zondag 9 augustus 2015

Aan Max van Weezel, van Abu Pessoptimist

Beste Max,
Op Facebook zag ik dat jij en je dochter Natascha elkaar enkele malen in het openbaar brieven hebben geschreven. Dat bracht me op het idee jou ook eens zo'n brief te schrijven. Waarom niet? Vrienden onder elkaar tenslotte  - zijn we dat trouwens nog steeds? - en ooit strijdmakkers die samen voor het blaadje van Vrede Nu Nederland een paar interviews maakten - onder meer met de polemoloog B.V.A. Röling en de KVP-politica Marga Klompé. 
Eerlijk gezegd werd het idee om je te te schrijven geboren naar aanleiding van vragen die Natascha stelde toen ze met het CIDI een reisje maakte door Israel en bezet gebied. Ze vroeg of het waar was dat er in bezet gebied gescheiden wegen zijn voor Joden en Palestijnen. En of Arafat, die jij ontmoet had volgens haar, een terrorist was geweest. Ik was benieuwd wat je daar op zou antwoorden. En, ja, je gaf er  antwoorden op waar ik graag op in had willen gaan. Maar de definitieve beslissing om deze brief te schrijven kwam toch naar aanleiding van je column ''Joodse terreur, het is weer zover'' over de brandstichting op de Westoever die een baby (en later ook de vader van de baby) het leven kostte. Ik zal je dadelijk zeggen waarom. En ook waarom ik je überhaupt wilde schrijven.
Maar eerst Arafat en de gescheiden wegen.
De wegen - op die vraag antwoordde je niet. Laat ik het dan maar zeggen: ja, ze zijn er. Het is maar al te waar. Waar je wel op inging was wat Natascha vroeg over Arafat. Hij was een groot deel van zijn leven terrorist gewest, schreef je, want verantwoordelijke voor ''gruwelijke bomaanslagen en vliegtuigkapingen". Toch zag je hem ook ''als de man die definitief vrede had kunnen sluiten met Israël als hij het had aangedurfd'', maar die in 2000 ''wegliep van de onderhandelingstafel'' in Camp David waarna de tweede intifada uitbrak. ''Arafat heeft een historische kans op vrede uit zijn handen laten vallen, zo zie ik zijn rol in de geschiedenis, '' schreef je. ''Sindsdien is het eigenlijk nooit meer goed gekomen tussen Israël en de Palestijnen.''
Dat is nogal wat. Dat Arafat een terrorist was zal ik maar even laten voor wat het was, ook al zijn daar wel wat nuanceringen bij aan te te brengen en is het niet helemaal eerlijk de rol van Israel daarbij onbesproken te laten. Maar als je hem opvoert als ''de man die definitief vrede met Israel had kunnen sluiten als hij het aangedurfd had'', wil ik je wel degelijk tegenspreken. Je laat daarbij helemaal buiten beschouwing dat de twee-statenoplossing waar iedereen nu nog steeds de mond vol van heeft, geen Israelische maar een Palestijnse uitvinding was. Het was Arafat, daarbij geholpen door een nagenoeg eensgezind bestuur van de PLO, die het aangedurfd heeft - en met succes - om de PLO die twee-statenoplossing door de strot te duwen. Dat was geen sinecure, uiteindelijk deden de Palestijnen afstand van 68% van het oorspronkelijke Palestina. Ik heb dat proces, dat jaren heeft geduurd, van nabij meegemaakt. Zoals je weet heb ik een aantal van de hoofdrolspelers bovendien goed gekend, met één lid van de Uitvoerende Raad (het PLO-hoofdbestuur) en een aantal uitvoerders van deze politiek was ik zelfs bevriend. Arafat zelf heb ik ook meermalen (tijdens bijeenkomst van het PLO-parlement) in actie gezien en ook heb ik hem eenmaal geïnterviewd. Ik vond hem - anders dan een aantal van zijn collega's - zeker geen sympathieke man, maar voor de manier waarop hij de twee-statenoplossing door de Palestijnse gelederen heeft geloodst kan ik alleen maar diepe bewondering koesteren. De Nobelprijs die hij uiteindelijk samen met Rabin en Peres kreeg, had hij daarom naar mijn mening meer dan wie ook verdiend.
En ach, dat weglopen van de onderhandelingstafel in Camp David. Je weet hoe omstreden die onderhandelingen zijn geweest. De toenmalige Israelische minister van Buitenlandse Zaken Shlomo ben Ami die erbij was, heeft later gezegd dat hij het aanbod van Barak ook niet zou hebben aanvaard als hij Arafat was gewest. Het voert te ver om er hier nader op in te gaan, misschien praten we er nog eens over bij een glas van het een of ander. Ik denk alleen - nee, ik weet zeker - dat als Israel het Palestijnse aanbod van een twee-statenoplossing eerder had aangenomen en er serieuzer op was ingegaan, de verhouding tussen Israeli's en Palestijnen een heel andere geweest had kunnen zijn. Uiteindelijk vond Camp David plaats twee jaar nadat de tussentijdse Oslo-Akkoorden hadden moeten zijn uitgemond in een ''definitieve oplossing''. En je maakt mij niet wijs dat het alleen - of zelfs maar grotendeels - aan de Palestijnen lag dat die oplossing er in 2000 nog steeds niet was.  

