Het besluit is dus genomen. Na drie maanden de voors en de tegens te hebben afgewogen en na tien moeilijke bijeenkomsten met top-adviseurs, heeft Obama gisteren op de militaire academie West Point bekendgemaakt dat hij nog eens 30.000 man troepen naar Afghanistan stuurt. Met de 21.000 man die hij kort na zijn aantreden liet aanrukken, is hij nu verantwoordelijk voor het sturen van 51.000 man, ongeveer de helft van de totale troepensterkte die daar straks zal worden bereikt. De manschappen zullen worden ingepast in een nieuwe strategie van opperbevelhebber generaal McChrystal waarbij de aandacht vooral wordt gericht op bevolkingscentra om die zeker te stellen.
Tegelijkertijd heeft Obama ook een tijdschema bekendgemaakt: in 2011 komt iedereen weer naar huis. Dat klinkt vastberaden, maar is het misschien niet. Er is namelijk geen enkele garantie dat de doelen dan zullen zijn bereikt, anders gezegd: dat Afghanistan dan op eigen benen kan staan onder leiding van een eigen regering die met een eigen leger de veiligheid en stabiliteit kan garanderen. Om te beginnen: met wie moeten de troepen nu samenwerken? Er is op dit moment helemaal geen regering. Niet alleen is president Karzai herkozen in frauduleuze verkiezingen waarin sowieso bijna niemand heeft gestemd, hij heeft ook nog geen kabinet. De president had wettelijk twee weken de tijd een ministersploeg samen te stellen, maar is daar niet in geslaagd. Verder, zo meldt professor Juan Cole op zijn blog, heeft Karzai moeten toegeven dat drie ministers door de politie worden ondervraagd in verband met beschuldigingen van corrupte. Nog eens 12 (ex)-ministers zijn naar het buitenland gevlucht omdat ook zij van corruptie worden verdacht. Lekkere regering! Behalve corrupte waren de ministers overigens ook incompetent, want zeven ministeries zijn er niet in geslaagd het vorige jaar meer uit te geven dan 40% van de gelden die het Westen zo gul richting Kabul heeft laten stromen. Het waren niet de minste. Cole geeft het lijstje: Publieke Werken, Water en Energie, Onderwijs, Gezondheid, Financien en Landbouw.
Aan de andere kant stond Obama wel voor een duivels dilemma. Afghanistan nu aan zichzelf overlaten is waarschijnlijk ook niet echt een optie. Niet alleen zou het land dan zeer snel weer afglijden naar een nieuwe fase van de burgeroorlog, ook de situatie in de buurlanden staat op het spel, met name in Pakistan dat - zo het ooit al stabiel is geweest - intussen lijkt te zijn aangestoken door een besmettelijke variant van de Afghaanse ziekte. Wat voor strategie de VS daar op termijn tegen denken aan te wenden is overigens totaal onduidelijk. Het lijkt in dat opzicht op Vietnam, waar ook de remedie voor alles steeds werd gezocht in meer en nog meer troepen.
Obama probeerde zich daar gisteren tegen in te dekken door op de verschillen te wijzen. Anders dan het geval was bij Vietnam zijn de VS vanuit Afghanistan aangevallen op 9/11, zei hij. En anders dan in Vietnam hebben de VS ook de steun van 43 bondgenoten. Het laatste is waar. Groot-Brittannie, Frankrijk, Italie en Duitsland hebben allemaal positief op Obama's besluit gereageerd. Sommige landen gaan ook meer troepen leveren zoals Groot-Brittannie (plus 500) en Italie (nog onbekend hoeveel). Maar hoe de goede afloop daardoor beter gewaarborgd zou zijn, is in mist gehuld. Misschien dat er iets meer helderheid ontstaat op 28 januari als er een Afghanistan-conferentie wordt gehouden in Londen?
PS. Het blog Syria Comment van Joshua Landis vermeldt dat iedere soldaat de VS $ 1 miljoen per jaar kost en dat het mogelijk moet zijn dat geld beter te besteden. Voor een miljoen zullen namelijk heel wat Taliban-aanhangers bereid zijn zich te bekeren tot bijvoorbeeld het katholicisme. Geen gekke suggestie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten