Bla-bla-hasbara II, ook de nazi's hadden wel wat professoren aan hun kant

En weer mag Yochanan Visser zijn wijsheden kwijt in de Volkskrant. Onder de bloemrijke kop 'Wanneer moord en terreur in verzet veranderen' schrijft deze 'Midden-Oostenexpert' uit de nederzetting Efrat een stukje waarin hij het opneemt tegen Thomas von der Dunk. Komische noot: hij gooit Von der Dunk voor de voeten dat hij niets van het Midden-Oosten weet, onder meer doordat Von der Dunk cultuurhistoricus is. Nu heeft VdD inderdaad cultuurgeschiedenis en archeologie gestudeerd. Maar op de een of andere manier lijkt me dat toch een betere vooropleiding om over het Midden-Oosten iets te berde te brengen dan 'aannemer', de omschrijving die Visser zelf tot voor kort op zijn cv had staan (tegenwoordig is hij 'onderzoeker'). 

Ik weet niet of Von der Dunk de handschoen zal oppakken, maar ik doe dat wel. Met tegenzin. Teveel Visser is niet goed voor de eetlust. Maar wie a zegt moet ook b zeggen. Ik had de geboorte aangekondigd van de rubriek Bla-bla-hasbara, waarin ik de propagandistische rommel van de Israel-diehards wilde doorprikken. En Visser geeft in dit jongste stukje ongeveer een schoolvoorbeeld van hoe de hasbaristen zich bedienen van wat ik hun 'meta-wetenschap' of 'parallelle wetenschap' zou willen noemen om hun punten te scoren. Dat laatste ook vooral letterlijk te nemen - punten scoren. Opvallende karaktertrek van discussies met hasbaristen is dat ze vaak de grote lijn de grote lijn laten en alleen op details (vaak door henzelf erbij aangesleepte details) punten op hun opponenten punten proberen te scoren. Dat leren ze zo op hasbara-cursussen die je in Israel kunt volgen, is me verteld.

Visser doet dat overigens in dit geval niet - hij houdt zich redelijk aan de grote lijn. Die er uiteindelijk op neerkomt dat er geen vrede is omdat de Palestijnen nooit een joodse staat in hun midden zullen aanvaarden. En dat wie kritiek op Israels politiek en op het nederzettingenprogram heeft, zich schuldig maakt aan delegitimering en 'demonisering van de Joodse staat'. Waar zagen we dat eerder?, zo vraagt hij zich retorisch af, daarmee suggererend dat Von der Dunk niets beter is dan de nazi's van weleer.

Dat is natuurlijk onsmakelijk, onfatsoenlijk, hufterig, schandalig.  Een soort Geert Wilders-taal. Maar dat mag allemaal tegenwoordig in de Volkskrant.
Ik wil het daar niet verder over hebben. Hier volgt de deconstructie van Vissers betoog, punt voor punt.

Efrat, de nederzetting van Yochanan Visser.

1) Over de Westoever schrijft hij: Dit gebied kwam in het 1967 in Israëlische handen, nadat Egypte de Golf van Aqaba had afgesloten voor scheepvaart naar en van Israel, een daad die de Zes Daagse Oorlog inluidde.
De verovering van de Westbank was legaal volgens het internationale recht.
De status van het gebied is het beste te omschrijven als betwist. 
In deze alinea staan twee zaken die niet, of niet helemaal, waar zijn. Veel historici gaan er tegenwoordig vanuit dat Israel de Juni-oorlog van 1967 heeft geprovoceerd, door Syrië dat met Egypte en defensieverdrag had, op stang te jagen. Dat bracht Egypte ertoe ook een dreigend gebaar te maken en vervolgens viel Israel als eerste aan. Het was met andere woorden, lang niet zeker dat Israel een verdedigingsoorlog voerde. Toch  is het waarschijnlijk zo, dat de verovering van de Westoever nog wel binnen het kader van het oorlogsrecht viel, maar met de 'verwerving' ervan ligt dat anders. Op de oorlog van '67 volgde een resolutie van de Veiligheidsraad, resolutie 242, waarin de 'ontoelaatbaarheid van het verwerven van gebied doormiddel van geweld' werd uitgesproken. Dus betwist of niet betwist, van Israel is het gebied in ieder geval niet.

2) VN resolutie 242 die na de Zes Daagse Oorlog werd aangenomen roept Israel op tot terugtrekking uit gebieden veroverd tijdens deze oorlog, maar koppelt dit aan het bereiken van een allesomvattend vredesakkoord met voor Israel veilige grenzen.
Dat vredesakkoord werd tot nu toe niet getekend.
De resolutue spreekt niet van een vredeakkord, maar van alleen van veilige grenzen. Maar dat daargelaten, hoe komt het dat die overeenkomst er nog steeds niet is? In 1979 lag Israel dwars in onderhandelingen met Egypte. In 1982 wees Israel een Saoedisch vredesplan af waarbij het door de Arabische landen erkend zou worden in ruil voor teruggave van de gebieden. In 2002 deed het dat opnieuw. Met de PLO  wordt al sinds 1993 op dezelfde basis onderhandeld. Sinds het lekken van de Palestine Papers weten we hoe die onderhandelingen de afgelopen tien jaar verliepen. Wiens schuld is het dat dat vredesakkoord tot nu toe niet werd getekend?

3) De Jordaanse bezetting van de Westbank in de periode 1948-1967 was  illegaal en dus heeft Jordanie geen legale claim op het gebied.
Eerder verwierpen de Arabische landen het door de VN voorgestelde verdelingsplan voor Palestina in 1947( resolutie 181) waardoor aan deze resolutie geen claims ontleend kunnen worden, het bleef een plan.
 Jordanië deed zelf in 1987 afstand van zijn aanspraken, de opmerking over Jordaanse claims is dus irrelevant. Maar dan Delingsresolutie 181 van de Algemene Vergadering van de VN. Zouden er aan deze resolutie geen claims ontleend kunnen worden? Omdat de Arabische landen tegen stemden bleef het een plan? Nou de resolutie was anders wel de volkenrechtelijke basis waarop Israel werd gesticht. Zou Visser echt menen dat Israel werd gesticht op basis van een niet aangenomen plan, waaraan geen claims kunnen worden ontleend? Zodat er geen wettige basis voor het bestaan van de staat is?

4) Om te bepalen welke partij dus de beste claim heeft op deze gebieden dient men terug te gaan naar het door de Volkenbond aangenomen mandaatbesluit van 24 juli 1922.
Visser maakt het nog wat erger. Hij redeneert nu alsof het volkenrecht en de geschiedenis sinds 1922 hebben stilgestaan, of er sindsdien geen staat Israel, en geen staat Jordanië zijn gesticht. Alsof er niet een heel pakket uitspraken van onder meer de Veiligheidsraad over Jeruzalem en de bezette gebieden zijn gedaan en niet te vergeten de uitspraak van 2004 van het Internationale Hof van Justitie over 'de Muur'. Nee, we moeten terug naar 1922......

5) Dit besluit vormt onderdeel van het internationale recht en geeft bij artikel 2 en 4 aan dat het Britse bestuur over Palestina verantwoordelijk was voor het oprichten van een Joods nationaal tehuis in heel Palestina, dus inclusief in wat later de Westbank is gaan heten. (.....) Dus geroofd land?  Von der Dunk zou er goed aan doen de expertise van professor Julius Stone over dit onderwerp eens te lezen, of meer recentelijk die van professor Phillips.
 Dus op grond van een opdracht aan een Brits mandaatsbestuur dat in 1948 afliep, zouden Visser en zijn mede-kolonisten zich na 1967 wettig hebben mogen vestigen in nederzettingen als Efrat? Op land dat niet is gestolen? Dat hun dus toekomt op grond van een mandaat, verleend aan een al tientallen jaren niet meer bestaand bestuur, dat werd ingesteld op last van de in WO II ter ziele gegane Volkenbond?
Nou, daar kijk ik van op.
.Maar wacht... Visser beroept zich op de professoren Stone en Phillips. Ja hoor, echte geleerden. Stone was een Australische volkenrecht-expert, die helaas al 26 jaar dood is. Hij is de deskundige op wie de  inwoners van de nederzettingen altijd terugvallen, omdat hij de enige onder zijn vakbroeders was die vond dat de Westoever niet was bezet, en dat Israel er een legale claim op had. En kijk - hoe toevallig - daarbij volgde  hij precies de redenering die Visser hanteert, namelijk dat dat zo is omdat er nog steeds geen vredesakkoord is.
Op het recht van de kolonisten om zich te vestigen heeft hij eveneens een originele kijk, zij het dat die toch weer iets van die van Visser verschilt. Gangbaar onder rechtsgeleerden is de opvatting dat artikel 49, lid 6 van de Vierde Geneefse Conventie van toepassing is, dat het overplaatsen van de bevolking van de bezetter, c.q. het verdrijven van de oorspronkelijk bevolking verbiedt. Wijlen professor Stone had echter de opvatting, die verder voor zover bekend door niemand van zijn collega-internationaal juristen werd gedeeld, dat dit artikel na 1945 was opgesteld, onder meer op grond van het gegeven dat de nazi's tijdens WO II gebieden 'Judenrein' hadden gemaakt door de Joden te deporteren. En volgens Stone zou het daarom nagenoeg absurd zijn om ditzelfde artikel nu te gebruiken  om de Westoever - waar de Joden volgens hem veel historische banden mee hadden - Judenrein te houden.
Zoals ik al zei, een tamelijk bijzondere visie op zo'n artikel. Het mag kennelijk alleen worden gebruikt tegen mensen die Joden willen deporteren. Maar die professor Phillips dan? Welnu, ook hij heeft een stuk geschreven over de nederzettingen. Maar helaas is hij, hoewel jurist, geen expert op het gebied van het internationale recht. Hij is expert op te gebied van het ondernemingsrecht. En verder leunt hij nogal zwaar ...... op de visie van wijlen professor Stone.

En zijn we er dan wat de lijst van Vissers hasbaristische uitschieters betreft? Nee helaas, het gaat nog even door. Nu behandelt V. de vraag of de Palestijnen uit het oorspronkelijke Palestina zijn verdreven, ja of nee.
6) Von der Dunk suggereert verder dat voor en tijdens de oprichting van de staat Israel de Palestijnse Arabieren slachtoffer zijn geworden van grootschalige etnische zuivering en dat Israel zich daar nog altijd schuldig aan zou maken.
Benny Morris, die oorspronkelijk door critici tot de revisionisten werd gerekend, heeft het meest uitgebreide onderzoek naar de periode voor- en tijdens de onafhankelijkheidsoorlog op zijn naam staan. In het boek ‘1948’ beschrijft hij welgeteld één geval waarbij het Zionistische leiderschap besloot om de Arabische bevolking te deporteren. Dat was in de stad Ramle (Lod) waar de plaatselijke bevolking actief deel nam aan de strijd tegen de embryonale Joodse staat. 
Tja. Ik heb '1948' er niet helemaal op nagelezen. Maar in de conclusie van dat boek zegt Benny Morris toch iets anders. 'During the 1948 war, which was universally viewed, from the Jewish side, as a war for survival, although there were expulsions and although an atmosphere of what would later be called ethnic cleansing prevailed during critical months, transfer never became a general or declared Zionist policy (pag. 407/8).
Nee, ze keken wel uit om het tot hun politieke doel te verklaren, maar ethnic cleansing kwam dus, ook volgens Morris, wel degelijk voor. En niet alleen in Ramleh dat overigens gewoon Ramleh is en niet Lod, zoals onderzoeker Visser beweert. Lod heette namelijk vroeger Lydda.
Maar wat kunnen we er verder over zeggen? Visser citeert ook gewoon het verkeerde boek. Benny Morris schreef eerder 'The Birth of the Palestinian Refugee Problem 1947-1949' en daarin somt hij wel degelijk een hele reeks verdrijvingen op van Palestijnse bevolkingen zowel uit dorpen als uit steden (ook de steden Jaffa en Haifa, waarvan Visser zegt dat de Palestijnen er uit zichzelf vandoor gingen).
En tenslotte: om  zijn zaak sterker te maken geeft Visser ook nog (bij het woordje 'critici' in zijn tekst) een doorklikmogelijkheid. Die blijkt te verwijzen naar een stuk van Ephraim Karsh. En laat dat nu net die Israelische historicus zijn die als één van de zeer weinigen (zoniet als enige) vasthoudt aan de mythe van de onbevlekte geboorte van Israel. De mythe dat de Palestijnen niet zijn weggejaagd of gevlucht voor het geweld, maar er vandoor gingen omdat 'hun leiders hen daar via de radio toe hadden opgeroepen'.
Karsh, hij mocht niet ontbreken. Hij en Julius Stone zijn de hoekstenen van de hasbara. Koppige eenlingen, vergelijkbaar met Hans Jansen, de theoreticus achter Geert Wilders, die we als enige arabist ter wereld - en ook nog onder ede - kunnen horen beweren dat de Koran antisemitischer is dan Mein Kampf. Ook de wetenschap is tenslotte niet immuun voor zelfs de meest bespottelijke onzin. Zo zijn er creationisten die beweren dat Darwin er niets van snapte, professoren die lachen om het verhaal van de global warming. En zo hadden ook de nazi's hun hooggeleerde deskundigen die 'bewezen' dat het arische ras superieur was en dat de joden onder aan de evolutionaire ladder stonden..  

Je zou zeggen, dat het hiermee nu toch wel gedaan zou moeten zijn met het stuk van Visser. Maar nee, het is eigenlijk ongelofelijk wat deze uitverkoren Volkskrant scribent voor een onzin bij elkaar weet te vergaren in één stuk. Bijna in elke zin zit wel een onjuistheid. Dus we gaan nog heel even door:
 7) Zelfs PA president Mahmoud Abbas gaf in 2009 toe dat er gelogen wordt over het gedwongen vertrek van de Arabieren in 1948. In een  interview op de Palestijnse televisie gaf hij toe dat de mythe over de etnische zuivering van Arabieren in Safed (zijn geboorteplaats)  uit de duim gezogen was.
Ja, ja de bla-bla-hasbarawereld ten voeten uit. Als het in Safed niet is gebeurd, dan is het natuurlijk helemaal nergens gebeurd. Abbas heeft het zelf gezegd. En zo ging het ook met rechter Richard Goldstone. Hij nam - op zeer dubieuze gronden ook nog - afstand van één of twee punten uit het naar hem genoemde rapport over de veldtocht in Gaza van 2008/9. En kijk, meteen kaart Israel officieel aan bij de VN dat het hele rapport nu van tafel moet.

En dan gaat V. het hebben over de terreur:
8) In zijn poging om de Palestijnse terreur tegen Israëlische burgers te rechtvaardigen herschrijft Von der Dunk de geschiedenis opnieuw.
Dat geweld heeft volgens hem zijn oorsprong in de Israëlische bezetting van de West Bank en de ‘onmogelijkheid’ van het leven daar voor de Palestijnse Arabieren.
Hoe rijmt zich dat met de historische feiten?
Lang voor het begin van de Zionistische immigratie moordden Arabieren onder leiding van Ibrahim Pasha  in 1837 de Joodse gemeenschap in Safed uit. 
Wat?? Nee maar. Ibrahim Pasha, zoon van Mohammed Ali, de heerser van Egypte, die in opdracht van zijn vader met Egyptische troepen in 1831 Syrië veroverde, zou aan de basis staan van de Palestijnse terreur? Hier wreekt zich toch echt het feit dat Visser eigenlijk aannemer is, denk ik. Want niet alleen dat het dan een moordpartij door Egyptenaren zou zijn geweest, het was ook geen moord. Eerder het tegendeel. Ibrahim Pasha werd te hulp geroepen om onlusten de kop in te drukken waarbij ook - zeker - joden werden vermoord. Maar de geschiedenis is schimmig, want het was een roerige tijd. In datzelfde jaar 1837 was er ook een grote aardbeving waarbij Safed grondig werd verwoest en waarbij enkele duizenden joden omkwamen. Een jaar later werd Safed door de Druzen geplunderd. Waarschijnlijk de voorvaderen van dezelfde Druzen die nu, net als sommige Bedoeïnen, als enige Israelische Arabieren dienen in het Israelische leger. Ja, het kan verkeren in de geschiedenis.   

Enfin, ook hierna rebbelt Visser nog wel even door. Zo vertelt hij bijvoorbeeld hoe leuk hij met Arabieren 'openhartige gesprekken' voert. Daarin leveren ze dan meestal meer kritiek op hun eigen leiders dan die van Israel, zegt hij. Nou, ik zou ook wel eens met die gesprekspartners van Visser willen praten. Ik zou ze dan bijvoorbeeld vragen wie volgens hen de eigenaar is van de grond waarop Visser woont. Want bij het soort Palestijnen dat kolonisten als Visser tegenkomt, gaat het namelijk meestal om mensen die in de nederzetting hun brood moeten verdienen als klusjesman, of bouwvakker. Vaak omdat ze eerder hun grond - en daarmee hun middelen van bestaan - zijn kwijtgeraakt. Soms aan dezelfde  nederzetting waar ze nu werken. En nu zijn ze dus voor hun salaris afhankelijk van die dieven. Die praten ze dan nu maar naar de mond. Jajaja, hun leiders moeten streven naar vrede, adon Visser. En jaja, naar de uitbanning van terreur, en van de corruptie in de eigen gelederen. En van -- bla bla bla, adoni -- wat ook al weer nog meer?