Hieronder de rede die Marjan Sax hield, met als motto
''Toen niet, nu niet, nooit meer!'
Ik ben een kind van vluchtelingen. Mijn ouders waren joden, die, samen met mijn grootouders, in 1938 uit Duitsland wegvluchtten. Dat was niet eenvoudig, want de Nederlandse grens was gesloten voor joodse vluchtelingen uit Nazi-Duitsland. Duitse joden waren ongewenste vreemdelingen die ons land niet in mochten. Dankzij het feit dat mijn vader hier werk had gevonden, mochten ze Nederland in. Een geluk dat slechts voor weinig Duitse joden was weggelegd. Met alle gevolgen van dien.
Marjan Sax |
Mijn ouders en
grootouders hebben tijdens de oorlog twee jaar ondergedoken gezeten
en hebben zo de oorlog overleefd. Over de jaren ’30 in Duitsland en
over het oprukkend anti semitisme in die tijd, werd thuis niet
gesproken. Wij keken vooruit, niet achteruit.
Humaniteit,
respect voor andersdenkenden, mensen steunen die hulp nodig hebben,
zijn basiswaarden die ik in mijn opvoeding heb meegekregen.
De Kristallnacht
in Duitsland was de eerste openlijke geweldsuitbarsting tegen de
joden. Maar aan de Kristallnacht was een hele periode voorafgegaan
van treiterijen, uitsluiting en antisemitische wetgeving.
Het Duitse volk
was geleidelijk aan geïndoctrineerd met antisemitische artikelen en
toespraken waarin ‘de jood’ of ‘joden’ werden afgeschilderd
als onbetrouwbare en gevaarlijke mensen. De nazi’s waarschuwden
voor een joods complot dat bezig was de wereld over te nemen.
Wij leven – nu
weer- in een tijd van overgang, een tussentijd: het oude economische
en politieke systeem werkt niet meer, nieuwe systemen zijn in
ontwikkeling, maar nog lang niet gevestigd. Het is een tijd van
onzekerheid, van angst, waarin mensen op zoek gaan naar houvast:
houvast aan traditionele waarden, houvast aan de ‘eigen nationale
cultuur’ En, men gaat op zoek naar ‘zondebokken’, zondebokken
op wie de onlust geprojecteerd kan worden. Dat overkwam de joden in
de jaren dertig in Duitsland, en dat gebeurt nu met moslims in
Nederland en West Europa.
Natuurlijk is de
situatie anders, hier zijn geen knokploegen en er vallen geen doden.
Maar er zijn wel parallellen te trekken en die zijn verontrustend.
Maar al te vaak
worden moslims over één kam geschoren. Het gedrag van enkelen wordt
aan een hele bevolkingsgroep toegedicht. Moslims zijn geen groep, je
hebt leuke en minder leuke moslims, rechtse en linkse moslims, net zo
goed als je leuke en minder leuke joden hebt, rechtse en linkse joden
of leuke of minder leuke Nederlanders, rechts of links
Het is
verontrustend dat met name door onze ministers ‘buitenlanders’
en ‘migranten en asielzoekers’ stelselmatig worden gedemoniseerd
en er zo een voedingsbodem wordt gecreëerd voor vooroordelen en
discriminatie.
We hebben de
inmiddels beruchte rede van vce-premier Maxime Verhagen op een CDA
partijbijeenkomst, waarin hij de vrees van Nederlanders voor
buitenlandse invloeden “begrijpelijk” en “terecht” vindt.
Minister Leers van
Integratie en Asiel spreekt in een interview in het programma
Buitenhof stelselmatig over ‘kansarme migranten’. Die wil hij
namelijk niet meer. Kansarme migranten halen andere kansarme
migranten binnen. Daar is hij tegen, deze mensen zijn niet welkom,
want ze komen alleen maar om te profiteren. Die migranten die hij
bedoelt zijn niet-westerse allochtonen, en merendeels mensen van
Marokkaanse of Turkse afkomst.
Maar, en dat zegt
hij er niet bij, het merendeel van de migranten die om
gezinshereniging vragen, zijn ook Nederlandse
staatsburgers, met een vaste baan en een minimum-inkomen. Dat zijn
namelijk de eisen die aan het over laten komen van familie worden
gesteld. Zij hebben dezelfde rechten
als alle andere Nederlandse burgers. Zo creëert de Minister van
Integratie en Asiel een beeld van Marokkanen en Turken als profiteurs
en klaplopers van de samenleving.
Het migratie- en asielbeleid van deze regering heeft als uitgangspunt: ‘ombuiging, beheersing en vermindering’. Ik ga u een paar cijfers geven, zodat u weet waar het dan over gaat: als het over migratie gaat, blijkt dat het aantal migranten naar ons land vooral komt uit de Europese Unie, de grootste groep migranten bestaat uit Polen. In de eerste helft van dit jaar is het aantal aanvragen voor een verblijfsvergunning ruim 27.000, het gaat vooral om kennis-, arbeids- en studiemigranten. Mensen die we goed kunnen gebruiken.
Maar, belangrijk bij het bekijken van migratiecijfers is ook om in de gaten te houden dat, terwijl er mensen binnenkomen, ook veel mensen uit Nederland weggaan, emigreren. Het verschil tussen het aantal mensen dat binnenkomt en vertrekt was vorig jaar 8000 mensen meer: dat is op een bevolking van ruim 16 miljoen niet echt een percentage om over naar huis te schrijven en zeker geen vloedgolf.
Het aantal
vluchtelingen dat asiel aanvraagt was in de eerste helft van dit jaar
7.120, 170 mensen minder dan het jaar ervoor. Van
die vluchtelingen is 30% gelijk afgewezen, 1.660
vluchtelingen werden toegelaten en 3.230 aanvragen worden in een
langere procedure beoordeeld. Als we er van uit gaan dat daar nog de
helft van wordt toegekend, spreken we over ongeveer 3200
vluchtelingen die asiel hebben gekregen in 2011. 3200 vluchtelingen!
Waar gaat het over??! Op een geschat aantal vluchtelingen en
ontheemden in de wereld van naar schatting 40 miljoen.
In vergelijking
met andere EU landen heeft Nederland slechts 5% van alle
asielaanvragen in Europa te verwerken.
Mijn conclusie is
dan ook dat we te maken hebben met een puur ideologisch thema, als
afleiding van de economische en politiek problemen waar Nederland mee
worstelt. Maar wel met echte slachtoffers.
Nog even terug
naar mijn ouders. Mijn ouders waren Nederland dankbaar. Dankbaar dat
ze de oorlog hadden kunnen overleven dankzij de hulp van zo veel
dappere en goede Nederlanders. En ze waren dankbaar voor het feit dat
zij in 1947, een week voor mijn geboorte, de Nederlandse
nationaliteit kregen, waardoor ik niet statenloos, maar als een
Nederlands kindje ter wereld kwam.
Niemand heeft ooit
tegen mijn ouders gezegd dat ze weer terug moesten naar Duitsland,
omdat het daar nu weer veilig was. Dat was ondenkbaar.
Maar dat gebeurt
nu wel met vluchtelingen uit Iran, Irak, of Afghanistan.
Vluchtelingen die dan in veel gevallen al een half jaar of soms een
heel jaar ‘in detentie’ hebben gezeten, dat is een strenger
regime dan de gevangenis, omdat ze ‘niet meewerken aan hun
uitzetting’. Ze zitten in de gevangenis met kleine kinderen die
hier in veel gevallen geboren zijn en die hier al 6, 8, soms 10 jaar
wonen. Een schandelijke situatie, die ingaat tegen alle gevoel van
rechtvaardigheid en waar Nederland herhaaldelijk op is aangesproken
door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.
Dit is de situatie
in Nederland anno nu. Soms sluipende en steeds vaker
openlijke discirminatie en
vreemdelingenhaat, aangewakkerd door onze overheid.
Daar is maar één
antwoord op mogelijk: tegengas.
Solidariteit tonen, je mond open doen. Er over praten met vrienden en
kennissen, petities ondertekenen, gemeenteraadsleden, kamerleden en
ministers bestoken en welke actiemiddelen we verder nog kunnen
gebruiken.
Want, zoals het
motto is van deze herdenking: toen niet, nu niet, nooit meer!
Michel Duivis en Hans Schnabel (Foto Bas Baltus)
Michel Duivis en Hans Schnabel (Foto Bas Baltus)
P.S. Het is hier en daar wel doorgedrongen dat er ongelukkigerwijs dit jaar twee herdenkingen van de Kristallnacht plaatsvonden in Amsterdam. Behalve de hier boven genoemde was er een andere, in de Portugese Snoge, van het Centraal Joods Overleg/CIDI. Op deze laatste sprak burgemeester Van der Laan, op de andere - zoals hierboven vermeld - wethouder Andree van Es. Beiden deden in hun toespraak een oproep aan het Platform om met het CJO in dialoog te gaan opdat volgend jaar sprake zou kunnen zijn van één herdenking.
