De Israelische prmeier Benjamin Netanyahu heeft geweigerd de bezoekende Duitse minister van Buitenlandse Zaken Sigmar Gabriel te ontmoeten, omdat deze afspraken had met de NGO's B'tselem (mensenrechten) en 'Breaking the Silence" (ontboezemingen van soldaten over wat ze tijdens hun diensttijd hebben meegemaakt).
Netanyahu stelde Gabriel dinsdagmorgen een ultimatum: er zou geen gesprek plaatsvinden als hij zijn afspraken met deze NGO's niet afzegde. Gabriel weigerde dat. Hij zei dat het onmogelijk is de realiteit in een land te leren kennen als je alleen praat met regeringsinstanties. Netanyahu schrapte daarop het gesprek, dat om vijf uur's middags gepland stond. Gabriel liet zich vervolgens ook niet onbetuigd. Hij weigerde Netanyahu aan de telefoon te woord te staan. De premier had hem opgebeld om hem persoonlijk uit te leggen waarom hij niet wilde dat Gabriel met deze twee ''linkse'' NGO's (mensenrechten zijn links in Israel, tegenwoordig) zou spreken.
Netanyahu's actie, die redelijk ongekend is in het diplomatieke verkeer, geeft nog eens aan dat Israel langzamerhand in een soort autistische fase is beland.
Het heeft al per wet zijn eigen burgers verboden om boycotacties te steunen van de nederzettingen in bezet gebied. Het laat geen buitenlanders meer toe die dat soort acties steunen, het werkt niet meer samen met mensenrechtenorganisaties uit het buitenland, geeft geen vergunning meer af voor VN onderzoekscommissies (of werkvergunningen voor medewerkers van mensenrechtenorganisaties) en het heeft zijn eigen Israelische mensenrechtenorganisatie B'tselem nu ook in de ban gedaan.
Vroeger was het al een grapje dat Israel voor vredesonderhandelingen zijn eigen Palestijnen uitkoos en benoemde. Nu, in het Trump tijdperk, is het langzamerhand realiteit dat het alleen nog maar praat met mensen die de bezetting van de Westoever, het nederzettingenbeleid en het eigen Israelische gelijk in alle opzichten steunen. Het zionisme dat de situatie van de Joden in de wereld zei te willen ''normaliseren'' heeft ertoe geleid dat Israel langzamerhand alleen nog maar in gesprek is met zichzelf. Een meerderheid van Israeli's vindt dat blijkbaar normaal. Het contact met de rest van de wereld wordt daarmee wel hoe langer hoe oppervlakkiger en efemeer. Ik moet zeggen: ik ben benieuwd hoe lang dit standhoudt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten