Voorzitter hooggerechtshof vergroot bij zijn vertrek de twijfel aan Israels reputatie als rechtsstaat

Mustafa Dirani.

Is Israel een rechtsstaat? Volgens velen is dat erg de vraag. Bijvoorbeeld wegens het feit dat het Israelische hooggerechtshof ''milde vormen van marteling'' toestaat en er vreemde opvattingen op na houdt over het internationale recht. Zo laat het de nederzettingen in bezet gebied doorgaan voor legaal en lapt het de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof dat ''de Muur'' op een verkeerde plek staat aan zijn laars.  
Aan de redenen waarom aan Israel als rechtsstaat kan worden getwijfeld, kan sinds donderdag nog een nieuwe worden toegevoegd. Israels opperrechters hebben nu namelijk ook bepaald dat mensen die vijandig staan tegenover Israel de staat niet ter verantwoording kunnen roepen als zij zijn ontvoerd, gefolterd of anderszins slecht behandeld. Een uiterst dubieuze uitspraak, volgens mij. De uiterste consequentie ervan lijkt namelijk te zijn dat iedereen die zich niet als een bondgenoot of vriend van Israel heeft opgesteld. in wezen vogelvrij kan worden zodra hij zich op Israelische bodem begeeft.Een leuk perspectief voor Israel-critici en aanhangers van BDS....
De uitspraak waarom het deze donderdag ging, was gericht tegen de Libanees Mustafa Dirani, die in 1994 werd gekidnapt op Libanees grondgebied en naar Israel ontvoerd. (Sommige mensen denken weleens dat alleen moslims kidnappen, maar Israel kan er ook wat van). Toen Dirani werd ontvoerd, was hij inlichtingenchef van de sji'itische Amal-beweging. Israel dacht dat hij iets wist van de Israelische navigator Ron Arad die in 1986 was verdwenen nadat zijn vliegtuig boven Libanon was neergehaald. Dirani werd tien jaar lang gevangen gehouden, maar bleek uiteindelijk van niets te weten. In 2004 werd hij bij een gevangenenruil vrijgelaten.
Maar intussen had Dirani in 2000 een klacht ingediend tegen de Israelische staat, waarin hij 1,5 miljoen shekel schadevergoeding eiste, mede omdat hij  minstens een maand lang zwaar was gemarteld.
Die martelingen werden uitgevoerd door iemand die door de Israelische pers ''captain George'' werd genoemd, maar van wie blogger Richard Silverstein (Tikun Olam) zonder al te veel moeite wist te achterhalen dat hij Doron Zahavi heette en diende bij de militaire inlichtingendienst. Silverstein vertaalde destijds ook uit de Hebreeuwse pers bijzonderheden over Zahavi's martelmethoden, die bij het daaropvolgende proces werden onthuld door een collega van Zahavi, iemand die alleen werd aangeduid met de Hebreeuwse letter ''Het'':

Het said Captain George played a role in every interrogation. “He would just come in, burst into the room, grab the suspect, shake him, get him onto the floor, punch him in the chest, yell and threaten,” Het said. Het added that George would enter with a baton, hit the suspect and threaten to insert it into his rectum if he “continued to lie or not talk.” Het also recounted an interrogation in which George allegedly stripped a suspect naked and forced him to drink tea or coffee from an ashtray full of cigarette ashes and then forced shaving cream or toothpaste into the suspect’s mouth. “I simply walked out,” Het said. Het said George dealt with almost every case involving an infiltrator into Israel from a neighboring country, including Iran, Iraq and Syria, but also in special circumstances such as the interrogation of Dirani. Het recalled an instance in which he inserted a baton into a suspect’s rectum and asked him [Het] to sit on the baton unless the suspect was willing to speak.

De zaak leidde destijds tot het ontslag van Captain George uit het leger en een rechtszaak die Zahavi aanspande tegen dit ontslag en verloor. Overigens kwam Zahavi later toch goed terecht. Tegenwoordig is hij adviseur voor Arabische zaken van de politie van Jeruzalem.
De zaak van Dirani sleepte zich intussen voort. In 2012 weigerde het Israelische hooggerechtshof nog een verzoek van de regering om de zaak te seponeren. Maar donderdag gebeurde dat dan toch. Een panel onder leiding van de scheidende voorzitter van het hof, Asher Grunis, besloot met 4 tegen 3 stemmen dat Dirani's klacht niet ontvankelijk was. De motivatie: Dirani had zich na terugkomst in Libanon aangesloten bij Hezbollah. En het zou ''niet logisch zijn'' iemand die lid was van ''een organisatie die erop uit is Israel te vernietigen toegang te verlenen tot Israelische gerechtshoven''.
Tegenstanders en critici van Israel zijn dus gewaarschuwd. Tegen hen is vanaf nu in Israel elk middel en elke martelmethode geoorloofd, met de complimenten van het hoogste rechtscollega van het land.