Rode loper voor een machteloze quasi-president

Op Faceboekpagina's van Israel-fans werdt hij uitgemaakt voor ''tuig'' . ''scum'', ''hypocriet'', en ''stuk vuilnis''. In Den Haag demonstreerde de aanhang van Christenen voor Israel samen met SGP-kamerlid Kees van der Staaij. Tegen wie was dit gericht?  Antwoord: de Palestijnse president Mahmoud Abbas. Hij was donderdag en vrijdag in Den Haag, waar hij werd ontvangen door de  koning en een werklunch hadt met premier Rutte en de ministers Koenders (Buitenlandse Zaken) en Ploumen (Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking).  Het was duidelijk dat de aanhang van Israel niet blij is met zijn komst en de manier waarop hij werd onthaald.
De reden hiervoor was - onder meer - dat de Israel-aanhang hem in navolging van de Israelische premier Netanyahu verantwoordelijk verklaarde voor de protesten die nu al de hele maand in de bezette gebieden woeden en voor de aanslagen die een aantal Palestijnen heeft uitgevoerd. Zo schreef Elsevier, vroeger een blad van rechts, en tegenwoordig een blad van rechts in de overtreffende trap:

Helemaal kwalijk is de rol die Abbas speelt in de recente geweldsgolf in Israël. Abbas mag dan zeggen dat hij samenwerkt met Israël om de messenzwaaiende Palestijnse jongeren te beteugelen, hun terreurdaden zelf veroordeelde hij niet. Integendeel: de ook door hem geuite bewering dat Israël eropuit is om de Al-Aqsamoskee op de Tempelberg in Jeruzalem in te nemen, is een van de oorzaken van de moordlust.
Zo sprak Abbas op 6 september de Palestijnen toe op televisie: 'De Al-Aqsamoskee is van ons. De Israëliërs hebben het recht niet om deze plek te betreden met hun vuile voeten. We zullen doen wat we kunnen om Jeruzalem te verdedigen.';

Elsevier verwees daarmee naar een Youtube filmpje (zie hierboven) dat de ronde doet en waarop gedienstige Israelische vertalers het onnodig deftig klinknde klassieke Arabisch van Abbas hebben voorzien van Engelse ondertiteling, waaruit zou moeten blijken dat hij het geweld aanmoedigt. Volgens de Engelse vertaling zegt hij dat hij ''elke druppel vergoten bloed verwelkomt''. In werkelijkheid gebruikt hij het woord ''nuhayya'' dat weliswaar inderdaad ook verwelkomen kan betekenen, maar in deze context vertaald had moeten worden met het Engelse ''we salute'' (we hebben eerbied voor, we houden in aanzien). En dan zegt hij dus dat hij ''salueert'' voor elke druppel bloed en elke martelaar die zou vallen voor de verdediging van de Aqsa-moskee. De Aqsa-moskee waar de Israeli's ''met hun vuile voeten'' (de politiemannen liepen tijdens de ongeregeldheden van begin oktober meermalen met hun laarzen de moskee binnen) niets te zoeken hebben. Dat zij daarinderdaad nist te zoeoej hebben is juist. De afspraken daarover - al in 1967 zijn gemaakt - zijn namelijk duidelijk, de esplanade van de moskee is Palestijns gebied, en die afspraak heet ''de status-quo''.
In feite zei Abbas verder helemaal niets over het huidige geweld, of de Israelische reacties daarop. Hij kan ook moeilijk anders, want als hij de Palestijnse protesten - de ''intifada van de woede'' over de Israelische inbreuken op de status quo - zou veroordelen, zakt zijn populariteit die toch al op een dramatisch dieptepunt is, nog verder (niet meer dan 16% zou voor hem stemmen als er nu verkiezingen waren volgens een recente peiling). En als hij Israels gewelddadige reacties, of de manier waarop verdachten van aanvallen met messen standrechtelijk worden geëxecuteerd zou aanvallen, dan verliest hij de steun van zijn sponsors, de Israelische regering die hem exploiteert als een vazal. en de steun van van de VS en de EU die hem betalen om de Palestijnen, die hij wordt geacht te vertegenwoordigen, eronder te houden. Als die geldstromen opdrogen, is het bye bye Abu Mazen. Om die reden maakt hij zelfs niet eens het gebaar de ''veiligheidscoördinatie'' met Israel op te zeggen, waaronder Israelische troepen op aanwijzing van hun Palestijnse collega's naar hartenlust in het holst van iedere nacht flinke aantallen Palestijnen van hun bed kunnen  lichten. Abbas houdt het maar op verheven klinkende loftuitingen aan het adres van de mensen die zich inzetten om de steeds frequenter wordende bezoeken van biddende, nationalistische Israeli's aan de ''Tempelberg'' tegen te houden. Mosterd na de maaltijd, tamelijk overbodig, en dan ook nog eens door de Israeli's opzettelijk verkeerd geïnterpreteerd. Je zou zeggen dat een president toch tenminste iets van zich moet kunnen laten horen als er dagelijks doden en meer dan 150 gewonden vallen, en tientallen mensen worden opgepakt. Maar uit de video hierboven spreekt eigenlijk niets anders dan Abbas' totale machteloosheid, gevangen als hij in de huidige situatie is, tussen zijn ontevreden en woedende achterban aan de ene kant, en de Israelische en Westerse regeringen aan de andere, die vinden dat hij die achterban tot de orde moet roepen. Wat hij dus niet kan, maar desondanks ook in Den Haag weer zowel van ministers als Kamerleden te horen kreeg.
Je zou bijna medelijden met hem krijgen, totdat je je realiseert wat hij eigenlijk voorstelt. De Palestijnse Autoriteit (PA), waarvan hij het hoofd is werd in 1993 ingesteld als een instrument om met Israel te onderhandelen over een eigen staat en een permanente vrede. Maar 22 jaar later is die doelstelling nog geen millimeter dichterbij gekomen. De Israelische bevolking in de nederzettingen in de bezette gebieden is in die tijd uitgegroeid tot meer dan een half miljoen (800 à 00.000 als we Jeruzalem meetellen wat we eigenlijk moeten doen). Een groot deel van de Westoever is verdwenen aan de Israelische kant van een ''Afscheidingshek, annex -muur" en loopt een vette kans op enig moment bij Israel te worden gevoegd. De PA is intussen zelfs niet eens de baas in de stedelijke gebieden (''Area A'') waar het volgens de Oslo-Akkoorden de soevereiniteit over zou moeten uitoefenen. De economie draait door de talloze checkpoints, de Muur en draconische grenscontroles slechter dan ooit. Afspraken over vrijlatingen van gevangenen, een eigen Palestijnse haven of vliegveld uit de begintijd van de Oslo-Akkoorden, zijn nooit gerealiseerd. En een gevolg van dit alles is dat een flinke meerderheid van de Palestijnen (zo'n 65% blijkt uit een recente peiling) intussen al lang niet meer gelooft dat een eigen staat er ooit komt. (Binnen Israel wint het besef dat een twee-statenoplossing al lang niet meer mogelijk is trouwens ook gestaag terrein).
Een fatsoenlijk mens zou, nadat hij tien jaar lang de leiding had gehad over deze ellende, al lang zijn afgetreden wegens het uit blijven van enig succes. Uit dezelfde peiling blijkt ook dat een meerderheid van Palestijnen het hoog tijd vindt dat hij eindelijk verdwijnt. Maar Abbas blijft rustig zitten, ook al wordt zijn bewind van meer dan 10 jaar vooral gekenmerkt door een opeenvolging van catastrofes. Het begon met de verkiezingen van 2006, die leidden tot een overwinning van Hamas en daarna een samengaan van Fatah en Hamas in een regering van Nationale Eenheid, die vervolgens genadeloos door de ''enige democratie in het Midden-Oosten'' werd gesaboteerd. Dat was Abbas niet aan te rekenen. Maar wèl wat erop volgde: een door de Israeli's en de Amerikaanse CIA gesteunde poging van zijn Fatah-beweging om via een staatsgreep in Gaza de Hamas-beweging te wippen. Het liep uit op een jammerlijke mislukking. En op een scheuring tussen Westoever en Gaza die nog steeds niet is geheeld -  vooral omdat Abbas al vier jaar verzoeningspogingen saboteert.
 Nog een veworvenheid van Abbas is dat hij de PLO, ooit de Bevrijdingsbeweging van alle Palestijnen, via manipulaties volledig naar zijn hand heeft gezet en heeft geruïneerd, terwijl hij - ook alweer in strijd met gemaakte afspraken - Hamas dat bereid was zich bij de twee-statenaanpak van de PLO aan te sluiten - al een paar jaar buiten de deur heeft gehouden.
De Palestijnse bevrijdingsstrijd is zo door Abbas nagenoeg totaal om zeep geholpen. Maar ook de onderhandelingspositie van de PA is door hem en zijn rechterhand Saeb Erakat in de afgelopen jaren van vruchteloze vredesbesprekingen met de Israelis behoorlijk onderuit gehaald, zoals bleek toen de onwerkelijk grote concessies die zij in de loop van een aantal jaren van onderhandelen hadden voorgesteld, in 2011 op straat terecht kwamen na het lekken van de zogenoemde ''Palestine papers'',  via Al-Jazeera en The Guardian.  
En weliswaar was er ook wel eens een succes, zoals het verkrijgen van het lidmaatschap van de Culturele VN-instelling UNESCO, en het Internationale Strafhof (ICC).  Maar zoals twee Palestijnse experts in internationaal recht en internationale betrekkingen onlangs omstandig uitlegden, werd dat vrijwel alleen gebruikt als symbool om mee te kunnen pronken, terwijl concrete stappen om Palestijnse rechten te verwezenlijken die deze lidmaatschappen ook boden (bescherming van Palestijns erfgoed bijvoorbeeld via UNESCO) domweg achterwege werden gelaten.
Zo is het met alles van deze Palestijnse ''president'' wiens mandaat door gebrek aan verkiezingen (mede door toedoen van Israel overigens) al jaren geleden is verstreken. Pas nog werd de doorzichtige inhoudsloosheid van zijn ''leiderschap'' nog eens pijnlijk en duidelijk geïllustreerd toen hij in zijn rede voor de Algemene Vergadering van de VN vertelde dat de PA de Oslo-Akkoorden uit '93 opzegde omdat Israel zich er niet aan gehouden heeft, zonder dat er ook maar de minste praktische consequentie aan verbond.
Je vraagt je af, wat hij eigenlijk in Den Haag kwam doen. Waarom heeft Nederland deze man geïnviteerd? Willen we dat hij zijn boze onderdanen in bedwang houdt? Dat hij weer aan tafel plaats neemt en nog meer delen van Palestina en Palestijns rechten weggeeft? Zou dat - als we aannemen dat Netanyahu dat een keer accepteert - leiden tot een blijvend door Diederen gedragen akkoord? Denken we, de Nederlandse politiek dat de PA, dat de PLO, dat de twee=statenoplossing nog een toekomst heeft? Of houden we onszelf voor de gek, doen we alsof de keizer nog steeds op zijn minst een paar kledingstukken heeft overhouden, omdat het alternatief - nadenken over een een ander leiderschap, een andre oplossing (een bi-bationale Israelisch/Palestijnse staat) - politiek te ingewikkeld is?
Het laatste denk ik, eerlijk gezegd, alhoewel ik bang ben dat een flink deel van de geachte afgevaardigden en andere types in De Haag nauwelijks een idee heeft met wat voor tragische clown ze donderdag het genoegen hebben gehad. Maar gelukkig was er ook een lichtpuntje, als was het niet al te groot. Het ministerie van Buitenlandse Zaken meldde ook dat in Abbas' gevolg zo'n ''35 burgemeesters en vertegenwoordigers van gemeenten'' meereisden, die een programma met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten afwerken gericht op versterking van het lokale bestuur. Nu geloof ik niet echt dat het Palestijnse lokale bestuur lessen nodig heeft om te worden versterkt. Maar contacten van dit soort kunnen helpen de Palestijnse gemeenten op de Westoever een beetje weg te halen uit hun door de Israelisçh bezetting in de hand gewerkte isolement, terwijl ze hier in Nederland kunnen bijdragen aan de bewustwording van wat daar op de Westoever plaatsvindt aan schendingen van de mensenrechten en menselijke waardigheid. En dat is winst.