B'tselem en Amnesty over de buitengerechtelijke executie van Hadil Hashlamoun

Bovenstaande foto schijnt een portret te zijn van de man (of één van de mannen) die op 22 september in Hebron de 18-jarige Hadil al-Hashlamoun doodschoot (doodschoten). Ik maakte melding van dat incident en haalde een dag of twee later de New York Times aan die op grond van getuigenverklaringen grote twijfel koesterde over de vraag of er ook maar enige rechtvaardiging was voor de dood van Hadil.
De Israelische mensenrechtenorganisatie B'tselem en Amnesty International kwamen vervolgens beide op de zaak terug. En uit een soort plichtsbesef - ik houd graag de pretentie in stand dat ik op dit blog toch wel de belangrijkste feiten vermeld en zeker ook de zaken die als een ijkpunt of referentiekader kunnen dienen - verwijs ik hier naar beide sites. B'tselem schrijft onder de kop  ''Geen rechtvaardiging voor de meerdere kogels die Hadil al-Hashlamoun in Hebron doodden'' dat het meisje weliswaar een mes vasthield onder de niqab die haar gezicht en lichaam bedekte, maar dat zij - na een waarschuwingsschot en na in haar been te zijn geschoten, nog meerdere malen in haar andere been, buik en borst werd geschoten toen zij allang op de grond lag. Haar dood was niet gerechtvaardigd, aldus B'tselem, er was geen enkele poging gedaan haar te arresteren, terwijl dat makkelijk had gekund.


De laatste ogenblikken van Hadil Hashlamoun. 

Amnesty gaat een stapje verder en meldt onder de kop ''Getuigenissen geven aan dat sterfgeval op de Westoever buitengerechtelijke executie was'' het volgende":
''Evidence obtained by Amnesty International indicated that the killing of Hadeel al-Hashlamoun by Israeli forces in Hebron, in the occupied West Bank, on 22 September 2015, was an ‘extrajudicial execution’.(...) Pictures of the stand-off that led to her death and accounts by eyewitnesses interviewed by Amnesty International show that at no time posed a sufficient threat to the soldiers to make their use of deliberate lethal force permissible.” This killing is the latest in a long line of unlawful killings carried out by the Israeli forces in the occupied West Bank with near total impunity.”
Amnesty meld dat er twijfel bestaat of Hadil wel of niet een mes had. Slechts één getuige heeft een mes gezien met een rode handgreep (terwijl de militairen later een foto lieten zien van een mes met een blauwe greep) en twee andere getuigen hebben helemaal geen mes gezien. Maar zelfs al had het meisje een mes gehad, dan nog was er geen enkel moment waarop zij een bedreiging vormde voor de soldaten, aldus Amnesty. Ze stond een flink stuk van hen vandaan, achter een ijzeren balustrade. Afgezien daarvan werden meerdere kogels op haar lichaam afgevuurd toen ze al weerloos op de grond lag.
Amnesty verwijst, zoals hierboven geciteerd naar ''a long line of unlawful killings carried out by the Israeli forces in the occupied West Bank with near total impunity''. Amnesty heeft daarover eerder, in 2014,  een rapport gepubliceerd ''Trigger happy, Israel's use of excessive force in teh West Bank'' waarover ook ik destijds heb bericht. Het rapport van Amnesty van destijds is overigens verre van volledig en kan nog met heel wat andere gevallen worden aangevuld. En wat de straffeloosheid betreft hoeven we alleen maar te denken aan het feit dat de types die de 15-jarige Mohammed Khdeir in 2014 levend verbrandden nog steeds op hun straf wachten en dat de mensen die de baby Ali Dawabshe, plus diens vader en moeder in juli in hun huis verbrandden, niet zijn gepakt. Ondanks het feit dat de Israelische minister van Defensie Moshe Ya'alon niet lang geleden verklaarde dat Israel wel weet wie het gedaan hebben, maar ze niet wil vervolgen ''om zijn bronnen te beschermen''.
Het lijkt toch wel een keer tijd dat de Israelische acties - en bijbehorende juridische inactiviteit en dus straffeloosheid - in internationale fora aan de kaak wordt gesteld. Of blijven we wachten tot de één of andere Israelische leider hier eens een keer uit zichzelf wat aan gaat doen?