Het is Israel uiteindelijk gelukt. Onder hevige druk van in groten getale uitgerukte politie en slopers eenheden hebben de bewoners van het Bedoeïenendorp in de Negev. Umm al-Hiran zich gewonnen gegeven en een overeenkomst met de Israelische autoriteiten getekend. Daarbij geven zij te kennen dat zij ''uit eigen vrije wil'' hun huizen zullen verlaten en naar de nieuwe Bedoeïenenstad Hura zullen gaan. Umm al-Hiran wordt daarna gesloopt en op de puinhopen zal een nieuwe plaats alleen voor Joden herrijzen met de naam Hiran, plus een bos.
De bewoners gaven aan dat zij, om nieuwe confrontaties te vermijden, onder druk van de aangerukte politie uiteindelijk maar hebben getekend. Een jaar geleden vonden tijdens sloopwerkzaamheden ongeregeldheden plaats in het dorp, waarbij de politie ten onrechte de leraar wiskunde Ya'akub Abu Al-Qi'an in zijn auto doodschoot, en vervolgens ook een politieman omkwam die door de auto van de gedode al-Qi'an werd aangereden.
Het is overigens helemaal niet zeker dat de 350 inwoners na het tekenen van de overeenkomst ook werkelijk zullen verhuizen naar Huran. In de nieuwe bedoeïenensteden heerst extreme werkloosheid en kunnen de Bedoeïenen ernaar fluiten dat zij hun traditionele levenswijze kunnen voortzetten. In feite zijn de inwoners na hun capitulatie nu dakloos.
Adalah, de organisatie die juridische bijstand verleent aan de Arabische minderheid in Israel, is ziedend. Op de site noemt de organisatie de ontruiming van het dorp een ''daad van extreem racisme die door het gehele rechtssysteem van Israel is gesteund''. Israel, zegt Adalah dat Umm al-Hiran 15 jaar heeft bijgestaan, ''gaat nu door het met vernietigen van Umm al-Hiran volgens een plan dat herinneringen oproept aan de zwartste regimes uit de geschiedenis, zoals Zuid-Afrika onder de Apartheid''. Adalah heeft de bewoners bijgestaan tot aan het Hooggerechtshof, en hoewel een Israelische rechtbank uiteindelijk vaststelde dat de bewoners geen ''krakers'' waren, is de zaak tot het bittere einde gewoon doorgezet. Adalah heeft zich echter met de allerlaatste fase van het tekenen van een akkoord met Israel niet bemoeid, op grond van haar principiële verzet tegen verdrijvingen en sloop. De geschiedenis van Umm al-Hiran is een treurige geschiedenis waarin al eerder sprake was van een verdrijving.Tot 1948 woonden de bewoensr van het dorp in het gebied van Khirbet Zubaleh, waar nu de kibbutz Shoval staat. De Israelische militaire gouverneur van het gebied wees de stam na deze verdrijving een plaats aan in Wadi Atir, waar nu nog steeds het dorp staat. Maar verzuimd werd om hen ook juridisch eigenaars te maken van de grond. Hoewel in de rechtszaak deze gang van zaken werd vastgesteld en het argument van de regering dat zij kakers zouden zijn werd verworpen,werd de zaak toch voortgezet tot het treurige, racistische einde.
De bewoners kregen van elders nagenoeg geen steun, hoewel bijvoorbeeld de Europese Unie meermalen bij Israel heeft aangedrongen op een faire oplossing van de zogenoemde ''niet erkende Beoeïendorpen in de Naqab'' (Negev). In het jaarlijkse mensenrechtenrapport van de EU van 2016 heette het: "De Arabische en de Bedoeïenen minderheden blijven moeilijkheden ondervinden bij het uitoefenen van hun economische en sociale grondrechten. Het hooggerechtshof handhaafde een beslissing waarbin het slopen van de dorpen Atir en Umm al-Hiran werd goedgekeurd, die de Israelische regering wil vervangen door Joodse nederzettingen en een nationaal bos''.
Tja, de EU is goed in het vaststellen wat er niet deugt. Maar er iets tegen ondernemen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten