Hoe kritiek op Israel toch weer gewoon antisemitisch is en bepalend in de politiek

De kwestie die in Rotterdam het akkoord van GroenLinks, SP en PvdA met NIDA deed splijten, heeft waarschijnlijk een definitieve invulling gegeven aan de vraag wat in Nederland als antisemitisch wordt beschouwd: jodenhaat is vooral kritiek op Israel. Een simpele tweet van Nourdin al Ouali, de leider van NIDA, volstond om die partijen, op de SP na dan, van hun linkse voetstuk te doen vallen. Het was een ironisch bedoelde tweet uit 2014 waarin Ouali het opnam voor de ambtenares van Justitie Yasmine Haifi, die door Lodewijk Asscher (naar later bleek onterecht) was ontslagen, omdat ze in een tweet ISIS een door Israel bedacht complot had genoemd.
Wat zei Ouali in de tweet? Vergezeld van de  hashtaq ''vrijheidvanmeningsuiting'' trok hij een vergelijking tussen Israel en ISIS:

Het was scherpe kritiek, en misschien ook volgens sommigen te vergaande kritiek, maar dat wil niet zeggen dat er geen argumenten waren om het te verdedigen:
Israel illegaal opgericht? De Balfour Declaration op basis waarvan Israel werd gesticht was een Brits koloniaal avontuur, dat alleen in de samenstelling van die tijd door de Volkenbond kon worden geaccepteerd. Religie als excuus? Het is tamelijk bitter dat de premier van Israel van de Palestijnen eist dat ze Israel opnieuw moeten erkennen, maar nu als "Joodse staat''. Terrorising indigenous inhabitants? Israel heeft destijds 750,00 Palestijnen verjaagd en gaat door met het afpakken van land en het terroriseren van 4,5 miljoen inwoners van de bezette gebieden. Internationale gemeenschap negeert de misdaden? Ja, dat doet de internationale gemeenschap inderdaad al tientallen jaren. Israels gedrag wordt afgekeurd, verder niets. 
Zeker, Ouali's uitspraken waren heftig. Dus waren er reacties: Het CIDI zette de toon: ''Natuurlijk is kritiek op Israel geen antisemitisme,'' twitterde de organisatie. ''Maar Israel gelijkstellen aan ISIS is geen “kritiek”, maar ''fact free demoniseren''. Esther Voet: twitterde: ''een gotspe dat Ouali zichzelf geen antisemiet noemt''. Het hele rechtse front volgde:  ''Antisemitisch'' zei Jan Dijkhuis in  in The Post Online. ''Neonazi's'' citeerde De Dagelijkse Standaard, Afshin Ellian. Dit kon echt niet, schreef Ronny Naftaniel en zijn fanclub op Facebook viel hem bij.
De linkse coalitie is dus van de baan voordat zij kon worden uitgeprobeerd. Leefbaar dat de stad Rotterdam niet echt vooruit heeft geholpen, en dat een alliantie heeft gesloten met het nog net iets  frisser en unverfrorener racistische Forum voor Democratie, kan weer rustig ademhalen. NIDA's kansen zijn er misschien evenmin slechter op geworden,. Maar zonder GroenLinks en de PvdA krijgt het niet veel voor elkaar.
 GroenLinks herhaalt intussen dezelfde fout in Amsterdam door daar een samenwerking met DENK van tevoren uit te sluiten, omdat DENK weigert te spreken van een Armeense genocide, iets wat nota bene de Nederlandse regering ook weigerde te doen. In Amsterdam is dus evenmin een gesloten front tegen racistische partijen. Waaraan dan bovendien nog de farce vooraf was gegaan  dat we op 18 maart  niet konden demonstreren voor ''geen racisten in de raad''. Ruim baan dus voor  het FvD van Annabel Nanninga, met op haar naam een uitgebreide collectie van de meest schunnige antisemitische tweets die kennelijk minder zwaar wegen dan één enkele kritische tweet van NIDA. Van GroenLinks en de PvdA mag je best zeggen dat je ''gas mag geven als je een jood ziet, omdat oude gewoonten langzaam verdwijnen''. Of van iemand zeggen dat ze vergeten hebben hem ''in die mooie gasovens van Hitler te verbranden''.  En waarom? Omdat Annabel niet kritisch is over Israel en nooit, maar dan ook nooit zal zeggen dat Israel Palestijnen terroriseert of iets dergelijks. Daarmee ontketen je namelijk een rel.

