Kritiek op Israel is al gauw antisemitisch, volgens het ''Joods Akkoord'' van de Amsterdamse politiek

Amsterdamse politieke partijen hebben in het licht van de komende gemeenteraadsverkiezingen (en na een nieuwe barst in de ruit van het restaurant HaCarmel), een  besluit genomen. Zij hebben op 6 maart een ''Joods Akkoord''  gesloten waarin zij beloven met (nog) meer kracht antisemitisme te gaan bestrijden. ''Daarnaast gaat de stad meer ondersteuning bieden aan scholen en docenten die belemmeringen ervaren bij het bespreken van de Jodenvervolging in de klas. David Brilleslijper van de Joodse gemeente Amsterdam vindt dat de Amsterdamse politiek met dit akkoord laat zien dat ze blijven staan voor een tolerant Amsterdam,'' zo meldt het programma Eén Vandaag.
Dat mag hij vinden. Wat mij interesseert is echter de vraag waarom die partijen dat juist nú doen. En vooral waarom ze dat doen op basis van een document dat de Nederlandse regering eerder heeft geweigerd te aanvaarden. 
Eerst de vraag naar de urgentie van de zaak, het document komt zo aan de orde. Eén Vandaag geeft als reden aan dat het aantal antisemitische incidenten volgens cijfers van het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël) in 2017 is gestegen: 113 incidenten in dat jaar, terwijl dat er  in 2016 nog 109 waren.
Verder blijkt uit cijfers van politie en justitie dat Joden ''zwaar oververtegenwoordigd'' zijn als slachtoffers van discriminatie. Cijfers  van het OM laten zien dat 22 procent van alle discriminatiezaken antisemitisch van aard zijn.  Er was zelfs verleden jaar een geval van Joden in  Zaandam die werden gestoken. Ook haalt Eén Vandaag de stadsdeelbestuurder Paul Slettenhaar (VVD) van Amsterdam-Zuid aan, die zegt dat  de antisemitische aanvallen op scholen steeds agressiever worden en dat Joden zonder keppeltje niet meer over straat durven.
Tja. Ook ik kom wel eens in stadsdeel Zuid en zie ik daar regelmatig Joden met keppeltjes over straat gaan. Er lopen zelfs ook hele Joodse families in wat je ongeveer chassidische kledij mag noemen rond zonder dat ze worden lastiggevallen. Het soort verhalen van Slettenhaar ging volgens mij trouwens ook meer over Amsterdam-West, waar ooit werd gevoetbald met een kans van een herdenking. Slettenhaar recycelt oude argumenten
Het verhaal van justitie en politie dat 22 procent van de discriminatiezaken over antisemitisme gaan, dat Eén Vandaag aanhaalt, klinkt evenmin erg overtuigend. Vermeld dan tegelijkertijd ook maar eens hoeveel zaken van discriminatie van moslims worden vervolgd of geseponeerd. Als we namelijk de cijfers van het CIDI vergelijken met wat Republiek Allochtonië meldt, zien we om te beginnen dat de CIDI cijfers (uit 2016 en niet uit 2017 zoals Eén Vandaag meldt ) verbleken bij het aantal meldingen van discriminatie van moslims. Dat  zijn er (volgens cijfers van de Landelijke Vereniging tegen Discriminatie (LVtD) in datzelfde jaar 2016 niet minder dan 254,  oftewel ruim twee keer zoveel. (En dan te weten dat veel moslims niet eens aangifte doen, omdat ze weinig vertrouwen hebben dat dat helpt).
Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat antisemitische incidenten niet dienen te worden bestreden.   Zeker niet. Alleen kun je je wel afvragen of de Amsterdamse politiek de juiste prioriteiten stelt. Of je, om het eens anders te zeggen, een ster in de ruit van restaurant HaCarmel, waar de Israelische vlag kennelijk opnieuw woede heeft opgewekt, niet tegelijkertijd moet afwegen tegen verhalen over meisjes die worden mishandeld wegens het dragen van een hoofddoek, of het neerleggen van varkenskoppen en onthoofde poppen bij moskeeën. Ook is hulp bij onderwijs over de Holocaust  natuurlijk niet verkeerd, al kun je je hierbij afvragen of de motieven van het CIDI, die dit ''Akkoord'' heeft doorgedrukt, met zijn georganiseerde reizen naar het herinneringsmonument Yad waShem in Jeruzalem en met de bereidwillige onderwijsploegen die het klaar heeft staan, niet ook elementen invlecht van white washing van de bezetting van de Palestijnse gebieden. En of dit Holocaust onderwijs niet ook op zijn minst gelijke tred houdt met onderwijs tegen moslimdiscriminatie in het bijzonder en discriminatie in het algemeen.
Maar waarbij je je echter zeker vragen mag stellen, of nee: moet stellen, is het feit dat de Amsterdamse politiek zich ook achter een document van de International Holocaust Remembrance Association (IHRA) heeft gesteld. Dit document van deze door Amerikaanse rechtse organisaties gedomineerde  instelling definieert wat jodenhaat is. Daar is op zich niks mis mee, ware het niet dat het IHRA dat begrip vrijwel direct koppelt aan kritiek op Israel. Die kritiek is weliswaar geoorloofd, vindt de IHRA, maar alleen zolang dat ''vergelijkbaar'' is met de manier waarop kritiek wordt geuit op willekeurige andere staten. En de grenzen die het daar vervolgens aan stelt zijn er dan ook naar. Zo is het volgens het door de partijen ondertekende Akkoord antisemitisch om Israel een racistisch land te noemen. Een stukje waarin de Israelische regering al het land plus ook nog een bronen zwemplaats van de Palestijnse plaats Walaja afpakt om hem daarna alleen nog voor Joden toegankelijk te maken mag dus geen Apartheidpolitiek meer heten volgens de meeste Amsterdamse politieke partijen. En dat terwijl er tientallen van dit soort gevallen zijn. Om over het uitzetten van 40.000 zwarte Afrikanen naar landen waar ze niet eens vandaan komen, en heel wat andere voorbeelden nog maar te zwijgen.
Ook vergelijkingen met nazi-Duitsland noemt het document antisemitisch. In Engeland, waar de Labour Party dit document eveneens heeft aanvaard, leidde dat niet lang geleden tot de bizarre beslissing om de ex-Israeli Moshe Machover uit de partij te zetten. Hij had een artikel aangehaald uit een SS-blad waarin dehooggeplaatste SS-er Reinhardt Heydrich in 1936 het zionisme prees als een beweging die wilde dat de Joden naar Palestina vertrokken. Dat wilden de nazi's immers ook. (Machover is overigens na maandenlang gesteggel gezuiverd van de beschuldiging van antisemitisme en weer toegelaten). Nog een artikel waarover discussie mogelijk is, is dat het antisemitisch zou kunnen zijn toespelingen te maken over instellingen waarmee Joden macht uitoefenen, bijvoorbeeld door te refereren aan hun vermeende poging de  wereld te beheersen. Het bekende voorbeeld is hier de Joodse lobbygroep AIPAC in de VS, die al decennia de Amerikaanse Midden-Oostenpolitiek gevangen houdt in zijn greep. En tenslotte is er een IHRA-artikel waarin het antisemitisch wordt genoemd Joden buiten Israel verantwoordelijk te houden voor de Israelische politiek. Uiteraard is dat terecht, Joden buiten Israel zijn niet rechtstreeks verantwoordelijk voor wat Israel doet. Maar je mag je wel afvragen of het volgens de IHRA wel geoorloofd zou zijn de vraag te stellen wat de rol is van de leden van zionistische organisaties in het buitenland. Of waarom Joodse gemeenschappen in het buitenland gewoonlijk zo totaal kritiekloos achter de Israelische politiek staan. En tenslotte of het wel of niet antisemitisch zou zijn om de manier waarop zij elke kritiek op Israel ''antisemitisch'' noemen te bekritiseren.
Deze vragen raken mijn inziens rechtstreeks aan de vrijheid van meningsuiting (en hebben bovendien niets met antisemitisme te maken). En dat is niet alleen mijn mening, maar ook die van de Nederlandse regering, die precies om die reden weigerde het IHRA document als uitgangspunt te aanvaarden. Waarom de meeste Amsterdamse partijen dat vervolgens dan wél doen blijft voorlopig even een raadsel. Wél is het intussen koren op de molen van rechtse tendensen in de Joodse gemeenschap. En wind in de zeilen van rechtse clubjes die meedoen aan de verkiezingen voor de gemeenteraad op 21 maart, zoals het Forum voor Democratie. Zeker deze laatste partij, met een lijsttrekster, Annabel Nanninga, die zich de afgelopen jaren de meest vunzige antisemitische uitspraken heeft gepermitteerd en nu een volstrekt onwaarachtige en hypocriete volte face heeft gemaakt in de richting van ''meer politie en meer wachthuisjes voor Joodse gebouwen'', zal zich hierdoor geholpen voelen. Het CIDI wordt bedankt, zo komt het fascisme in de Raad. En of het verder gevolgen heeft zullen we moeten afwachten. Verboden van BDS? Vervolgingen van bloggers zoals ik? Wie weet.

Een paar van de uitsraken van Annabel Nanninga van de fagelopen tijd. (Via Twitter)

In de tussentijd verdienen de partijen Bij1, DENK en de Partij voor de Dieren onze hulde. Zij waren de enigen die zich niet door deze populistische kul gek lieten maken.