Voorzitter parlement EU veroorzaakt rel in Israel door discriminatie te suggereren bij levering water

Schulz

Opwinding in het Israelische parlement, de Knesset. De bezoekende voorzitter van het parlement van de EU, Martin Schulz (soc.) hield er woensdag een rede waarin hij onder meer zei dat Europa Israel nooit zou gaan boycotten. Het was eigenlijk nog al een Israel-vriendelijke rede en om toch iets van kritiek te laten horen, had Schulz het ook over de Westoever waaraan hij eveneens een bezoek had gebracht.  Hij had daar van een Palestijn te horen gekregen dat Israeli´s ongeveer zo´n 70 liter water per dag gebruiken, terwijl de gemiddelde Palestijn het met 17 liter moet doen. ´´Ik heb het niet nagetrokken,´´ zei hij  nog. ´´Maar is het waar?´´  

Toen Schulz - o schande - ook nog aan Israels gedrag in Gaza refereeerde als ´´een beleg´´ was de maat vol en verlieten de leden van de fractie van HaBayit HaYehudi (het Joodse Huis) onder leiding van hun  partijgenoot minister Naftali Bennett van Economische Zaken woedend de zaal. Minister Bennett schreef later op zijn Facebook-pagina dat hij van Schulz excuses verwachtte ´´voor deze leugens´´. Bennett citeerde een rapport van de Israelische waterleverancier Mekorot waarin stond dat Palestijnen op de Westoever per jaar 60 kubieke meter water consumeren, wat neerkomt op 165 liter per dag. Premier Netanyahu beschuldigde Schulz later van ´´selectief luisteren wat helaas een gewoonte is geworden van veel groepen in Europa´´. 

De site Arutz 7 citeerde  vervolgens ook nog de krant Maariv die een rapport van de Palestijnse Autoriteit uit 2011 uit de kast had getrokken, waarin stond dat een gemiddelde Palestijnse inwoner van de gebieden van de PA 37,6 kubieke meter per jaar gebruikt, zo´n 103 liter per dag. Dat was weliswaar wel weer minder dan wat Mekorot zei, maar toch een stuk meer dan wat Schulz had  gewaagd te suggereren. En dit waren cijfers van de Palestijnse Autoriteit zelf!  Een Israelische burger zou volgens een studie uit 2012 van de Israelische Water Autoriteit zou 66,9 kubieke meter per jaar consumeren (183 liter per dag). Dat zou dan betekenen dat een Palestijn  zo´n 55% krijgt van wat een Israeli krijgt. 

Ook minister Yuval Steinitz van Inlichtingen, Internationale Relaties en Strategische Zaken, mengde zich in de discussie. Hij wist waarom de Palestijnen minder kregen dan de Israeli´s. Dat kwam doordat de levensstandaard in Israel hoger is dan op de Westoever, zei hij. De Palestijnen kregen gewoon het gemiddelde zoals dat geldt in de Arabische wereld, waar de mensen nu eenmaal primitief zijn. Dat laatste over primitieve Arabieren zei Steinitz niet, maar hij impliceerde het natuurlijk wel.
Al met al was het bijna dezelfde onverkwikkelijke discussie die we hier in Nederland een paar weken terug hadden, toen het waterbedrijf Vitens zijn samenwerking verbrak met het Israelische zusterbedrijf Mekorot. Vitens gaf toen aan dat de reden daarvoor was, dat Mekorot water aan de Palestijnse gebieden onttrekt,  en dat dan weer aan zowel de kolonisten als de Palestijnen levert. Waarop het CIDI in actie kwam om te vertellen dat het juist fijn was voor de Palestijnen dat Mekorot hen water levert. En Likoed Nederland en vooral  über-hasbarist ´´Missing Peace´´ vergastten ons meteen op een stortvloed aan cijfers - uiteraard uit Israelische bronnen - waaruit zou blijken dat de Palestijnen toch maar boffen met zo´n leverancier als Mekorot.

Uit wat het kolonistenkanaal Arutz 7 (hierboven aangehaald) bracht, bleek al dat dat betrekkelijk is, dat boffen met de leveranties van Mekorot. De Palestijnen krijgen in het gunstigste verhaal (van de Israelische Water Autoriteit) toch altijd niet meer dan ongeveer de helft. Maar andere rapporten dan de Israelische geven een heel wat minder vrolijk beeld. Behalve rapporten van de Wereldbank is er bijvoorbeeld een zeer grondig rapport uit 2009 van Amnesty International (Troubled Waters)  en een rapport uit 2013 van de de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Al Haq (“Water For One People Only: Discriminatory Access and ‘Water-Apartheid’ in the Occupied Palestinian Territory,”)   

Een paar belangrijke feiten uit het Amnesty rapport: Israel monopoliseert het water van de rivier de Jordaan, de Palestijnen hebben  geen toegang tot de rivier die vroeger een belangrijke leverancier van water was in de Jordaanvallei. Behalve de rivier de Jordaan heeft de Westoever als grootste reserve de zogenoemde ´mountain aquifer´ onder de heuvels van Judea. En aan deze mountain aquifer die Israel en de gebieden met  elkaar delen, onttrekt Israel minimaal 80%. Wat ´´oppervlakte water´´ betreft: al in 1967 en 1968 heeft Israel alle bestaande afspraken betreffende oppervlaktewater (bronnen en dergelijke) geannuleerd, alles onder toezicht van het leger geplaatst en de Palestijnen verboden  nieuwe bronnen te slaan of oude bronnen te renoveren.
Het gevolg van deze maatregelen is dat de Israelische maatschappij Mekorot, die sinds 1967 alle bronnen is gaan beheren, ook op de Westoever, de belangrijkste waterleverancier is geworden van de Palestijnse watermaatschappijen. Maar de Palestijnen krijgen ook volgens Amnesty lang niet zoveel als een Israeli. De  dagelijks consumptie van een gemiddelde Palestijn haalt nauwelijks de 70 liter per persoon per dag, aldus Amnesty´s rapport, terwijl de Israelische consumptie meer dan 300 liter bedraagt. Dat is dus ruim vier keer zoveel. In sommige Palestijnse dorpsgemeenschappen bedraagt die consumptie echter nauwelijks 20 liter (het door de Wereldgezondheidsorganisatie aanbevolen minimum in  noodsituaties). En daarenboven zijn zo´n 190.000 - 200.000 Palestijnen in landbouwgemeenschappen helemaal niet aangesloten op de waterleiding, terwijl het Israelische leger hen ook nog eens verhindert om regenwater te verzamelen in bassins of tanks (zij moeten duur water kopen dat wordt aangevoerd in tankwagens). Het contrast met Israelische kolonisten met hun intensief geïrrigeerde landbouwgronden, bloeiende tuinen en en luxe zwembaden is groot. Vooral als we bedenken dat het gebruik van de half miljoen kolonisten op de Westoever ongeveer net zo groot is als van de 2.3 miljoen overige bewoners van de Westoever samen.

Aan dit alles kan nog wel het één en ander worden toegevoegd: bijvoorbeeld dat in droge zomers de  leveranties aan de Palestijnen vaak teruglopen, zodat veel Palestijnse gemeenten dan maar drie van de zeven dagen water kunnen leveren. Of dat het leidingstelsel van de Palestijnen lek en verouderd is (met veel verlies als gevolg) , maar dat Israelische beperkingen en vergunningstelsels renovatie in de weg zitten. Of - en dat halen we uit het rapport van Al-Haq - dat de afspraken van de Akkoorden van Oslo, en de gemeenschappelijk watercommissie die sindsdien aan het werk was (de Palestijnen hebben een paar jaar geleden hun medewerking bevroren), al die jaren vooral is gebruikt om op basis van achterhaalde verdelingsquota Israelische plannen door te drukken en Palestijnse plannen af te schieten.
 Maar dat is niet de hoofdzaak. Ook de exacte getallen over wie wat krijgt, en wanneer zijn dat niet. Het belangrijkste uit de rapporten is dat Israel zich alle bronnen heeft toegeëigend en dat Palestijnse watermaatschappijen als gevolg daarvan afhankelijk zijn  van leveranties door het Israelische waterbedrijf Mekorot. Palestijnen hebben daardoor geen zeggenschap over hun  eigen bronnen, en krijgen ook nog eens minder van hun eigen water geleverd dan de Israeli´s en de kolonisten. En dan hebben we nog niets gezegd over de situatie in de landbouw, waar talloze oorspronkelijke Palestijnse bronnen door bemaling van Mekorot zijn drooggevallen, zonder dat daar afdoende compensatie tegenover staat. EU-parlementsvoorzitter Schulz had dus volstrekt gelijk dat hij de zaak aan de orde stelde, al waren zijn cijfers niet zo overtuigend. En de hysterische reacties in het Israelische parlement zijn uitermate kenmerkend voor wat er in Israel steeds gebeurt. De Palestijnen worden stelselmatig gediscrimineerd en onderdrukt, huizen worden gesloopt, land geconfisqueerd en natuurlijke hulpbronnen zoals water worden voor hun neus weggekaapt en vervolgens weer oneerlijke gedistribueerd. Iedereen die moeite doet  te kijken naar de feiten wordt met een stortvloed aan bewijzen geconfronteerd. Maar in Israel zelf wordt dat allemaal toegedekt met grote hoeveelheden cijfers (die soms niet eens overeenstemmen, zoals ook in dit geval) die moeten verbloemen en verhullen wat er echt gebeurt, namelijk dat het de Palestijnen zo moeilijk mogelijk wordt gemaakt in de hoop dat ze hun biezen pakken en  verdwijnen naar een ander land. Maar o wee! als iemand daar de vinger op legt, vertelt dat al die Israelische cijfers niets anders zijn dan zand in de ogen strooierij om het eigen geweten en de buitenwacht voor de gek te houden, en dat de de keizer toch echt rondloopt in zijn  blote kont. Dan is zo iemand op zijn  best een leugenaar, maar waarschijnlijk gewoon een antisemiet. Het wordt echt hoog tijd dat er een keer een einde komt aan deze telkens opnieuw opgevoerde, treurige charade.