Israelische ultra-nationalisten houden generale repetitie voor het herinvoeren van de Tempeldienst

Priesters (Cohanim) in ''traditionele'' gewaden nemen deel aan de offerdienst. (Foto Haaretz)  

 The Britse historicus Eric Hobsbawn bedacht ooit de term ''the invention of tradition'' voor het verschijnsel dat mensen een levenswijze gaan volgen en/of uiterlijke verschijnselen zoals kleding en dergelijke adopteren  die zogenaamd uit het verleden stammen om een politiek of sociaal statement te maken. Een voorbeeld van zo'n uitgevonden traditie is de kledingwijze van moslimfundamentalisten à la de salafisten of IS. Een ander, griezelig voorbeeld van zo'n uitgevonden traditie is te vinden in Jeruzalem, blijkt uit de krant Haaretz. De krant beschreef deze week een dienst voor Pesach (het joodse paasfeest) zoals destijds in de Tempel,. waarbij op 'traditionele' wijze lammeren werden geslacht en geofferd. De ''traditionele offerdienst'' vond plaats op een schoolplein in de wijk Kiryat Moshe, en honderden enthousiaste activisten die de tempeldienst in ere willen herstellen, namen eraan deel.
Onder hen was Yehuda Glick, die regelmatig gebedsdiensten op de Tempelberg leidt en die in oktober bij een aanslag ernstig werd gewond. Een andere gast was de opperrabbijn van Jeruzalem, Aryeh Stern, die de deelnemers zijn zegen gaf. Verder waren onder de aanwezigen veel kolonistenfamilies met hun kinderen,  leden van de uiterst rechtse en destijds wegens racisme verboden partij Kach, en leden van de ''Joodse ondergrondse'' die in de jaren '80 waren veroordeeld wegens aanslagen op Palestijnse burgemeesters en het beramen van plannen om de Rotskoepelmoskee op de Tempelberg op te blazen.   

Tijdens de dienst bliezen in 'traditionele' witte gewaden gestoken Cohanim (nazaten van de priesterkaste)  op 'traditionele' zilveren trompetten, slachtten zij de lammetjes, nadat die door kinderen waren binnengedragen, plengden zij het bloed op een draagbaar altaar en roosterden zij de diertjes vervolgens, waarna het vlees door de aanwezigen feestelijk werd opgegeten.
Natuurlijk was het geen echte offerdienst, het was slechts een soort repetitie. Het is immers nog geen Pesach (het begin van het feest valt dit jaar toevallig samen met het christelijke Pasen). En wat belangrijker was, de dienst vond niet plaats op de Tempelberg. Dat gebied is namelijk eigendom van de islamitische waqf en Joden mogen er officieel niet bidden. De deelnemers aan de 'offerdienst'' willen dat juist wèl en vandaar dan ook deze repetitie. ''Zodra de regering akkoord gaat, weten we precies hoe we het moeten doen,'' zo citeerde Haaretz Arnon Segal, een van de activisten en de ceremoniemeester van de gebeurtenis.
De 'offerdienst' was georganiseerd door ''The Temple Institute'', een instelling die in de Joodse wijk van de Oude Stad van Jeruzalem is gevestigd en die sinds 1987 actie voert om de antieke tempeldienst op de Tempelberg te herstellen. Het instituut heeft daartoe allerlei voorwerpen laten vervaardigen die nodig zijn voor de 'traditionele'' tempeldienst en geeft daarmee onder meer lezingen op scholen. Het instituut propageert zonder omhaal de herbouw van de tempel, waarbij het gebruik maakt van een maquette en een virtuele rondleiding  die duidelijk maken dat de Rotskoepelmoskee uit het jaar 691 en de Aqsa moskee uit 705 na Chr. zouden moeten verdwijnen 
Op de onderstaande video, die ik van de webstite van het instituut heb geplukt, is te zien hoe de ''offerdienst'' in zijn werk ging:       

De tempel werd verwoest in het jaar 68 na Chr. Dat luidde het begin in van het rabbijnse jodendom zoals we dat nu nog kennen, dat de plaats innam van een antieke tempeldienst met jaarlijkse verplichte bedevaarten en offerdiensten. Zonder dit rabbijnse jodendom met zijn Talmud en synagogale diensten had het jodendom nooit tot nu toe kunnen overleven. Rabbijns jodendom en het op een priesterkaste gebaseerde Tempel-jodendom zijn totaal onverenigbaar. Wat het ''Temple Institute'' aan het doen is, is dan ook zo'n ontzettend aanstellerige vorm van ''invention of tradition'' dat het lachwekkend is. Alleen is het behalve dat ook levensgevaarlijk. Er zijn genoeg dwazen in Israel die uit nationalistische hebzucht het streven steunen om bidden op de Tempelberg mogelijk te maken en hun positie is tijdens de recente verkiezingen versterkt. Er is  dus reden voor ongerustheid. De nationalistische honger is nog lang niet gestild. Het begon in 1967 met de ''Klaagmuur'' waarvoor,  om hem voor Joden toegankelijker te maken, een uit ruim 135 antieke huizen bestaande wijk, de Mughrabi-wijk, werd  vernield. En er zijn genoeg mensen in Israel die dat nog lang niet voldoende vinden.