Intussen is deze belachelijke gang van zaken op een bepaalde manier heel interessant. Want los van het feit dat de zaak opnieuw onthult hoe racistisch we zijn in Nederland, en dat een partij als NIDA van mensen met een migratie achtergrond verschrikkelijk op zijn tellen moet passen met
 wat er wordt gezegd, blijkt nu dat we ook hier de definitie van wat antisemitisch is hebben verschoven van kritiek op (of afkeer van) Joden naar kritiek op Israel. In de VS is dat al langer bon ton.Trump heeft Joden in zijn familie, maar dat verhindert hem geenszins om racisten als Steve Bannon aan te trekken, te verkeren met de meest bizarre antisemieten van Evangelisch rechts, of vergoelijkend te praten over rechtse clubjes. Joden haten mag, zolang je Israel maar een goed hart toedraagt.
 Hier in Nederland zijn we vrij ongemerkt blijkbaar dezelfde kant opgegaan. Wilders en Markuszower die zo racistisch zijn als de pest, werden binnen grote delen van Nederland en van de Joodse gemeenschap serieus genomen omdat ze pro-Israel zijn, zelfs al zijn ze voor het verbieden van de koshere slacht. Baudet met zijn bezoek aan de IJzer-wake van Belgiës bloem aan oud-SSers en andere nazi's, zijn onderonsje van vijf uur met de racist Jared Taylor en zijn opmerkingen over homeopatisch verdunnen van de Nederlandse bevolking, Annabel Nanninga met haar gore ''grapjes'' over dobbernegers en Mein Kampf, Yernaz Ramautarsing met zijn ongefundeerde aanvallen op de ''linkse indoctrinatie'' op Nederlandse universiteiten en zijn gestunt met IQ's, het wordt allemaal geslikt, nee, toegejuicht. Want ze zijn erg pro-Israel en anti-Islam, en ze komen in het geweer als er ergens ruiten worden ingegooid bij een Israelische vlag. 

 De kritiekloze gang van zaken rond het ''Joodse Pact'' in Amsterdam, waar de meeste partijen deden alsof niet racisme, maar alleen antisemitisme het zwarte onheil is van deze tijd, en ze dus zonder nadenken  hun handtekening zetten onder definities die ongeveer alle substantiële kritiek op Israel op zijn minst verdacht maken, was een voorproefje. Het gestuntel rond NIDA en DENK gaat nog wat verder. Waarschijnlijk was de tweet van het CIDI de sleutel tot deze absurde vertoning. NIDA's tweet was geen kritiek op Israel, nee, het was ''fact free demoniseren''. Fact free wil in dit verband zeggen dat het buiten de parameters van het CIDI viel, buiten hun opvatting van wat nog kritiek mag heten. Het CIDI, de Joodse vox populi, bepaalt hier dus welke kritiek op Israel echt kritiek is en welke fact free en dus toch weer antisemitisch is, zelfs al komt het woord Jood er niet eens in voor.  

Het is een lekkere maatschappij waarop we afstevenen. Mensen die zich buitengesloten voelen en daarop partijen als NIDA, DENK of BIJ1 formeren zijn verdacht en moeten vooral buiten alle pacts blijven. Kritiek leveren op het feit dat Israel de Palestijnen al tientallen jaren systematisch terroriseert, of zijn democratisch gehalte ondergeschikt maakt aan zijn religieuze karakter, is ''fact free'' en dus antisemitisch. Opmerkingen over Hitlers gasovens zijn opeens weer acceptabele humor. Israel is de lieveling van een steeds rechtser wordend politiek spectrum, de corifee van alles dat bang is voor de ''oprukkende islam en '''homeopatische verdunningen''. Kwade woorden over de Israels voortgaande vervolging van de Palestijnen is ongeoorloofd, en de partijen die zich ten onrechte steeds links blijven noemen, schrikken ervoor terug om daar doorheen te prikken. Het FvD krijgt in Amsterdam straks vier zetels volgens de peilingen. Met dank aan de PvdA en GroenLinks.