Een prijzenswaardig gebaar. Alleen verkeerd geadresseerd. Want het was het niet het Platform maar het CJO/CIDI dat op deze situatie heeft aangestuurd. Verleden jaar probeerde het CJO welbewust de sinds 1992 levende traditie van het Platform onderuit te halen, door kort voor de herdenking een persbericht uit te geven waarin deze herdenking werd gedesavoueerd. Het CJO/CIDI was zich terdege bewust van de impact dat zo'n gebaar komende van ''de'' joodse gemeenschap teweeg zou brengen. En inderdaad, twee sprekers en een musicienne lieten het afweten. Alleen met kunst en vliegwerk kon de herdenking worden gered (ik weet waar ik het over heb want ik had er een werkzaam aandeel in)..
Dit jaar was het opnieuw het CJO dat - naast de bestaande - herdenking met een eigen herdenking kwam. onder het verspreiden van de fabel dat de herdenkingen van het Platform pro-Palestijns zouden zijn geweest of anderszins niet in orde. Alsof sprekers als Ed van Thijn, Freek Ossel, Awraham Soetendorp, het de afgelopen jaren niet goed hadden gedaan. Kortom, de oproep van Van der Laan en Van Es had beter aan Ronny Naftaniel en de zijnen kunnen worden gericht. Maar dat laat onverlet dat het mooi zou zijn als zij, Van der Laan en Van Es, zoals verluidde, zich zouden willen inzetten om aan deze onwaardige toestand een einde te maken en te kijken of er volgend jaar niet gewoon één herdenking kan worden gehouden.
9 opmerkingen:
Inderdaad moeten we het racisme internationaal goed in de gaten houden, met name nu met de ontwikkelingen in de Arabische wereld waar het virulente racisme weer hard de kop opsteekt als we zien wat er in Egypte en Nigeria gebeurt met de Christenen. Zorgwekkend.
Absoluut. Waakzaamheid is geboden tegen tegen discriminatie, racisme en vervolgingen waar ook ter wereld.
Op zijn website http://tora-yeshua.nl/wie-zijn-wij/ eindigt de zich 'joods-christelijk pastor' noemende Ben Kok zijn exposé ‘wie zijn wij’ met de zin: “(…) altijd weer de pastorale insteek: Gods liefde voor alle mensen.”
Op diezelfde website publiceerde hij naar aanleiding van de Kristallnachtherdenking van 9 november de volgende woorden:
“…want gisteravond bij de Stopera stond daar een zielige vertoning van mensen als Anja Meulenbelt, Abu Pessoptimist Marten-Jan Hijmans), Mohammed Rabbae, Rene Daanen en Anne de Jong (meevarende op de vorige Gazavloot!) over de lijken van vermoorde Joden hun eigen agenda te promoten.”
Een opmerking die bewijst hoe weinig Kok een ‘pastorale insteek’ praktiseert en die nog iets bewijst: zijn gepatenteerde wansmaak. Kok ziet er geen been in ‘de lijken van vermoorde joden’ te misbruiken, om mensen op wie hij het niet begrepen heeft zwart te maken. Mensen overigens die niets wilden ‘promoten’, maar die vier op vijf als toehoorder aanwezig waren. Wie de herinnering aan de Kristallnacht en wat daar op volgde is toegedaan, laat het wel uit zijn hoofd, uit zijn botte hersens zou ik willen zeggen, om ‘vermoorde joden’ aan te roepen en op te voeren als supporters van zijn zaak. Respect begint met het met rust laten van de vermoordden, respect dat teveel gevraagd is van Ben Kok.
Hij en zijn sekteleden gaan daarnaast net als 9 november, te pas en te onpas gehuld in de Israëlische vlag, als was het een gebedsmantel, en verschijnen als dolende fantomen overal waar zij menen dat ‘Israël’ wordt belaagd. Zo liepen zij rond in de Domkerk in 2009, toen daar het hartverscheurende Kairosdocument van Palestijnse christenen werd gepresenteerd, waar de christelijke pastor geen goed woord voor over had. De enige plek echter waar 9 november jongstleden het woord ‘Israël’ gevallen is, met een politieke bijsmaak, was niet bij de waardige herdenking, georganiseerd door het Platform Stop Racisme en Uitsluiting, aan de Zwanenburgwal, net zo min als bij de ontroerende manifestatie vorig jaar, op diezelfde plaats, maar in de Portugese synagoge, waar twee uur eerder de herdenking door het Centraal Joods Overleg werd gehouden.
