Jabarin: activist en zelf een wandelend voorbeeld van lsraels schendingen van de mensenrechten

Shawan Jabarin.

Dit keer was hij niet in Den Haag om een document aan het Inter nationaal Strafhof  aan te bieden. ''Dat hebben we vorige week gedaan, namens meerdere mensenrechtenorganisaties. Daarover hebben we een statement gepubliceerd. Vijfhonderd pagina's over de roof in de bezette gebieden. Roof door de Israelische regering, door landbouw nederzettingen maar ook industrieën in de nederzettingen, Israelische regeringsintellingen en niet-regeringsondernemingen en tal van internationale ondernemingen en conglomeraties.''
''Het is een unieke zaak, het Strafhof heeft nooit eerder iets dergelijks gepresenteerd gekregen. Het is nieuw voor hen en het is belangrijk, ook voor het Strafhof zelf, om te zien hoe de interne discussies verlopen en hoe ze daarmee omgaan. Het betreft diefstal van land, water, steen uit steengroeven, en mineralen, waaronder olie en gas. Gas van voor de kust van Gaza en olie uit vijf kleine bronnen op de Westoever bij Rantis, de Majd 1 tot en met 5 die nu bijna zijn uitgeput. Het gaat om miljarden. Het is onderdeel van de Israelische politiek van on-ontwikkeling (de-development) van de Palestijnse economie. Ze laten niets over voor ons of de volgende generaties. Het is een oorlogsmisdaad.''
 Aldus Shawan Jabarin als ik hem vraag of hij ook voor het Strafhof in Den Haag was. Maar de directeur van de mensenrechtenorganisatie al-Haq in de bezette Palestijnse gebieden kwam ditmaal voor iets anders naar Nederland.
Vorige week was hij hier en sprak hij, samen met  Samer Daoudi van het Palestijnse NGO network (PNGO), met de Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken van de Tweede Kamer, dat wil zeggen de commissieleden van CDA, VVD, D66, GroenLinks en SP. Het onderwerp was ''Shrinking Space'',  wat de titel is van een recente studie van de Israelische ''Policy Working Group''. Daarin wordt korte metten gemaakt met de praktijken van de semi-officiële Israelische waakhond NGO-Monitor die probeert met name Palestijnse en Israelische mensenrechtenorganisaties het leven zo moeilijk mogelijk te maken. Onder meer gebeurt dat door het rondbazuinen van halve waarheden en verzinsels over zogenaamde ''terroristische banden'' van de leiders van die organisaties 
Maar de delegatie sprak niet alleen over NGO Monitor. Wat aan de orde kwam was de ''shrinking space'' in het algemeen, de steeds verder ingeperkte vrijheden van Palestijnen (en tot op zekere hoogte ook Israeli's). Het ging over de ''cultuur van de straffeloosheid'', die door Israeli's bedreven misdaden onbestraft laat- of het nu gaat om de aanvallen van kolonisten op olijfbomen, huizen en auto's van Palestijnen, het bij bosjes neerschieten van demonstrerende mensen in Gaza, of de Rücksichtlosheid waarmee de overheid te werk gaat met bijvoorbeeld het vernielen van huizen of zelfs hele dorpen. Niemand wordt ter verantwoording geroepen en dat is één van de grootste problemen van de bezetting volgens Jabarin. 
Daarnaast werd gepraat over ''de campagnes van de overheid die langzamerhand in de allerhoogste versnelling zijn gekomen. Met een ministerie van Strategische Zaken met een budget van 70 miljoen dollar (en misschien in het geheim nog wel meer), dat verzonnen informatie verspreidt en, aldus Jabarin, ''ons probeert antisemitisme in de schoenen te schuiven of ons te linken aan terrorisme. Dat ons belaagt met ''lawfare'' (een oorlogsvoering met behulp van lange, dure, juridische procedures), dat ons zwart maakt via ingehuurde handlangers op internet; dat onze emails hackt, doodsbedreigingen rondstuurt en met valse boodschappen onze banktransacties verhindert en doorkruist. En met een premier die zelf ook deelneemt aan de campagnes, en files doorgeeft aan derde landen''. Met gekleurde informatie, uiteraard.
''Onze boodschap,'zegt Jabarin,;''was dat deze campagnes al een paar jaar bestonden, maar dat intussen iedereen en alles doelwit is geworden. We vertelden de parlementariërs dat ook op hún deuren zal worden geklopt. We zeiden dat als ze de Palestijnen links laten liggen dat uiteindelijk op hen zelf zou terugslaan. Dat het zaak is rechten overeind te houden omdat de ''civil society'' uiteindelijk de laatste hoop in Palestina is voor een oplossing. Nederland heeft de civil society steeds gesteund en steunt die nog steeds. Maar het is de vraag tot hoever je dit kan laten doorgaan.

Voorbeelden
Gevraagd naar voorbeelden van die campagnes komt Jabarin met zaken als bijvoorbeeld de anti-BDS-wet, die Israeli's verbiedt producten van de nederzettingen of wat dan ook te boycotten. Of de wet die mensenrechtenorganisaties die steun uit het buitenland krijgen, gebiedt zich bekend te maken als ''buitenlandse agenten''. ''Stel je voor,''zegt hij grimmig, ''als er een rechtszaak is, moeten hun representanten naar voren komen, zich bekend maken als iemand die geld uit het buitenland ontvangt en weer gaan zitten. En dan zijn er natuurlijk ook de desinformatiecampagnes.''
 Wat dat laatste betreft werd Jabarin overigens op zijn wenken bediend. Het bezoek van de delegatie werd begeleid door de meest vunzige anti-propaganda in wat er aan joodse lobby, joodse pers en rechtse Israel supporters bestaat. Het Nieuw Israelietisch Weekblad (NIW), Jonet, de Dagelijkse Standaard en dergelijke schreven allemaal klakkeloos NGO-Monitor na, door Jabarin te beschrijven als een man met banden met het ''terroristische'' Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP). Ook het CIDI, dat vroeger nog wel eens pogingen deed een beeld van de werkelijkheid te scheppen maar tegenwoordig ook een willoos werktuig van deze Israelische lastercampagnes is geworden, deed uiteraard mee. Als gevolg hiervan werd een bijeenkomst op de Haagse campus van de Leidse Universiteit afgezegd. Tot, gelukkig, de rector-magnificus ingreep en de bijeenkomst met de Palestijnen alsnog kon doorgaan.   
Ongefundeerde beschuldigingen van ''banden met terroristische groepen''. Het is al langer een gebruikelijke tactiek van de Israeli's om met deze beschuldiging bijvoorbeeld stafmedewerkers van  de mensenrechtenorganisatie Addameer ''administratief'' (dat wil zeggen zonder vorm van proces) achter de tralies te zetten, en dat dan  zonder dat er eigenlijk ooit  bewijsmateriaal wordt gepresenteerd. Ook Jabarin heeft wat dat betreft de afgelopen jaren zijn portie meegekregen. In zijn geval is de bron van dit verhaal dat hem in 1985, als 17-jarige jongen, door een militaire rechter negen maanden gevangenisstraf werd opgelegd op grond van de beschuldiging - die hij ontkende en waarvoor hem ook nooit enig bewijs is getoond - dat hij mensen voor het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (de PFLP) zou hebben geworven. Dat ''vonnis'' wordt door de NGO-Monitor types steeds als bron aangevoerd. Wat er allemaal niet bij wordt verteld is dat Jabarin in diezelfde tijd als 17-jarige zwaar is gemarteld, met slaap-deprivatie, dagen lang in de kou zitten, of vastgebonden zitten in ongemakkelijke, erg pijnlijke houdingen, waarbij hij niet naar de wc mocht (en dus zijn behoefte in zijn broek moest doen) en smerige zakken over zijn hoofd gebonden kreeg. En dat 50 dagen (!) lang. En dat hij een uitreisverbod kreeg - toen al -  dat hem verhinderde medicijnen te studeren in Roemenië, waarvoor hij een beurs had gekregen. ''Ze hebben mijn droom om arts te worden  verwoest,'' zegt hij erover. Uiteindelijk heeft hij daarom maar rechten gestudeerd in Palestina. En zo is hij in zijn 'mensenrechtenbaan' terecht gekomen

Ook daarin werd Jabarin jarenlang gehinderd. Hij zat meer keren ''administratief'' in de gevangenis dan hij zich kan herinneren. Er werden hem jarenlang uitreisverboden opgelegd - u raad het al: op grond van zijn ''terroristische banden''. Zodat hij bijvoorbeeld in 2009 niet de ''Geuzenpenning'' in Nederland kon ophalen, nadat die hem was verleend. Hij was intussen als ''prisoner of conscience'' geadopteerd door Amnesty International, en is tegenwoordig mede werkzaam als adviseur van Human Rights Watch voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Hij en zijn advocaat, Michael Sfard, hebben meermalen de Israelische staat uitgedaagd hun bezwaren tegen hem om te zetten in een aanklacht, maar zonder resultaat. Er is blijkbaar geen materiaal voor een aanklacht. Dat wordt er door NGO-Monitor en hun nitwits van klonen bij het CIDI en het NIW uiteraard niet bij verteld.
Jabarin is dus gewoon door alleen maar Shawan Jarabin te zijn, als je het zo bekijkt, zelf al een wandelend voorbeeld van de mensenrechtenschendingen en de cultuur van het ''ondermijnen van de boodschap door de boodschapper zelf verdacht te maken'', kortom de dingen waarin Israel al heel lang grossiert en waarvan hij zijn werk heeft gemaakt om daartegen teweer te stellen.   

Ditmaal was Jabarin even in Nederland om om begrip te vragen voor deze situatie. Hij was niet ontevreden over zijn bezoek. Over zijn contact met de Kamerleden was hij wel te spreken en hij was tevreden over een bijeenkomst, daarna, met leden van jeugdbewegingen van de politieke partijen. Ze luisterden tenminste naar hem, zegt hij.En ze stelden goede vragen. Laten we daarom maar hopen. Laten we maar geloven dat zijn boodschap dit keer een beetje is overgekomen.