Maar dan wat je over die brandstichting schreef in je VN-column: 
  Joodse terreur is dus geen nieuw gegeven in het heilige land. Maar toch worden de aanslagen van vorige week ook in Israël zelf als een keerpunt beschouwd. Eerst stak een ultraorthodoxe man tijdens de jaarlijkse Gay Pride in Jeruzalem zes mensen neer. Een dag later kwam een baby uit het Arabische dorp Kfar Douma om het leven toen Joodse kolonisten het huis van zijn ouders in brand staken. Vlak daarvoor hadden ze op de muur van de woning leuzen bevestigd als ‘Wraak’ en ‘Lang leve de Messias’.
Een keerpunt? Ook in Israel? Werkelijk? Hoe verklaar je dan dat B'tselem op zijn website schrijft A burned infant was only a matter of time in view of policy to not enforce law on violent settlers? Waarom zijn er dan al deze rapporten van Yesh Din over straffeloosheid van kolonisten wanneer zij Palestijnen afranselen, bomen omzagen, land inpikken, en oogsten, auto's, moskeeën, kerken en ook woonhuizen in brand steken?
Terecht schreef je dat Joodse terreur niet iets is dat nu ineens is ontstaan en noemde je een een aantal zaken zoals de joodse ondergrondse van de jaren '80, Baruch Goldstein die in 1994 zijn geweer leegschoot op de biddende moslims in de Ibrahimi-moskee in Hebron (overigens was het niet niet één maar twee geweren en ook nog wat handgranaten), en de moord op Rabin. Je had trouwens nog wel meer kunnen noemen, maar daar gaat het nu niet om. Het gaat erom dat die andere zaken incidenten, zo je wilt uitwassen waren. Maar de terreur van de kolonisten op de Westoever is geen incident, geen uitwas, die is structureel - 120 aanvallen op Palestijnen en hun bezittingen in 2015 tot en met juni, schreef OCHA. En dat is omdat het leger toekijkt of de kant van de kolonisten kiest als ze wandaden plegen, de politie klachten niet afhandelt en rechters geen straffen opleggen.