Met die Israëlische vlag in top, wordt trouwens momenteel in het Midden Oosten een ander volk geknecht en verdreven. Kok en zijn vrome meelopers maken met hun vlagvertoon feilloos duidelijk waar zij staan: aan de kant van onrecht en onderdrukking. Kok, de ‘joods-christelijk’ pastor, is van afkomst noch in woord of daad ‘joods’, of ‘christelijk’. Buigzaamheid past beter bij een bezemsteel, dan naastenliefde bij Ben Kok. Hij belijdt zijn liefde voor ‘het joodse volk’, zonder zich af te vragen of dat van zijn liefde gediend is. In één moeite door geeft hij af op anderen, vanuit zijn particuliere vertaling van ‘Gods liefde voor alle mensen’ bovenal op moslims en Palestijnen.
Ben Kok is bij elkaar net zo ‘joods’ of ‘christelijk’ als mijn herdershondje, maar hij blaft harder, met een valse toon van inbeelding, huichelarij en intense eigenliefde. Wel verre van een ‘pastor’, een woord dat hij vakkundig bezoedelt zoals alles wat uit zijn mond komt, is hij een haatzaaier en een farizeeër.
http://www.carelbrendel.nl/2011/11/10/van-der-laan-durft-niet-te-kiezen-tussen-fatsoenlijke-herdenkers-en-de-politieke-onderwereld/
Nou Abu, je krijgt er van langs en met jou ,vele anderen.
gr. Jose
Ja kijk, José, het is dat je met die careltje brendeltje aankomt... Ik ik had het al eerder gezien en niet de moeite waard gevonden er aandacht aan te besteden. Dat hij zo over de dingen denkt moet hij weten. Maar dat hij niet de moeite neemt de feiten goed weer te geven (het was het CJO dat vorig jaar bijna de herdenking van het Platform versjteerde en het was het CJO dat dit jaar op eigen houtje met nog een tweede herdenking kwam toen het programma van de herdenking van het Platform al vaststond - vandaar mijn opmerkingen over de apartheid die het CIDI introduceerde) geeft aan wat voor soort journalist dit meneertje is. (Al heeft hij de totaal belachelijke bewering dat ik uit de liberale synagoge zou zijn gezet deels wel teruggenomen. Gisteravond had hij deze onzin nog in zijn stukje staan, kennelijk zonder te checken overgenomen van aartsleugenaar/intrigant Keesje Maduraatje).
Als je Carel zoekt,dan kom je op de dagelijkse standaard, werkelijk te grof en vals als het maar zijn kan. Vele volgers schrijven bagger en denken in bagger.
Misschien een kleine club maar zeer bedenkelijk,
gr. Jose
Q. Dit jaar was het opnieuw het CJO dat - naast de bestaande - herdenking met een eigen herdenking kwam. UQ
Sic !
Tevens misschien raadzaam voor de hier publicerende Abu zijn broeders eens wat koranistische uitleg te geven;
Check: Koran Soura 17 vers 104.
Heel grappig Wijze van Zion. Soera 17:104 En Wij zeiden tot de Israelieten: bewoont het land en wanneer de toezegging van het hiernamaals uitkomt zullen Wij jullie allen door elkaar bijeenbrengen.
Let op het: 'als de toezegging van het hiernamaals uitkomt'; en ook op 'jullie allen door elkaar' (worden daar ook Palestijnen mee bedoeld?).
Kortom het lijkt me - zoals vaker met heilige boeken - voor meerdere uitleg vatbaar. Overigens neem ik aan dat achter uw naam een Jood schuilgaat en wij dus geloofsgenoten zijn.
En is de Wijzen van Zion niet geboden op zijn minst hun wijsheid met de juiste informatie te voeden? Dan zou u moeten weten dat het Platform al een programma klaar (en gepubliceerd) had voordat het CJO met iets kwam.
(Sic, welzeker. Om een sic van te krijgen).
Juist : "Bewoont het land...."
Een reactie posten