zaterdag 22 februari 2014

Soms is het slopen van een huis wel degelijk dramatisch


We kennen dit beeld: bulldozers die een huis vernielen, dat is gebouwd zonder vergunning. Ontredderde bewoners, huilende kinderen, de piano die doelloos op straat staat. Boze buren. Sinds 1967, toen Oost-Jeruzalem en de Westoever door Israel werden bezet, zijn volgens het Israelische Comité tegen de Vernietiging van Huizen (ICADH) ruim 27.000 huizen tegen de grond gegaan. Palestijnse huizen, wel te verstaan.
Maar in het geval hierboven ging het om een Joods huis, in '' Kidah'', een ''outpost'' waarvan ik nog nooit had gehoord. Soms, heel soms, worden namelijk Joodse huizen zonder vergunning ook wel eens gesloopt. En dan blijkt het ineens te gaan om een tragedie.
Dan blijken die Joodse ouders vijf  huilende Joodse kindertjes te hebben, en worden op de site van Arutz 7, de site van de zender van de kolonisten, allemaal video's geplaatst. Een video van de sloop zelf, begeleid door dramatische muziek, een video van rabbijn Shmuel Eliahu (bekend van een actie tegen het verhuren van woonruimte aan Arabische studenten) die de puinhopen een bezoek brengt, van de advocaat van de familie die zegt dat het huis weliswaar gebouwd was zonder vergunning maar wel op ''staatsgrond'', maar dat er veel meer Palestijnse huizen gebouwd zijn zonder vergunning en dat dat pas echt problematisch is, en een video van vrienden die wijzen op het feit dat de eigenaar van het huis zijn leven in dienst had gesteld van de kolonisatie het van het ''Land van Israel''. En - haast vanzelfsprekend - wordt er een inzamelingsactie gehouden om dit ''Joodse huis'' snel te kunnen herbouwen. 
Nou ja, het ene huis is het andere niet, zullen we maar zeggen. Maar zou het die kolonisten, die o zo overtuigd zijn van het gelijk van hun door goddelijke beloften gedreven missie, werkelijk ontgaan hoe treffend de parallel is tussen deze ''tragedie'' en die van Palestijnse gezinnen die hetzelfde lot treft? Palestijnse gezinnen die ook soms piano's en in ieder geval bijna altijd (veel) huilende kinderen hebben? Het zou hilarisch zijn - als het niet zo godvergeten droevig was.        

3 opmerkingen:

Carlos Kort zei

Joden zijn zo afgericht, en zien allen maar hun eigen pijn, als een tragedie aan. Ze zijn niet instaat het pijn van anderen ook als pijn aan te erkennen.
Alles draait zich allen maar om hun tranen. Dat is hun erfenis uit de tweede wereld oorlog. Met het tragedie van de tweede wereld oorlog op de achtergrond word automatisch hun pijn als erger aan gezien, en hebben zij geen oog en begrip meer voor het zelfde pijn van anderen. Het staat niet mooi als dat uitgebuit word, en zo verliezen ze alle sympathie voor hun verschrikkelijk verleden. Dat is een armen gezichtspunt en komt anderen Palestijnse families ten onrechte, die niets met de joodse vernietiging uit de tweede wereld oorlog te maken hadden, maar wel daar voor betalen.......Cajosh.

Anoniem zei

Price-tag! Price-tag! Price-tag!

Anton

Elisabeth zei

Carlos, als je je verhaal even beperkt tot 'deze types' of iets dergelijks ben ik het met je eens, maar als je begint met "Joden zijn zo afgericht..." dan ben ik allang vertrokken. Hou toch op.

Een afdeling van de WZO speelt sleutelrol in Israels nederzettingenprogram

Nederzetting Ofra zou eigenlijk afgebroken moeten worden.  Ik vermoed dat de leden van de Zionistische Wereldorganisatie raar zullen opkijke...