Half ei of lege dop?

Viering in Hebron. (EPA).

Het is interessant om de commentaren te lezen en aan te horen over de toelating van de staat Palestina als waarnemer bij de VN. Wat is de winst? De Palestijnse Autoriteit kan nu Israel voor de rechter slepen bij het Internationale Strafhof. Verder? Nou, verder niets, eigenlijk. Zal de PA Israel ook daadwerkelijk aanklagen? Nee, waarschijnlijk niet. Een Autoriteit die weinig of niets heeft gedaan met de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof over de Muur uit 2004 en die het Goldstone rapport over de inval in Gaza in 2009 in een la wist te moffelen, zal dat waarschijnlijk niet doen. De PA is nu eenmaal afhankelijk van financiële bijdragen en politieke steun van de VS en Europa en van de afdracht van accijnzen en belastingen die haar rechtens toekomen, maar die worden geïnd door Israel dat  van tijd tot tijd de afdracht tegenhoudt als drukmiddel.
En dan de Israelische woordvoerder die zei: '' Ik weet dat er in Ramallah feest wordt gevierd, maar 'op de grond' verandert er niets aan de situatie''. Voor een keer ben ik het nu eens helemaal met een Israelische woordvoerder eens. Inderdaad er verandert niets. Er is  niets op tegen als er in Ramallah feest wordt gevierd omdat Palestina in de VN zijn eerste erkenning binnen heeft als staat, maar praktische voordelen heeft het dus niet. De populariteit van president Abbas, die wegens gebrek aan succes op enig vlak, de afwezigheid van een vredesproces en zijn dociele houding tegenover Israel flink was geërodeerd, is wat opgekrikt (op de foto is te zien dat dat ook maximaal werd uitgebuit). Maar het is nog maar de vraag of dat een voordeel is. Ik heb daarover en over andere bezwaren, zoals het risico dat  de PLO en de stem van de Palestijnen buiten de bezette gebieden naar de zijlijn worden gemanoeuvreerd, al eerder geschreven. Wie dat wil nalezen: het staat hier en hier.  
En intussen is het toch interessant om te zien hoe er in de Algemene Vergadering werd gestemd: 138 landen waren voor, negen tegen en er waren 41 onthoudingen. Tegen waren Israel, de VS, Canada, Tsjechië,  Panama en de eilandstaatjes de Marshall Eilanden, Micronesia, Nauru en Palau. Nederland behoorde tot de 41 landen die zich onthielden. Ik vind het niet zo erg dat minister Timmermans daartoe besloot, dat zal duidelijk zijn, maar wel dat hij dat deed met de verkeerde motivatie. Namelijk omdat de VS willen dat  het (niet-bestaande) vredesproces niet voor de voeten wordt gelopen. Het is echt de hoogste tijd dat het rituele gepraat over dat vredesproces en over dat '' de toekomst van Palestina kan alleen worden beslist in rechtstreekse onderhandelingen tussen Israel en de Palestijnen'' eens een keer terzijde wordt geschoven daar in Den Haag (en Brussel) en dat er wordt nagedacht over een aanpak die misschien wèl ergens toe zou kunnen leiden. Maar daarover een andere keer.