En nu de vraag waarom ik dit schrijf. Niet omdat ik het allemaal zoveel beter weet dan jij. Nee, eerlijk gezegd omdat ik denk dat je dat laatste over dat geweld van de kolonisten zet zo goed weet als ik. Ik heb jou altijd als een van de beste Nederlandse journalisten beschouwd - ook van die paar keer dat we samen optrokken heb ik waarschijnlijk meer geleerd dan jij van mij.  Het moet voor een kritische journalist als jij bent ook een koud kunstje zijn om zelf even op die sites te kijken van B'tselem, Yesh Din, Amnesty. of Al-Haq. Ik neem aan dat je dat ook wel eens doet. Nee, ik schrijf dit juist omdat ik denk - vrees - dat je het donders goed weet, maar toch wat anders, wat gedempter - gemitigeerder, zeggen ze in Den Haag - over dit soort dingen schrijft. Waarom? Omdat het pijn doet dit allemaal waar te nemen met betrekking tot een land waar je van houdt? Om niet ''Israels vijanden in de kaart te spelen'' zoals het ook wel heet? Of puur uit de macht der gewoonte?
Het is dát wat ik ontzettend graag van je zou willen weten. Ikzelf heb me - zoals je wellicht intussen wel weet - over dat soort overwegingen heengezet. Daarmee heb ik me niet bepaald populair gemaakt in eigen kring. Misschien heb je je wel eens afgevraagd hoe het komt dat jij - geen lid van de LJG - daar wel eens programma's hebt gepresenteerd of interviews afgenomen, terwijl ik - wel lid van de LJG daarvoor niet word gevraagd. Het is niet de enige prijs die ik voor mijn uitgesprokenheid betaal, nog los ervan dat het vaak inderdaad pijn doet om zo'n blog als het mijne te blijven volhouden. Maar ik heb nu eenmaal dat geloof dat uiteindelijk niemand gebaat is bij het toedekken van de feiten en dat journalistiek als geen ander métier kan helpen om misstanden recht te trekken. Misschien ook vanuit een soort boosheid als van de door mij - en wie weet ook door jou - bewonderde Yeshayhu Leibowitz die zich al meteen in 1967 opwond over het feit dat de Westoever niet direct  werd aangeboden als ruilmiddel voor een regeling en die waarschuwde dat de bezetting de Israelische maatschappij volstrekt zou corrumperen. Ik zou heel graag willen weten hoe jij dat de rol van een journalist in dit verband ziet.
Met hartelijke groet,
Maarten Jan

PS. Het hoeft natuurlijk helemaal niet, maar het zou toch leuk zijn als je op deze brief antwoordt. De beste plek omdat te doen is waarschijnlijk hier op dit blog - ik heb nu eenmaal geen neutraal medium gekozen voor mijn brief. Je bent van harte welkom. Mijn email is m.hijmans@planet.nl

15 opmerkingen:

Anoniem zei

Abu, wat bewonder ik je toch om je eerlijkheid en je manier van schrijven, geweldig.
Ik ben echt benieuwd of hij antwoordt en of zijn dochter lessen wil leren van jouw brief aan haar vader.
Ga alsjeblieft door met je publiceren en analyseren van het nieuws,
groet Jose

Abu Pessoptimist zei

Jose,
Max stuurde me een kort mailtje om te vertellen dat hij griep heeft en bovendien met een deadline zit voor het jubileumnummer van Vrij Nederland. Maar hij beloofde erop terug te komen.

Anoniem zei

Helemaal eens met Jose. Dank voor al je stukken Abu, voor het noodzakelijke andere geluid. Prachtig stuk dit ook weer. Hou vol.
Hartelijke groet,
Sebastiaan

Anoniem zei

Ik sta geheel achter de woorden van José. Hoe jij critici op jouw artikelen op hun plaats zet, zo knap.
Maak hem (Max)ook eens opmerkzaam op de Rabbis for Human Rights en Arik Ascherman.
Hartelijke groet,
Corrie
corrievdh@versatel.nl

Imke zei

U zegt dat de heer van Weezel feiten toedekt. Dat doet u ook in uw brief. U gaat bijvoorbeeld niet door op de vraag of Arafat een terrorist was of niet. Iemand die bomaanslagen pleegt en vliegtuigen kaapt is niets minder dan een terrorist. Of is het verzet als Palestijnen zoiets doen? Daarnaast heeft u uw buik vol van Joodse terreur op de Westelijke Jordaan oever. Natuurlijk verdienen deze daden geen schoonheidsprijs en is er geen geldig excuus voor. Maar vergeet u niet iets? Doen de Palestijnen dan nooit wat? Voordat de afscheidingsmuur werd geplaatst zijn er 450 zelfmoordaanslagen geweest in Israël. Hamas en Islamitische jihad schieten heel regelmatig lucraak raketten af op het zuiden van Israël met als doel mensen te raken. Dan nog maar niet te spreken over het aantal raketten van afgelopen zomer. Al zijn er sinds de afscheidingsmuur geen zelfmoordaanslagen meer geweest de afgelopen 12 jaar, de Palestijnen gaan gewoon op een andere manier door. Vanuit hun geliefde Al-Aqsa moskee bijvoorbeeld. Als Joden de Tempelberg op mogen worden ze belaagd en geïntimideerd. Laatst nog is er een christelijke toerist met een steen bewerkt door Palestijnen op de Tempelberg. Laatst zijn er ook weer voetgangers aangereden voor de zoveelste keer. Of die aanslag in die synagoge waarbij terroristen om zich heen staken. Of automobilisten die met stenen worden bekogeld. Het erge daarbij is dat de daders als helden onthaald worden. Een stevige aanpak van de PA hoeven we niet te verwachten. Palestijnen nemen geen genoegen met een tweestatenoplossing. Ze willen het hele land from the river to the sea.

Abu Pessoptimist zei

Imke,
Ik dek niets toe, ik vind de vraag of Arafat een terrorist was gewoon niet zo interessant. De Geuzen waren terroristen,het FLN was terroristisch, Sukarno was een terrorist, Mandela was een terrorist, de Irgun en de Hagana (voorlopers van het Israelische leger) waren terroristen, maar tegenwoordig plaatsen we ze allemaal in een context.Ik vind dat ook Arafats activiteiten op zijn minst in een context moeten worden gezien. En de vraag die me echt interesseerde is of Arafat een kans op vrede met de Israeli's heeft gemist.
U verwijt me dat ik vergeet wat de Palestijnen allemaal doen. Toevallig ging de brief daar niet over, maar ik zal nooit ontkennen dat er ook heel onplezierige dingen plaatsvinden ten opzichte van Joden, of dat raketten uit Gaza hinderlijke en soms ook akelige effecten kunnen sorteren. Alleen ben ik bang dat niet ik, maar U iets vergeet. Namelijk dat u appels vergelijkt met peren. U maakt geen onderscheid tussen geweld van de bezetters en dat van diegenen die zijn bezet. Het is een fout die overigens vaker wordt gemaakt. Er zijn nu eenmaal veel mensen die vinden dat Israel het volste recht heeft om de Westoever bezet te houden en stapje voor stapje te annexeren. Of die vinden dat er niets mis is met het feit dat Irael al acht jaar de grenzen van Gaza potdicht houdt en de mensen daar op de meest mensonterende wijze het recht op een normaal leven ontzegt.
Ook uw verhaal over de Aqsa-moskee mist context. De meer objectieve Israelische kranten (Haaretz bijv.) melden met enige regelmaat de activiteiten van Israelische organisaties de willen dat Israel de soevereiniteit over de Tempelberg overneemt en sommigen van hen willen ook het liefst een tempel bouwen op de plek waar nu gelukkig nog de uit 961 stammende Rotskoepelmoskee staat. Als u leest over rellen op de Tempelberg is dat vrijwel altijd omdat Joodse organisaties van tevoren hebben aangekondigd een demonstratief bezoek aan de plaats te gaan brengen, ook al leest u dat niet altijd in (de Israelische) kranten.
Wat ik hier schrijf betekent overigens niet dat ik gewelddadig Palestijns verzet goedkeur of toejuich (ik denk dat het contraproductief werkt). Ik meen alleen wel dat het onzinnig is het los te zien van het geweld dat Israel toepast.
En wat uw opmerking betreft dat de Palestijnen heel Palestina willen, dat zou best wel eens kunnen. Zeker nu de twee-statenoplossing intussen langzaam een achterhaalde optie is geworden. Maar voorlopig is de partij die de grootse honger naar land heeft laten zien, toch vooral de andere, zionistische kant geweest.

Anoniem zei

Na het lezen van je mooie brief
ben ik nog blijer dat ik met je
mag samenwerken aan de Kristallnachtherdenking.
lonneke Lemaire
mlemaire@xs4all.nl

Gennadi zei

waar nu gelukkig nog de uit 961 stammende Rotskoepelmoskee staat????

Die stamt uit 692 maar wat maakt jij eigenlijk zo gelukkig? Het feit dat de Joden niet in staat zijn om eigen Tempel op de Tempelberg te bouwen?

