Schoolkinderen in Gaza. De weg naar school is een wandeling door rioolwater geworden. (Foto Oxfam/ Alun McDonald).
Ik citeer een publicatie van Oxfam:
On 21 November – after eight days of a military escalation that cost the lives of at least 165 Palestinians and six Israelis and caused tens of millions of dollars worth of damage to Gaza’s civilian infrastructure – the Government of Israel and Hamas signed what appeared to be a groundbreaking ceasefire agreement.
As well as ending the escalation, the agreement also committed to “open the crossings and facilitate the movement of people and transfer of goods” in and out of Gaza.
One year later, despite overall improvements in security, Israel’s blockade of Gaza continues and the promised improvements to the lives of Palestinian civilians have not materialized. The blockade has devastated the lives and livelihoods of Gaza’s population: 80 percent of people in Gaza receive international aid, 57 percent of households are food insecure, exports are virtually non-existent, many basic services are barely functioning, and unemployment is over 35 percent and rising.
Kort samengevat in het Nederlands:
Precies een jaar gelden sloten Israel en Hamas een staakt-het-vuren, na wat Oxfam keurig een 'militaire escalatie' noemt (het was een Israelische aanval op de Gaza-strook) waarbij 165 Palestijnen werden gedood, evenals zes Israeli's, en geweldig veel schade werd aangericht. Een bepaling uit het akkoord was dat de grensovergangen zouden worden geopend en dat het vrije verkeer van mensen en goederen zou worden vergemakkelijkt. Dat is - ondanks een verbetering in de veiligheidssituatie - niet gebeurd. Met als gevolg dat 57 % van de gezinnen in Gaza nu '' food insecure'' zijn (ze zijn er niet zeker van of ze wel voldoende goede voeding kunnen bemachtigen) en 80 % van de bevolking afhankelijk is van buitenlandse hulp.
Volgens Oxfam was de afgelopen periode de rustigste in 10 jaar, maar desondanks waren er 19 Israelische luchtaanvallen en 300 gevallen van beschietingen vanaf de grens of vanuit zee. Daarbij werden zeven Palestijnen gedood en tenminste 132 gewond. De Palestijnen vuurden 140 raketten af op Israel, zonder dat daarbij schade werd aangericht. Eén categorie in Gaza was slechter af dan ooit: er waren 150 incidenten waarbij werd gevuurd op vissers, een toename van 40 %.
Het is duidelijk dat de blokkade een verwoestende impact heeft. Wat de export betreft, volstaat het om de onderstaande figuur over te nemen. Dit jaar verlieten 111 vrachtauto's met goederen Gaza. In 2011 en 2012 waren dat er nog respectievelijk 270 en 254. Ook dat was natuurlijk verwaarloosbaar weinig. Wat de import betreft: er kwam via Kerem Shalom (de Israelische grensovergang voor vracht) ongeveer 50% binnen van wat gebruikelijk was vóór de blokkade.
Het verkeer van mensen is drastisch verder verslechterd nadat Egypte zijn grens sloot. Sinds Israel na het instellen van de blokkade maandelijks slechts enkele duizenden per maand doorliet bij Erez (was daarvoor een half miljoen per maand) was Rafah de voornaamste doorgang naar de rest van de wereld geworden, waar zo'n 20.000 mensen de grens over gingen. Sinds er een nieuwe regering in Egypte aan de macht is, laat Rafah nog maar zo'n 4000 mensen door. Veel mensen onder wie studenten die elders studeren, of mensen met banen elders, zitten daardoor opgesloten in de Strook
Een van de grootste problemen is echter brandstof. De eerste helft van 2013 kwam ruwweg zo'n 50% van alle importen naar Gaza via de tunnels. Maar sinds Egypte de meeste tunnels vernietigde (er zijn er nog zo'n 10 - 20 over volgens Oxfam), is der situatie flink veranderd. Door de tunnels kwam eerder dit jaar een miljoen liter per dag de Gaza-strook binnen. De elektriciteitscentrale (die 600.000 liter per dag gebruikt), ziekenhuizen, drinkwater- en rioolwaterinstallaties, industrie en huishoudens waren hiervan afhankelijk. Nu komt nog ongeveer 300.000 - 400.000 liter brandstof Gaza binnen vanuit Israel. Dat is 40% van de behoefte, aldus Oxfam, en die brandstof kost bovendien het dubbele van wat de Egyptische brandstof kostte, wat maakt dat zij voor veel mensen in Gaza ook nog eens onbetaalbaar is.
De gevolgen zijn dat dat de elektriciteitscentrale stil is komen te liggen, dat er tussen de 12-16 uur per dag geen stroom is, dat de installaties die het rioolwater behandelen zijn uitgevallen, zodat dit de straten onder water zet, en dat de drinkwatervoorziening zodanig is aangedaan, dat twee derde van de bevolking van 1,7 miljoen mensen in de Strook slechts één keer in de drie of vier dagen drinkwater aangeleverd krijgt.
Scholieren en studenten studeren bij kaarslicht, voedsel dat niet houdbaar is bederft omdat koelkasten niet werken, winkels en bedrijven worden met sluiting bedreigd omdat ze de dure brandstof niet kunnen betalen of er niet aan kunnen komen.
De mensenrechtenorganisatie Gisha waarschuwde al op 14 november dat door de tekorten aan elektriciteit ook een gevaar dreigt voor de ziekenhuizen, omdat de generators waar die op moeten terugvallen overuren maken. Generators zijn erop gemaakt om ongeveer acht uur te draaien. Als ze langer moeten werken, zegt Gisha, vermindert hun capaciteit en leveren ze minder stroom. Ook neemt het risico van haperingen en mankementen toe. En dat houdt een risico in voor dialyse apparatuur, CT scanners, installaties voor de geboorteklinieken, en de koeling die nodig is voor de opslag van medicijnen. Gisha vertelde in hetzelfde bericht van 14/11 dat de bakkerijen werken op een noodschema, waarbij ze zich richten op de uren dat er stroom is. Dat betekent dat de productie van cake en ander luxe bakkersartikelen is gestopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten