"There is no humanitarian crisis in Gaza," she explains. "If you go to the supermarket, there are products. There are restaurants and a nice beach. The problem is mainly in maintenance of infrastructure and in access to goods, concrete for example. Israel has the legitimate right to protect the civilan population, this right should be balanced with the rights of 1.5 million people living in the Gaza Strip. Despite the easing of the closure and the partial lifting of export bans in the wake of the flotilla incident, continued restrictions on the movement of people and difficulties in importing building materials hampered sustainable economic recovery and dashed any hope of leading a normal and dignified life".Ik had er niet zoveel aandacht aan besteed. Er is namelijk inderdaad geen humanitaire crisis in Gaza. E is geen hongersnood, er zijn geen epidemieën. Maar Gaza verkeert wel al heel lang op de rand van een crisis. En dat is geen nieuws, want al sinds 2006 weten we dat Israel Gaza na de overwinning van Hamas welbewust op een hongerdiëet heeft gezet in de hoop dat de bevolking dan hun gekozen leiders de rug zouden toekeren. Dov Weisglass, raadgever van de toenmalige premier Ehud Olmert , zei het in 2006 zo. “The idea is to put the Palestinians on a diet, but not to make them die of hunger.” Via Wikileaks werd dat in januari allemaal nog eens bevestigd:
“As part of their overall embargo plan against Gaza, Israeli officials have confirmed to (US embassy economic officers) on multiple occasions that they intend to keep the Gazan economy on the brink of collapse without quite pushing it over the edge,” one of the cables read. Another said that Israel intended to get Gaza’s economy “functioning at the lowest level possible consistent with avoiding a humanitarian crisis.”
Maar wat wel raar was van Redmatn's uitlating was de bewoordingen waarin zij werden gedaan. 'Als je naar de supermarkt gaat zijn daar dingen te koop, er zijn restaurants en er is een mooi strand.' Dat komt verschrikkelijk overeen met de hasbara-kul die regelmatig over Gaza wordt uitgestort - en die ik ook in de reacties op stukken hier op dit blog steeds tegenkom - waarin de enclave wordt afgeschilderd als een soort vakantie-oord waar je behalve de fijne stranden, ook nog een welgevulde supermarkt en een Olympisch zwembad aantreft. Kortom waar de mensen het best goed hebben. Dat spoort toch niet helemaal met de noodkreten die het ICRC regelmatig heeft laten horen over de situatie in Gaza, zoals die van het hoofd operaties in het Midden-Oosten van de organisatie, Béatrice Mégevand-Roggo, nog in juni 2010: The closure is having a devastating impact on the 1.5 million people living in Gaza. That is why we are urging Israel to put an end to this closure and call upon all those who have an influence on the situation, including Hamas, to do their utmost to help Gaza's civilian population. Israel's right to deal with its legitimate security concerns must be balanced against the Palestinians'right to live normal, dignified lives. "
Het spoort ook helemaal niet met de werkelijkheid van 700.000 mensen (de helft van de bevolking) die afhankelijk is van voedselprogramma's van de VN-organisatie UNRWA, van 40% van de bevolking die werkloos is, van 90% van de vissers in Gaza die ongeveer tot de bedelstaf zijn vervallen omdat ze alleen maar in een zone van drie mijl breed mogen vissen, en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.
Maar waarom dan toch die uitlatingen van Mathilde Redmatn waarin wordt gedaan alsof één supermarkt en wat restaurants (wie hebben genoeg geld om daar te kunnen eten?) op een bevolking van 1,5 miljoen mensen zouden betekenen dat het allemaal best meevalt, daar in Gaza? Om te beginnen - en dat had ik natuurlijk moeten nagaan - werden haar uitlatingen gedaan op de site van de woordvoerders van het Israelische leger. Dat is een vrij zonderlinge plaats voor een functionaris van het Internationale Rode Kruis, dat altijd totale neutraliteit nastreeft, om een interview aan te geven. Dat om te beginnen. Het tweede rare aan het verhaal is dat er helemaal geen Mathilde Redmatn bestaat, althans niemand van die naam werkt bij het Rode Kruis.
Navraag leerde - zie de site Mondoweiss - dat er wel een Mathilde de Riedmatn bij het Rode Kruis werkt en inderdaad in Gaza is gestationeerd. Niemand van de mensen die het bericht van de Israelische legerwoordvoerders overnam, had kennelijk de moeite genomen om het verhaal bij het Rode Kruis te checken, anders was deze vertaalfout (want dat is het waarschijnlijk, vermoedelijk een foute transcriptie vanuit het Hebreeuws) wel ontdekt.
Maar er was nog meer, het wordt nog gekker. Tim Haughton, de man die het verhaal op de Mondoweiss site bracht, trok de uitlatingen wel na bij het ICRC en wat gebeurde: hij kreeg geen enkele reactie. Geen bevestiging, geen ontkenning, geen nuancering. Waaruit we gevoeglijk wel mogen concluderen dat het ICRC met de uitlatingen van Redmatn/De Riedmatn in haar maag zit. Op de Mondoweiss site wordt verondersteld dat De Riedmatn mogelijk off the record met de IDF-woordvoerders heeft gesproken - die het vervolgens tegen de regels in deze vorm hebben gepubliceerd - en dat het ICRC nu bang is dat er gezeur ontstaat al ze een rectificatie vraagt. Dan wel dat het ICRC hoe dan ook niet teveel de aandacht op deze uitspraken wil vestigen.
Hetgeen niet wegneemt dat de hasbara-community dolblij is met wat Redmatn/De Riedmatn heeft/zou hebben gezegd. Lees maar wat Isser (waarom schrijven die rechtse hasbara roeptoeters toch altijd onder een schuilnaam) ervan maakte op de site De Dagelijkse Standaard:
Iedereen met gezond verstand wist het al, maar het is nu officieel bevestigd door het Rode Kruis, er is geen humanitaire crisis in Gaza. Is er ook nooit geweest, wat de MSM, linkse politici, linkse activisten, of Amstelveense en SP haatoma's u ook willen doen geloven. Helaas voor de haters, er was geen humanitaire crisis en er niet die komt ook niet,En dat dan onder de kop 'Haatflotilla overbodig er is geen humanitaire crisis in Gaza'. 'Het is zo simpel,' schrijft Isser. Inderdaad, heel simpel. Een beetje tè simpel, denk ik toch wel.
Mathilde Redmatn van het Rode Kruis zegt dat de situatie voor de mensen in Gaza lastig is net als de mensen die dagelijks door raketvuur wordt bestookt, een schending van het internationale recht.
De supermarkten zijn gevuld, er zijn restaurants en men kan gewoon naar de stranden. De restrictie zit hem in onderhoud van infrastructuur. Israël laat geen cement toe en andere bouwmaterialen. Dat stagneert de economische groei aldus Redmatn.
Dat Israël geen cement en bouwmaterialen toelaat is haar goed recht. De terreurbeweging Hamas gebruikt om bunkers mee te bouwen en andere bouwmaterialen worden onder meer ingezet als onderdelen voor raketten. Het is zo simpel. Hamas hoeft alleen het hoofdstuk uit haar manifest te schrappen waarin de vernietiging van de Joods Staat wordt gepropageerd en de oorlogsmisdaden stoppen en Gilad Shalit vrij te laten. Normale gang van zaken wanneer je streeft naar normalisatie van de betrekkingen.
PS. Buuvrouw Anja Meulenbelt heeft hetzelfde onderwerp opgepakt als ik. Bij haar ook nog wat leuke foto's over de veronderstelde overvloed in Gaza. Taart, nota bene, taart! Jammer dat je dat niet geweten hebt, Isser!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten