Iraaks parlement op het nippertje akkoord met nieuwe kieswet

Tien minuten voor om 12 uur zondagnacht de deadline verstreek en een tweede veto van de Iraakse vice-president Tareq al-Hashemi van kracht zou zijn geworden, is het Iraakse parlement het alsnog eens geworden over een herziene versie van de Iraakse kieswet. De VN en de Amerikaanse ambassade hadden achter de schermen hard meegewerkt aan dit compromis, dat het alsnog mogelijk maakt dat begin 2010 verkiezingen worden gehouden. Daarvan afhankelijk was de vraag of de VS zich zouden kunnen houden aan hun voornemen om in 2012 hun troepen volledig terug te trekken.
Een eerdere versie van de kieswet was door de - sunnitische - vice-president Al-Hashimi op 18 november gevetoed, omdat er onvoldoende rekening was gehouden met de 4 miljoen vluchtelingen buiten Irak van wie de de meesten sunni zijn. Het compromis dat nu is gevonden is een uitbreiding van het aantal parlementszetels van 275 tot 325. Daarvan zullen 310 zetels naar de provincies gaan, en worden 15 zetels apart gehouden om te verdelen onder groepen en minderheden die landelijk gezien wel scoren maar in de provincies de kiesdrempel niet halen.Ook kregen de sunni's zetels terug zoals in de noordelijke provincie Niniveh en in Koerdische gebieden, die in de eerdere versie niet aan hen toekwamen. De verkiezingen, die eerst op 16 januari zouden plaatsvinden, zullen nu waarschijnlijk op 27 of 28 februari worden gehouden als dat technisch haalbaar blijkt te zijn.
Het aannemen van de wet maakt het mogelijk dat eindelijk een beslissing gaat vallen over de toekomst van de omstreden olie-regio Kirkuk, waarvoor in de wet voorzieningen zijn getroffen. Maar met deze kieswet is nog lang niet een werkelijk Iraakse oplossing van de deling van de macht een feit. De grote machtsblokken, de sjiïtische Dawa en ISCI (Islamic Supreme Council of Iraq) aan de ene en de Koerden aan de andere kant, zijn in feite naar een soort van autonomie strevende vertegenwoordigers van het Koerdische noorden en het sjiïtische zuiden.Er is nauwelijks een begin te bekennen van een overeenstemming met de sunnitische bevolkingsgroep en meer pan-Iraaks georiënteerde politieke krachten in het land.