Etgar Keret krijgt Carles Bronfman-prijs

Keret

Het wordt me nogal eens verweten - meestal door Joden - dat ik nooit eens iets positiefs over Israel schrijf. Ik antwoord dan meestal dat er ook niet veel positiefs te melden valt en dat dit bovendien niet de taak van journalisten is. Die melden niet de gewone leuke dingen, maar de afwijkingen. Niet dat de zon iedere dag opgaat of dat Israel zoveel goede dokters telt. Maar als de zon een keer wordt verduisterd, of als Israelische artsen op illegale handel in organen worden betrapt, dan geven ze wèl acte de présence, de journalisten.
Ik wil daar vandaag een uitzondering op maken: Israel is een klein landje, maar heeft een aantal buitengewone schrijvers voortgebracht. Dat mag wel eens gezegd. Romanschijvers als Amos Oz, David Grossman, A.B Yehoshua, Samy Michaeli, Meir Shalev om er een paar te noemen, en dichters als Yehuda Amichai,  Natan Alterman of Chaim Bialik. En dan nog iemand:  de absurde verhalenverteller Etgar Keret. Ik heb het hierover omdat ik in Haartez lees dat de inmiddels ook al al weer 48-jarige Keret de Charles Bronfman Prijs heeft gewonnen. Dat levert hem 100.000 dollar op. In de jury zaten onder meer Jonathan Sfaran Foer en de columnist van Haaretz, Sayed Kashua.

Ik ben een groot bewonderaar van Kerets verhalen. Ik gun hem de prijs van harte en hoop dat dit ertoe bijdraagt dat mensen die hem nog niet kennen hem ook gaan lezen. Een minpuntje is wellicht dat de prijs is genoemd naar Charles Bronfman, Canadees miljardair, filantroop en medebedenker en financier van Taglit/Birthright, een organisatie die letterlijk honderdduizenden Joodse jongeren gratis heeft laten kennismaken met Israel, als ''hun 'historische vaderland''. Zelf zou ik een prijs van iemand die zoiets financiert zonder dat bij dat ''geboorterecht'' wat reserves en nuanceringen worden aangebracht, misschien minder op prijs stellen. Maar je kunt niet alles hebben.