''Klassieke antisemieten in een modern jasje''

Minister van Strategische Zaken Yuval Steinitz met premier Netanyahu (AFP)

Een zekere Roy Isacowitz probeertde er in de krant Haaretz wat ironisch over te doen. Over het feit dat Bibi Netanyahu, de Israelische premier, vorige week, voor een gehoor van Amerikaans Joodse organisaties  uithaalde naar de mensen die BDS steunen en zei dat "diegenen die Israel boycotten klassieke antisemieten zijn in een moderne outfit". "Vroeger," zei Netanyahu, "riepen antisemieten op tot het boycotten van Joden, nu  roepen ze op tot het boycotten van de Joodse staat." 
Isacowitz reageerde door te schrijven dat het best moeilijk is om aan het idee te wennen dat je antisemiet bent als je al vanaf je geboorte Joods was en 40 jaar in Israel woont. Maar, zei hij, er zit niets anders op, want we weten immers allemaal dat Bibi nooit of te nimmer een loopje met de waarheid zou nemen als het om zoiets heiligs als antisemitisme of de Holocaust gaat. En ''het kan geen kwaad je te realiseren dat de Israelische anti-boycotwet over elk gebied gaat dat onder Israels controle is'', schreef hij, ''dus is een weigering om wijn te drinken van de Golan al antisemitisch. Kijk maar uit,'' aldus Isacowitz. ''Het ene moment controleer je nog waar de peterselie in de supermarkt vandaan komt, en voor je het weet sta je het volgende moment al hakenkruizen te sprayen op een muur''. 
Ik kan wel met Isacowitz meevoelen. Dit was weer eens de Bibi die we kennen als de man die op gedragen toon uitspraken doet die zo leeg en ongefundeerd zijn dat een normaal mens er een rode kop van plaatsvervangende schaamte van krijgt. Dit was behoorlijk over de top. En het verschijnsel was ook niet meer zo nieuw dat het je meteen aan het schrikken maakte. Diverse andere rechte Israeli's en Joden riepen al vóór  Bibi dat BDS antisemitisme in een nieuw jasje is. Joden uitmaken voor antisemiet was evenmin een novum. Hier in Nederland hadden we bijvoorbeeld het über-zionistische echtpaar Van der Wieken-de Leeuw dat een jaar of wat geleden een stukje produceerde onder de titel ''De Joodse antisemiet'', dat qua intellectueel gewicht ongeveer van hetzelfde borreltafel kaliber was als wat Bibi te berde bracht. De Van der Wiekens (inmiddels zeer belangrijk in Joods Nederland, zij als voorzitster van de zionistische federatie FNZ, hij als voorzitter van het verbond van liberaal Joodse gemeenten dat tegenwoordig door het leven gaat onder de naam Verbond voor Progressief Jodendom), kwamen onder meer met de indrukwekkende stelling dat sommige intellectuelen zich tegen Israel keerden, omdat ze op die manier ''volledig zouden worden aanvaard en gerespecteerd door de niet-Joodse omgeving''. Ze noemden in dat verband de namen van Ilan Pappe, Tony Judt, Noam Chomsky en rechter Richard Goldstone.

Journalist hans Knoop (links) en voorzitter van het Verbond voor Progressief Jodendom Ron van der Wieken tijdens een anti-BDS bijeenkomst in januari 2013 in de synagoge van de Liberaal Joodse Gemeente in Amsterdam. (Foto Michael Jacobs)