Abu Pessoptimist zei

Gennadi,
Dank voor de correctie, het bouwjaar was 691-692. Ik lijd aan een vorm van cijferblindheid.
En inderdaad hoop ik dat er nooit meer een tempel op de tempelberg komt, a) omdat de Rotskoepelmoskee één van de gaafste overgebleven voorbeelden is van gebouwen uit de Omayyadische periode en het een misdaad à la ISIS zou zijn om hem te slopen, en b) omdat ik niet zie wat het huidige jodendom met een tempel moet.
Of wil jij het rabbijnse jodendom overboord gooien en weer terug naar de tijd van hogepriesters en dierenoffers?

Anoniem zei

Abu,

is het niet lachwekkend dat de dochter vanuit de West Bank, gechaperoneerd door het CIDI, aan haar vader in Nederland moet vragen hoe het zit met die apartheidswegen. En geen van beide vind dit vreemd. Sowieso, waarom had zij er niet eerder over gehoord?


Dan dit. Je schrijft "Ik heb jou [Van Weezel] altijd als een van de beste Nederlandse journalisten beschouwd. ... Het moet voor een kritische journalist als jij bent ...". Maar als hij zo goed is, waarom zijn dan jouw kritische opmerkingen nodig, en moet jij hem op zijn leeftijd nog op onafhankelijke bronnen wijzen? Hoe kan iemand een goed journalist zijn en tegelijkertijd de Camp David onderhandelingen zo fout beschrijven, op het misleidende af? Hij heeft ons al die tijd voor de gek gehouden.

Egbert

Abu Pessoptimist zei

Egbert,
Max IS gewoon een van de beste journalisten in dit land, neem dat van me aan. Mensen kunnen hun redenen hebben om dingen niet te zien, of niet hard te wille stellen, of gewoon anders te zien dan jij of ik. Laat hem dat liever zelf uitleggen, dat is nu net wat ik hem heb gevraagd.
Wat zijn dochter en haar vragen betreft, daar gaan we het nu even niet over hebben. OK?

Bertus zei

Beste Abu,

Inderdaad Max is inderdaad een van de beste journalisten in Nederland, Ik lees en hoor hem graag. Bedankt voor je mooie brief en je raakt denk ik iets bij Max. Vaak denk ik dat als hij t optreden van Israel becommentarieerd niet alles zegt wat hij echt denkt...... Het kan wensdenken van mij zijn, maar ik kan me indenken dat je niet hard wil oordelen over een land, een volk waar je van houdt. Maar inderdaad Abu, soms moet je, terwille van de rechtvaarvaardigheid die. -misschien wel pijnlijke stap- nemen.
Abu, bedankt voor al t werk dat je voor je blog verzet, ik bezoek je, vaak meer dan een keer, dagelijks en je berichtgeving zet me aan verder te kijken en lezen op het net. Met jou en vele anderen lezers zie ik uit naar de reactie van Max.

Met vriendelijke groet,
Bertus Meij

Lucas zei

Een onderzoek door Motivaction onder Nederlandse Joodse jongeren kan uitkomst bieden (http://www.elsevier.nl/Nederland/achtergrond/2014/11/Turkse-organisaties-betwisten-Motivaction-onderzoek-moslimjongeren-1644657W/)

Oorlog is vrede
Vrijheid is slavernij
Onwetendheid is kracht
Terreur is sociale druk

Anoniem zei

Abu,

toch wel kinderachtig van jou dat je mijn kritische constateringen niet doorlaat. En dat met een "neem dat van mij aan" en "daar gaan we het nu even niet over hebben". Terwijl ik simpelweg overneem wat jij schrijft.

Ik kan altijd nog proberen als een Trees de boel hier te verzieken, dat blijkt wel te mogen. Alleen zal het mij een hoop extra moeite kosten zo te schrijven.

Egbert

Abu Pessoptimist zei

Egbert,
Hoezo heb ik iets niet doorgelaten?

Israel breekt met UNRWA en velt daarmee een doodvonnis voor Noord-Gaza

  Israel heeft maandag de samenwerking met UNRWA opgezegd. Op dezelfde dag had de chef van UNRWA, Lazzarini, ook gemeld dat er al twee maand...