenschappelijke noemer, te weten "religie", cultuur, taal en historische band met Israël.Dat heeft vorm gekregen in politieke aspiratie.
Zelfs Leibowitz erkent dat.
4. De bepalingen in het Handvest zijn juridisch niet geschrapt. Bewijs: Dennis Ross kwam op de niet-wijziging terug in 1997.
5.Het verheugt dat u eindelijk onderkent dat de weergave van V-Raad resolutie 242 juist is.
U zou nog met de lijst van Volkerenrecht geleerden aankomen die dat ontkrachten.
De Mandaatsvraag kunt u wellicht beter overlaten aan de echte experts.Het zelfbeschikkingsrecht voor het Joodse volk is daarin erkend.
Johan van der Leest,
Ik schreef dat ik er een punt achter zou zetten. Maar u provoceert me om op twee dingen toch nog een reactie te geven: 1) Ik heb nergens ooit beweerd dat het Joodse volk niet bestaat. En 2) u roept, of all people, Dennis Ross aan als getuige dat het Handvest niet zou zijn gewijzigd. Dennis Ross, die instrumenteel is geweest in alle mislukkingen van de vredesonderhandelingen sinds 1993, die een vertegenwoordiger is van de Israel-lobby in de VS en de personificatie van de Amerikaanse vooringenomenheid ten voordele van Israel. Ik zou zeggen dat het mijn gelijk alleen maar bevestigt.
Ik provoceer niet.
1 "Maar zelfs al zijn Joden (ook) een volk", 21.10.2014 16:48. Door het adverbium "zelfs" erin te zetten geef je te kennen dat het deze identiteit niet heeft op zich.
2.Zowel het Hebron Akkoord, 15.01.1997, als ook het Wye River Memorandum, 29.10.1998, herhaalden de niet vervulde verplichting tot aanpassing van het Handvest.
Wat je verder over Dennis Ross stelt doet hier niet ter zake.
Deze verplichting is van wezenlijk belang, en geen hobby van hasbara christen-fundamentalistische doorgedraaiden.
Overigens, het simpele feit dat dit punt in uw welles-nietes schema kan worden getrokken toont aan dat de eventuele wijziging niet ondubbelzinnig is.
Een reactie posten