Inderdaad plachten we, zoals Isacowiz nu, ons vrolijk te maken over dit soort rechtse kul. Blijkbaar hoort  dat er inmiddels bij, dat sommige Joden zo van de realiteit  vervreemd zijn dat ze andere Joden, die niet accepteren dat Israel Palestijnen niet als mensen behandelt en nederzettingen bouwt op gestolen grond, uitmaken voor antisemiet. Maar intussen moeten we ons misschien toch op het hoofd gaan krabben. Want door de recente toename van de druk van BDS wordt de atmosfeer een stuk grimmiger. Door zaken als Vitens dat weigerde samen te werken met het waterbedrijf Mekorot, PGGM en Danske Bank die geld terughaalden uit Israelische banken, artiesten die weigeren op te treden in Israel en niet in de laatste plaats  waarschuwingen als van de Amerikaanse minister Kerry, dat een mislukking van het vredesoverleg weleens tot een intensivering van de boycot zou kunnen leiden, zijn de Israeli's bang geworden.
Premier Netanyahu hield een bijeenkomst met de ministers Lieberman (Buitenlandse Zaken) , Bennett (Economische Zaken) en Steinitz.(Strategische Zaken) waar manieren werden besproken om de dreiging te weerstaan. Aan de bijeenkomst werd onder meer ook deelgenomen vertegenwoordigers van de veiligheidsdiensten Mossad en Shin Bet. Minister Steinitz van Strategische Zaken had tevoren een extra budget van 100 miljoen shekel (20 miljoen euro) gevraagd. Hij wil BDS ´´pro-actief´´ gaan bestrijden, met media-campagnes, rechtszaken en het laten volgen van pro-BDS-groepen.  En natuurlijk werd Netanyahu´s uitspraak aan het begin van dit stukje ook in hetzelfde kader gedaan. .
In Joodse gemeenschap in de VS werd de verharding duidelijk uit een drietal pijnlijke uitingen van censuur in New York die zich kort na elkaar voordeden. Het ´´Museum of Jewish Heritage´´ zei een afspraak af over een avond gewijd aan een nieuw boek van Tony Judt over Truman, waarin wordt onthuld dat Truman persoonlijk tegen de deling van Palestijna was, maar zwichtte onder druk van de Joodse lobby. Het onderwerp bleek te pijnlijk. Vervolgens zei een Joodse religieuze school, Ramaz, een afspraak af voor een spreekbeurt van de  hoogleraar aan de Columbia universiteit, Rashid Khalidi. Hte feit dat Khalidi een Palestijn is, bleek te controversieel. En tenslotte trok het  Joods Museum in New York, na een campagne van de ultra-rechtse Algemeiner en rechtse activisten, een uitnodiging in aan Judith Butler (filosoof en hoogleraar literatuurwetenschappen aan de universiteit van Californië in Berkeley) omdat ze een aanhangster is van BDS. Butler zou komen spreken over Franz Kafka, een onderwerp waarover ze bij uitstek geldt als autoriteit. 
Dat was echter nog niet alles. Want in de Israelische krant Times of Israel kreeg een Amerikaanse ´´pro-Israel´´ activiste, Chloé Valdary geheten, de kans om eens lekker uit te halen naar Judith Butler. Dat ging zo: ´´Judith Butler, a notorious anti-Semite whose morally bankrupt notions of justice entail praising Hamas and Hezbollah as “progressive” organizations, was invited to speak at the Jewish Museum at New York. That an anti-Zionist — one who by definition espouses the abrogation of the Jewish right to self-determination in their historical homeland — would be invited to speak at a Jewish museum, (an entity one would think would champion the cause of their own civil rights,) is in and of itself a tragedy.(...)
We recognize anti-Semitism when we see it and it is no less odious when it comes from a prominent figure in academia.

So in this endeavor for morality and justice, we, the proud Zionist community of America, rose up. We lit up the phone lines of the Jewish Museum in New York and demanded that this event be canceled. We organized on social media, we emailed, we protested. We, this people, with a history, and a creed, and a culture, and a cause,  which we intend to perpetuate with every fiber of our being, rose up and affected positive and meaningful change. And we have every intention to continue this fight for the right to be free.

En zo zien we hoe de mode om BDS activisten weg te zetten als ´´notoire antisemieten´´ of ´´klassieke antisemieten in een modern jasje´´ onder de druk van de toenemende boycotdreiging om zich heen grijpt en zijn weg vindt naar een smaad-artikel in een Isarelishe krant, in dit geval de door de steenrijke, rechtse Amerikaan Seth Klarman gefinancierde Times of Israel. Natuurlijk is het onzin dat Butler ooit gezegd heeft dat Hamas en Hezbollah progressieve organisaties zouden zijn (ze noemde het feit dat die organisaties sociale netwerken op de been hielden om behoeftige burgers diensten te verlenen een progressief aspect, of iets vergelijkbaars). Natuurlijk was ook de rest van de op schrille toon geuite beschuldigingen op niets gebaseerd. Maar wat het extra onverteerbaar maakt is dat hier een studente aan de universiteit van New Orleans, een zwarte, christelijke dame die om het zo te zeggen is opgeleid en wordt gesponsord door de Joodse lobby, wordt losgelaten op één van de meest gerespecteerde intellectuelen van deze tijd. Blogger Richard Silverstein nam de moeite om wat dieper in te gaan op de achtergrond van deze christen-zionistische Chloé en haar verbazende eigenschap om het over ´´wij´´ te hebben al ze de zionistische gemeenschap bedoelt. Hieronder haar door Joodse organisaties gesponsorde video waarin ze parallellen trekt tussen de boycot destijds van Joodse winkels in nazi-Duitsland en BDS nu.

Het kan geen kwaad parallellen te trekken met Nederland want ook hier staan ons waarschijnlijk dezelfde uitingen te wachten - als ze er niet al zijn. Ook hier zien we dat de betrekkingen tussen Joodse organisaties en de lunatic fringe van christen-zionistisch rechts de laatste jaren uiterst innig is geworden. Wie verdedigt het illegale Israelische nederzettingenbeleid beter in de Tweede Kamer dan de ChristenUnie en de SGP, partijen die op hun beurt weer nauwe banden hebben met Christenen voor Israel? Joodse organisaties hier leggen ook een opmerkelijk voorliefde aan de dag voor een gefilterde geschiedschrijving en een eigen, door christenzionistische bril bekeken versie van het internationale recht, getuige bijvoorbeeld de ´´college-reeks´´ van het CIDI. Dries van Agts ´´Rights Forum´´ en  Een ander Joods Geluid´´ worden nu al regelmatig uitgemaakt voor antisemitisch en NGO´s als ICCO, Oxfam en Cordaid worden bekritiseerd omdat ze mensenrechtenorganisaties in Israel steunen. Naarmate de deiging van BDS voelbaarder wordt, zal de neiging tot censuur toenemen, zullen de scheidslijnen scherper worden en de toon harder. Wees niet verbaasd als het een vuile oorlog wordt.