Gaza: een welbewuste, door Israel uitgelokte moordpartij

Gaza op donderdagmorgen, één van de tientallen verwoeste woonhuizen. (Foto via Twitter)

Ik doe meestal mijn best niet al te emotioneel te worden over de dingen waarover ik op dit blog schrijf, maar dit keer heb ik moeite m'n boosheid in bedwang te houden. Bij wat Israel nu in Gaza aan het uitvoeren is onder de naam Protective Edge (ze zijn altijd zo vindingrijk die Israeli's bij het zoeken naar namen van dit soort operaties), worden hele families, inclusief oma's en baby's, onder het puin van hun huizen bedolven. En dat niet één keer, maar intussen al meer dan ik heb kunnen bijhouden. Gisteravond was een café doelwit, waar mensen naar Nederland-Argentinië zaten te kijken. Je zou zeggen dat de gestaalde Israel-kaders nu wel ophouden met de leugen te verspreiden dat ''Hamas op burgers mikt terwijl Israel zoveel mogelijk de burgers spaart'', zoals ik EO-coryfee Andries Knevel nog afgelopen maandag zag twitteren. Maar Israel zal wel komen met de verklaring dat Hamas en/of de Islamitische Jihad raketlanceerinstallaties onder woonhuizen en cafés had verstopt. En dan zijn deze Israel-gelovigen ook weer gerustgesteld.

Een moeder draagt haar gewonde dochtertje het An-Najah ziekenhuis in Rafah binnen (AFP, 9 juli 2014)

Wat  natuurlijk ten enen male ontbreekt in elke verklaring of duiding van het nieuws hier in Nederland, is hoe het allemaal zo gekomen is. Van NRC tot RTL krijgen we te horen dat Hamas op Israel schoot met raketten, en dat vervolgens sprake was van een betreurenswaardige escalatie. En intussen horen we - ook uit het kamp van ''progressieve Israeli's'' en het zogenoemde ''vredeskamp'' - dat ''Israel natuurlijk het recht heeft zich te verdedigen'', maar ''dat geweld niets oplost''.
Helaas is het kul dat Israel zich aan het verdedigen is. Israel heeft deze campagne van a tot z uitgelokt. Van het begin af aan heeft Israel zich met hand en tand verzet tegen de verzoening van Hamas en Fatah en de vorming van een eenheidsregering. Dat was immers een ontwikkeling die de druk op Israel zou vergroten om akkoord te gaan met een vredesregeling. Palestijnse eenheid, allemaal, ook Hamas, onder één vlag van de PLO die bereid was om met Israel akkoorden te sluiten, was niets minder dan een nachtmerrie voor deze Israelische regering. Netanyahu en de zijnen leven immers bij e gratie van de status quo, die het mogelijk maakt via faits accompli stap voor stap steeds meer grondgebied van de Westoever (het ''historische vaderland van de Joden'') in te lijven. 
Het begon met strapatsen als het niet overdragen van belastingen en accijnzen aan de PA,  het hinderen van het bankverkeer, het verhinderen dat de nieuwe ministers uit Gaza naar de Westoever konden en vice versa, en het stopzetten van alle coördinatie met de Palestijnse Autoriteit (behalve op veiligheidsgebied, want in dat opzicht functioneert de PA als Israels politieagent).
 Maar vervolgens kwam op 12 juni de ontvoering van de drie Israelische tieners. En dat was een godsgeschenk voor Netanyahu en zijn mannen. Meteen kreeg Hams de schuld van de ontvoering, iets wat het Israelische publiek voor zoete koek slikte, hoewel daar nooit ook maar een snipper bewijs voor is aangedragen. Ook werd geheimgehouden dat de drie jongens al vrijwel meteen waren gedood, zodat het Israelische publiek in spanning kon worden gehouden met massale gebedsbijeenkomsten en een '' bring back our boys'' campagne. (Vreemd eigenlijk dat maar heel weinig mensen boos zijn geworden over deze grove misleiding van hogerhand). En vervolgens begon de regering, gelegitimeerd door deze campagne, een ''zoekactie'' op de Westoever waarbij zorgvuldig iedereen die ook maar even met Hamas te maken kon hebben, of ooit had gehad, werd opgepakt, en waarbij huizen en liefdadigheids-, sport-,  en andere organisaties overhoop werden gehaald.
. Het aantal arrestaties (ze gaan nog steeds door) ligt in de buurt van de 700 of 800. Onder de Shalit-deal vrijgelaten ex-gevangenen werden, in strijd met de afspraken die Israel had gemaakt, opnieuw opgepakt. Het aantal ''administratieve detenties'' werd meer dan verdubbeld (tot zo'n 370) en er werd, zoals deze dagen bekend werd, voor 3,5 miljoen dollar aan geld en goederen gestolen door het Israelische leger.
De aanpak van Israel wekte vanzelfsprekend Palestijnse boosheid op, en ging gepaard met het afvuren uit van raketten. Niet heel veel raketten, en - let wel: GEEN raketten die aren afgevuurd door Hamas. Hamas liet ook weten er niet verantwoordelijk voor te zijn. Hamas had de andere groepen al nooit in toom kunnen houden. En na het vormen van de eenheidsregering was in feite de Palestijnse Autoriteit verantwoordelijk, wat de veiligheidssituatie er niet overzichtelijker op had gemaakt, om het zacht uit te drukken.
Voor Netanyahu maakte dat echter allemaal niets uit. Met hetzelfde gemak waarmee hij Hamas van de ontvoering van de drie Israelische jongens had beschuldigd, kondigde hij aan dat Hamas ook voor de raketten  verantwoordelijk was. En na wat bombardementen waarmee niet al te veel onheil we aangericht, bombardeerde Israel zondagavond negen mensen naar de andere wereld, van wie zeven Hamas-aanhangers.  Israel - en iedreen die de situatie een beetje kent - wist dat daarna een antwoord van Hamas niet kon uitblijven. En inderdaad vlogen vanaf maandag de eerste lange-afstandsraketten Israel binnen.
Nu beantwoordt Israel deze zelf opgeroepen rakettenregen dus door welbewust de top van Hamas en andere bewegingen, meteen ook maar met hun hele familie, uit te roeien. Dat alles in de hoop dat het de verzoening Hamas-Fatah definitief onmogelijk zal maken. En de wereld vraagt beleefd of beide partijen zich willen matigen en kijkt toe. De wereld wil immers niet partijdig overkomen. En Israel heeft immers ''het recht zichzelf te verdedigen''?

Een klein meisje kijkt ontzet naar de puinhopen van een verwoest huis in Beit Hanoun. (AFP, 9 juli 2014)

PS - Misschien moet ik me verontschuldigen dat ik deze dagen het nieuws niet in het Nederlands breng, maar ik houd het even op Engels. Dat gaat vlugger. Copy-paste, wat toevoegen en bijschaven, en dat is het. Het is anders gewoon teveel werk. Tenslotte komt er ieder uur wel weer een nieuwe lading slachtoffers bij.