Soldaten die Samir doodschoten begrijpen niet dat zij wél en anderen niet worden gestraft

 

De moeder van Samir Awad met het portret van haar zoon. (Foto Daily Telegraph)

Twee militairen die in januari 2013 de 16 jaar oude Samir Awad doodschoten in het dorp Budrus (bij Ramallah) stonden woensdag na ruim vijf jaar voor een Israelische rechter. Samir werd in koelen bloede met tenminste drie schoten van achteren doodgeschoten. De officier van justitie en de verdachten onderhandelen over een ''plea bargain'' die kans geeft op een lichte straf. De advocaten van de verdachten voerden aan dat een veroordeling oneerlijk zou zijn omdat in dit soort gevallen waarin Palestijnen worden gedood eigenlijk haast nooit iemand wordt vervolgd.  

De dood van Samir kreeg in 2013 nogal wat publiciteit omdat het een duidelijke moord betrof. Dat is  mogelijk de reden is dat de openbare aanklager de zaak maar een tijdje heeft laten rusten. Ik citeer wat ik destijds over de zaak schreef: ''Het Israelische leger meldde over dit incident dat Samir het 'Afscheidingshek' beschadigde en dreigde Israel binnen te gaan. Daarop hadden de militairen 'onmiddellijk gereageerd', onder meer door 'scherpe munitie af te schieten', bevestigde het leger.
Uit een versie van het Palestijnse persbureau Ma'an sprak al direct twijfel aan deze lezing. Maar twee Britse kranten, The Guardian en The Daily Telegraph, hebben intussen allebei op grond van verklaringen van getuigen in Budrus een versie gegeven die aannemelijk maakt dat het ging om een regelrechte moord door soldaten, één in een inmiddels helaas nog steeds groeiende lijst van vergelijkbare strafbare handelingen door het Israelische leger die nooit behoorlijk worden uitgezocht, laat staan bestraft.

Zowel The Guardian  als The Telegraph schrijven dat Samir door de soldaten in een soort hinderlaag werd gelokt en vervolgens van achteren werd doodgeschoten toen hij probeerde aan zijn belagers te ontkomen en wegliep. The Telegraph is er bovendien  uitermate duidelijk over dat het incident werd uitgelokt door de soldaten, die wel vaker in dit dorp de middelbare scholieren provoceerden.'' Tot zover het citaat. (De fragmenten uit The Guardian en The Daily Telegraph zijn hier te lezen).

Omdat niet kon worden bewezen welke van de drie kogels Samir had gedood, heeft de aanklager de twee verdachten geen moord maar ''onverantwoordelijk gedrag en nalatigheid'' ten laste gelegd. Tijdens de zitting betuigden hun advocaten dat hun cliënten helemaal niet veroordeeld hoorden te worden, omdat het niet was bewezen dat ze onverantwoordelijk hadden gehandeld, maar ook omdat hier de wet selectief werd toegepast. De advocaten droegen, om dit duidelijk te maken, militaire data aan waaruit bleek dat in 110 zaken waarin Palestijnen waren gedood en die de laatste zeven jaar waren onderzocht, er slechts vier veroordelingen waren uitgesproken. 

Zo zie je, meestal wordt er niemand vervolgd. Maar een enkele keer zijn er buitenlandse kranten ter plaatse, of is het gefilmd. Dan hebben de soldaten pech, want dan gebeurt het wel. Maar dan laat je de zaak eerst vijf jaar betijen en komt er een lichte straf. Dat is Israel. Ik kan dit soort dingen tientallen  keren opschrijven, met steeds grotere onpasselijheid en tegenzin, maar de grote buitenwereld is totaal niet geïnteresseerd. En de supporters van Israel sluiten hun ogen, blijven ontkennen en zeggen dat Israel toch een rechtsstaat is en dat het in Iran en Syrië allemaal veel erger is.