NRC-Handelsblad kwam afgelopen zaterdag met een reportage waaruit duidelijk werd dat 81 mensen in de bezette gebieden al tien jaar een te hoge AOW-uitkering ontvangen, in strijd met een in 2006 ingevoerde wet. Die wet bepaalde dat mensen, die wonen in landen of gebieden waar Nederland geen verdrag mee heeft, slechts recht hebben op een deel van hun AOW. Volgens NRC-Handelsblad hebben opeenvolgende Nederlandse regeringen daar tien jaar lang de hand mee gelicht. En minister van Sociale Zaken Asscher zou dat beleid in 2014 hebben voortgezet.
Afgelopen dinsdag werd de minister in de Tweede Kamer tijdens het Vragenuur door Selçuk Öztürk van DENK aan de tand gevoeld. En zie, volgens sommigen is er nu ineens niks meer mis met die pensioenen. Zo schreef het CIDI bijvoorbeeld: ''bij slechts 4 AOW-gerechtigden die buiten de Groene Lijn wonen is een fout gemaakt omtrent hun woonplaats, waardoor zij teveel AOW hebben ontvangen''. En de Tweede Kamer zelf besliste bij monde van de VVD, PvdA, CDA en PVV, dat een verzoek om een plenair debat van de SP-er Ulenbelt op dit moment niet zal worden gehonoreerd.
Veel lawaai, weinig wol, dus? Was die indruk juist?
Dit is wat Asscher zelf zei:
''Voorzitter. Ik werd begin 2014 geconfronteerd met dit dossier. Toen was gebleken dat bij onderzoek door de Sociale Verzekeringsbank (SVB) was vastgesteld dat van 28 mensen in de uitvoeringspraktijk ten onrechte was verondersteld dat zij in Israël woonden, terwijl zij daadwerkelijk in de bezette gebieden wonen. Bij twintig mensen was dit wel onderkend. Bij elf van de mensen van wie niet was onderkend dat zij in die bezette gebieden wonen, zou dat vervolgens moeten leiden tot een verlaging van de AOW. Van die elf mensen waren zeven oorlogsgetroffenen, overlevenden van de concentratiekampen. (En oorlogsslachtoffers, zo is eerder met de Kamer afgesproken, worden nooit gekort, ongeacht waar ze wonen. Blijven dus vier over, Abu P).
Asscher vervolgde: ''Ik was en ik ben van mening dat het bij mensen die door een fout in het onderkennen van de woonplaats plotseling geconfronteerd dreigen te worden met een ernstige teruggang in inkomen, belangrijk is om te kijken naar overgangsrecht. Dat is ook gebeurd.'' En - op een vraag van Öztürk of er niet ook druk op de SVB was uitgeoefend, ontkende hij dat daar sprake van was geweest. Immers ''van de 48 gevallen van mensen die in de bezette gebieden woonden, was dat in 20 gevallen wel degelijk onderkend en leidde dat in 4 gevallen tot een korting.''
Anders gezegd: Er waren 48 mensen doorgelicht, vier daarvan waren gekort en vier anderen, na enig nadenken, toch maar niet. Getalsmatig stelde dat allemaal weinig voor. Waar het werkelijk om gaat is het principe. En het feit dat naar die 28 van wie eerder niet was vastgesteld dat ze niet in Israel woonden, jarenlang geen onderzoek was ingesteld. Zij hadden zelf ingevuld dat ze ''in Israel'' woonden, terwijl dat niet klopte.
Vreemd, zou je zeggen. Voor Nederlanders is het misschien lastig om te weten of iemand die zegt in Israel te wonen ook werkelijk in Israel woont of in bezet gebied, zeker als het in gaat om Jeruzalem. Is dat dan het westen van de stad of of het illegaal geannexeerde, en dus bezette oostelijke deel. Maar zèlf wisten die mensen dat natuurlijk donders goed. En die hebben dus domweg valsheid in geschrifte gepleegd. Wie in Nederland valse aangiften of foutieve aanvragen indient, wordt gestraft en verliest in de meeste gevallen zijn uitkering. Wie dat in de door Israel bezette gebieden doet, krijgt echter te maken met een ''overgangsregeling'' omdat hij zogenaamd niet kon weten dat dat er sprake was van een verschil. En dat betekent dat hij voor de rest van z'n leven gewoon wordt doorbetaald.
Het is niet alleen Asscher die dit zo besliste. Hoewel een fikse korting voor wie persé op gestolen Palestijnse grond wil gaan wonen sowieso een passende straf zou zijn, is deze lakse houding nu al tien jaar de praktijk van opeenvolgende regeringen, die steeds van alles verzonnen om toch maar vooral niet te hoeven korten. En dan ook nog dat gegoochel met getallen. Asscher heeft het over 48 uitkeringen van mensen die in bezet gebied wonen, staatssecretaris Klijnsma sprak in een brief van 2015 van 65, en de NRC had het over een aantal van 81. Maar ondanks al deze onduidelijkheden liet de Kamer zich echter geruststellen. VVD, PvdA, CDA en PVV vonden een debat niet nodig. Wel werd er gevraagd om verdere uitleg per brief en mogelijk later een commissiedebat.
Terecht schrijft Peter Breedveld (Frontaal Naakt) naar aanleiding van deze vertoning: ''Het lijkt er op dat Nederland van twee walletjes wil eten: én vanaf het hoge witte paard van de morele superioriteit de Israëlische nederzettingenpolitiek veroordelen, én Israël te vriend houden. We vallen nu lelijk door de mand: voor de bühne is Nederland tegen de bezettingspolitiek, maar de facto erkent Nederland de bezette gebieden gewoon als legitiem Israëlisch grondgebied.'' Dat is inderdaad een juiste kenschets van de zakkige Nederlandse houding. Jammer, maar helaas. Een plenair debat waarschijnlijk ook geen ander beeld hebben opgeleverd, vrees ik.
1 opmerking:
Waarschijnlijk is het grootste deel van de 2e Kamer wel blij met die zand strooiende Klaas Vaak. Stel je voor dat je het zand en/of de poep uit de ogen wrijft, een heldere blik krijgt en ongemakkelijke vragen moet gaan stellen. Voor je het weet ben je een anti semiet. Nu ben je dat al heel gauw in de ogen van christelijk, zionistisch of rechts Nederland en politieke moed en een rechte rug is in de Nederlandse politiek een unicum. Nou ja, misschien is er nog 1 man of vrouw die toch nog de vraag zal stellen waarom dit achterbakse wet- overtredende gedoe nodig was als het blijkbaar zo eenvoudig uit te leggen viel. Toch, Donner, Timmermans en Rutte en Asscher?
Een reactie posten