Vluchtende Palestijnen doodschieten mag niet, zegt Israel, maar het gebeurt dus gewoon wèl

B'tselem publiceerde een video van een veiligheidscamera waarin te zien dat de Israelische kolonel Yisrael Shomer op 3 juli een vluchtende Palestijnse jongen van achteren doodschoot.

Het Israelische leger heeft een order uitgevaardigd dat Palestijnen die geen bedreiging vormen voor het leven van soldaten niet mogen worden doodgeschoten. De order volgt op de spanning die is opgelopen na de brandstichting in het dorp Douma, waarbi eerste een baby en later ook de vader van het gezin Dawabshe om het leven kwam.  Hij werd uitgevaardigd door het hoofd van het Centrale Commando (de legerafdeling waaronder de Westoever ressorteert), generaal-majoor Roni Numa. 
De instructie is niet nieuw, het is in feite een herhaling van al bestaande voorschriften. Daarin staat bijvoorbeeld dat als een verdachte vlucht, alleen in de lucht geschoten mag worden. De krant Haaretz geeft als verklaring dat de diverse commandanten opdracht kregen de schietinstructies nog een aan te scherpen na de gespannen situatie die ontstond door de brandstichting in Douma.

Ter illustratie van de opgelopen spanning maakte de krant melding van een incident waarbij drie militairen in het noorden van de Westoever werden aangereden, en een ander, waarbij een Israeli op weg nr 443 bij Jeruzalem (een weg waar alleen Joden over mogen rijden) een steekwond opliep. De aanvaller van die steekpartij werd doodgeschoten (Haaretz vertelt er niet bij dat ook hij op dat moment op de  vlucht was ). Verder verwijst Haaretz naar het geval van de 15-jarige Laith Khalidi, die kort na de dood van de baby Dawabshe werd doodgeschoten in Ramallah. Daarbij merkt de krant op dat Laith ''volgens zijn vader'' in de rug werd geschoten.
Wat de order betreft, haalt Haaretz ten overvloede een legerofficer aan die nog eens zegt dat die geen verandering inhoudt van de bestaande voorschriften, maar is uitgevaardigd om duidelijk te maken wat ''in bepaalde omstandigheden van soldaten werd verlangd''. Bijvoorbeeld, zei de officier, als iemand een molotovcocktail gooit en dan vlucht, dan mag er niet op hem worden geschoten met de bedoeling hem te doden. Dan mogen alleen waarschuwingsschoten worden gelost.
Een verrassende opmerking, want dit is nou precies hoe het bij de 15-jarige Laith Khalidi ging, die op 1 augustus werd doodgeschoten. Laith werd in de rug geschoten, nadat hij - of een vriendje van hem, dat is niet helemaal duidelijk - een molotovcocktail tegen een muur had gegooid van een uitkijktoren waarin hoog boven hen soldaten zaten en zij beiden niets vermoedend terugliepen. Niet alleen zijn vader meldde dat, dat is wat alle omstanders hebben gezien
Maar Laith was niet de enige die de laatste dagen in strijd met de schietorders van het Israelische leger werd gedood. Dat gold ook voor de 20-jarige Anas Taha, die, zoals ik hierboven schreef, van achteren werd doodgeschoten, toen hij wegvluchtte nadat hij een Israeli zou hebben aangevallen met een mes.
 De dood van de 20-jarige Mohammed Abu Latifa op 27 juli was eveneens duidelijk in strijd met de instructies. Soldaten kwamen hem arresteren, hij probeerde te vluchten, er werd op hem geschoten en een paar uur later bleek hij dood te zijn.
 En verder was er natuurlijk het verhaal van de 17-jarige Hani al-Kasba uit Qalandiya, die op 27 juli werd doodgeschoten door de commandant van de Binyamin-brigade op de Westoever, kolonel Yisrael Shomer. Uit een opname van een veiligheidscamera die de mensenrechtenorganisatie B'tselem vrijgaf, bleek dat Hani van achteren door de kolonel was doodgeschoten toen hij wegrende, nadat hij een steen naar de auto van de kolonel had gegooid.
In al deze gevallen werden dus tegen de voorschriften jongeren gedood. Wederrechtelijk. En dit zijn dan nog maar wat gevallen die zich de laatste tijd hebben voorgedaan. De lijst wordt een stuk langer als we wat verder terug gaan. Deze jongens hadden dus eigenlijk niet gedood  mogen worden, en het is fijn dat het Israelische leger dat nu gewoon bevestigt. Maar de vraag is wel wat het Israelische leger nu met deze constatering gaat doen. Komen kolonel Shomer en die ondergeschikten van hem die eveneens in de fout gingen nu voor een rechter? Of was de bekendmaking van deze order alleen voor de goede sier? En om The New York Times de gelegenheid te bieden, natuurlijk, om weer met één van die verhalen te komen over de hoge morele standaard van het Israelische leger waar ze goed in zijn? Wat denkt u?  Gaat er iets veranderen? Ik denk dat ik het wel weet.
P.S. Kolonel Shomer is een jaar later bevorderd. Hij is nu generaal.