De officiële versie van hoe Mohammad Salaymeh werd gedood klopt van geen kant

Muhammad Salaymeh

Ik kom nogmaals terug op het doodschieten van Muhammad Salaymeh, die ruim een week geleden op de dag van zijn 17e verjaardag  werd doodgeschoten bij een checkpoint in het centrum van Hebron, toen hij op weg was zijn verjaardagstaart op te halen bij een plaatselijke bakker.
Het verhaal van de dood van Muhammad laat me om verschillende redenen niet los. Eén van die redenen is ongetwijfeld dat ik een zoon heb die op een paar maanden na even oud is als Muhammad. Maar belangrijker nog is dat de manier waarop Muhammad door een agente van de grenspolitie werd neergeknald - onder omstandigheden die allerlei vragen oproepen - past in een reeks van vergelijkbare 'incidenten'. Incidenten die allemaal gemeen hebben dat de soldaten of grenspolitiemannen die de dodelijke schoten lossen altijd vrijuit gaan (of hoogsten een berispinkje krijgen), terwijl in geen enkel geval de omstandigheden - hoe dubieus ook - ooit behoorlijk worden onderzocht.  

Vanaf de tijd dat ik dit blog begon in februari 2009, heb ik meerdere van dergelijke gevallen beschreven: het doodschieten van twee maal twee neven in de buurt van Nablus in maart 2010; het doodschieten van Ziad Jilani in juni 2010 nadat diens auto door een steen was geraakt en daarop per ongeluk drie leden van de grenspolitie aanreed'; het doodschieten in januari 2011 van een man die een soldaat 'bedreigde' met een glasscherf (het bleek een blikje cola te zijn); het doodschieten van een man die na een aanrijding met vier leden van de binnenlandse veiligheidsdienst die mannen zou hebben bedreigd met een bijl (iets wat op uitermate onwaarschijnlijk klinkt, behalve misschien als je in Israel op school hebt gezeten en uit Israelische schoolboeken hebt geleerd dat Palestijnen achterlijke primitievelingen zijn die graag Joden aanvallen met messen en bijlen). Ik ben vast nog wel een paar gevallen vergeten.1) En nu is er dus het doodschieten van Muhammad Salaymeh.



De belangrijkste reden om op Muhammad Salaymahs dood terug te komen is dat ik denk dat het hoogst nodig is dat  in bredere kring doordringt dat dit soort zaken vaker voorkomt - eigenlijk een patroon verraadt -  en dat vooroordelen en onjuiste beeldvorming (Palestijnen als achterlijke, tot terrorisme neigende types) verhinderen dat de Israel's (en wij, de rest van de wereld) op een juiste wijze naar dit soort incidenten kijken. 
Een van mijn lezeressen wees me op de analyse die Abir Kopty uit Nazareth op haar blog plaatste over de dood van Muahammad Salaymeh. Ik citeer het hier - dan hoort u het ook eens van een ander:

Muhammad Awad Salaymeh werd op de avond van zijn 17e verjaardag (12 december 2012) doodgeschoten met scherpe munitie bij het militaire checkpoint bij de Ibrahimi Moskee in Hebron. Salaymeh studeerde ongeveer twee jaar bij de Palestijnse Circus School en  vertegenwoordigde Palestina ook bij internationale worstelkampioenschappen, waar hij goud en zilver won.
Op 17 december, vijf dagen na het gebeurde, gaf de Israelische overheid een video vrij van de schietpartij. Deze video weerspreekt de diverse versies die de Israeli media brachten over het incident op basis van verklaringen van het leger en de grenspolitie en riep vragen op aangaande datgene wat het Israelische leger met deze video wilde bewijzen: namelijk dat Salaymeh een reëel gevaar vormde voor de soldaten en daarom met meerdere kogels werd neergeschoten.    


In de video zien we Salaymeh het checkpoint naderen en iets (waarschijnlijk een identiteitsbewijs) aan de soldaat geven. We zien hem dichter bij de soldaat komen, die nu op een andere plaats staat, en een vuistgevecht beginnen. Een paar seconden later komt een vrouwelijke soldaat uit de cabine en loopt naar Salaymeh, terwijl een andere soldaat van rechts komt en Salayamed vasthoudt. De eerste soldaat rent naar de rechterkant van het beeld en de tweede soldaat verwijderd zich van Salaymeh, terwijl de vrouwelijke soldaat hem neerschiet. 
Laten we alvorens de video te analyseren, een paar van de versies bekijken die de Israelische media over het incident brachten. Channel 2 vertelde op 12/12/12 om 19:55 uur: de soldaat vroeg Salaymeh’s ID, Salaymeh gaf die, (te zien op 0:21 min. in the video) en terwijl de soldier de ID controleerde viel Salaymeh hem aan. De soldaat viel en Salaymeh trok een pistool. Daarop schoot de vrouwelijke soldat twee keer op hem. Een paar uur later om 23:51 uur bracht Channel 2 een andere versie: de vrouwelijke soldaat vertelde dat Salaymeh een van de soldaten aanviel en hem sloeg. Ze schoot op hem toen hij een pistool trok dat er echt uitzag zodat ze er zeker van was dat het een reëel gevaar vormde voor de levens van de soldaten.

De Walla nieuwssite bracht op 12.12.2012 om 23:19 deze versie: de vrouwelijke soldaat was bezig een Palestijn te checken toen ze buiten geluid van een gevecht hoorde. Ze zag dat een Palestijn een lid van de grenspolitie aanviel en een pistool uit zijn zak haalde. “Hij vocht met de grenspolitieman en ik spande vlug mijn geweer. Ik zocht de goede hoek en bedacht me dat ik een paar seconden had om mijn vriend voor letsel te behoeden. Ik schoot drie kogels af en de Palestijn viel op de grond.” (Let wel: er wordt in het geheel niet gesproken van een derde soldaat). .
De website van Haaretz publiceerde 12.12.2012  om 20:25 uur: Salaymeh viel de politieman aan, sloeg hem tegen de grond en trok een pistool. Een vrouwelijke soldaat die ook aanwezig was schoot Salaymeh neer en doodde hem. Naderhand bleek dat het pistool van de Palestijn een namaakpistool was.
De website van Ma'ariv schreef op 12/12/2012 om 19:56 uur: Een grenspolitieman vroeg Salaymeh om zijn ID en terwijl hij het controleerde trok Salaymeh een pistool en hield het tegen de slaap van de politieman. Het vrouwelijke lid van de grenspolitie zag dat het leven van haar collega in gevaar was en schoot de Palestijn neer. De politie stelde in dit artikel dat de vrouwelijke agent juist had gehandeld. “Ze reageerde accuraat door het gevaar waarin zij en haar collega zich bevonden te neutraliseren.”

Nu naar de video, hier zijn mijn (Abir Kopty's) commentaar en analyse 

1. De video was aanvankelijk alleen vrijgegeven voor Arabische kijkers (op het Arabische kanaal van het leger met Arabische ondertitels). Wat wilde het legber daarmee? Verwarring stichten? De Palestijnen ervan overtuigen dat de jongen zelf schuldig was aan zijn dood? Anderen ervan weerhouden enig contact met soldaten aan te gaan? Of  was het gewoon omdat ze wisten dat alleen Palestijnen het belangrijk vonden te weten wat er gebeurd was en dat het incident de rest van de wereld niets kon schelen? Er verscheen tenslotte niets over in de international media. En wat de Israeli media betreft, zelfs toen deze video verscheen, zorgde dat niet voor enige twijfel, zoals bijvoorbeeld de krant Haaretz, die schreef dat de video overeenstemde met de versie die het leger had gegeven na het incident. Ze namen niet de moeite het verhaal dat ze hun lezers hadden verteld tegen het licht te houden - het  verhaal dat de Palestijn de politieman tegen de grond sloeg en een pistool trok dat later een neppistool bleek te zijn. Andere media schreven dat het pistool niet kan worden gezien in de video, maar wezen niet op de dingen die elkaar tegenspraken en gingen nergens verder op in. ( Ynet en Channel 2).
2. Het is duidelijk dat er bij 00:22 seconden in de video is geknipt. Salaymeh en de soldaat zijn het ene moment op één plaats en het volgende een aantal stappen verder. We weten niet wat er gebeurde in het gedeelte dat ontbreekt, hoe lang dat is en - het belangrijkste - waarom  het eruit is gehaald.

3. Salaymeh werd op een bepaald moment vastgehouden door twee soldaten, de een met wie hij vocht en een ander die vanachter kwam. Maar de soldaten lieten hem los en gingen opzij om de vrouwelijke grenswacht de gelegenheid te geven drie schoten op hem af te vuren, het ene na het andere. Zelfs als we aannemen dat ze “geen keus had'' dan om hem neer te schieten, was één schot dan niet genoeg geweest om hem te bedwingen? Vooral omdat hij na het eerste schot al erge pijn had en nauwelijks kon blijven staan?
4. Het is moeilijk te bepalen hoeveel keer Salaymeh werd geraakt. Vanaf 0:48-0:51 min. kan je tenminste vier schoten tellen. Eén schot kwam van rechts van Salaymeh. Wie het afvuurt is onduidelijk, aangezien er plotseling aan de rechter bovenkant van de video een titel verschijnt die over het beeld heengaat. Maar het verhaal dat is verteld, is dat de vrouwelijke agent de enige was die schoot.
 Screenshot 2 (0:50 min.): er wordt vanaf rechts op Salaymeh geschoten (rode cirkel) terwijl hij - duidelijk met pijn - nog overeind staat na de eerste twee schoten. Wie er schiet is onduidelijk. De titel beneemt ons het zicht.

 
 Screenshot 3 (0:51 min.): de vrouwelijke agent schiet nogmaals (nummer 2 in de gele cirkel)

 5. Het leger beweert het en moment dat Salaymeh een soldaat neersloeg, een ander dat hij een pistool trok, en in een drde versie dat hij een pistool tegen de slaap van de soldaat hield. De video toont geen van deze dingen. Wat we zien is dat Salaymeh vocht met zijn vuisten, zonder een pistool. Waar is überhaupt dat pistool dat 'hij uit zijn achterzak trok”?
6. Het is onduidelijk waarom Salaymeh de soldaat aanviel en het wordt niet duidelijk uit de video. Een getuige beweert (maar daarvan is verder geen bevestiging) dat de soldaat een plastic pistool afpakte. Dat zou Salaymeh kwaad hebben gemaakt en ertoe hebben geleid dat hij de soldaat aanviel. Het is een mogelijkheid maar niet erg belangrijk. Wat wèl belangrijk is, is dat de video toont dat er geen enkele reden was om Salaymeh neer te schieten met tenminste vier schoten.
Dit is alleen maar één voorbeeld van hoe versies van gebeurtenissen door het Israelische leger in de Israelische media worden gebracht zonder dat er ook maar één poging wordt gedaan door één van die media om die versies te verifiëren of aan te vechten. Het is ook een nieuw bewijs van hoe het doden van Palestijnen altijd wordt gelegitimeerd.

De journalist Jonathan Cook meldde via Facebook dat Abir Kopty's weergave van de feiten nog weer eens het volgende duidelijk maakt:

a) Hoe weinig aandacht het doodschieten van een een Palestijnse jongere (laat staan een volwassene) krijgt van de meeste internationale media. Stel dat een Palestijnse politieman een Israelisch kind had doodgeschoten - het zou voorpaginanieuws zijn geweest.

b) Hoe Israel bij een betwistbare gang van zaken zoals dit in de bezette gebieden, volledig weet weg te komen met de Israelische weergave van de feiten. Niemand stelt de ongeloofwaardige Israelische versie aan de kaak, of de weigering om onbewerkte video-opname van wat er gebeurde vrij te geven, of het gebrek aan overeenkomsten tussen het officiële verhaal en wat er te zien is in wat er van de video is overgelaten.

c) Hoe Israelische soldaten, die meestal zelf ook nog tieners zijn, totaal geen  verantwoording hoeven af te leggen tegenover hun commandanten. Uit de videofragmenten die Israel wèl toont is duidelijk te zien dat het niet nodig was op Muhammad te schieten om hem te stoppen, en al helemaal niet meerdere malen. De manier waarop soldaten die zoiets doen ongestraft blijven, staat er simpel gezegd borg voor dat de Palestijnen in de toekomst nog meer van dit soort trigger happy momenten te verduren zullen krijgen.

Ik vrees dat er op Cooks woorden niets valt af te dingen. Maar ik kan er nog wel wat aan toevoegen: Het leven van Palestijnen is goedkoop. En wij - de rest van de Westerse wereld - zijn daar mede schuldig aan. Simpelweg omdat we door Palestijnen gedode Joden op de voorpagina vermelden, en treurige uitwassen als het doodschieten van Muhammad Salaymah op zijn 17e verjaardag niet eens in de krant zetten.

1) En dan heb ik nog  niet de keren meegenomen dat 'arrestanten' ter plekke werden geëxecuteerd. Zoals het in in zijn sklaapkemer doodschieten van een leider van Hamas in Tulkarem in september 2010; het in hun bed executeren in december 2010 van drie mannen die werden verdacht van een aanslag in hun slaapkamers in Nablus, of het 'per ongeluk' in zijn bed doodschieten van een Palestijn in Hebron in januari 2011, die een buurman was van iemand die werd gezocht.