Misplaatste Israelische verontwaardiging na de dood van een Palestijnse baby

Ahmed Dawabsheh

Nederland worstelt nog steeds met het verleden waarin het oorlogsmisdaden pleegde in Indonesië. Frankrijk heeft nog altijd moeite met het verleden in Algerije. De Verenigde Staten is nooit over de schaduw heen gestapt van het slavernijverleden en de nassamoorden op de oorspronkelijk Indiaanse bevolking. Heel wat landen vinden het moeilijk om in het reine te komen met de minder mooie bladzijden uit de eigen nationale geschiedenis. Het is niet iedere natie gegeven zichzelf kritisch een spiegel voor te houden. Niet alle landen zijn een Zuid-Afrika waar een Waarheidscommissie reinigend te werk ging (en ook daar is het maar deels gelukt).

Dat zijn zo van die gedachten die boven komen naar aanleiding van de Israelische reacties op de brand in het plaatsje Douma die werd gesticht door kolonisten, waarbij de 18 maande oude baby Ali Dawabsheh werd gedood, en zijn broertje Ahmed en beide ouders levensgevaarlijk werden gewond. Israelische leiders waren snel met hun veroordelingen, Premier Netanyahu noemde het een ''verwerpelijke, gruwelijke terreurdaad''. Er waren demonstraties in Tel Aviv, Haifa en Jeruzalem. De Israelische pers stond er direct bol van dat na de Palestijnse terreur, nu ook de 'Joodse terroristen'' moesten worden aangepakt. En de Israelische regering nam vervolgens zondag meteen het kordate besluit dat voor dat aanpakken van die Joodse terroristen het toepassen van ''administratieve detentie'' zal worden ingezet, een vorm vorm van gevangenisstraf zonder proces, die tot nu toe alleen voor Palestijnen werd gereserveerd.

Joden en ander Israel-supporters konden daarna opgelucht ademhalen. Die losgeslagen terroristen zouden immers wel worden gepakt en Israel had toch maar mooi  laten zien dat dit soort daden niet bij het land horen - Joden doen zulke dingen niet. Zo waren er nogal wat mensen die zich op de borst klopten klopten omdat de brandstichting toch maar was veroordeeld, terwijl Palestijnen als er Joden worden vermoord ''snoepjes ronddelen of staan te juichen''. Typerend was de reactie van premier Netayahu die zondag tijdens de wekelijkse vergadering van het Israelische kabinet  zei: ''What distinguishes us from our neighbors is that we denounce and condemn murderers in our midst and pursue them until the end, while they name public squares after child murderers."
Maar dat de brandstichting toch niet door iedereen in Israel zo scherp werd veroordeeld, bleek ook al meteen. Diegenen die zo blij waren met de duidelijke Israelische afwijzing van deze ''terroristische daad'' zouden zich misschien nog eens op het hoofd moeten krabben bij het nieuws dat de Israelische president Reuben Rivlin aangifte heeft gedaan wegens bedreigingen met moord, nadat hij zich op  één van de protestbijeenkomsten - die in Jeruzalem -  had uitgesproken tegen ''de vlammen van haat en geweld ..... die tot bloedvergieten leiden uit naam van de Torah, de wet, de moraal en de liefde voor het land''.  Op Facebook deden foto's van hem de ronde waarop hij - gefotoshopt - te zien was met een Palestijnse kufiyeh, of waarbij onderschriften stonden als ''Niet mijn president'.  

Wat ook niet mis was, was dat in Kiryat Yam, een plaatsje bij Haifa, de auto van de burgemeester in vlammen opging, nadat ook hij zich op Facebook had uitgesproken tegen de moord op Ali Bawabsheh. En natuurlijk waren er de gebruikelijke commentaren op Twitter en Facebook waarin de brandstichting van harte werd toegejuicht, commentaren die er overigens altijd zijn in Israel als er Palestijnen worden vermoord.

Wat de Netanyahu's en andere zich op de borst kloppende types zich ook wel en zouden mogen realiseren, is dat dat verhaal dat Israel geen straten of pleinen naar moordenaars of  terroristen zou noemen, volstrekt flauwe kul is. Het is maar net wat je terrorisme noemt. De vierbaans rondweg rond Jeruzalem is genoemd naar Menachem Begin, weliswaar een oud-premier, maar ook iemand die in zijn rol van leider van de Irgun-militie in 1948 ruim 200 dorpelingen in het dorp Deir Yassin liet vermoorden en eigenhandig meehielp het King David Hotel in Jeruzalem op te blazen (90 doden). In Jaffa en andere plaatsen zijn straten genoemd naar Etzel, een afsplitsing van de Irgun, die naar zijn leider ook wel Stern-gang werd genoemd. Etzel was in de jaren dertig verantwoordelijk voor tal van aanlagen op Palestijnse markten, bussen en bioscopen, waaronder een aanslag in Haifa in 1938 waarbij 70 Palestijnen werden gedood. Etzel heeft trouwens ook een eigen museum. Dezelfde groep vermoordde na '48 de Britse gezant Lord Moyne en de Zweedse VN-afgezant graaf Bernadotte en de man die de opdracht voor deze twee moorden gaf, Yitzhak Shamir, werd later premier. Ook naar hem zijn straten genoemd. In Tel Aviv heet een park naar Ariel Sharon, de man die verantwoordelijk was voor de volstrekt onnodige oorlog in 1982 in Libanon (20.000 doden) en de moordpartijen in de Palestijnse kampen Sabra en Chatilla in Beiroet, en trouwens nog veel meer. 
Ik kan zo nog wel even doorgaan, de lijst is lang. Wat eruit te leren valt is vooral dat Israel zijn eigen terroristische daden uit het collectieve geheugen heeft gewist. Terreur is iets dat eigenlijk alleen wordt bedreven door Palestijnen (en dat geldt dan ook meteen voor elke vorm van verzet in de Palestijnse gebieden zoals het gooien van stenen). En trouwens ...op dat juichen en snoepjes uitdelen van de Palestijnen valt trouwens ook meestal nog wel wat af te dingen - sommige kringen kloppen dit soort berichten nu eenmaal graag wat op.
Wat bij dat op de borst kloppen voor het gemak ook meteen maar even wordt weggemoffeld, is dat de moord op baby Ali niet echt zo'n grote uitzondering is. Nog maar een jaar geleden werd de tiener Mohammed Khdeir ontvoerd en levend verbrand. In 1994 schoot de kolonist Baruch Goldstein uit de nederzetting Kiryat Arba 29 biddende moslims dood en verwondde hij er er ruim 200. (Zijn graf in Kiryat Arba is sindsdien een druk bezocht bedevaartsoord). En in het begin van de jaren '80 werd met veel moeite een terreurgroep van Joodse kolonisten opgerold, die bomaanslagen had gepleegd op de Arabische burgemeesters van Nablus, Jericho en El Bireh, studenten van het Islamitische College van Hebron had vermoord, en  vergevorderde plannen had om Arabische bussen en de Rotskoepelmoskee op de Tempelberg op te blazen. En dan hebben we het nog niet gehad over de reeksen zogenoemde ''prijskaart-aanvallen'' van de afgelopen paar jaar, waarbij tientallen moskeeën, kerken, privé huizen, auto's, oogsten en boomgaarden van Palestijnen in brand werden gestoken. Weliswaar zonder dat er tot dusver slachtoffers vielen, maar ook zonder dat de Israelische veiligheidsdiensten - die altijd o zo actief en effectief zijn als het om Palestijnse daders gaat  - ooit de plegers van deze misdrijven heeft gepakt.
De op de borst kloppers - en demonstranten van afgelopen zaterdagavond in Tel Aviv, Haifa en Jeruzalem - doen iets waar Israeli's verschrikkelijk goed in zijn: zich opwinden over een incident, zonder op te staan tegen de infrastructuur die die incidenten uitlokt. Op zijn Duits heet dat ''Kurieren am Symptom''. Ik ben het ''Feel good demonstraties'' gaan noemen, demonstraties om te laten zien dat de Israeli's toch best best aardige mensen zijn, maar zonder dat er wordt betoogd tegen de dingen waarover het zou moeten gaan. En dat is natuurlijk dat er al 47 jaar een situatie op de Westoever en in Oost-Jeruzalem is, waarbij de Joden alle rechten hebben, nederzettingen kunnen stichten op Palestijnse grond, Palestijnen kunnen wegjagen en afranselen, en hun olijfbomen, oogsten, auto's, huizen en andere bezittingen kunnen vernielen, zonder dat ze daarvoor ooit worden vervolgd - 98,2% van de klachten blijven onbestraft, zoals de mensenrechtengroep Yesh Din uit ten treure heeft gedocumenteerd. En die Joodse kolonisten worden daarbij geholpen en beschermd door het  leger, dat zo ongeveer iedere week wel een Palestijnse jongere doodschiet, zonder dat er ooit een behoorlijk onderzoek wordt verricht naar de toedracht en zonder dat - zelfs in de gevallen waarbij zonder meer al duidelijk is dat het om moord ging - ooit iemand behoorlijk wordt gestraft.
 Wat die zich op de borst kloppende Joden en Israeli's zich trouwens ook wel eens zouden mogen afvragen, is hoe hun verontwaardiging over één verbrande baby zich eigenlijk verhoudt tot hun stilte over de meer dan 500 kinderen die alleen al in de laatste veldtocht in Gaza op vergelijkbare wijze in vlammen opgingen. Of de duizenden die de afgelopen tientallen jaren omkwamen bij andere bombardementen, veldtochten, strafacties of invasies. En de tien- of honderdduizenden die lijden onder de bezetting of onder het feit dat hun ouders of grootouders destijds werden verdreven en nooit naar huis mochten terugkeren. Israeli's leren via hun schoolboeken dat Palestijnen bloeddorstig zijn en primitief en krijgen daarin een vertekende, corrupte versie van hun geschiedenis  voorgeschoteld. Veel landen hebben lang geworsteld, schreef ik, om met hun de minder fraaie bladzijden uit hun verleden in het reine te komen. Israel is daar nog niet eens mee begonnen. Er zullen nog heel wat baby's in vlammen opgaan voor het zover is.