 |
| Shem Tov in 1980 |
Victor Shem-Tov, een vroegere leider van de Israelische Mapam-partij en één van laatst overgebleven linkse voormannen uit de tijd dat links in Israel nog iets voorstelde, is vrijdag overleden op de leeftijd van 99 jaar, melden de Israelische kranten. Shem-Tov was - met onderbrekingen -parlementslid van 1961 tot 1988. In de jaren '70 was hij twee maal minister, onder Golda Meir was hij minister van Gezondheid en onder Yitzhak Rabin van Sociale Zaken.
Het bekendst was Shem-Tov, die in 1939 uit Bulgarije naar Palestina emigreerde, echter als leider en boegbeeld van de ''Verenigde Arbeiderspartij'' Mapam, een partij die begin jaren '90 is opgegaan in de nu nog bestaande kleine linkse Meretz-partij. Als zodanig was hij een representant van een soort zionisme waarvan heden ten dage nog waar weinig van over is.
Wat nog maar weinig mensen lijken te weten, is dat Mapam, een van oorsprong marxistische partij, vóór Israel in 1948 werd gesticht, voorstander was van een bi-nationale staat van Palestijnen en Joden. Na de oorlog van 1948-49, was Mapam vóór het laten terugkeren van de Palestijnse vluchtelingen, tégen het vernielen van Palestijnse dorpen. Bij de eerste Israelische verkiezingen haalde de partij 19 zetels en werd daarmee de tweede partij in grootte. Zij werd echter buiten de regering gehouden door Ben Gurion, de eerste Israelische premier, die de voorkeur gaf aan een coalitie met de religieuze partijen.
Na de verovering van de Westoever in 1967 was Mapam in een tijd toen dat dat nog volstrekt niet alegemeen geaccepteerd was, vóór de oprichting van een Palestijnse staat op de Westoever (in samenwerking met Jordanië), voor een dialoog met de PLO en voor een functionele deling van Jeruzalem. Shem Tov onderscheidde zich in zijn laatste parlementaire periode als een fel tegenstander van de nederzettingen en als één van de weinige parlementariërs die gekant was tegen de Israelische inval in Libanon van 1982. In later jaren was hij onder meer nog bestuurslid van de mensenrechtenorganisatie BTselem. Hij was de leider van een beweging waarmee ik begin jaren zeventig veel contact had, en me in de jaren dat ik nog zionist was verwant mee heb gevoeld, maar waarvoor in het huidige Israel geen plaats meer lijkt te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten